Venture [Bjin]

ข้อมูลเบื้องต้น

Title: Venture
Parring: kim hanbin x kim jinhwan
Rate: PG(?)
Description: มันคือ russian roulete เกมโหดๆของพี่รัสเซียเขาล่ะ
ถ้าไอค่อนไม่เดบิ้วนี่ไม่รู้จะทำอะไรแล้วนะ นี่ตายจะครบทุกคนแล้ว5555
Author's: twit me @parrepattp เราไม่กัดนะเธอ








◊ SQWEEZ

เนื้อเรื่อง

กริ๊ก


ปืนสีดำขลับถูกยื่นมาตรงหน้า จินฮวานกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขาเงยหน้าไปมองคนที่ส่งมันมาอย่างหวาดหวั่น อยากจะตะโกนใส่หน้าอีกคนอยู่เหมือนกัน ว่าบ้าไปแล้วหรือไง แต่พอเห็นสายตาร้าวรานนั่น เขาก็ได้แต่กลํ้ากลืนคำด่าแล้วเอื้อมมือไปรับปืนนั้นเงียบๆแทน อย่างไรเสียเขาก็ไม่ได้อยู่ในสถานะจะต่อรอง

ปืนพกน้ำหนักปานกลางนั้นหนักอึ้งในความรู้สึกของจินฮวาน มือของเขาสั่นระริกเมื่อระลึกได้ว่าในปืนนี้มีลูกกระสุนจริงๆที่จะต้องถูกลั่นไกอยู่

"ฮยองรู้ใช่มั้ย ว่าเกมนี้เล่นยังไง" 

เสียงเย็นเยียบของรุ่นน้องที่เคยน่ารักดังขึ้น จินฮวานทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ คิมฮันบินตรงหน้าเขาตอนนี้ ดูไม่เหมือนเด็กน้อยคนเดิมของเขาเลย เด็กคนนั้นจะไม่มองเขาด้วยสายตาแบบนั้น จะไม่ปล่อยให้เขาร้องไห้ และจะไม่มีวันทำแบบนี้กับเขา

"ฮ..ฮันบินนา.. ฮยองอธิบายได้.."

"ในปืนนี่มีกระสุนอยู่หนึ่งลูก ผมกับฮยอง เรามาเดิมพันกัน"

จะไม่เลย...จนถึงตอนที่เขาทำสิ่งผิดพลาดลงไปนี่ล่ะ...

ฮันบินเดินเข้าไปใกล้ร่างขาวบอบบางของรุ่นพี่บนเตียง ไม่สนใจเสียงแก้ตัวละลํ่าละลักของอีกคน เขาไม่เคยคิดถึงสถานการณ์นี้เลย เรื่องแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้นกับพวกเขาทั้งคู่ ดวงตาสีดำขลับจ้องลึกไปในตากลมใสที่เอ่อไปด้วยน้ำตาของรุ่นพี่ตัวเล็ก หากเป็นเมื่อก่อนฮันบินคงจะลุกลี้ลุกลน ขอโทษขอโพยอีกคน ดึงอีกคนเข้ามากอดแล้วพูดปลอบสารพัด

แต่ตอนนี้ไม่...

คิมฮันบินคนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลยคนนั้นตายไปแล้ว 

ตายไปตั้งแต่ระดมโทรหาอีกคนเป็นร้อยๆสายจนแทบไม่ได้นอนเมื่อวาน จนรู้เอาจากรุ่นพี่คนอื่นว่าคิมจินฮวานหนีนัดเขาไปเที่ยว

ตายไปตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้ามาในคอนโดแห่งนี้ของคนรักพร้อมกับข้าวต้มที่ซื้อมา ด้วยเป็นห่วง ว่ารุ่นพี่ตัวดีจะตื่นมาแฮ้งเหล้าจากปาร์ตี้เมื่อคืนไหม 

ตายไปตั้งแต่ตอนที่เปิดประตูมาแล้วเจอเสื้อผ้าวางระเกะระกะอยู่ที่พื้น ชุดหนึ่งเป็นชุดคุ้นตา แต่อีกชุดเป็นของคนแปลกหน้า 

ตายไปตั้งแต่เดินมาเจอคนสองคนที่กอดก่ายกันอยู่บนเตียงนี่ ฉากอบอุ่นแสนหวานของคู่รักธรรมดา 

