คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : - ( | ) CHAPTER2 ; BODY'S LOVE
"WHAT HAPPENS ? เอาไงดีวะ..."
CHAPTER 2
“เลือด..”
ตึก ตึก ตึก ตึก...
อย่าสงสัยครับว่านี่คือเสียงอะไร เสียงที่ผมวิ่งเองครับ ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยใส่เกียร์หมาระดับ 8 มาก่อนเลยครับ วิ่งมาเร็วสุดชีพจริงๆ
“เฮ้ย เดี๋ยววว!!” ผมตะโกนออกมาอย่างลืมตัว ผมลองมาคิดดูเล่นๆเพลินๆนะครับ ถ้าเขาฟื้นมาจากความตายทั้งๆที่ตายไปแล้วประมาณ 12 ชั่วโมงมันก็น่าสนใจมากนะ เขาอาจจะเป็นซอมบี้หรือแวมไพร์ก็ได้ แล้วซอมบี้กับแวมไพร์นี่มันกินเลือดใช่ปะครับ ? แต่ที่เขาร้องหาเลือดเนี่ยอาจจะเป็นเพราะว่าร่างกายต้องการเลือดก็ได้..
...เออ!! ก็เป็นไปได้นะครับ ทฤษฎีนายแน่มาก อู๋อี้ฟาน ต้องคิดในแง่ดีเข้าไว้สิ
“เชี่ยยย กูจะบ้าแล้วว้อยย เอาไงดีวะ” ผมตัดสินใจแล้วครับ ผมจะเอาเลือดไปให้เขา
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก...
ครับ ผมยังวิ่งตอนนี้ผมรู้สึกว่าถ้าอยู่นิ่งๆ แค่เพียงวินาทีเดียวผมอาจฟุ้งซ่านจนเป็นบ้าได้อ่ะ ผมรีบเข้าไปในห้องศึกษาเรื่องของโลหิตวิทยา คว้าเอาเลือดกรุ๊ปโอมาหนึ่งถุงพร้อมกับเข็มสายยาง กะว่าจะเอาวิชาที่เรียนมา 6 ปีช่วยชีวิตมนุษยชาติจากตัวร้ายเหมือนในหนังหนึ่งตัว(?)ก็แล้วกันนะครับ เหนื่อยอ่าครับ บอกตรง ผมรีบกลับไปที่ห้องชันสูตรแต่พอไปถึงประตู ปุ๊ป!!!
“ให้ตายกูทำอะไรอยู่วะ” ผมค่อยๆเดินเข้าไปตรงประตู
“ เป็นไงเป็นกันตายเป็นตาย ! “
ปึง ! ทันที่ผมมเปิดประตูและเห็น ปาร์ค ชานยอล อยู่ที่เดิมบนเตียงเดิมผมก็...
ปิดประตูออกนอกห้องทันทีครับ กรั๊สสสสส(ช่วงเวลานี้ผมอยากกรีดร้อง ผมจะบ้าตายแล้วครับ) ผมยังเห็นเขาพูดพรึมพรำอยู่เลย แล้วคำๆเดียวก็คือ ’เลือด’ สติผมเหมือนหลุดหายเข้าไปในกลีบเมฆเบานุ่มนวลแล้วทันใดนั้นก็ตกลงมาในเปลวไฟร๊อนร้อน ทำอะไรไม่ถูก
“เอาวะเป็นไงเป็นกัน !!”
….ปึง !
ครั้งนี้ผมตัดสินใจแน่วแน่แล้วครับ ผมเดินเข้าไปในห้องพร้อมปิดประตูอย่างเบามือ
“เอิ่มม Hi….” ผมว่าผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเหมือนคนจิตหลุด พูดกับศพ ไม่ใช่ดิ้ ! ตอนนี้มันเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ตายแล้วฟื้น โอ้ยย กูจะบ้าตาย เฮ้อ..
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก..
เสียงดังขนาดนี้ไม่ใช่เสียงวิ่งแต่อย่างใดแต่เป็นเสียงหัวใจของผมเองครับ หัวใจของอู๋ อี้ฟานที่ตอนนี้ดังเป็นจังหวะสามช่า ตึ้มตึ้มตะลึมตึมโป้ะ ฮิฮิ ถึงเตียงแล้วครับ ถึงเตียงแล้วววว!! ผมจะรู้สึกดีกว่านี้ถ้าเตียงนี้จะอยู่ในคอนโดสุดหรูกับคนสวยน่ารักจิ้มลิ้มมุมิคริคริ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ครับ ต้องไม่ใช่กับเตียงขนศพแล้วก็คนตายแล้วฟื้น ใจกล้าหน่อยๆสิ้อู๋ อี้ฟาน มึงหล่อขนาดนี้ เขาไม่ฆ่ามึงหรอกผมหวังว่านะ TT
“สวัสดีครับคุณคนไข้” สวัสดีครับสวัสดีสวัสดี โห่ยนี่กูพูดอะไปวะ สวัสดีกับศพหน่ะสิ้ครับคนไข้บ้าบอ โอ้ะตายจะเป็นลมคนหล่อหมดแรง
ดูดิ ดูดิ ดูดิ้ ! ไอ้ตัวประหลาดทำท่าทางใสๆตาปริบๆใส่ผมอ่ะเหมือนลูกแมวดีเนอะ..
