จิตที่สลาย หัวใจฉันมีแต่เธอ

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

           “ต้นตระกูลทิพยากร” เป็นต้นตระกูลกิจการด้านอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งได้ตกทอดมาสู่รุ่นลูกหลาน ในลูกหลานของทิพยากรนั้นมีลูกชายคนหนึ่งชื่อ “ตี้” ซึ่งเป็นลูกชายของบ้านทิพยากรนี้ เมื่อตอนที่ตี้อายุเพียง 7 ขวบ พ่อกับแม่ของตี้ก็เสียชีวิตเพราะรถเกิดอุบัติเหตุเสียหลักพุ่งตกเขา เหลือเพียงแต่ “ป้าหน่อย” ที่คอยดูแลตี้มาตลอด ป้าหน่อยเห็นว่าตี้ไม่มีเพื่อนเล่น จึงได้พาหลานชายชื่อว่า “โด้” มาเป็นเพื่อนเล่นกับตี้ด้วย โด้เป็นรุ่นพี่ของตี้เพียงแค่ปีเดียว

                ต่อมาเมื่อตี้จบชั้นประถมศึกษาก็ไปเรียนต่อที่เมืองนอกเพียงอายุ 13 ปี  จึงมีเพียงป้าหน่อยกับโด้ดูแลบ้านทิพยากร จนกระทั่ง 6 ปี ต่อมา

“ป้าครับ คุณหนูไม่ติดต่อมาเลยนี้ก็นานพอสมควรแล้ว” โด้พูดด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

“นั้นนะสิ ป้าก็เป็นห่วงคุณหนูเหมือนกัน” ป้าหน่อยก็พูดด้วยความกังวล

<ติ๊งต๊อง..... ติ๊งต๊อง.....> เสียงกดกระดิ่งเรียกคนในบ้านให้มาเปิดประตู

“นั้นใครมาก็ไม่รู้ โด้ไปดูสิ” ป้าหน่อยเอ่ยพรางชะเงอมองดูที่หน้าตา

“มาหาใครครับ” โด้เอ่ยถามชายปริศนาที่ยืนหันหลังอยู่

“มาหาพี่โด้ครับ” ชายปริศนาหันหลังพูดอยู่

“มีธุระอะไรกับผมหรอคับ” โด้เอ่ยถามเพราะสงสัย

“พี่โด้...” ชายปริศนาหันหน้าเรียกแล้ววิ่งเข้ามากอดด้วยความดีใจ

“คุณ... คุณ... เดียวก่อนคุณเป็นใครกันครับ” โด้ผลักตัวออกจากชายปริศนาทันที

“ตี้เอง จำตี้ได้ป่าว” ชายปริศนาคนนั้นก็คือตี้ลูกชายเจ้าของบ้าน

“คุณหนู... คุณหนูจริงๆด้วย ผมจำแทบไม่ได้เลย” โด้เอ่ยด้วยน้ำเสียงดีใจ

“ป่ะครับเข้าบ้านก่อน มาเหนื่อยๆ เข้าไปพักก่อน” โด้เดินไปแบกสัมภาระเข้าบ้าน

“ใครมาหรอโด้” ป้าหน่อยเอ่ยถาม

“ป้าก็ดูเอาเองน่ะ” โด้พูดเป็นปริศนาให้ป้าหน่อยครุ่นคิด

“ป้าหน่อย...” ตี้เรียกป้าหน่อยพร้อมวิ่งเข้ามาหา

“คุณหนู ป้าคิดถึงคุณหนูมากๆเลย ป้าเป็นห่วงแถบแย่” ป้าหน่อยเอ่ยด้วยความดีใจ

“คุณหนูดูยังไงก็น่ารักเหมือนเดิมเลยนะค่ะ” ป้าหน่อยพูดชมตี้อีก

“จริงด้วยครับป้า คุณหนูยังไงก็น่ารักเมื่อเดิม” โด้ก็ชมตี้อีกคน

“พี่โด้ ก็พูดเว่อร์ไป พี่โด้อ่ะหล่อไม่เบาเลย เข้มดีด้วย” ตี้พูดยอโด้

“คุณหนูก็พูดไป ถ้ามันหล่อนะค่ะ ป่านี้มันคงมีแฟนไปนานแล้ว” ป้าหน่อยพูดประชดโด้

“จริงหรอ พี่โด้ยังไม่มีแฟน” ตี้พูดด้วยสีหน้าตะลึง

“ครับ” โด้พยักหน้าขานรับ

“เดียวผมเอาของขึ้นไปเก็บก่อนนะครับ” โด้หยิบกระเป๋าขึ้นไปเก็บที่ห้องนอนของตี้

“ป้าหน่อยครับ ผมจะกลับมาเรียนต่อมหาลัยที่เมืองไทย” ตี้หันหน้ามาคุยกับป้าหน่อย

“ทำไมล่ะค่ะคุณหนู ที่เมืองนอกไม่มีอะไรดีหรอค่ะ” ป้าหน่อยถามด้วยความกังวลใจ

“เปล่าหรอกครับป้า ผมแค่อยากกลับมาเรียนที่บ้านเกิดของตนเอง ผมรักบ้านเกิดของตนเอง” ตี้อธิบายให้ป้าหน่อยฟัง ป้าหน่อยก็เข้าใจ

“แล้วคุณหนูจะเรียนที่ไหนล่ะค่ะ” ป้าหน่อยถามต่อ

“ก็เรียนที่เดียวกับพี่โด้ก็ได้ครับ ผมไม่มีปํญหาอะไรหรอก” ตี้เอ่ยเชิงอธิบายให้ป้าหน่อยฟัง

“ตามใจคุณหนูเถอะค่ะ คุณหนูว่ายังไง ป้าเห็นด้วย” ป้าหน่อยแสดงความคิดเห็น

“เอาเป็นว่าปีการศึกษาหน้าที่ใกล้จะถึงนี้ตี้จะเรียนมหาลัยเดียวกับพี่โด้นะครับ” ตี้เอ่ยขึ้น

<ป้าหน่อยได้แต่พยักหน้า>

                หลังจากนั้นได้ไม่นาน ตี้ก็เตรียมตัวที่จะศึกษาต่อที่มหาลัยน้ำใจไทย ศึกเป็นมหาลัยเดียวกับที่พี่โด้ศึกษาอยู่ และแล้ววันนั้นก็มาถึง

<20 พฤษภาคม 2548>

       วันนี้เป็นเปิดภาคเรียนปีการศึกษาแรก บรรดารุ่นน้องปี 1 ต่างก็ต้องตื่นเต้นกับกิจกรรมรับน้องกันทั้งสิ้น รวมไปถึงตี้ด้วย

