ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 เกิดอะไรขึ้น
ณ บ้านอันอบอุ่นหลังหนึ่ง มีการจัดปาร์ตี้ฉลอง งานวันเกิดขนาดเล็กๆ พ่อ แม่ ลูก แต่เต็มไปด้วยความสุขสนาน และเสียงหัวเราะ
\"Happy Birthday to you สุขสันต์วันเกิดจ๊ะ ลูกเฮอร์ไมโอนี่\" นางเกรนเจอร์กล่าว พร้อมกับหอมแก้มเฮอร์ไมโอนี่ฟอดใหญ่ เป็นของขวัญวันเกิด
\"ปีนี้ ลูกสาวพ่อ โตเป็นสาวแล้วนะ ดูสิ ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย\" นายเกรนเจอร์พูดแล้วเดินมากอดเฮอร์ไมโอนี่อีกข้างนึง
\" 16แล้วคะคุณพ่ออ่ะ ทำเป็นลืม \"เฮอร์ไมโอนี่ตอบแบบกึ่งงอนนายเกรนเจอร์ ที่จำอายุลูกสาวตัวเองไม่ได้
\"พ่อขอโทษลูก พ่อแค่อยากแหย่ลูกเล่นเท่านั้น แต่ลูกพ่อนี่โตเป็นสาวแล้วสวยนะ ได้เชื้อมาจากใครเนี่ย\"
\"จะได้มาจากใครหละคะ ถ้าไม่ใช่คุณแม่\"เธอตอบพร้อมกับหันไปยิ้มให้นางเกรนเจอร์ ที่ตอนนี้ยิ้มหน้าบาน
เป็นจริงอย่างที่นายเกรนเจอร์พูด เพราะเฮอร์ไมโอนี่ โตเป็นสาวที่สวยมาก เหมือนดอกไม้กำลังผลิบานอยู่ในสวนฤดูใบไม่ผลิ ผมสีน้ำตาลที่ดูฟูฟ่องไม่ได้รูปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้ กลับกลายเป็นทรงที่สวยงาม รับกับใบหน้าที่สะอาดหมดจด ไม่มีริ้วรอยใดๆของเธอ ยิ่งเมื่อไม่มีเหล็กดัดฟันแล้ว เธอดูสวยขึ้นมาก
\"ปีนี้ลูกอยากได้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดจ๊ะ\" นางเกรนเจอร์ถาม แบบรู้คำตอบล่วงหน้าอยู่แล้วว่าสิ่งที่เฮอร์ไมโอนี่ ขอเป็นของขวัญวันเกิดทุก
ปีคืออะไร
\"ก็เหมือนทุกปีแหละคะ ขอหนังสืออ่าน ซัก2-3 เล่ม\"
\"ทำไมปีนี้เอาหนังสือน้อยหละลูก\"นายเกรนเจอร์ถามระคนสงสัย
\"เพราะว่า.. ปีนี้ หนูจะอ่านหนังสือ ที่จะต้องสอบ ส.พ.บ.ส.หนะคะ\"เฮอร์ไมโอนี่บอกพ่อของเค้า
\"งั้นเด๋ยวลูกเอาเค้กไปให้คุณคริโอน่า บ้านฝั่งตรงข้ามด้วยนะจ๊ะ \" นางเกรนเจอร์บอกพร้อมตัดเค้กชิ้นใหญ่ใส่จานแล้วส่งให้เธอ
\"หนูไม่อยากไปเลยคะ คุณป้าคริโอน่าดูแปลกๆ ไป ตั้งแต่หนูกลับมาจากฮอกวอต เหมือนเค้าจะไม่ค่อยชอบหน้าหนูนะคะ ไม่รู้หนูทำอะไรให้
เค้าโกรธ\"เธอตอบ หน้าเริ่มงอ เพราะไม่อยากไป
\"นั้นสิคุณ คริโอน่าเค้าเป็นอะไร แต่ก่อนยังสนิทกับพวกเราอยู่เลย\"นายเกรนเจอร์ถาม นาง
\"ถ้าลูกไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปก็ได้\" นายเกรนเจอร์ปลอบ เฮอร์ไมโอนี่ ที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอดูมีชีวิต ชีวาขึ้นมาบ้าง
\"ไม่ได้คะคุณ ถึงเค้าจะไม่ชอบพวกเรา แต่เราก็ต้องแสดงถึงความมีน้ำใจของเรานะคะ \" นางหันมาต่อว่าสามี
