คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Page 8
1 สัปาห์ผ่านไป
ผมใ้เวลาหนึ่อาทิย์เ็มที่ะพูุยและมาไหนไปไหนับเธอเพื่อให้เราสอนไ้ใล้ิัน อายุเป็นเพียัวเลอวามรัใ่ไหม และผมมั่นใว่าผมเลือผู้หิไม่ผิ เพราะผม็เป็นผู้ให่พอสมวร ที่ิว่าัวเอหน้าะมอนไม่ผิ อนนี้ผมและเธอมาเินห้า้วยัน เพราะว่าเป็นวันหยุเลยวนออมา แ่เธอไม่รู้ว่าหลัานี้ผมะทำอะไร “สายฝน” ผมเรียนที่เินเลยผมไม่นิหน่อยให้หันลับมา ่อนที่ผมะุเ่าล อนนี้หลายสายามอมาที่ผม ผมไม่ลัวหน้าแ ผมไม่อาย่อให้โยปิเสธ ในสิ่ผมะทำ “อะไระ ลุลาลุเถอะะ” เธอเินมาใล้ผมและพยายามพยุผมให้ลุึ้น “เป็นแฟนับลุนะ” เมื่อผมเอยำนั้นออไป เธอถึับทำหน้านิ่ไป ่อนะยิ้ม แล้วพยัหน้า ให้ผม “ะ” ผมไม่ิว่าเธอะอบรับผมไวนานั่น แ่ารอเป็นแฟนอผมะมีารสวมแหวนให้ เพื่อเป็นารยืนยันว่าเธอืออผมแล้ว อนนี้ ผมสวมแหวนให้เธอ่อนะลุึ้นแล้วอ เสียปรบมือัทั่วห้า้วยวามยินี
หลายนาที่อมา
อนนี้ผมับสายฝนอยู่ในรถแล้วละรับ “ไม่ิว่ามีวันนี้เลยะ” เธอพูึ้นเมื่อผมำลัะเหยียบันเร่เพื่อให้รถเลื่อนัว ผมหันยิ้มให้เธอ “ลุ็ไม่ิว่าหนูะอบลลุ” ผมบอเธอาระับรถออาห้า “หนูรู้สึีั้แ่ไปานวันเิลุแล้วะ” ผมยิ้มอีรั้ นี่มันเรื่อริใ่ไหม ฟัไม่ผิใ่หรือเปล่า “ริหรอ ลุไม่เห็นรู้เลย” ผมเอยแ่ว “็หนูไม่บอ ลุะรู้ไ้ไละะ” เธออบเสียอ้อน อ้อน “บ ปี4 ลุะไปหมั้นไว้นะ” ผมเอยบอเธอเพราะผมิว่า ถ้าหมั้นไว้่อนเธอะไ้ไม่ถูนินทาที่ไปไหนมาไหนับผมแบบสอ่อสอ “ลุมั่นใแล้วใ่ไหมะว่าเป็นหนู” เธอเอยถามึ้น “มั่นใมา มาเลยรับ สัา้วยเียริว่าะไม่ทำให้ผู้หิที่ื่อสายฝน ผู้หิที่ผมเรียว่าแฟน และอนาภรรยาผมให้เสียใ ” ผมเอยบอ้วยวามริใที่มีทั้หม “หนูุนะ ลุไหวหรอ” เธอเล่นมุ “ถึหนูะุ แ่ลุ็รั ”ผมหันมอเธอที่ำลัอมยิ้มในสิ่ที่ผมพู ผมไม่รู้ว่าอนาะเป็นยัไ แ่อนนี้เ็นนี้ือแฟนผมและเป็นรึ่หนึ่อีวิผม ผมะูแล่อให้ีที่สุ
END
ความคิดเห็น