<ณ ต้นมะลิหน้าหอพักชาย>

“นายภูวนนท์ เจริญสุข” พี่ว๊ากเรียกชื่อของรุ่นน้องปี 1 คนหนึ่งขึ้นมา

“ครับผม” รุ่นน้องคนนั้นยกมือขึ้นทันที

“ออกมานี้ดิ” รุ่นพี่พูดดุใส่

“ไปหาเพื่อนคนไหนก็ได้ที่อยู่ในคณะนี้มา 1 คน” รุ่นพี่ออกคำสั่งรุ่นน้องคนนั้นทันที

<รุ่นน้องคนนั้น เดินหาเพื่อนจนมาเจอตี้ ก็ดึงตัวขึ้นมาทันที>

“ดีมากไปนั่งได้” รุ่นพี่ออกคำสั่งให้รุ่นน้องคนนั้นไปนั่งที่

“ชื่ออะไร นามสกุลอะไร ชื่อเล่นอะไรบอกเพื่อนไปดิ” รุ่นพี่ใช้คำสั่ง

“สวัสดีครับ ผมชื่อ นายวณิชศรุต ทิพยากร ชื่อเล่น ปาร์ตี้ ครับ” ตี้ตระโกนบอกชื่อตัวเอง

“คุณหนูครับ” พี่โด้เอ่ยเรียกทักตี้

“จุ๊ๆๆๆ” ตี้ยกนิ้วชี้มาทำท่าเงียบๆ

“เป็นคุณหนูด้วย” รุ่นพี่คนนั้นหักหน้ามามองตี้

“เป็นอะไรกับโด้หรอน้อง” รุ่นพี่ถาม

“พี่โด้เป็นพี่ครับ” ตี้บอกรุ่นพี่

“เห้ย... ไอโต๊ดรับน้องอย่าแรงนะเว้ย คุณหนูเขาไม่เคยเล่นอะไรแรงๆ” โด้เอ่ยกล่าวกับเพื่อนที่เป็นรุ่นพี่ของตี้

“เออ....” รุ่นพี่อารมณ์เสียใส่

“ไปนั่งที่ได้แล้ว” รุ่นพี่สั่งให้ตี้ไปนั่งที่

“เสียอารมณ์เลย” รุ่นพี่เอ่ย

“เดียวพี่มานะ ให้น้องนั่งจับคู่ชายหญิง ถ้าเป็นเศษมายืนกับพี่” รุ่นพี่พูดเสร็จก็เดินไปหาโด้

“โด้ น้องนายชื่ออะไรนะ” โต๊ดถามโด้

“เขาไม่ใช่น้องเว้ย เขาเป็นเจ้านายของข้า” โด้รีบแก้ตัว

“เออ...นั้นแหละ ชื่ออะไร” โต๊ดถามโด้ซ้ำ

“ปาร์ตี้ หรือ ตี้” โด้ตอบ

“เออ... ขอบใจ” โต๊ดพูดจบก็วิ่งกลับที่ต้นมะลิที่มีการรับน้องอยู่ เพราะโต๊ดเริ่มชอบตี้ขึ้นมา

“ไหนคับ คนไหนไม่มีคู่” รุ่นพี่อารมณืดีขึ้น

“ผมครับ” ตี้ลุกขึ้นทันทีแล้วเดินไปหารุ่นพี่

“เอาล่ะครับน้องๆ กิจกรรมนี้ไม่ได้โหด เพียงแค่อยากให้น้องบอกเพื่อนที่น้องคู่ด้วยว่าน้องชื่ออะไร เมื่อบอกชื่อเสร็จให้น้องๆ เป่ายิ่งชุบกัน ใครแพ้ให้นั่งลง” รุ่นพี่อธิบาย

“เอาแล้วนะครับ เริ่ม <ปี้ด...............>” เสียงนกหวีดดังขึ้น

<บรรดารุ่นน้องต่างก็แนะนำตัว และเป่ายิ่งชุบกันจนรู้ผล>

“สวัสดีครับ....” ตี้กำลังจะเอ่ยบอกชื่อแต่ก็โดนขัดก่อน

“น่ารักจัง” รุ่นพี่เอ่ยชมตี้

“ผมชื่อ ตี้” ตี้ไม่ได้สนใจกับคำพูดของรุ่นพี่ และก็พูดต่อ

“ดีครับน้องตี้ พี่ชื่อพี่โต๊ดนะครับ มีอะไรก็ถามพี่ได้” รุ่นพี่เอ่ยกล่าวกับตี้ และก็เป่ายิ่งชุบกัน ปรากฏว่า ตี้ ชนะ

“ใครแพ้มาทางนี้ครับ ใครชนะไปทางนู้น” รุ่นพี่ชี้นิ้วไปทางสระน้ำ

“น้องคนนี้เขาชนะพี่ ใครชนะไปลงสระ” รุ่นพี่ออกคำสั่งได้สะใจ

“โห้...อะไรอ่ะ เป่าแพ้ก็ทำโทษ เป่าชนะก็ลงสระ” ตี้ทำอารมณ์เซ็งใส่รุ่นพี่

“เถียง... น้องเถียงพี่หรอ” รุ่นพี่ตะหวาดใส่ตี้

“เปล่า... ไม่ได้เถียง” ตี้ปฏิเสธทันควัน

“ไม่ต้องเถียง ไปลงสระคนเดียวเลย” รุ่นพี่สั่งให้ตี้ไปลงสระ

“ไม่เอา เดียวชุดเปียกหมด” ตี้พูด

“ขัดคำสั่ง วิดพื้น 10 ครั้ง” รุ่นพี่สั่งอีกครั้ง

“ไม่ทำ วิดไม่เป็น วิดเป็นแต่อย่างเนี่ย” ตี้กวนประสาทและทำท่าเอามือวักพื้น

“กวนโอ้ย มานี้เลย” รุ่นพี่ดึงตัวตี้มาที่สระและผลักตี้ลงสระ

<เปียกหมดเลย 5555++++ ด้วยความสะใจของรุ่นพี่>

“อยู่ในนี้ไปก่อนแล้วกัน” รุ่นพี่พูดด้วยความสะใจแล้วเดินออกจากสระไปที่ต้นมะลิที่กำลังมีกิจกรรมรับน้อง

“เอาล่ะครับน้องๆ เห็นหรือยังครับ คนที่ขัดคำสั่งจะโดนแบบนี้ ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ไปพักทานข้าวก่อน แล้วช่วงกลางวันรุ่นพี่อีกคนจะรับน้องแทนพี่นะครับ บายๆ” รุ่นพี่บอกน้องก่อนบอกลา

“ขึ้นมาได้แล้ว” รุ่นพี่สั่งตี้

“ขอบคุณครับ” ตี้เอ่ยพร้อมดันตัวเองขึ้นจากสระ

                ระหว่างที่ขึ้นจากสระนั้น ตี้ก็เป็นลมไปเพราะ ความเย็นของน้ำ กับอากาศที่ร้อนจึงทำให้ตี้เป็นลม

