ดวงใจวายุ| Love 💗 scenario

ลำดับตอนที่ #3 : Kiss

คอนโดของวายุภัค

วายุภัคนั่งนิ่งมองแก้วระวีที่นั่งอยู่ตรงข้าม ชายหนุ่มกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากแล้วมอง เหยื่อ คืนนี้ของเขาอย่างชอบใจ

"มองอะไร" รู้สึกไม่ดีนักกับแววตานั้น ก่อนที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้มือใหญ่ของวายุภัคก็ดึงมือเล็กที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเข้ามาหา ไวกว่าความนึกคิดใดๆ วายุภัคบดจูบร้อนลงบนริมฝีปากอิ่มที่พยายามหุบปากแน่นแต่สุดท้ายก็ต้องเปิดปากออกรับจุมพิตอย่างไม่เต็มใจนัก

"อื้อ"

ฮึก อึก อึก!

ของเหลวร้อนๆไหลผ่านลำคอมันทั้งร้อนและหวานโดยที่แก้วระวีเองไม่รู้เลยว่าความหวานนั่นคืออะไร

จูบนี่หรือ

ไม่ใช่แน่นอน

วายุภัคปล่อยให้เธอได้หายใจสักพักแล้วกดจูบลงไปอีกครั้งจนแก้วระวีอ่อนลง อาจเพราะเมาจากเครื่องดื่มที่เขาส่งให้ ไม่ว่าจะอะไรก็ตามเขาก็ชอบที่เธอจูบตอบกลับมาบ้างแม้จะเป็นไปเพราะลืมตัวก็ตาม

"อือ"

มือหนาเลื่อนไปทั่วร่างเล็กที่เริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ มือบางผลักอกเขาแต่ก็เหมือนกับว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย แก้วระวีเริ่มดิ้นรนหาอากาศอีกครั้งและวายุก็รู้ดีจึงปล่อยเธอพลางมองคนตัวเล็กที่หอบหายใจอยู่บนตัวเขาอย่างยากจะถอนสายตาออก ขณะที่มือหนึ่งก็กอดเอวบางไว้ไม่ให้หล่นลงพื้นไปก่อนจะเลื่อนไปจับคางเล็ก และอีกมือหนึ่งยกขวดเหล้า กรอกเข้าไปในปากน้อยจนกระทั่งหญิงสาวสำลักเขาจึงหยุด

"อร่อยไหม..คนสวย" คนตรงหน้าเอ่ยออกมาทำให้แก้วระวีหน้าแดงซ่านมากกว่าเดิม เธอเมาแล้ว แต่ก็พอจะรู้ตัวอยู่ ในตอนนี้

"มาดูกันดีกว่าว่าจะเป็นของดีอย่างมี่ไอ้พาทิศมันบอกไว้รึเปล่า"

"ไม่นะ ปล่อยฉัน" แก้วระวีว่าเสียงเบาหวิว

"พวก..คุณ...เข้าใจผิด.."หล่อนเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่น แต่ดูเหมือนว่าวายุภัคไม่ฟังที่เธอพูดเลย แก้วระวีดิ้นรนอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าตัวเองลอยจากพื้นเข้าสู่อ้อมแขนเขา

เขาจะพาไปไหน

"อย่านะ ปล่อย ฉันนะ"

"ว่าไงนะ ให้ฉันปล่อยเธออย่างนั้นเหรอ แม่พริตตี้..."

"ไม่ใช่นะ"

"เอาน่า...มาทำงานดีกว่านะรับรองว่า ถ้าเธอทำให้ฉันสนุกได้ ฉันจะเพิ่มเงินให้เธออีก"

"ไม่ อ๊าย.." ชายหนุ่มงับปากหนาบนหน้าท้องแบนราบพร้อมๆที่ทิ้งคนตัวเล็กให้นอนลงไปบนที่นอน

"เรามาเริ่มกันดีกว่า"

เรามาเริ่มกันดีกว่า?

เขาพูดคำเดียวกันกับพาทิศทำเอาหญิงสาวขนลุกซู่อย่างหวาดๆ แก้วระวียังไม่พร้อมกับกิจกรรมแบบนี้ในตอนนี้

"ไม่ ฉันยังไม่พร้อม" มือบางยันหน้าเขาไว้พลางทำหน้าตาน่าสงสารแต่หารู้ไม่ว่าสำหรับวายุที่มองมาหล่อนกำลังยั่วเขาชัดๆ

"แต่ผมพร้อมมาก!"

" อ๊าย อย่ากัด" แก้วระวีหลับตาปี๋ ร้องเสียงดังเมื่อเขางับปากลงมี่ปทุมถันของตัวเองมันทั้งเจ็บและรู้สึกดีไปพร้อมกัน วายุจัดการกางเกงและแพนตี้ตัวบางทิ้งไปเลื่อนปากจากหน้าอกคู่นั้นที่เสื้อถูกยกไปกองที่เนินอกเรียบร้อยไล่ลงไปเรื่อยๆ แต่กระนั้น.......