\"ลูก เอาไปให้คุณป้าได้แล้ว\"นาง สั่งเฮอร์ไมโอนี่ ที่ตอนนี้เดินคอตก ถือจานเค้กออกจากบ้านไปแล้ว
กริ๊ง กริ๊ง.......กริ้ง............ ทำไมไม่ออกมาซักที เธอบ่นในใจ กริ๊ง เธอกดอีกรอบ ซึ่งเธอกดแรงเกินไป ทำให้ปุ่มค้าง แล้วเสียง
ก็ดังขึ้นกริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
\"เฮ้ย เกิดอะไรชึ้น เลียงไม่กริ๊งดังไม่ยอมหยุด\" เธอตกใจ และทำอะไรไม่ถูก ทันใดนั้นเหมือนเธอจะได้ยินใครบางคนกระซิบกระซาบอะไรบางอย่าง และเสียงกริ๊งก็หยุดไปในทันที เมื่อเธอหันไปตามเสียง ก็พบว่า นางคริโอน่ายืนท้าวสะเอว ทำหน้าไม่พอใจ และส่งสายตามุ่งร้ายมาที่เธอ
นางถามเธอ\"มาทำอะไรหน้าบ้านชั้นฮะยายส.. เออ เฮอร์ไมโอนี่\"
แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ฟังที่นางถามเลย เพราะมัวแต่คิดว่า เสียงกระซิบนั่นมันคืออะไร จะมาจากคุณป้าคริโอน่ารึป่าว......คาถารึ.... ก็ไม่น่าใช่เพราะเธอไม่ใช่แม่มด เธอเชื่อมั่นเช่นนั้นเพราะ เธอรู้จักกันป้ามาตั้งแต่เด็กๆ แต่แล้วเธอก็ต้องตื่นจากผวัง เมื่อมีเสียงดังมาสอดแทรกเจ้ามาในโสตประสาท
\"เฮอร์ไมโอนี่ ฉันถามว่า เธอมาทำอะไรที่หน้าบ้านฉัน\" นางคริโอน่า เริ่มใส่อารมณ์เมื่อเห็นอาการเหม่อลอยของเฮอร์ไมโอนี่
\"เออ..คือวันนี้วันเกิดหนูคะ หนู.....หนูก็เลยเอาเค้กมาให้คุณป้า\"เธอตอบแบบติดๆขัดๆ เพราะกลัวป้าจะโมโห
\"ฉันไม่อยากได้ของจากพวก ส....เออ พวกเธอหรอก เอากลับไป แล้วไม่ต้องมาหาฉันอีกนะ มันรบกวนเวลาฉัน\" นางตอบพร้อมกับกำลังจะเดินเข้าบ้าน
\"ทำไมคุณป้าถึงเปลี่ยนไปคะ แต่ก่อนคุณป้าไม่เคยไล่หนู แถมยังใจดีกับหนู\" เธอเริ่มน้ำตาคลอ เพราะไม่เคยถูกคุณป้าพูดแบบนี้
\"ก็เพราะว่าตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเธอเป็น...... ช่างเถอะ ไม่ต้องมาเยียบบ้านฉันอีกละกัน\" เมื่อได้รู้สาเหตุอย่างนี้แล้ว เธอจึงจำใจต้องเดินกลับบ้าน
กลางคืนเธอนอนแทบไม่ค่อยหลับเพราะ คิดถึงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเย็นวันนี้ เสียงกระซิบนั่น มันต้องเป็นคาถาแน่นอน เธอเชื่อมั่นเช่นนั้น เธอเองก็รู้เรื่องเกี่ยวกับการร่ายเวทมนต์ดี เพราะเธอกำลังเรียนอยู่ที่ โรงเรียน พ่อมดและแม่มดศาสตร์ฮอกวอต ในชั้นปี4 แล้วเธอยังเป็นนักเรียนที่สอบได้อันดับหนึ่งของชั้นปีอีกด้วย เธอจะแยกแยะไม่ออกเชียวรึว่า เสียงไหนเป็นเสียงอะไร
