Don't Love เพราะไม่รัก - นิยาย Don't Love เพราะไม่รัก : Dek-D.com - Writer
×

    Don't Love เพราะไม่รัก

    "เจ้.นี่เจ้จะหนีผมไปถึงเมื่อไหร่ ผมคิดถึงอ่า" "หยุดเลยไอ้โย ทำตัวเป็นเด็กไปได้ เห็นเพื่อนนั่งหัวโด่นั่นไหม..ออกไปให้ห่างเลย" "อยากกอดให้หายคิดถึงก่อนอ่ะเจ้" "ไอ้เด็กนี่!!" "ว่าเด็ก หรืออยากลองเจ้"

    ผู้เข้าชมรวม

    229

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    229

    ความคิดเห็น


    36

    คนติดตาม


    3
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  12 ธ.ค. 58 / 22:55 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    วาโย : หนุ่มน้อยอารมณ์ดี หน้าตาดี ยิ้มแต่ละทีเซ็กซี่จนน่าหมั่นไส้ (เล่นกลอง)

    อายุ 19 ปี สูง 176cm หนัก 64kg

     

    ธานนท์ : หนุ่มน้อยสุดติ๋ม หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก พูดน้อย เพราะใช้ดนตรีในการสื่อสารซะส่วนมาก (เล่นเบส)

    อายุ 18 ปี สูง 174cm หนัก 54kg

     

    โฟร์เบียร์ : สาวสวยหมวยไม่ค่อยอึ๋ม โด่งดังในโซเชียลด้วยการ cover เพลง (ร้อง กีตาร์ได้บ้าง)

    อายุ 21 ปี สูง 169cm หนัก 47kg

     

    ก่อนเข้าเนื้อเรื่อง

    “เฮ้ย นั่นมันเจ้เบียร์นิ เจ้ๆ ยู้ฮู ทางนี้”วาโยกระโดดตัวลอยแล้วเรียกผู้เป็นเสมือนแสงนำทางในตอนนี้ ร่างบางหันตามเสียงที่เรียกแล้วก็รีบเอี้ยวตัวหนีในทันที ทำไมหนีไม่พ้นไอ้หน้ามึนนี่สักทีนะ ไม่อยากจะเจอเลยให้ตาย..

    “เฮ้เจ้ รอก่อน..เร็วๆนน ตามไม่ทันได้นอนข้างทางนะ”วาโยพูดกับนน หรือธานนท์ เมดที่พึ่งรู้จักกัน แล้วพากันรีบวิ่งตามคนร่างเล็กที่วิ่งหนีพวกเขาไป

     

    “เจ้ อย่ามาแอบ ผมเห็น”วาโยพูด เพราะเจ้เบียร์หรือโฟร์เบียร์พี่สาวข้างบ้านเล่นแอบหลังตนไม้ใหญ่ มันใหญ่ก็จริงแต่เขาไม่ได้โง่ โฟร์เบียร์รู้ว่าถูกจับได้ก็เลยออกจากที่ซ่อน

    “แกเรียกฉันทำไม”นี่คือคำที่หญิงสาวทักเมื่อได้เจอกันในรอบสามปี วาโยก็ไม่ได้โกรธหรือน้อยใจอะไรกับคำพูดมะนาวไม่มีน้ำนี้ เพราะมันได้ยินบ่อยจนชิน ผิดกับคนที่แอบอยู่ข้างหลังที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่อ่อนโยนสมกับเป็นหญิงเลย

    “ป้าอรคุยกับเจ้ยังว่าจะให้ผมกับเพื่อนพักที่บ้านเจ้..ผมว่าต้องยังแน่ๆเลย ดูจากที่เจ้วิ่งหนีพวกผมแล้ว..ไปเถอะเจ้ ผมหิว และก็เหนื่อยเอามากๆเลย”

    “เดี๋ยวๆๆ เรื่องอะไร แล้วพักอะไรฉันไม่รู้เรื่อง อย่ามาแกล้ง”

    “ผมพูดจริง..ฟังดีๆนะ ต่อจากนี้ ที่บ้านเจ้ จะมีผมและก็เพื่อนผม ไอ้นนน่ะ สองคนเข้าไปอยู่เพิ่ม โอเคตามนี้ ผมเหนื่อยมากเลยอ่ะเจ้ กลับบ้านกันเถอะนะ..”วาโยพูดอ้อนเสียงหวาน พร้อมส่งรอยยิ้มที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดส่งออกไปให้ หวังว่าเจ้ที่อยู่ตรงหน้าจะรับฟังและพร้อมยินดีโอบรับช่วยเหลือเขา แต่โฟร์เบียร์ไม่คิดอย่างนั้น เขาเกลียดที่สุดก็รอยยิ้มของไอ้น่ามึนนี่ล่ะ คิดเสร็จจึงตบกบาลไอ้ที่มันคิดว่าจะทำให้ผู้หญิงหลงใหลในรอยยิ้มที่น่าเกลียดนั่น

     

    “..แม่นะแม่ จะให้ใครมาพักด้วยก็ไม่ถามกันก่อน”โฟร์เบียร์พึมพำ แต่คนที่อยู่ข้างๆกลับได้ยิน ทั้งหัวเราะคิกคักในใจ

    เจ้หลงกลผมแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ

     

    ธานนท์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็อดทึ่งในเล่ห์เหลี่ยมเพื่อนใหม่ไม่ได้ พูดเป็นตุเป็นตะเหมือนกับว่าคุยกับแม่พี่เขามาก่อน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้บ่นว่าไม่มีที่ให้นอนอยู่แท้ๆ



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น