"นาย! นาย! คุณวายุภัค" เสียงดังมาจากหน้าห้องนอนไม่ทำให้เขาหยุดกลับยิ่งทำต่อเมื่อคนตัวเล็กไม่ได้ดิ้นรนมากมายนัก

"วายุภัค ถ้าคุณไม่ออกมาผมจะพังเข้าไปนะครับ"

ธีรเทพว่าก่อนจะเงียบเสียงไป

"เข้ามาสิว่ะ"

เขาว่าเสียงดังพลางทำสิ่งที่อยากจะทำต่อ ก่อนจะได้ยินเสียงกรอก ธีรเทพกำลังจะเปิดประตูเข้ามา

"มึงเปิดมากูยิงแน่ไอ้ธีร์" เขาว่าอย่างหัวเสียก่อนจะโยนผ้าห่มคลุมร่างเล็กไว้ เขาทำใจไม่ได้ที่จะให้ใครเข้ามาเห็นเธอในตอนนี้

แล้วกูทำใจไม่ได้เรื่องอะไรว่ะ

คิดแล้วก็ไร้คำตอบแก่ตนเองสุดท้ายจึงจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่แล้วเดินออกไปเอง

่วายุภัค ออกไปจากคอนโดพร้อมกับธีรเทพ แม้จะหัวเสียไม่ใช่น้อยแต่เรื่องที่เกิดขึ้นก็ใหญ่มากพอที่จะให้เขาทิ้งร่างนุ่มนิ่มออกมาจนได้

"พวกมันมาอยู่ที่ไหน"

"ทางนี้ครับ"

ตอนแรกที่รู้ว่ามีคนบุกมาที่คาสิโนวายุก็ร้อนใจแทบแย่ แต่เมื่อลูกน้องรายงานว่าจัดการทุกอย่างเรียบร้อยจึงได้เบาใจลง แต่สำหรับพวกไส้ศึกและผู้บุกรุก เขาต้องเค้นถามด้วยตัวเอง

เที่ยงคืนผ่านไปจนเวลาเข้าใกล้เลขสองวายุกลับมาที่คอนโดพร้อมด้วยธีรเทพที่แยกออกไปอีกห้องอย่างรู้ใจ ชายหนุ่มยืนมองแก้วระวีสักพักแล้วหยิบผ้าขนหนูก้าวเข้าห้องน้ำไป

แก้วระวีลืมตาขึ้นมาทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลงหญิงสาวมองผ่านความมืดหาเสื้อผ้าที่หล่นอยู่ข้างเตียงมาใส่อย่างเร่งรีบมีสองชิ้นที่หาไม่เจอ แพนตี้กับเสื้อชั้นใน! เธอตื่นตั้งแต่เขาเข้ามาในห้องกลิ่นเลือดสดๆทำเอาแก้วระวีเวียนหัวหนักกว่าเดิม เขาไปทำอะไรมานะ หญิงสาวคิดแต่ก็ไม่ อยากรู้คำตอบ ไวเท่าความคิดแก้วระวีพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแม้จะรู้สึกวิงเวียนมากก็ตาม คงเป็นเพราะเหล้า

แก้วระวีเปิดประตูออกไปช้าๆมองหากระเป๋าที่ติดตัวมา ก็พบว่ามันอยู่บนโซฟาที่เธอไปนั่งบนตักเขาเมื่อหลายชั่วโมงก่อน คิดแล้วก็หน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้

แก้วระวีเปิดประตูออกไปข้างนอกแล้วรีบก้าวไปหาลิฟท์ทันที หญิงสาวรู้สึกเวียนหัวจนอยากจะอาเจียนแต่ก็พยายามฝืนตัวเองให้ยืนต่อไปให้ได้เธอจะไม่ยอมอยู่ที่นี่อีก สิ่งเดียวที่หญิงสาวต้องการคือหนีไปให้ได้

ลิฟท์เปิดออกมีชายสองคนออกมาจากลิฟท์ มองไปยังแก้วระวีนิ่งๆ หญิงสาวเอามือกอดอกไว้ก่อนจะก้าวเข้าไป ด้วยความอับอายชายหนุ่มคงคิดไปถึงไหนต่อไหนก็ดูสภาพเธอตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากการถูกข่มขืนหรอก คิดแล้วก็เดินเข้าไปอย่างรวดเร็วโดยมีสายตาของทั้งสองมองตาม ด้วยคิดว่าเป็นเรื่องของปกติที่นายของพวกเขาจะกินแล้วทิ้งทันทีแบบนี้

"จับผู้หญิงคนนั้นไว้" เสียงตะโกนลั่นไปทั้งชั้นทำให้แก้วระวีตกใจรีบปิดลิฟท์ทันที เธอไม่คิดอะไรอีกแล้วไม่คำนึงว่าร่างกายตอนนี้มันไม่ไหวเท่าใด ภาวนาในใจว่าขอให้ผ่านพ้นเหตุการณ์เหล่านี้ไปให้ได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

ติ้ง!

ประตูลิฟท์เปิดออกในไม่กี่อึดใจ แก้วระวีตรงดิ่งไปยังประตูทางออกไม่สนใจอะไรรอบตัวทั้งสิ้นสองขาก้าวออกไปอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อชายชุดดำตามมาจากด้านหลังจากก้าวน้อยเมื่อครู่กลายเป็นวิ่งในทันที

ต้องหนีให้พ้น