และยังอาการแปลกๆของป้าคริโอน่า ยังทิ้งท้ายอีกว่า เค้ารู้ว่าฉันเป็นอะไร หรือว่าเธอคิด\"หรือว่า เธอรู้ว่าฉันเป็นแม่มด\" \"ไม่นะถ้าเค้ารู้ก็น่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วสิ\" แล้วเธอก็หลับไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"Happy Birthday to you สุขสันต์วันเกิดจ๊ะ ลูกเฮอร์ไมโอนี่\" นางเกรนเจอร์กล่าว พร้อมกับหอมแก้มเฮอร์ไมโอนี่ฟอดใหญ่ เป็นของขวัญวันเกิด
\"ปีนี้ ลูกสาวพ่อ โตเป็นสาวแล้วนะ ดูสิ ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย\" นายเกรนเจอร์พูดแล้วเดินมากอดเฮอร์ไมโอนี่อีกข้างนึง
\" 16แล้วคะคุณพ่ออ่ะ ทำเป็นลืม \"เฮอร์ไมโอนี่ตอบแบบกึ่งงอนนายเกรนเจอร์ ที่จำอายุลูกสาวตัวเองไม่ได้
\"พ่อขอโทษลูก พ่อแค่อยากแหย่ลูกเล่นเท่านั้น แต่ลูกพ่อนี่โตเป็นสาวแล้วสวยนะ ได้เชื้อมาจากใครเนี่ย\"
\"จะได้มาจากใครหละคะ ถ้าไม่ใช่คุณแม่\"เธอตอบพร้อมกับหันไปยิ้มให้นางเกรนเจอร์ ที่ตอนนี้ยิ้มหน้าบาน
เป็นจริงอย่างที่นายเกรนเจอร์พูด เพราะเฮอร์ไมโอนี่ โตเป็นสาวที่สวยมาก เหมือนดอกไม้กำลังผลิบานอยู่ในสวนฤดูใบไม่ผลิ ผมสีน้ำตาลที่ดูฟูฟ่องไม่ได้รูปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้ กลับกลายเป็นทรงที่สวยงาม รับกับใบหน้าที่สะอาดหมดจด ไม่มีริ้วรอยใดๆของเธอ ยิ่งเมื่อไม่มีเหล็กดัดฟันแล้ว เธอดูสวยขึ้นมาก
\"ปีนี้ลูกอยากได้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดจ๊ะ\" นางเกรนเจอร์ถาม แบบรู้คำตอบล่วงหน้าอยู่แล้วว่าสิ่งที่เฮอร์ไมโอนี่ ขอเป็นของขวัญวันเกิดทุก
ปีคืออะไร
\"ก็เหมือนทุกปีแหละคะ ขอหนังสืออ่าน ซัก2-3 เล่ม\"
\"ทำไมปีนี้เอาหนังสือน้อยหละลูก\"นายเกรนเจอร์ถามระคนสงสัย
\"เพราะว่า.. ปีนี้ หนูจะอ่านหนังสือ ที่จะต้องสอบ ส.พ.บ.ส.หนะคะ\"เฮอร์ไมโอนี่บอกพ่อของเค้า
\"งั้นเด๋ยวลูกเอาเค้กไปให้คุณคริโอน่า บ้านฝั่งตรงข้ามด้วยนะจ๊ะ \" นางเกรนเจอร์บอกพร้อมตัดเค้กชิ้นใหญ่ใส่จานแล้วส่งให้เธอ
\"หนูไม่อยากไปเลยคะ คุณป้าคริโอน่าดูแปลกๆ ไป ตั้งแต่หนูกลับมาจากฮอกวอต เหมือนเค้าจะไม่ค่อยชอบหน้าหนูนะคะ ไม่รู้หนูทำอะไรให้
เค้าโกรธ\"เธอตอบ หน้าเริ่มงอ เพราะไม่อยากไป
\"นั้นสิคุณ คริโอน่าเค้าเป็นอะไร แต่ก่อนยังสนิทกับพวกเราอยู่เลย\"นายเกรนเจอร์ถาม นาง
\"ถ้าลูกไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปก็ได้\" นายเกรนเจอร์ปลอบ เฮอร์ไมโอนี่ ที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอดูมีชีวิต ชีวาขึ้นมาบ้าง
\"ไม่ได้คะคุณ ถึงเค้าจะไม่ชอบพวกเรา แต่เราก็ต้องแสดงถึงความมีน้ำใจของเรานะคะ \" นางหันมาต่อว่าสามี
\"ลูก เอาไปให้คุณป้าได้แล้ว\"นาง สั่งเฮอร์ไมโอนี่ ที่ตอนนี้เดินคอตก ถือจานเค้กออกจากบ้านไปแล้ว
