คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น
"ในเรื่องของความรักทำไมคนที่เราไม่ชอบกลับเป็นคนที่ฉุดรั้งคุณให้ยึดติดอยู่แบบนั้นเสมอ คุณสลัดทิ้งไม่ได้เลย ในขณะเดียวกันคนที่คุณรัก หรือคนที่คุณชอบจริง ๆ กลับไม่ได้อยู่กับคุณและเหมือนจะมีทุก ๆ สิ่งฉุดรั้งคุณกับคน ๆ นั้นให้พลัดพรากจากกันไป เขาอยู่กับคุณได้ไม่นาน มันเกิดจากอะไร? จริง ๆ คุณควรรู้ว่า มันเป็นเพราะการปฏิบัติตัวของคุณต่างหาก หาใช่รูปร่างหน้าตาของคุณเลย..."
แก้วระวี ทอดสายตามองผู้ชมที่ตั้งใจฟังคำของเธอดวงตาสีสวยค่อยพิจารณาผู้ชมทุกท่านช้า ๆ ก่อนจะพูดประโยคถัดไป
"เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณปฏิบัติกับคนที่ชอบและคนที่คุณไม่ชอบเหมือนกัน ทุกความสัมพันธ์ของคุณ คุณจะเป็นผู้ควบคุมมัน....ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวหยุดพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะแย้มยิ้มอ่อนโยนแก่ผู้คน จากนั้นเสียงปรบมือก็ดังก้องมาไม่ขาด แก้วระวีเพียงแค่น้อมรับเสียงปรบมือนั้นแล้วก้าวลงจากเวทีอย่างสง่างามที่สุดและมั่นคงที่สุดเพื่อไม่ให้ใครทราบว่าเธอตื่นเต้นเหลือเกิน
"พูดได้ดีมากเลยว่ะ ไอ้แก้ว" ปรีชาปรี่เข้ามาหาเพื่อนสาวที่ทำหน้างอใส่ ซึ่งเจ้าตัวรู้ดีว่าสาเหตุก็มาจากตนเอง แต่ชายหนุ่มก็ทราบดีว่าจะง้อเพื่อนสาวอย่างไร
"ไม่ต้องเลย แกนะแกจู่ ๆ ก็ให้ฉันพูดอะไรก็ไม่รู้ ความรักเหรอ ความสัมพันธ์เหรอ" หญิงสาวบ่นยาวเหยียดขณะที่ตัวการยังทำหน้าทะเล้นใส่ไม่หยุด
"เอาน่า คืนนี้เลี้ยงก็ได้"
"จริงดิ"
"เออ...รึไม่เอา"
"เอา!" ว่าพลางเกาะแขนชายหนุ่มแน่นด้วยดวงตาพราวระยับ
"นี่หายงอนแล้วเหรอ"
"เออ!" แก้วระวีว่าพลางเก็บของทันที
"จะไปไหนอีก แก้ว" ปรีชาถามอย่างอ่อนโยน
"ทำงานดิว่ะ ไปกินที่ไหนบอกด้วยนะ บายจ้า" หญิงสาวบอกแล้วเดินออกไปจากห้องพักทันที โดยไม่ทันที่เพื่อนชายอย่างปรีชาจะทักท้วงอะไร
"ดะ…เดี๋ยว" เขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะไปจัดการงานของตัวเองต่อให้เสร็จ ก็แก้วระวีพูดนำไปแล้วนี่นาต่อไปก็ตาเขาบ้างล่ะ
แก้วระวีมีงานพิเศษเป็นพิธีกรในงานแสดงรถยนต์รุ่นใหม่
หญิงสาวแปลงโฉมตนเองเป็นสาวสวยในชุดเกาะอกสีดำเฝ้าคอยแนะนำและเชื้อเชิญบรรดาแขกที่เข้ามาในงานไม่นานเมื่อมีสัญญาณจากผู้ว่าจ้างหล่อนก็ทำหน้าที่ของตนเองทันที ทุก ๆ ท่าทางการพูดสีหน้าแววตาของแก้วระวีตกอยู่ภายใต้สายตาคมซึ่งเป็นดวงหน้าหล่อเหลาของใครบางคนที่ยืนมองอยู่ใกล้ ๆ ไม่ห่าง
"พี่แก้ว เดี๋ยวช่วยอะไรนิหน่อย ได้ไหมคะ" สาวน้อยร่างเล็กผู้เป็นรุ่นน้องของแก้วระวีเอ่ยถามด้วยสีหน้าเกรงใจสร้างรอยยิ้มเอ็นดูให้คนฟังไม่น้อย
"ได้สิ อะไรเหรอ" สาวน้อยทำท่าทางลังเลก่อนจะยื่นเอกสารบางอย่างให้
สิ่งที่นิตาขอให้หญิงสาวช่วยก็คือการนำเอกสารนี้ไปส่งให้ถึงมือใครบางคนที่ทำงานในสถานบันเทิงที่หญิงสาวนัดกับปรีชาไว้
"โชคดีแฮะดีนะไอ้ปีบอกไว้ก่อน"
