จะเป็นอย่างไร ถ้าเรารักกัน

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 รัสเซอร์ ไมร่าร์ ไดแอกร์

\"ฉันต้องแย่แน่ๆเลย ขออย่าได้เจอหน้ากันอีกเลย\" เฮอร์ไมโอนี่ บ่นขณะกำลังจะถอดเสื้อเพื่ออาบน้ำนอน



\"ว้ายยย\" เฮอร์ไมโอนี่ร้องอย่างตกใจสุดขีด  เพราะเมื่อเธอหันไปทาง ระเบียบห้องนอนของเธอนั้น เธอก็พบว่า มัลฟอยกำลังยืนเกาะระเบียงห้องของบ้านป้าคริโอน่าที่อยู่ตรงข้าม พอดีเป๊ะ  เธอรีบเดินไปที่ระเบียง เธอเห็นมัลฟอยยืนยิ้มหน้าตากวนๆมาทางเธอ เฮอร์ไมโอนี่จึง พูดแบบไม่มีเสียงว่า\"ไอ้ คนลามก!!\"พร้อมแลบลิ้นใส่มัลฟอย ก่อนจะปิดผ้าม่านทันที



\"ทำไมปิดเทอมครั้งนี้มันชั่งโหดร้ายนักนะ\" เธอบ่นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป



    เช้าวันรุ่งขึ้น



\"เฮอร์ไมโอนี่จ๊ะ พ่อกับแม่จะไปทำงานก่อนนะลูก เออ..วันนี้อาจกลับดึกหน่อย เพราะพ่อกับแม่มีนัดไปตรวจฟันให้เทศมนตรีและครอบครัวหนะ อยู่บ้านดีๆนะลูก\" นางเกรนเจอร์ตะโกนบอกเฮอร์ไมโอนี่ที่อยู่ในห้อง



\"คะ ไม่ต้องห่วง\"เฮอร์ไมโอนี่ตอบขณะลุกจากที่นอน แล้วกำลังจะถอดเสื้อเพื่ออาบน้ำ



\"ไม่ได้ๆ ฉันต้องห้ามถอดตรงนี้\" เธอพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป



`~~~~~~~~~`



\"เดรโก ตื่นได้แล้วจ๊ะหลาน \" ป้าคริโอน่าตะโกนเรียกมัลฟอย



\"ขอต่ออีกหน่อยเถอะ\"มัลฟอยตอบแบบงัวเงีง แล้วหมุนตัวกอดหมอนข้างหลับต่อ



\"ไม่ได้จ๊ะ นี่สายมาแล้ว หลานจะมาทำตัวแบบที่บ้านไม่ได้นะจ๊ะ!\"ป้าคริโอน่าเริ่มขึ้นเสียง เพราะเธออยากฝึกให้หลานรักของเธอมีระเบียบวินัยเสียที  ไม่ใช่เอาแต่ใจเหมือนอยู่ที่บ้าน



\"ก็ได้ฮะ ผมลุกแล้วๆ เดี๋ยวผมลงไป\"



\"ดีจ๊ะ\"ป้าตอบ ... มัลฟอย ลุกขึ้นจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำ แต่เมื่อเดินผ่านระเบียบ เขาก็อดไม่ได้ที่ต้องหันหน้าไปมองระเบียงฝั่งตรงข้าม



\"ปิดผ้าม่านหลบฉันรึ \" เขาบ่นหน่อยๆ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป



\"อาหารเช้าจ๊ะหลาน\" ป้า ยิ้มทักทายมัลฟอย



\"อรุงสวัสดิ์ครับป้า\"มัลฟอยทักป้า แล้วนั่งลง



\"เมื่อคืนนอนสบายไหมจ๊ะ\"



\"สบายมากครับ\" มัลฟอยตอบ และเริ่มกินอาหารเช้า ซึ่งเป็นเบคอนเกรดเอ กับไส้กรอก และไข่ดาว



`~~~~~~~~~`ตอนพระอาทิตย์ตรงหัว



\"หลานจ๊ะ เดี๋ยวตอนบ่ายป้าจะไม่อยู่นะจ๊ะ ..ป้าจะไปรับเจ้า รัสเซอร์ ไมร่าร์ และ ไดแอกร์ หนะ \"ป้าบอกมัลฟอยที่ตอนนี้ กำลังนอนดูทีวีของมักเกิ้ลอย่างลังเกลียดเดียดฉัน



\"เจ้านกพวกนั้นเป็นอะไรหรือครับป้า\"เขาลุกขึ้นมานั่งทันที แล้วถามป้า



\"ก็ไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ๊ะ ป้าแค่เอาไปให้หมอตรวจสุขภาพหนะจ๊ะ พวกมันแก่มากแล้ว\"ป้าตอบแล้วเดินไปหยิบเสื้อคลุม



\"โถ ผมนึกว่าพวกมันจะเป็นอะไรซะอีก ผมหนะภาวนาให้เจ้า ไมร่าร์ มันป่วยเป็นแผลเรื้อรังในปากซะเหลือเกิน\"มัลฟอยพูด



\"อย่าพูดให้มันได้ยินหละ เดี่ยวมันจะเสียใจ\"ป้าคริโอน่า เอ็ดมัลฟอย



\"ก็จริงหนิครับ ใครจะไปอยากทนฟังมันร้องเพลง\" มัลฟอยพูด



\"ไมรี่ แค่ร้องไม่ค่อยเป็นทำนอง แล้วก็แค่ร้องดังไปหน่อยเท่านั้นเอง\" ป้ารีบแก้ตัวให้นกสุดแสนจะรักของป้า