<ณ ห้องพักของรุ่นพี่โต๊ด>

“น้องๆ” รุ่นพี่โต๊ดสะกิดตัวตี้ให้รู้สึกตัว

“พี่ขอโทษนะ” รุ่นพี่โต๊ดกล่าวขอโทษตี้

“น้องตัวเปียกหมดเลย เอาชุดของพี่ไปเปลี่ยนก่อนป่ะ” รุ่นพี่โต๊ดก็เอาชุดนักศึกษามาให้ตี้

“ไม่เอา พี่อ่ะโหดเกินไปแล้ว” ตี้ปัดชุดนักศึกษาทิ้ง

“น้อง... พี่บอกแล้วไงมันเป็นแค่กิจกรรมอย่าโกรธพี่เลย” รุ่นพี่โต๊ดพูดหน้าเสีย

“ตังแง่ว....โดนหรอกแล้ว ผมอ่ะไม่ได้โกรธพี่หรอก แต่ชุดของผมเปียกหมดเลย รวมไปถึง เครื่องในด้วย แล้วจะให้ผมใส่อะไร” ตี้พูดไปหัวเราะไปด้วยความสะใจที่เห็นรุ่นพี่หน้าเสีย

“น้องก็เอาชุดพี่ไปใส่ก่อน ส่วนเครื่องในถ้าไม่รังเกลียดก็เอาของพี่ไปใช่ก่อนก็ได้ ค่อยเอามาคืน” รุ่นพี่เสนอความคิด

“ผมอ่ะไม่อยากได้เครื่องในของพี่หรอก แต่มันจำใจจริงๆเลย” ตี้เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุด พร้อมเครื่องใน

“น้องตี้ เสื้อผ้าน้องถอดแช่ไว้เลยเดี๋ยวพี่ซักให้” รุ่นพี่ตะโกนบอกอยู่หน้าประตูห้องน้ำ

<สักพักหนึ่ง ตี้ก็ออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนหนึ่ง ที่คอยปกปิดส่วนล่าง>

“พี่โต๊ดครับ ชุดอยู่ไหนครับ” ตี้เอ่ยถาม

“นี้ครับ” รุ่นพี่โต๊ดเอาเสื้อผ้าให้ตี้

<ระหว่างนั้น ตี้ก็แต่งตัวไปด้วยและก็คุยกับพี่โต๊ดไปด้วยก็เจอคำถามสะดุดทันที>

“น้องตี้เป็นแฟนกับโด้หรอครับ” รุ่นพี่โต๊ดถามตรงๆ

“พี่ว่าน้องอ่ะ...” รุ่นพี่กำลังพูดต่อแต่ตี้ก็ขัดทันที

“ไม่มีเรื่องอื่นที่จะพูดหรอครับ ทำไมต้องถามเรื่องส่วนตัว” ตี้อารมณ์เสียใส่

“ขอบคุณนะครับสำหรับเสื้อผ้า” ตี้เอ่ยกล่าวและกำลังเดินออกจากห้อง

“น้องตี้ พี่ชอบน้องนะ” รุ่นพี่โต๊ดวิ่งขึ้นมากอดตี้พร้อมบอกชอบ

“ปล่อยผมเถอะครับ” ตี้ยืนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“ก็ได้ครับ” รุ่นพี่ปล่อยตัวตี้ทันที

<ในความรู้สึกของตี้นั้น ชั่งแสนทรมานเหลือเกินเพราะไม่คิดว่าคนที่มารักเขานั้นเป็นเพื่อนสนิทของคนที่เขารัก ตี้ได้แต่เดินออกมาจากห้องพักของรุ่นพี่โต๊ดเพื่อมาหาโด้ที่อยู่หน้าหอพัก>

“พี่โด้...” ตี้เรียกโด้ด้วยอาการซึมเศร้า

“เป็นอะไรไปครับคุณหนู” โด้ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

“ตี้รู้สึกไม่สบาย ตี้อยากพักผ่อน” ตี้อธิบายให้โด้ฟัง

“งันไปนอนที่ห้องพี่ก่อน เดี๋ยวพี่บอกรุ่นพี่โต๊ดให้” โด้พูดแล้วพยุงตัวตี้ขึ้นห้องเพื่อนอนพักผ่อน

<ณ ห้องพักของ โด้>

“พี่โด้... ตี้มีเรื่องจะบอก พี่โต๊ด...” ตี้กำลังจะบอกให้โด้รู้แต่ก็ถูกโด้ขัดก่อน

“นอนก่อนเถอะครับ เดี๋ยวพี่ไปบอกโต๊ดก่อนว่าน้องตี้ไม่สบาย” พี่โด้พูดจอบก็เดินออกไปจากห้อง

“พี่โด้นะพี่โด้ มีเพื่อนที่คิดจะหักหลังอยู่ทั้งคน แต่ไม่เคยสนใจเลย” ตี้ได้แต่พูดกับตัวเอง

<ก็อก ก็อก ก็อก เสียงคนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง>

“โด้ อยู่หรือป่าว” เสียงรุ่นพี่โต๊ดขานถาม

“พี่โด้ไม่อยู่ ลงไปข้างล่าง” ตี้เอ่ยตอบ

“เข้าไปได้หรือป่าว” รุ่นพี่โต๊ดเอ่ยถาม

“เข้ามาได้ครับ” ตี้เอ่ยตอบ

“อ้าว... น้องตี้ พี่คิดว่าเจ้าพีทซะอีก” รุ่นพี่โต๊ดตกใจ

“มีธุระอะไรหรอครับ” ตี้เอ่ยถาม

“พี่จะเอาชุดของน้องมาตากไว้ที่ห้องเจ้าโด้มัน” รุ่นพี่โต๊ดบอกธุระกับตี้

“น้องตี้ครับ พี่พูดจริงๆนะ พี่ชอบน้องมากๆ แต่พี่จะไม่หักหลังเพื่อน ด้วยการแย่งแฟนเพื่อน” รุ่นพี่โต๊ดพูดออกมาด้วนความสัตย์จริง

“พี่โต๊ดครับ ผมรักพี่ไม่ได้หรอก เพราะผมรักพี่โด้เพียงคนเดียว ผมแค่...” ตี้กำลังอธิบายให้โต๊ดฟังแต่ก็ถูกโต๊ดขัดจังหวะเสียก่อน

“ไม่เป็นไรครับ ขอแค่พี่ได้แค่รักเพียงฝ่ายเดียวก็พอแล้ว” รุ่นพี่โต๊ดพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ

“ขอบคุณครับ” ตี้ขอบคุณโต๊ดด้วยความเป็นลูกผู้ชายที่ไม่แย่งแฟนเพื่อน

“พี่ไปก่อนนะครับ แล้วว่างๆ พี่จะมาเยี่ยม” พี่โต๊ดพูดจบก็เดินออกจากห้องไป

<ระหว่างนั้นตี้หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา โทรหาป้าหน่อยว่าวันนี้ไม่กลับบ้านจะอยู่หอกับพี่โด้>