แก้วระวีในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้น และเสื้อเปิดไหล่สีขาวเอ่ยกับตัวเองก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในผับและยื่นบัตรสีดำที่แนบมากับเอกสารให้กับการ์ดของผับตามคำของนิตา
"...." ชายร่างใหญ่มองหญิงสาวแวบหนึ่งก่อนจะเดินนำไปยังชั้นที่สองของผับทันที
"เอ...ฉันฝากเอกสารไปก็ได้นี่ค่ะ" เธอสงสัยแต่ก็ยอมเดินตามไปโดยดี
"ไม่รับฝาก" เขาว่าเสียงห้วนทำเอาแก้วนะวีต้องกลอกตาไปมา
ท่องไว้แป๊บเดียวเท่านั้น
"เชิญ"
ห้องที่เขานำมาเป็นห้องวีไอพี ซึ่งก็พอจะรู้ได้จากการตกแต่งและกระจกที่มองเห็นบรรดานักท่องราตรียามค่ำคืนได้ แต่คนข้างล่างมองไม่เห็นคนบนนี้
"รอไปก่อน เดี๋ยวนายมา"
"ค่ะ" แก้วระวียิ้มจนตายีก่อนจะหุบลงทันทีที่ชายร่างใหญ่เดินออกไป
ไอ้บ้าเอ๊ย
รอไม่นานชายในชุดสูทสีดำก็เปิดประตูเข้ามา
"คุณคือคนที่นัดนิตาไว้"
คนฟังนิ่วหน้าแต่ก็ยอมตอบเมื่อนึกชื่อได้ว่าเคยได้ยินชื่อนั้นมาแล้ว "ครับ คุณคือ"
"รุ่นพี่ของนิตานะคะ นี่ค่ะเอกสาร" หญิงสาวยื่นซองสีน้ำตาลให้คนตรงหน้า
"อืม..ขอบคุณครับ" เขาว่าพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แต่แก้วระวีก็หลบทันก่อนที่ปากหนาจะแตะแก้มนวลทัน
"เอ่อ...เสร็จธุระแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ" แม้ว่าดวงตาคู่สวยจะถลึงใส่คนตรงหน้าแต่ก็เร็วเกินกว่าที่ชายหนุ่มจะรับรู้มัน
"เดี๋ยวสิผมขอดูเอกสารก่อน" เขาว่าอย่างอารมณ์ดีมือหนาค่อย ๆ เปิดซองเอกสารช้า ๆ ก่อนจะสะดุดกับข้อความในนั้น ดวงตาคมทอดมองกลับมาที่แก้วระวีแล้วก้มอ่านอีกครั้ง
"เขาส่งคุณมาเหรอ" เขาถามเสียงเรียบสีหน้านิ่งงันจนน่าอึดอัด
"ใช่ค่ะ"
"....."
"ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มงานได้เลยนะสิ" เขาว่าค่อย ๆ เก็บเอกสารเข้าซองดังเดิม สีหน้าฉายแววเจ้าเล่ห์ แววตาก็แพรวพราวแปลก ๆ
"คะ...คะ?" งานอะไรว่ะ?
"ขนาดนี้แล้วจะเล่นตัวไปทำไม" เขาว่าทำให้หญิงสาวเกิดอาการที่เรียกว่า ของขึ้น ทันที
"นี่นาย!"
"เรามาเริ่มกันดีกว่า" ในตอนนี้เองที่หญิงสาวเริ่มตระหนักได้ว่าข้อความในเอกสารคงจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว นิตา คงเล่นตลกกับเธอเป็นแน่ แต่นิตาจะทำแบบนี้ไปทำไม แก้วระวีกระชากเอกสารจากมือชายหนุ่มตรงหน้าที่มองเธออย่างไม่น่าไว้วางใจ
พาทิศฉันมีของดีของเด็ดมาให้คุณรับรองว่า คนนี้สะอาดแน่นอน...
แก้วระวีเบิกตากว้างโดยเฉพาะข้อความสุดท้าย
ของถึงมือแล้วก็อย่าลืมเงินที่ฉันควรได้ด้วยละ
"นิตา!" หญิงสาวกำมือแน่นอย่างเคืองแค้น
"เริ่มกันเถอะคนสวยผมรอไม่ไหวแล้วนะ" เขาว่า
"ไอ้บ้าเอ๊ย!"
แก้วระวีรัวหมัดเล็ก ๆ ใส่ใบหน้าหล่อนั่นที่สาวเจ้าเสียดายเหลือเกินที่ เลวไปหน่อย
"โอ๊ย! อะไรว่ะ" พาทิศที่ตั้งตัวไม่ทันก็เกือบล้มไป กว่าจะตั้งตัวได้แม่กวางน้อยก็หนีออกไปแล้ว
"พวกมึง ตามผู้หญิงเมื่อกี้ให้เจอ แล้วเอามาให้กูที่ห้อง!" พาทิศออกคำสั่งเฉียบขาด มันจะอะไรนักหนาว่ะ
สวัสดีนักอ่านทุกคนน๊า วันนี้พาน้องแก้วระวีกับพี่วายุมาฝากน๊า
ความคิดเห็น