\"แค่ร้องดังไปหน่อยป้าว่าแค่นั้นมันหน่อยรึฮะ\" มัลฟอยถามอย่างประหลาดใจ



    มัลฟอยจำเจ้านกสามตัวของป้าได้แม้นมากๆ ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว มัลฟอยยังเป็นเด็กน้อย อายุ 6 ขวบ ป้าคริโอน่า มาหาเค้าที่บ้านเป็นประจำ มีอยู่ครั้งนึง ป้าพาเจ้าพวกนกพวกนั้นมา ป้าบอกว่า วันเป็นนกวิเศษ ซึ่งเมื่อมองๆแล้ว มันก็เหมือนนกแก้วทุกอย่าง ยกเว้นแต่เพียงหางของมัน มันเป็นหางนกยูง ป้าบอกว่า เสียงของมันช่วยในการรักษาโรคร้ายได้ และเสียงของมันก็สามารถทำให้คนสลบได้เช่นกัน  เด็กน้อยมัลฟอย เห็นเจ้านกเหมือนของเล่นชิ้นหนึ่ง จึงเข้าไปจับมาเล่น ด้วยความตกใจ มันจึงร้องออกมา แต่มันไม่ได้ข่วยทำให้สลบหรือดีขึ้นเลย แต่มันกลับทำให้เด็กน้อยมัลฟอยปวดหัว และแสบแก้วหูมาก แล้วด้วยความตกใจ เด็กน้อยมัลฟอยก็จับมันแน่นขึ้น ทำให้ จาน ชาม และแก้ว ในบ้านแตกกระจาย เกือบหมด \"ไมร่าร์ หยุด!!!\" เป็นคำสุดท้ายที่มัลฟอยได้ยินก่อนสลบไป แล้วป้าก็ไม่เคยเอา เจ้านกสามตัวนั้นมาให้มัลฟอยเห็นอีกเลย  



\"ป้าว่า ป้ารีบไปดีกว่า อยู่คนเดียวได้นะ\"ป้าถามมัลฟอยอย่างลังเล \"ไปด้วยกันไหม\"



\"ไม่หละ ผมไม่อยากเจอเจ้าพวกนั้นเร็วๆหนะ......ผมอยู่ได้ครับไม่ต้องห่วง ป้ารีบไปเถอะ\"มัลฟอยพูด แต่น้ำเสียงเหมือนจะให้ป้าคริโอน่าไป

ไวๆเสียมากกว่า



\"แล้วป้าจะกลับมาเร็วๆนะ\" ป้าพูด แล้วก็เปิดประตูออกไป



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    

\"โอ้ยกี่โมงแล้วเนี่ย ... ฮะ หกโมงเย็น มิน่าหิวซะมัด.... เมื่อไหร่ป้าจะกลับมาเนี่ย\" มัลฟอยบ่น พลางเอามือลูบท้อง



\"ไม่ไหวแล้ว ไปบ้าน ยัยฟูดีกว่า น่าจะมีอะไรกิน \"มัลฟอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วลุกขึ้น ไปบ้านเฮอร์ไมโอนี่ทันที



\'~~~~~~~~~~~~\'



\"เฮ้ย.. ทำไมวิชาที่ต้องสอบ ส.พ.บ.ส. มันถึงยากอย่างนี้นะ\"เฮอร์ไมโอนี่ วางหนังสือลง ตอนนี้เธอนั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟา หัวฟูมากกว่าเก่า มีหนังสือเตรียมสอบ ส.พ.บ.ส. วางกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด ซึ่งเห็นได้ชัดว่า ถูกเปิดอ่านแล้วทุกหน้า!



\"แล้วเราจะทำข้อสอบได้ไหมเนี่ย\" เธอบ่นกับตัวเอง



\"ถ้าเธอทำไมได้ นักเรียนทั้งฮอกวอตส์ก็ยิ่งทำไม่ได้มากกว่าเธอเป็นล้านเท่าเลยหละมั่ง\"มัลฟอยตอบคำถามซึ่งไม่ต้องการคำตอบของเธอ



\"มัลฟอย เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง... ใครอนุญาติให้เธอเข้ามา\" เฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นยืนทันที



\"ฉันเรียกเธอเป็นพันครั้งได้แล้วมั่ง แต่ก็ไม่มีใครตอบ\" มัลฟอยบอก



\"บางที  ฉันก็นึกว่า เธออาจจะโดนหนังสือทับตาย หรือไม่ก็ สะดุดหนังสือหัวฟาดพื้นตาย ฉันเลยเดินเข้ามาดู\"มัลฟอยพูด



\"แล้วเธอมาทำอะไรที่บ้านฉัน ป้าไล่เธอมารึไง\"เฮอร์ไมโอนี่แหวะใส่



\"เปล่า ฉันแค่ออกมาเดินเล่น\" มัลฟอยแกล้งตอบ



\"มาเดินเล่น.....ในบ้านฉันเนี่ยนะ\" เฮอร์ไมโอนี่ถามมัลฟอยแบบงงๆ



\"เออ..อันที่จริงแล้ว.. ....จ๊อก..จ๊อก...โครก..คราก\"เสียงท้องของมัลฟอยชิงตอบไปก่อนแล้ว



\"ฮะ ฮะๆๆๆ\"เฮอร์ไมโอนี่ หัวเราะจนน้ำตาไหล



\"จ๊อก...จ๊อก...\" แต่ครั้งนี่ไม่ได้เป็นของมัลฟอย



\"ฮะ ฮะ ๆ..ยัยฟู เธอก็เหมือนกันนั้นและ\"เป็นทีมัลฟอยบ้างที่ได้หัวเราะ



\"นั่งเหอะ ฉันจะไปหาของกิน\"