<ก็อก ก็อก ก็อก เสียงคนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง>

“ใครครับ” ตี้เอ่ยถาม

“พีทเอง” เสียงผู้ชายคนนั้นตอบ แล้วเปิดประตูเข้ามา

“น้องตี้ป่ะครับ ไอโด้มันฝากโจ๊กมาให้ จะกินเลยหรือป่าวครับ เดี๋ยวพี่จะจัดให้” พีทเอ่ย

“ขอบคุณครับ พี่...เอ่อ” ตี้กล่าวขอบคุณรุ่นพี่แต่ไม่รู้จักจึงจะถามชื่อ

“พี่ชื่อพีทครับ เดี๋ยวน้องทานเลยนะครับ กำลังร้อนๆเลย” พีทแนะนำตัวและบอกให้ตี้ทานโจ๊ก

“ครับ” ตี้ขานรับ

“พี่ไปก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่บอกโด้ให้ว่าน้องตี้ทานโจ๊กแล้ว ไปก่อนนะครับ บาย” พีทพูดจบก็ขอตัวโบกมือลาตี้และออกจากห้องทันที

<ตี้นั่งทานโจ๊กทันที เพราะมีอาการหิวมาก แต่ในช่วงเวลานั้นบรรดารุ่นน้องปี 1 ต่างก็รับน้องกันอย่างสนุกสนาน มีเพียงแต่ตี้นอนอยู่ในห้องด้วยอาการเป็นไข้ จนกระทั่งค่ำเย็น>

<เอี๊ยด.....................> เสียงคนเปิดประตูดังขึ้น

“น้องตี้ครับเป็นยังไงบ้าง” โต๊ดถามอย่างเป็นห่วง

“ดีขึ้นแล้วครับ” ตี้บอกให้โต๊ดฟัง

“ยื่นมือมานี้สิครับ” โต๊ดพูดขอร้อง

“อะไรหรอครับ” ตี้ถามอย่างสัย

“กำไลครับ ผ่านพิธีปลุกเสกใช้สำหรับพิธีรับน้อง” โต๊ดสวมกำไลให้ตี้

“ขอบคุณครับ” ตี้ยกมือไหว้โต๊ด

“เดี๋ยวสักพักรุ่นพี่ก็มาผูกข้อมือน้องตี้อ่ะครับ พี่ไปก่อนนะครับ” โต๊ดไม่พูดมาก เดินออกไปจากห้องทันที

<หลังจากที่โต๊ด ออกจากห้องไปแล้วนั้น บรรดารุ่นพี่ๆ ก็เข้ามารับน้อง โดยที่ตี้ต่างก็นอนอยู่บนเตียง>

“หายไวนะครับ แล้วพี่ขอน้องมีความสุขกับคณะของเรานะครับ” พีทเข้ามาผูกข้อมือตี้

“ขอบคุณนะครับ พี่พีท” ตี้ยกมือไหว้

“ขอให้มีความสุขกับการได้มาอยู่คณะนี้ มีปัญหาอะไรก็ถามพวกพี่ได้” พี่ต้นเอ่ยพร้อมพูดข้อมือ

“แล้วพี่ชื่ออะไรอ่ะครับ” ตี้เอ่ยถามด้วยความสงสัย

“พี่ชื่อพี่ต้นครับ” ต้นแนะนำตัว

“ครับ พี่ต้น” ตี้ยกมือไหว้

“คุณหนู หายไวๆนะครับ” โด้เอ่ยด้วยความเป็นห่วง

“แค่ไม่สบายวันเดียว ทำอย่างกะเป็นไข้หวัด” ตี้พูดให้ชวนคิด

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะครับ พี่มีคุณหนูคนเดียว พี่ไม่อยากให้คนที่รักไม่สบายหรือเป็นอะไรไป” โด้พูดทำให้ตี้ซึ้ง

“เฮ้ย... ต้นเราออกไปข้างนอกเถอะ ปล่อยให้เขาอยู่ด้วยกันสองต่อสองดีกว่า อย่าไปเป็น ก.ข.ค. เขาเลย” พีทเอ่ยชวนต้น

“อะไรว่ะ ก.ข.ค.” ต้นเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ก้อนขี้ควายมั่ง ไอโง่” พีทด่าเพื่อน

“ไปก็ได้ว่ะ ไม่เห็นต้องด่าก็ได้” ต้นอารมณ์เสียใส่พีท และเดินออกจากห้องไปพร้อมกับพีท

“เพื่อนพี่แต่ละคนก็ตลกดีนะ” ตี้เอ่ยอย่างอารมณ์ขัน

“นอนพักเถอะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเรียนไปนะ” โด้พูด

“พี่โด้ก็นอนกับตี้สิ ตี้นอนมาทั้งวันแหละ นอนไม่ค่อยจะเลย” ตี้เอ่ยชวนโด้นอน

“ครับ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน” โด้พูดจบก็เข้าไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จก็ออกมาเห็นตี้นอนหลับ

“คุณหนูของผม หลับซะแล้ว” โด้พูดกับตัวเองแล้วไปหาเสื้อผ้าใส่และมานอนกอดตี้จนรุ่งเช้า

<ยามรุ่งเช้า เวลา 6 โมงเช้า แสงแดดอ่อนๆประปรายสายตาของตี้และโด้ จึงทำให้ทั้งคู่ตื่นจากเตียงนอน>

“อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนู” โด้มองหน้าตี้แล้วเอ่ย

“เช่นกัน” ตี้เอ่ยตอบกลับ

“6 โมงเช้าแล้ว ไปตักบาตรกันครับ” โด้เอ่ยชวนตี้ และไปล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อย

<บริเวณหน้ามหาลัยน้ำใจไทย>

“ทุกๆวัน จะมีพระมาบิณฑบาตรหน้ามหาลัย พี่อ่ะชอบมาทำบุญให้คุณท่านทั้ง 2” โด้กล่าว

“ใช่... นี้ตั้ง 12 ปีแล้ว แต่ตี้ก็ยังไม่เคยทำบุญให้พ่อกับแม่เลย ตี้เป็นลูกที่แย่มากๆ เอาเป็นว่าเสาร์นี้ตี้จะไปทำสังฆทานให้พ่อกับแม่”เอ่ยค้วยสีหน้าผิดๆ ที่ไม่เคยทำบุญให้พ่อกับแม่

 “ดีมากครับ พระมาแล้ว” โด้เอ่ยชม เป็นจังหวะเดียวที่พระมา

<ทั้งสองคนตักบาตรอุทิศส่วนกุศลให้พ่อกับแม่ ส่วนบุญกุศลเหล่านี้ตกไปถึงพ่อกับแม่บนสวรรค์>

“ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะได้ผลบุญหรือป่าว” ตี้เอ่ยอย่างสงสัย

“ได้สิครับ ถ้าคุณหนูกวดน้ำอุทิศส่วนกุศล” โด้บอก

“แล้วทำอย่างไงอ่ะ” ตี้เอ่ยถาม

“มานี้สิครับ” โด้จูงมือตี้มาที่ต้นไม้มะลิซึ่งข้างต้นมะลิมีต้นไม้ใหญ่ๆอยู่หนึ่งต้นหน้าหอพักพร้อมกับขวดน้ำ

“คุณหนูครับ คุณหนูท่องตามพี่นะครับ” โด้นั่งกวดน้ำโดยมีตี้กวดน้ำด้วย

“ป่ะครับ เสร็จแล้วเดียวเราแต่งตัวไปเข้าห้องเรียนกัน” โด้เอ่ยชวน

<ทั้งสองคนต่างก็ทำภาระส่วนตัว และก็ไปที่คณะเพื่อที่จะเข้าห้องเรียน>

“ตั้งใจเรียนนะครับ บาย” โด้พูดให้กำลังใจแล้วโบกมือลา

“นายๆ” ชายปริศนาสะกิดไหล่อยู่ข้างหลังข้องตี้

“จำเราได้ป่าว” ตี้หันมามองหน้า

“นายนี้เอง ที่ทำให้เราไม่สบาย” ตี้พูดด้วยสีหน้าดุดัน

“เราขอโทษก็แล้วกัน เราชื่อกายนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” กายกล่าวขอโทษพรางแนะนำตัว

“เราไม่อยากเห็นรู้จักนายเลย นายมันตัวซวยทำให้เราไม่สบาย” ตี้พูดประชดแล้วเดินไป

“เดี๋ยวก่อนดิ นายจะไม่ให้อภัยเราเลยหรอ เราขอโทษแล้วนะ” กายวิ่งตามมาง้อ

“ท่าอยากให้เราหายโกรธนะ นายช่วยไปไกลๆเราหน่อยก็แล้วกัน” ตี้เอ่ย

“นายเป็นเกย์หรอ” กายพูดทำให้ตี้หยุดเดิน

“มันก็เรื่องของเรา นายไม่ต้องมายุ่ง” ตี้กระชากเสื้อกายมาพูดใส่หน้าแล้วก็เดินไป

“สักวันหนึ่ง ฉันจะทำให้เธอรักฉันให้ได้” กายพูดกับตนเอง

“เป็นอะไรไปกาย”โต๊ดซึ่งเป็นพี่ชายของกายเอ่ยถาม

“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ชอบคนๆหนึ่ง” กายกล่าว

“ป่ะ เข้าเรียนได้แล้วเดี๋ยวก็ไม่มีที่นั่งหรอก” โต๊ดเดินนำน้องชายเข้าห้อง

“พี่โต๊ดครับ” ตี้ยกมือโบกเรียก

“วันนี้ไปทานข้าวด้วยกันนะครับ” ตี้พูดด้วยอารมณ์ดี

“ไม่สบายหรือป่าวครับ เมื่อวานยังเห็นว่าไม่ค่อยชอบหน้าพี่เท่าไหร่” โต๊ดถามอย่างสงสัย

“ก็เพราะกำไลที่พี่ให้ผมมาอ่ะ ทำให้ผมหายเร็วและนอนหลับสบาย ต้องขอบคุณมากๆนะครับ” ตี้กล่าวจบก็ยกมือไหว้ขอบคุณ

“งันพี่ฝากน้องพี่คนหนึ่งนะ กาย กาย” โต๊ดเรียกน้องชายตนเอง

“น้องตี้ครับ นี้กายน้องชายของพี่” โต๊ดแนะนำน้องให้ตี้รู้จัก

“ผมรู้จักแล้วครับ” ตี้พูดเก็บอารมณ์ไว้ในใจ

“งันไม่มีอะไรแล้วเดียวพี่ไปก่อนก็แล้วกันนะครับ” โต๊ดพูดจบก็เดินไป

“เธอมีแฟนยัง” กายหันหน้ามาถาม

“ไม่มีคำถามอื่นหรอที่จะถาม” ตี้พูดประชด

“ตอบมาก่อนสิ ว่ามีแฟนหรือยัง” กายถามย้ำ

“มีแล้ว” ตี้ตอบ

“โกหก” กายไม่เชื่อคำตอบ

“เรื่องของนาย เราบอกนายแล้ว นายไม่เชื่อก็เรื่องของนาย” ตี้พูดใส่

“เราชอบเธอ เราจะเป็นแฟนเธอ” กายพูดจากใจ

“เรื่องอะไร เราไม่เป็นแฟนกับนายหรอก” ตี้ส่ายหน้า

“แต่เธอต้องเป็น” กายพูดแสดงความเป็นเจ้าของ

“อย่ามามัดมือชกนะ” ตี้ไม่พอใจกับสิ่งที่กายพูด

“ไม่สนล่ะ ในเมื่อเธอไม่มีใคร ฉันจะเป็นแฟนเธอ” กายคะยั้นคะยอ

“นายไม่เชื่อเรา นายเตรียมตัวเจ็บตัวได้เลย แฟนเราเป็น....” ตี้พูดขู่

“เป็น... เป็นอะไร” กายถามอย่างสงสัย

“เดียวนายก็รู้เอง” ตี้พูดพรางสะใจ

“แฟนเธอเป็นนักมวยหรือไง” กายพูดเหยียดหยาม

“นายนี้มันน่ารำคาญจังเลย” ตี้พูดด้วยอารมณ์ฉุน

“ทำไมอ่ะ” กายพูดด้วยภาษาหาเรื่อง

“เอาเป็นว่าเราขี้เกียจเถียงกับนายแล้ว นายจะทำอะไรมันก็เรื่องของนายก็แล้วกัน” ตี้พูดด้วยน้ำเสียงกระแทกแดกดัน

“จริงหรอ งันขอก็แล้วกัน” กายพูดจบก็หอมแก้มตี้ทันที แต่ตี้หลบทัน

“นี้ สำหรับความเลวของนาย” ตี้เห็นว่ากายจะหอมแก้มก็เลยต่อยหน้าไปหนึ่งที

“เฮ้ย... มวยไทย 7 สีจะเริ่มแล้ว” บรรดาเพื่อนๆต่างก็ส่งเสียงกัน

“พอเถอะ นายจะทะเลากันทำไม” เสียงสาวสวยน่ารักวิ่งเข้ามาห้าม

“อย่ามายุ่ง” กายผลักสาวนั้นล้มลงไป

“ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ” กายชี้หน้าว่าตี้ แล้วเดินไปจากที่นั่งตรงนั้น

“เป็นอะไรมากหรือป่าวครับ” ตี้ถามสาวสวยคนนั้นพร้อมพยุ่งตัวเข้ามา

“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” สาวสวยคนนั้นกำลังปัดเนื้อตัวที่เปอะเปื่อน

