ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยามค่ำคืน
เริ่มเลยนะ...
+++++++++++++++++++++++
ในคือันเงียบสงบที่ลมพัดมาเบาๆผมสีขาวปลิวไสวตามสายลม
"ออกมานั่งข้างนอกตอนกลางคืนก็ดีเหมือนกันแฮะ...." อเลนก้มลงนั่งกับพื้นหญ้าแล้วจ้องมองดาวที่
ประกายอยู่ใต้พื้นฟ้ารัตติกาลยามค่ำคืน
มันชวนให้นึกถึงเขาคนนั้น
"ทำไมถึงได้นึกถึงหมอนั้นนะ!"
"ไอ้หมอนั้นแกหมายถึงใครเจ้าถั่วงอก" อเลนรีบหันไปตามเสียงที่คุ้นหู ขณะที่เจ้าของเสียง
ก้มลงนั่งที่พื้นหญ้าแค่กลับห่างจากอเลน 2 เมตร
"เสียใจด้วยครับ!ผมชื่ออเลนไม่ใช่ถั่วงอก!"อเลนสวนกลับไปทันควัน
"เหอะ...ถั่วงอกก็ยังเป็นถั่วงอกอยู่วันยันค่ำนั้นหล่ะ"คันดะซ้ำ
"ปึด!" เสียงเส้นเลือดขึ้นสมองของอเลน
"ให้มันน้อยๆหน่อยครับคุณชายไร้จิตใจ"
"ปึด!"เสียงเส้นเลือดขึ้นสมองของคันดะ
"นี้แกบังอาจกวนฉันหรอ!"
"เปล่านี้ครับ...ผมก็แค่จะบอกว่าผมกำลังสนทนากับก้อนหินอยู่..."
"ก้อนหินหรอ!?....เจ้าถั่วงอกแกอยากตายแล้วใช่ไหม!?"คันดะง้างมุเก็นออกมาจากฟักดาบ
"แน่ก็ลองดูสิครับคันดะ!"อเลนเองก็เตรียมง้างมือออกมา
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~"
"โครม~คราม~ตูม!"ศึกแขนซ้ายปะทะมุเก็นเกิดขึ้นในคืนอันแสนเงียบสงบและรู้สึกว่าทั้งคู่จะทำลาย
ความเงียบสงบนั้นไปเรียบร้อย
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก~"
"ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~!ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม~!"
การปะทะกันอย่างรุนแรงทำให้ทั้งคู่กระเด็นไปไกล
"เหวอ!"อเลนร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบ้างอย่างลงมาทับเต้าอย่างแรง
"แอ้ก!...อ๋อย...."อเลนเกือบเป็นศพเพราะน้ำหนักตัวของคันตะ
"หนอย...เจ้าถั่ว....!" คันดะหน้าแดงก่ำเมื่อรู้ตัวอีกทีหน้าของเขาใกล้กับหน้าของอเลนมากริมฝีปาก
เกือบจะประกบกันอยู่แล้ว อเลนที่ลืมตาขึ้นมาวิญญาณก็แทบจะหลุดออกจากร่างร่างบางหน้าแดงก่ำ
จนพูดอะไรไม่ออกขยับก็ไม่ได้หนักก็หนัก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษด้วนครับที่สั้นโครตๆเพราะเดี๋ยวผมต้องไปอ่านหนังสือ
เตรียมสอบด้วย เวลาเลยไม่ค่อยมีแต่ง
ผมชื่อ วาวี่ (ฉายา) เรียก วา เฉยๆก็พอแล้วครับ
เดี๋ยวให้ผมคิดต่อได้ก่อนแล้วมาแต่งต่อนะครับ - -
+++++++++++++++++++++++
ในคือันเงียบสงบที่ลมพัดมาเบาๆผมสีขาวปลิวไสวตามสายลม
"ออกมานั่งข้างนอกตอนกลางคืนก็ดีเหมือนกันแฮะ...." อเลนก้มลงนั่งกับพื้นหญ้าแล้วจ้องมองดาวที่
ประกายอยู่ใต้พื้นฟ้ารัตติกาลยามค่ำคืน
มันชวนให้นึกถึงเขาคนนั้น
"ทำไมถึงได้นึกถึงหมอนั้นนะ!"
"ไอ้หมอนั้นแกหมายถึงใครเจ้าถั่วงอก" อเลนรีบหันไปตามเสียงที่คุ้นหู ขณะที่เจ้าของเสียง
ก้มลงนั่งที่พื้นหญ้าแค่กลับห่างจากอเลน 2 เมตร
"เสียใจด้วยครับ!ผมชื่ออเลนไม่ใช่ถั่วงอก!"อเลนสวนกลับไปทันควัน
"เหอะ...ถั่วงอกก็ยังเป็นถั่วงอกอยู่วันยันค่ำนั้นหล่ะ"คันดะซ้ำ
"ปึด!" เสียงเส้นเลือดขึ้นสมองของอเลน
"ให้มันน้อยๆหน่อยครับคุณชายไร้จิตใจ"
"ปึด!"เสียงเส้นเลือดขึ้นสมองของคันดะ
"นี้แกบังอาจกวนฉันหรอ!"
"เปล่านี้ครับ...ผมก็แค่จะบอกว่าผมกำลังสนทนากับก้อนหินอยู่..."
"ก้อนหินหรอ!?....เจ้าถั่วงอกแกอยากตายแล้วใช่ไหม!?"คันดะง้างมุเก็นออกมาจากฟักดาบ
"แน่ก็ลองดูสิครับคันดะ!"อเลนเองก็เตรียมง้างมือออกมา
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~"
"โครม~คราม~ตูม!"ศึกแขนซ้ายปะทะมุเก็นเกิดขึ้นในคืนอันแสนเงียบสงบและรู้สึกว่าทั้งคู่จะทำลาย
ความเงียบสงบนั้นไปเรียบร้อย
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก~"
"ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~!ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม~!"
การปะทะกันอย่างรุนแรงทำให้ทั้งคู่กระเด็นไปไกล
"เหวอ!"อเลนร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบ้างอย่างลงมาทับเต้าอย่างแรง
"แอ้ก!...อ๋อย...."อเลนเกือบเป็นศพเพราะน้ำหนักตัวของคันตะ
"หนอย...เจ้าถั่ว....!" คันดะหน้าแดงก่ำเมื่อรู้ตัวอีกทีหน้าของเขาใกล้กับหน้าของอเลนมากริมฝีปาก
เกือบจะประกบกันอยู่แล้ว อเลนที่ลืมตาขึ้นมาวิญญาณก็แทบจะหลุดออกจากร่างร่างบางหน้าแดงก่ำ
จนพูดอะไรไม่ออกขยับก็ไม่ได้หนักก็หนัก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษด้วนครับที่สั้นโครตๆเพราะเดี๋ยวผมต้องไปอ่านหนังสือ
เตรียมสอบด้วย เวลาเลยไม่ค่อยมีแต่ง
ผมชื่อ วาวี่ (ฉายา) เรียก วา เฉยๆก็พอแล้วครับ
เดี๋ยวให้ผมคิดต่อได้ก่อนแล้วมาแต่งต่อนะครับ - -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น