‘ ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ม่ายยยยยยยยยยย อู๋ อี้ฟานเตือนสติตัวเองไว้ ไอตัวตรงหน้านี้ไม่ใช่คนมันคือแวมไพร์ มันคือซอมบี้ มันคือตัวประหลาดนะ’ ผมท่องกับตัวเองพร้อมกับแกะสายยางและเข็มออกจากถุงพลาสติกปลอดเชื้อในขณะที่ผมกำลังท่องคำพูดเหล่านี้ผมแอบเหล่มองไอตัวประหลาดเป็นระยะๆ นี่มันยังพรึมพรำอยู่เลยครับ
เหยแต่เหมือนมันจะไม่ได้พรึมพรำคำเดียวกันกับตอนนั้น เอ้ะ มันพรึมพรำว่าอะไรกันนะ ผมคงไม่ตกใจจนตกเก้าอี้หรอกนะเพราะผมยืนอยู่ TT (อยากร้องไห้แต่พยายามขำครับ) งุมงุมอยากตายแทนศพแรกจริงๆวุ้ย ...
“ซอมบี้ๆๆๆๆๆๆๆ ซอมบิอี้...” เหยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันแย่ยิ่งกว่าอีกปะครับเนี่ย ฮรึม T.T
“เออนี่มึง ปาร์คชานยอลมึงเป็นซอมบี้ใช่ปะ” ใจดีสู้เสือ(?)ไว้ก่อนนะครับ กล้าๆกลัวอยู่เหมือนกัน
“ซอมบี้ๆๆๆ”
“เอ้อ กูรู้แล้ว มึงเลิกพูดซอมบี้ซ้ำๆเถอะนะ กูจะบ้าตาย !! กูขอร้อง”
มันหันขวับทันที่ที่ผมพูดจบ หันมาจ้องหน้าผมครับ ตาจ้องตา ผมเพิ่งสังเกตว่าตามันสวยมากครับ แต่พอได้ยินเสียงมันเอาแต่พูด...
“ซอมบี้...” ฮืออออออ พระเจ้าครับ อู๋ อี้ฟานสุดหล่อคนนี้จะตายแล้วครับ เอาวะดับร้อนก็ต้องใช้น้ำเย็นเข้าลูบ
“ครับ รู้แล้วครับ คุณเป็นซอมบี้สินะครับ ต.ตอนนี้คุณซอมบี้โอเคไหมครับ สบายดีไหม เจ็บปวดตรงไหนหรือเปล่า” ต่ายห่..นี่กูสื่อสารกับผีงั้นหรอ ซอมบี้จะพูดกับกูไหมเนี่ย
“ซอมบี้ ๆๆ” ผมว่าไว้ปาร์ค ชานยอลนี้พูดคำนี้ไม่ได้แน่ๆครับ คริสอู๋มึงใจเย็นๆหน่อยเพื่อน นี่ซอมบี้นะ อย่าคิดจะมีเรื่องกับเขาเพราะมึงอาจตายได้ ... = =
“ครับ งั้นคุณซอมบี้อยู่เฉยๆนะครับ ผมจะให้เลือดกับคุณ” ใจดีสู้ผีละกันเสือเล่นไปละ ฮิฮิ
ผมคิดไปในขณะที่มือก็เตรียมการให้เลือดพร้อมทั้งนำเข็มไปเจาะที่เส้นเลือดใหญ่เพื่อให้เลือดเข้าไปไหลในกระแสเลือด ซึ่งตอนนี้จะยังเป็นกระแสอยู่ไหม คงไม่ไหวติงละผมว่า ฮะฮะ..
“ซอมบี้ๆๆๆ...” ผมว่าผมชินละพร้อมรับมือทุกสถานการณ์555 ผมว่ามันก็ไม่ได้ทำไรผมนะ เอาแต่พูคำว่าซอมบี้กับนั่งทำตาแป๋ว จนตอนนี้เหมือนจะเปลี่ยนคำอีกละ
“ขนมหวานๆๆ” ตาย-อย่าง-เขียด ! เริ่มรับไม่ไหวแล้วนะ..
เอ้ะ..แล้วคืนนี้ผมจะเอาซอมบี้ไปไว้ที่ไหนดีหล่ะเนี่ย โอ้ยย คนหล่อกลุ้มมมมมม !!!
(๑´ސު`๑) ;
เยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้ ยังคงถูกใจคนอ่านอยู่ไหม..
ติดตามกันไปเรื่อยๆนะ เพี้ยง ! อิอิ
ความคิดเห็น