“ขอบใจนะที่เข้ามาช่วย” ตี้กล่าวขอบคุณในน้ำใจของหญิงสาวคนนั้น

“แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ” ตร่เอ่ยถามชื่อสาวสวยคนนั้น

“เราชื่อหลิน แล้วนายอ่ะชื่ออะไร” หลินเอ่ยแนะนำตัวพร้อมถามกลับ

“เราชื่อตี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ตี้ก็แนะนำตัวกลับ

“หลินเป็นอะไรหรือป่าวทำไมเปอะเปื่อนอย่างนี้อ่ะ” เพื่อนสาวของหลินคนหนึ่งเอ่ยถาม

“ไม่ได้เป็นอะไรหรอก เออ...โม นี้เพื่อนใหม่ของเรานะเขาชื่อตี้” หลินกล่าวแนะนำ

“ยินดีที่ได้รู้จัก” ตี้กล่าว

“ตี้... ส่วนนี้โม เป็นเพื่อนสนิทของเรา” หลินกล่าวแนะนำ

“เช่นกันนะ” โมเอ่ย

“ไปหาที่นั่งเถอะ ใกล้ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว” ตี้เอ่ยชวนเพื่อนใหม่ทั้งสองหาที่นั่ง

<ในช่วงเวลานั้นอาจารย์ก็เดินเข้ามาสอนวิชาบัญชีเบื้องต้น 1 อาจารย์สอนไปได้สักพักก็ได้สั่งให้นักเรียนลองลงบัญชีดู ในช่วงเวลาที่ทุกคนต่างทำอย่างอยู่นั้น กายก็เดินเข้ามา>

“ไปไหนมา นี้ก็เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ฉันจะเช็คเธอขาดนะ” อาจารย์ว่ากล่าวตักเตือนกาย

“ผมไปปลดทุกข์มาครับ” กายเอ่ยกวนประสาทอาจารย์

“อยากปลดทุกข์มากก็เชิญ อย่ามากวนประสาทฉัน” อาจารย์ว่ากาย

“งันผมขอตัวนะครับ” กายเดินออกจาห้องเรียนทันที

“กลับมาเรียนต่อเถอะค่ะ นักศึกษาทุกคน” อาจารย์เปลี่ยนเรื่องทันที

“ตี้ คิดอะไรอยู่” หลินพูดสะกิดความคิดของตี้

“ป่าวไม่มีอะไรหรอก ทำงานต่อเถอะ” ตี้หยุดความคิดชั่วขณะและหันมาทำงานต่อ

<สักพักหนึ่ง 20 นาทีต่อมา>

“งานนี้อาจารย์หวังว่าต้องอยู่บนโต๊ะอาจารย์ก่อนคาบแรกนะค่ะโชคดีค่ะทุกคน” อาจารย์ออกคำสั่งแล้วเดินออกจากห้องทันที

“นี้เรามีเรียนอีกทีกี่โมงอ่ะ” ตี้หันมาถามโม

“ตอนบ่ายโมงครึ่งอ่ะ” โมตอบ

“งันเราขอตัวก่อนนะ” ตี้พูดจบก็เดินออกจากห้องพร้อมกับกระดาษช็อตโน้ต

<ตี้เดินหากายจนมาถึงสระน้ำ>

“มานั่งทุกข์ขมตรมไหม้อะไรตรงนี้” ตี้เอ่ยทักกายด้วยอารมณ์ดี

“ก็เห็นบอกอาจารย์ว่าไปปลดทุกข์ไม่ใช่หรอ” ตี้พูดเสริม

“มาทำไมอีก” กายหันหลังพูด

“อ่ะนี้ ช็อตโน้ตเอาไปอ่านซะจะได้ทำการบ้านได้ง่ายขึ้น” ตี้ส่งกระดาษที่ช็อตโน้ตไว้

“ขอบใจนะ แต่เราไม่ต้องการ” กายปฏิเสธน้ำใจของตี้

“แต่เราว่านายต้องการนะ เชื่อเราเถอะ” ตี้ส่งให้

“เราว่าอ่านและทำความเข้าใจซะ แล้วนายก็จะเข้าใจเอง เราไปแล้วนะ” ตี้พูดให้กายคิดและเดินจากไป

<กายนั่งอยู่ริมสระ สักพักหนึ่งก็หยิบช็อตโน้ตที่ตี้นำมาให้ขึ้นมาอ่าน>

จดหมายถึงนายกาย

     เราก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้นายไม่พอใจ แต่เราก็ต้องขอโทษนาย เพราะเราไม่ได้ตั้งใจ เรื่องอะไรที่ผ่านมาแล้วเราก็ไม่ได้โกรธนาย เราว่านายกับเราสฃามารถเป็นเพื่อนที่ดีได้ เออนี้โจร์ทการบ้าน ร้านสมใจเปิดกิจการของของ ซึ่งภายในเดิน มกราคม ขายสินค้าได้ทั้งหมด เป็นเงิน 5,200 บาท และมีลูกหนี้ที่ยังไม่ได้จ่ายอีก 3,000 บาท ให้หาว่าขายสินขายได้ทั้งหมดเท่าไหร่

เดบิตเงินสด                   5,200

เดบิตลูกหนี้                   3,000

     เครดิตขายสินค้า                 8,200

กิจการขายสินค้าภายในเดือนได้ทั้งหมด

อย่าลืมทำส่งอาจารย์นะ

รักจากเพื่อน ตี้

มีอะไรไม่เข้าใจก็โทรมาเบอร์นี้นะ 0873324275

<เมื่อกายเห็นจดหมายก็ยิ้มหน้าบานเป็นดอกไม้>

“ได้เป็นเพื่อนก็ยังดี” กายพูดกับตัวเอง

<ในอีกด้านหนึ่งตี้ได้เดินมาที่โต๊ะของกลุ่มรุ่นพี่นั่งอยู่>

“อ้าวน้องตี้ กายล่ะ” โต๊ดถาม

“สงสัยเดี๋ยวคงตามมามั่งครับ” ตี้ตอบ

“พี่โด้ ตี้หิวข้าวแล้วไปทานข้าวกัน” ตี้เอ่ยชวนโด้

“เอ่อ... พี่คงไปไม่ได้อ่ะครับคุณหนู เดียวพี่ต้องไปหาอาจารย์สรุปรายงานการรับน้องและส่งรายชื่อน้องๆ ที่อยู่ในคณะของเราอ่ะครับ” โด้ตอบอย่างเสียดาย