คงจะเป็นเรื่องธรรมดาถ้าคนคนนั้นคือเขา

แต่น่าเสียดาย…

ที่คนที่นอนกอดคิมจินฮวานเอาไว้ไม่ใช่คิมฮันบิน

ในตอนนั้น เศษเสี้ยวสุดท้ายของฮันบินก็ได้ตายจากไป


ฮันบินขบกรามแน่น จนถึงตอนนี้ ทั้งๆที่เขาตะโกนทะเลาะกับรุ่นพี่คนรักจนแสบคอไปหมด ทั้งๆที่เสียงร้องไห้ของร่างบางบนเตียงนี่ก็ไม่ได้เบาเลย แต่คิมจีวอนเพลย์บอยคนดังของมหาลัยก็ยังนอนหลับไหลไม่มีท่าทีที่จะตื่น คงจะเหนื่อยจากเมื่อคืนสินะ ฮันบินก้าวเข้าไปใกล้ร่างเปลือยเปล่าสองร่างบนเตียง จินฮวานตัวสั่นง่กๆมองเขาอย่างหวาดกลัว ขายาวข้างหนึ่งเตะยันร่างสูงใหญ่ของชายแปลกหน้าจนตกเตียงเสียงดัง จินฮวานสะดุ้งจนเผลอปล่อยปืนในมือตกลงบนผ้าปูที่นอน

"โอ้ย!! เชี่ยอะไรวะ"

เสียงโวยวายแหบต่ำของคนเพิ่งตื่นดังขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาของคิมจีวอนเงยขึ้นมามองคนที่บังอาจถีบเขา แต่เมื่อเห็นคิมฮันบินยืนหน้านิ่งสนิทอยู่เขาก็ชะงักไป พอมองไปบนเตียงก็เห็นร่างบางที่เขาเพิ่งพาขึ้นสวรรค์ไปเมื่อคืนนั่งร้องไห้อยู่ เขามองไปรอบๆห้องและเห็นว่าไม่ใช่ห้องของตัวเอง จีวอนเบิกตากว้างเมื่อเริ่มจับต้นชนปลายถูก ใบหน้าคมซีดเผือดเมื่อหันกลับมาสบตาฮันบิน และยิ่งซีดหนักเข้าไปอีก เมื่อเห็นคนตรงหน้าเอื้อมมือไปหยิบกระบอกเหล็กสีดำที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงขึ้นมา

"อะ..อะ...."

คิมจีวอนอ้าปากค้างอย่างตื่นตระหนก ตัวสั่นไปหมดด้วยความหวาดกลัว ร่างสูงรีบลุกขึ้นกระวีกระวาดเก็บเสื้อผ้าตัวเองแล้ววิ่งออกจากห้องไป ฮันบินเหยียดสายตามองตามอีกฝ่ายอย่างสมเพช ไม่รู้ทำไมคนรักของเขาถึงลดตัวมาหาคนแบบนี้ ช่างโง่เง่าสิ้นดี เขาหันกลับมาประจัญหน้ากับคิมจินฮวาน ปืนในมือถูกส่งให้คนตรงหน้าอีกครั้ง แต่คราวนี้อีกคนไม่รับมัน

จินฮวานมองปืนที่ถูกส่งมาราวกับมันเป็นปีศาจร้าย เขาช้อนตาขึ้นมองฮันบินอย่างวิงวอน

"ไม่เอานะฮันบินนา เดิมพันอะไรกัน นายล้อเล่นใช่มั้ย"

"เปล่า ผมพูดจริง" น้ำเสียงของฮันบินยังคงเรียบเย็นจนคนฟังอึดอัด

....ไม่รอดไปซักคน ก็ตายไปด้วยกัน....

"ตะ...แต่.." 

"ลั่นไกซะ ถ้าฮยองชนะผมจะปล่อยฮยองไป" 

ปืนกระบอกเดิมถูกยัดใส่มือจินฮวาน จินฮวานกัดปากแน่น ส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา เขารู้ว่าเขาผิด เขานอกใจอีกคน เขาทำร้ายคนรักที่รักกันมาเป็นปี แต่มันก็แค่คืนเดียวเองนะ เขาไม่ควรโดนทำแบบนี้เพราะความผิดพลาดแค่คืนเดียว เขายังไม่อยากตาย เขากลัว

ฮันบินโน้มตัวไปใกล้ร่างที่สะอึกสะอื้นอยู่บนเตียง ใบหน้าเข้าใกล้กันจนราวกับจะจูบ มือใหญ่เอื้อมไปจับซ้อนกับมือเล็กที่ถือปืนอยู่ ยกมันขึ้นไปแนบขมับชื้อเหงื่อของอีกคน มือเล็กๆเกร็งขึ้นจนเขาสัมผัสได้ ปลายนิ้วกร้านเลื่อนไปทับกับปลายนิ้วที่สั่นระริก กดบังคับมันให้กดแนบไปกับไกปืน ปากหยักขยับไปกระซิบเสียงเบาข้างใบหูขาว

"แต่ถ้าฮยองแพ้ เราก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป"

กริ๊ก!