กริ๊ง กริ๊ง.......กริ้ง............ ทำไมไม่ออกมาซักที เธอบ่นในใจ กริ๊ง เธอกดอีกรอบ ซึ่งเธอกดแรงเกินไป ทำให้ปุ่มค้าง แล้วเสียง
ก็ดังขึ้นกริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
\"เฮ้ย เกิดอะไรชึ้น เลียงไม่กริ๊งดังไม่ยอมหยุด\" เธอตกใจ และทำอะไรไม่ถูก ทันใดนั้นเหมือนเธอจะได้ยินใครบางคนกระซิบกระซาบอะไรบางอย่าง และเสียงกริ๊งก็หยุดไปในทันที เมื่อเธอหันไปตามเสียง ก็พบว่า นางคริโอน่ายืนท้าวสะเอว ทำหน้าไม่พอใจ และส่งสายตามุ่งร้ายมาที่เธอ
นางถามเธอ\"มาทำอะไรหน้าบ้านชั้นฮะยายส.. เออ เฮอร์ไมโอนี่\"
แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ฟังที่นางถามเลย เพราะมัวแต่คิดว่า เสียงกระซิบนั่นมันคืออะไร จะมาจากคุณป้าคริโอน่ารึป่าว......คาถารึ.... ก็ไม่น่าใช่เพราะเธอไม่ใช่แม่มด เธอเชื่อมั่นเช่นนั้นเพราะ เธอรู้จักกันป้ามาตั้งแต่เด็กๆ แต่แล้วเธอก็ต้องตื่นจากผวัง เมื่อมีเสียงดังมาสอดแทรกเจ้ามาในโสตประสาท
\"เฮอร์ไมโอนี่ ฉันถามว่า เธอมาทำอะไรที่หน้าบ้านฉัน\" นางคริโอน่า เริ่มใส่อารมณ์เมื่อเห็นอาการเหม่อลอยของเฮอร์ไมโอนี่
\"เออ..คือวันนี้วันเกิดหนูคะ หนู.....หนูก็เลยเอาเค้กมาให้คุณป้า\"เธอตอบแบบติดๆขัดๆ เพราะกลัวป้าจะโมโห
\"ฉันไม่อยากได้ของจากพวก ส....เออ พวกเธอหรอก เอากลับไป แล้วไม่ต้องมาหาฉันอีกนะ มันรบกวนเวลาฉัน\" นางตอบพร้อมกับกำลังจะเดินเข้าบ้าน
\"ทำไมคุณป้าถึงเปลี่ยนไปคะ แต่ก่อนคุณป้าไม่เคยไล่หนู แถมยังใจดีกับหนู\" เธอเริ่มน้ำตาคลอ เพราะไม่เคยถูกคุณป้าพูดแบบนี้
\"ก็เพราะว่าตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเธอเป็น...... ช่างเถอะ ไม่ต้องมาเยียบบ้านฉันอีกละกัน\" เมื่อได้รู้สาเหตุอย่างนี้แล้ว เธอจึงจำใจต้องเดินกลับบ้าน
กลางคืนเธอนอนแทบไม่ค่อยหลับเพราะ คิดถึงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเย็นวันนี้ เสียงกระซิบนั่น มันต้องเป็นคาถาแน่นอน เธอเชื่อมั่นเช่นนั้น เธอเองก็รู้เรื่องเกี่ยวกับการร่ายเวทมนต์ดี เพราะเธอกำลังเรียนอยู่ที่ โรงเรียน พ่อมดและแม่มดศาสตร์ฮอกวอต ในชั้นปี4 แล้วเธอยังเป็นนักเรียนที่สอบได้อันดับหนึ่งของชั้นปีอีกด้วย เธอจะแยกแยะไม่ออกเชียวรึว่า เสียงไหนเป็นเสียงอะไร
และยังอาการแปลกๆของป้าคริโอน่า ยังทิ้งท้ายอีกว่า เค้ารู้ว่าฉันเป็นอะไร หรือว่าเธอคิด\"หรือว่า เธอรู้ว่าฉันเป็นแม่มด\" \"ไม่นะถ้าเค้ารู้ก็น่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วสิ\" แล้วเธอก็หลับไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น