“ไม่เป็นไร เดียวตี้ไปกับพี่โต๊ดก็ได้” ตี้ก็พูดเพื่อไม่ให้พี่โด้รู้สึกผิด

“พี่โต๊ดว่างป่ะครับ ไปทานข้าวด้วยกันนะ พี่พีทด้วย พี่ต้นด้วย” ตี้เอ่ยชวน

“ไปเถอะนะ เดียวตี้เลี้ยงเอง” ตี้เอ่ยต่อ

“ไปก็ได้ครับ พี่แค่อยากได้ยินประโยคนี้แหละ” ต้นเอ่ย

“โห้... ไอต้น ตลกรับประทานแล้ว” พีทตบหัวต้น

“อีกแล้วนะ อย่าให้ถึงโอกาสของข้าน้อยบ้างล่ะ” ต้นยกมือขึ้นไหว้ทำท่าเหมือนจะถวายบังคม

“ป่ะครับ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” โต๊ดขอเป็นเจ้ามือเอง

“งันก็ได้ครับ” ตี้เอ่ยตกลง

<ครื้ด... ครื้ด... ครื้ด... เสียงโทรศัพท์สั่นและดังขึ้น>

“ฮัลโหล... ใครครับ” ตี้รับโทรศัทท์แล้วเอ่ยถาม

“กายเองนะ” เสียงพูดสนทนาโต้ตอบกลับ

“กายหรอ ว่างป่ะ ไปกินข้าวกัน” ตี้เอ่ยชวน

“ว่าง ไปดิ ที่ไหนหรอ” กายตอบ

“มาที่โต๊ะพี่โต๊ดดิ เดี๋ยวเราจะคอย” ตี้บอกสถานที่

<สักพักหนึ่ง 5 นาทีต่อมาในช่วงนั้นโด้ไม่อยู่ที่โต๊ะแล้ว>

“กายไปกินข้าวกัน มื้อนี้พี่นายเลี้ยง” ตี้พูดแล้วหันไปมองพี่โต๊ด

“วันนี้จะไปกินไก่ KFC” พีทเสนอความคิด

“พิซซ่าดีกว่า” ต้นเสนอความคิดบ้าง

“ไม่ได้ถาม ข้าถามน้องตี้” โต๊ดหันไปพูดกับเพื่อน

“คิดได้หรือยังครับว่าจะกินอะไร” โต๊ดถาม

“ตี้อยากกินอะไรบอกพี่โต๊ดไปเลย” กายพูดกับตี้

“ตี้อยากกินอาหารแบบไทยๆ เพราะตี้ยังไม่เคยกิน” ตี้เอ่ยบอก

“ป่ะ หลังมอเรามันมีร้านส้มตำ ไปกินกัน” โต๊ดเอ่ย

“โห้... คิดว่าจะได้กินของแพง” ต้นเอ่ย

“แล้วจะกินป่ะล่ะ” พีทเอ่ยถามต้น

“กินก็ได้” ต้นเอ่ย

“ป่ะเถอะเสียเวลามามากแล้ว” ตี้เอ่ยเพื่อทำเวลา

<ทุกคนต่างก็เดินไปที่หลังหอ โดยที่พีทกับต้นเดินนำ ส่วนโต๊ดกับกายเดินประกบคู่กับตี้>

“คิดยังไงถึงอยากกินอาหารไทยแบบนี้อ่ะ”กายถามตี้ขนาดกำลังเดิน

“เราไปอยู่เมืองนอกมาตั้ง 6 ปี แล้วอีกอย่างราก็ยังไม่เคยกินด้วย” ตี้ตอบ

“แล้วไปเรียนทำไมที่เมืองนอก” กายถามเพราะสงสัย

“ก็เพราะว่า พ่อกับแม่เราเสีย เราจึงต้องไปเรียนที่เมืองนอก” ตี้ตอบพรางจะร้องไห้

“น้องตี้เป็นอะไรไปครับ” โต๊ดหันไปเห็นพอดีจึงเลยถาม

“อ๋อ... ไม่มีอะไรหรอกครับแค่ฝุ่นเข้าตา” ตี้บ่ายเบี่ยงคำตอบ

<ทั้ง 5 คนได้เดินมาถึงร้านส้มตำ>

“ป้าๆ น้ำตกหมู 2 ข้าวเหนียว 5 ไก่ย่าง 5 ส้มตำไทยปู 2 โค้กลิตร 1 น้ำแข็ง 5” โต๊ดสั่งอาหาร

“ป่ะ หาที่นั่งกันก่อน” โต๊ดเอ่ยปาก

“ตี้ ทำไมถึงมาเรียนที่เมืองไทย” พีทเอ่ยถาม

“ก็ที่เมืองไทยมันมีอะไรให้น่าสนใจมากกว่า” ตี้เอ่ยตอบ

“อืม... พี่ถามตี้อะไรอย่างหนึ่งได้ป่ะ” พีทเอ่ยถามขึ้น

“ถามมาก็ได้ถ้าไม่เกินความสามารถที่จะตอบ” ตี้เอ่ยบอกพูด

“ถ้าสมมุติว่าโด้ไม่ได้รักตี้ ตี้จะเสียใจหรือป่าว” พีทเริ่มเอ่ยคำถาม

“ก็เสียใจดิ ถ้าคนที่ตี้รักไม่ได้รักตี้ กับไปรักคนอื่น ตี้ก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา” ตี้เอ่ยตอบโดยที่ไม่ต้องคิด

“อาหารมาแล้ว หยุดถามเรื่องไร้สาระได้แล้ว” ต้นเอ่ยตัดปัญหา

<ในใจของพีทรู้ว่าโด้รักตี้เป็นเพียงแค่น้องชาย แต่ตี้คิดกับโด้มากเกินไป ถ้าเรื่องมันบานปลายขึ้นมา ตี้คนเดียวที่จะต้องเสียใจ>

“คิดอะไรอยู่พี่พีท กินเถอะ” กายทัก

<ระหว่างที่ตี้นั่งทานอาหารอยู่นั้น ตี้ก็นึกขึ้นได้ว่ากระเป๋าตังค์อยู่ที่หอพัก>

“เดี๋ยวพวกพี่ๆทานไปก่อนนะครับ ตี้ลืมกระเป๋าตังค์ไว้ เดี๋ยวมานะครับ” ตี้ไม่พูดทำเพลงอะไรมากก็วิ่งกลับไปที่หอเพื่อจะไปหยิบกระเป๋าตังค์ จึงได้พบกับเห็นการณ์บ้างอย่าง

“โด้ทานอันนี้ซิ อร่อยนะ” ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งป้อนอาหารใส่ปากโด้

“พี่โด้” ตี้ตระโกนจากด้านหลัง วิ่งหนีไป

“คุณหนู” โด้หันไปมองตาสเสียงเรียกแล้ววิ่งตามตี้ไปทันที

<ตี้วิ่งเข้ามาที่ห้องพัก หยิบกระเป๋าตังค์ แล้ววิ่งออกจากห้องไป แต่ไม่ทันโด้มาดักที่หน้าห้องพอดี>