จินฮวานหลับตาปี๋ เหงื่อกาฬไหลพรากไปทั่วตัว เขากลั้นหายใจอย่างกดดันจนกระทั่งได้ยินเสียงกริ๊กนั่นแหล่ะ เขาจึงปล่อยลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก มือใหญ่ของอีกคนปล่อยออกจากมือเขาแล้ว พร้อมๆกับกระบอกโลหะเย็นชืดที่ถูกปลดจากปลายนิ้วเขาไป คิมจินฮวานยังคงหอบหายใจอย่างขวัญเสียอยู่นั่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่สบตาเขาด้วยสายตานิ่งเฉย ยกปืนขึ้นจ่อหัวตัวเองและกดลงไปอย่างไม่ลังเล ราวกับว่าอีกคนไม่รู้สึกกลัวการสูญเสียใดๆ

กริ๊ก!




ปืนถูกส่งกลับมาที่เขา มือสั่นเทายังคงชื้นเหงื่อ


กริ๊ก!



จินฮวานรู้สึกเหมือนความตายอยู่เพียงปลายเส้นผม

กริ๊ก!

อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง ราวกับไม่มีวันจบสิ้น

กริ๊ก!

เหลือซองลูกโม่ให้หมุนอีกสองครั้ง

โอกาสคราวนี้คือห้าสิบห้าสิบ. . . .

ร่างเล็กกัดริมฝีปากจนห้อเลือด ตัวเริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆอย่างเกินควบคุม ผิดกับอีกคนที่ยังยืนนิ่งราวกับสิ่งที่พวกเขาทำอยู่เป็นแค่เกมเด็กเล่นธรรมดา

จินฮวานสูดหายใจเข้าจนสุด รู้สึกว่าปากและลำคอแห้งผาก เขาหลับตาแน่นปล่อยให้เหงื่อเม็ดโตไหลผ่านเปลือกตา มือที่สั่นอย่างรุนแรงยกปืนขึ้นจ่อขมับตนเองช้าๆ เขาลืมตาขึ้นมองหน้าฮันบินอีกครั้ง ก่อนจะกลั้นใจลั่นไก















กริ๊ก!...

เหมือนยกก้อนผินหนักอึ้งออกไปได้สำเร็จ จินฮวานลดปืนลง ใบหน้าซีดเผือดอาบไปด้วยน้ำตาแต่กลับยิ้มกว้าง เขากลัว กลัวมากจริงๆให้ตาย ร่างบางยกมือข้างที่ว่างขึ้นถูหน้าตัวเองไปมาเพื่อเรียกสติ เขาสูดจมูกสองสามครั้งก่อนจะเงยหน้ามองอีกคน

"ฉะ..ฉันชนะ ฮันบิน ฉันชนะ..."

ฮันบินจุดยิ้มอ่อนโยน สายตาทอดมองอีกฝ่ายอย่างชื่นชม มือกร้านเอื้อมไปหามือเล็กอีกครั้ง และประคองมือนั้นให้ยกปืนขึ้น จินฮวานเลิกคิ้วมองร่างสูงอย่างสงสัย

"ครับ เก่งมาก ฮยองเป็นผู้ชนะ"

ปลายกระบอกปืนถูกยกขึ้นหันมายังคนพูด จินฮวานเบิกตากว้างเมื่อนึกออกว่าอีกคนคิดจะทำอะไร

"ตามสัญญา ผมจะปล่อยฮยองไป"

คิมฮันบินหลับตาลง แต่ยังคงมอบรอยยิ้มครั้งสุดท้ายให้คนรัก ความเย็นจากโลหะที่แนบศรีษะอยู่ไม่ได้ทำให้รู้สึกหวาดกลัวแต่อย่างใด สิ่งที่น่ากลัวจริงคือการมีชีวิตต่อไปโดยไร้ร่างตรงหน้าข้างกายต่างหาก นิ้วหนาค่อยๆดันนิ้วเรียวของอีกคนให้กดลงไปไกปืน จินฮวานส่ายหน้าทั้งน้ำตา มือทั้งสองข้างพยายามขืนต้านแรงที่กดลงมาแต่ไม่อาจสู้ได้ เสียงหวานได้แต่พร่ำร้องห้ามอีกคน

"อย่านะ ไม่นะ ฮันบิน ไม่เอา ฮึก ฮันบินนา..."


"ฮันบิน ฮึก ฮยองขอโทษ..."



"อย่ายิงนะ ยกโทษให้ฮยองนะ"



"ฮึก ฮันบินนา ไม่เอา ไม่ยิง..."




"ขอโทษ ฮึก ขอโทษ...."






"ฮันบิน......."













ปัง!!!!!!!!!!!!!







END.