“คุณหนู” โด้เอ่ยเรียก

“ไม่ต้องมาเรียกแล้ว และไม่ต้องอธิบาย” ตี้ว่าใส่โด้

“พี่ขอโทษ” โด้กล่าวด้วยน่าเสีย

“กองไว้ตรงนั้น สิ่งที่ตี้เห็นมันเป็นเรื่องจริง ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรล่ะ เหมาะสมกันดีนิ” ตี้พูดด้วยความประชดประชัน

“ผู้หญิงคนนั้นเขาชื่อกวาง เขาเป็นแค่เพื่อนพี่จริงๆ” โด้รีบเอ่ย

“โด้ ไหนโด้ผู้อย่างนี้ล่ะ ไหนบอกว่ารักกวางคนเดียวไง” กวางเข้ามาได้หยิบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“พี่กับพี่โด้ เป็นแฟนกันมานานแล้ว” กวางพูดต่อ

“พี่ไม่ต้องพูดแล้ว ตี้เข้าใจ ในเมื่อพี่รักกันก็ขอให้มีความสุขมากๆนะ” ตี้พูดด้วยน้ำเสียงสั่นครอ

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณหนูคิดนะครับ” โด้รีบแก้ตัว

“พอเถอะพี่โด้ ไม่ต้องมาแก้ตัว ตี้ขอให้พี่รักกันมากนะ” ตี้อวยพรจอบก็เดินออกจากห้องทันที

“คุณหนู คุณหนู”โด้ส่งเสียงเรียกและจะวิ่งตามแต่ก็ถูกกวางดึงแขนไว้

“ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะ” โด้หันมาถามกวาง

“ก็กวางชอบโด้นิ ชอบมาตั้งนานแล้ว” กวางเอ่ยความในใจ

“แต่ฉันไม่ได้รักเธอ ฉันรักคุณหนูของฉันเพียงคนเดียว” โด้เอ่ยและวิ่งออกจากห้องเพื่อตามหาตี้

<อีกด้านหนึ่งของตี้ ก็วิ่งเลยออกมาจากมหาลัยมาทางด้านหลัง>

“นั้นน้องตี้นิ ทำไมวิ่งร้องไห้มาอย่างนั้นล่ะ” ต้นที่กำลังก้มหน้าก้มตากินอาหารเหลือบมามองเห็นพอดี

“แล้ววิ่งเข้าไปด้านหลังไม่รู้หรอว่ามันอันตราย ในนั้นอ่ะดงงูทั้งนั้นเลยนะนั้นอ่ะ” ต้นเอ่ย

“เฮ้ยดงงูหรอ” โต๊ดได้ฟังถึงกับสะดุ้งเหือก

“กายรีบโทรหาพี่โด้เร็ว” โต๊ดส่งโทรศัพท์มือถือ

“ฮัลโหล พี่โด้หรอตี้วิ่งเข้ามาทางด้านหลังมหาลัย เข้าไปในดงงูอ่ะ รีบมานะ” กายเล่าให้โด้ฟัง

“ดงงู” โด้เริ่มเป็นห่วงตี้จึงวิ่งไปทางด้านหลังมหาลัย

<กวางวิ่งตามโด้ ได้ยินเรื่องพี่โด้คุยโทรศัพท์ก็คิดแผนชั่วร้าย>

<ด้านของตี้ ก็วิ่งเข้าไปในกระท่อมร้าง เพื่อไปนั่งปรับทุกข์เรื่องที่เกิดขึ้น>

“ตี้... ตี้...” บรรดาเพื่อนๆพี่ๆ ต่างก็ระดมหาตี้กันใหญ่

“คุณหนูครับ คุณหนู” ตี้ตะโกนเรียกตี้เพื่อให้ตี้ได้

<ทุกคนต่างก็หาตี้จนเย็น>

“เลิกเสียใจได้แล้ว กลับไปพบความจริงเถอะตี้” ตี้พูดกับตัวเอง และกำลังเปิดประตู

“จะรีบไปไหนล่ะ” กวางยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับมีด

“พี่กวาง พี่จะทำอะไรผมอ่ะ” ตี้ตกใจเมื่อเห็นกวางถือมีด

“ก็น้องไม่ใช่เป็นมารความรักของพี่ น้องทำให้พี่กับโด้ต้องทะเลาะกัน” กวางกัดฟันพูด

“อย่าอยู่เลยน้อง” กวางใช้มีอแทงไปที่ท้องของตี้

“แก แกฆ่าฉัน” ตี้พูดก่อนที่ตี้จะสิ้นใจตาย

“อโหสิกรรมให้ฉันด้วย ฉันแค่ทำไปเพราะคนที่ฉันรัก” กวางยืนพูดต่อศพของตี้

“ตี้...” เสียงของคนที่ตามหาตี้ดังขึ้น

“ทางนี้ฉันดูหมดแล้ว ไม่เจอเลย” กวางวิ่งลงมาบอกคนที่ตามหา

“หากันทั่วป่าแล้ว ไม่เจอเลย เดี๋ยวอีกสักพักงูก็ออกหากินแล้ว” คนที่ตามหาตี้ก็เอ่ยพูดกับกวาง

“ป่ะเถอะ” กวางพูดเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้คนที่ตามหาตี้สนใจที่กระท่อมร้าง

<ทุกคนที่ตามหาตี้ต่างก็หยุดพักการตามหา>

“ถ้าหาน้องตี้ไม่เจอก็แสดงว่าน้องตี้ไม่ได้อยู่ในป่า” กวางพูดขึ้นเพื่อให้คนอื่นคิดว่าตี้ไม่ได้อยู่ในป่า

“โด้ ทำไมไม่ลองโทรไปหาที่บ้านล่ะว่าตี้กลับไปที่บ้าน” โต๊ดเอ่ยถามโด้

“เอ่อ ใช่...” โด้คิดออกทันที

“ป้าหน่อยครับ คุณหนูกลับไปที่บ้านหรือป่าว” โด้โทรศัพท์หาป้าหน่อยทันที

“คุณหนูหรอ กลับมาแล้วนิ เพิ่งจะกลับมาเมื้อกี้เอง กลับมาก็เห็นบอกว่าอยากจะนั่งสมาธิ” ป้าหน่อยอธิบายให้ฟัง

“ค่อยยังชั่วหน่อยครับ” โด้พูดอย่างโล่งอก

“มีอะไรหรอโด้” ป้าหน่อยเอ่ยถาม

“ป่าวครับป้า ไม่มีอะไรหรอก แค่นี้นะครับ” โด้ตอบบ่ายเบี่ยงแล้วว่างสายทันที

“คุณหนูอยู่ที่บ้าน” โด้หันมาบอกเพื่อนๆ

<เมื่อได้ยินดังนั้น กวางตกใจมากเพราะคนที่กวางฆ่านั้นเป็นตี้ และตี้จะกลับไปบ้านได้ยังไง>