คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My Brother 02 - หวง
Jin’s talk.
สวัสดีครับ ผมคิมซอกจิน พี่ชายที่แสนดีของไอจีมินเอง ตอนนี้ผมมีแฟนแล้วนะ แถมผมยังเป็นคนไปขอเขาเป็นแฟนด้วย เขินครับ >///< อ้อ! แฟนผมชื่อจองกุกครับ จอนจองกุก เด็กนั่นเป็นคนที่ป๊อปที่สุดในโรงเรียนแล้วล่ะครับก็เลยไม่แปลกที่ผมจะชอบเขา แล้วอีกอย่างจองกุกเองก็ยอมเป็นแฟนกับผมซะด้วยสิ เขาบอกว่าเขาก็ชอบผมเหมือนกัน เขินอีกรอบ >/////////< จริงๆแล้วที่คนอย่างผมยอมไปขอเขาเป็นแฟนก่อนก็เพราะมีเหตุผลบางอย่างน่ะแต่บอกไม่ได้หรอก รอให้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วจะรู้เอง ฮ่าๆๆ เรื่องนั้นเก็บไว้ก่อนดีกว่าเพราะตอนนี้ผมมีปัญหาอยู่ในใจน่ะสิครับ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่ชอบให้ไอจีมินมันเข้าใกล้กับเพื่อนซี้มันสักเท่าไหร่ ถูกแล้วครับ ก็ไอวีนั่นแหละ! อย่างเมื่อกี้ที่ผมเห็นมันล้มทับกันเหมือนในละคร ผมรู้สึกไม่ชอบเลย ทำไมครับ? ผมหวงน้องผมหรอครับ? ใครรู้ช่วยบอกผมทีได้ไหมครับ T^T
ที่ BANGTAN Dance Club...
“โอ๊ย! เบาหน่อยสิ มันเจ็บนะ” เสียงร้องโอดครวญดังไปทั่วห้อง
“สมน้ำหน้า! นี่มันยังเบาไปด้วยซ้ำ”
คนทำแผลลงน้ำหนักมือไปที่รอยแดงบนหน้าผากของแทฮยองแรงกว่าเดิมด้วยความหมั่นไส้
“โอ๊ย! งั้นเดี๋ยวกูทำแผลให้มึงด้วยละกัน”
พูดพลางแย่งกระปุกยาหม่องมาจากมือเล็ก
“ไม่ต้องๆ
เดี๋ยวกูให้พี่จินทำให้ดีกว่า”
มือเล็กพยายามดันมือเปื้อนยาหม่องของอีกคนออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
“โอ๊ย!” ร่างเล็กแหกปากร้องออกมาดังลั่น ...ฮ่ะๆ
เว่อร์ไว้ก่อน... ก่อนจะทำหน้าเบะเหมือนจะร้องไห้
“เฮ้ย! เจ็บขนาดนั้นเลยหรอ? กูขอโทษๆ เดี๋ยวกูจะทำเบาๆนะ”
แทฮยองทายาให้อย่างอ่อนโยนพร้อมกับสีหน้าที่เป็นห่วงร่างเล็กแทบแย่
“อะไรวะ?
เดี๋ยวกัดกันเดี๋ยวดีกัน” โฮซอกทำหน้างงเมื่อเห็นภาพของจีมินและแทฮยองทายาให้กัน
“เหอะๆ
ปล่อยพวกมันไปเหอะ มาคุยธุระดีกว่า” นัมจุนว่าแล้วส่งสัญญาณให้ยุนกิเป็นคนพูด
“คือตอนนี้ไอยงซอนมันขอลาออกว่ะ
เท่ากับตอนนี้เรามีกันอยู่หกคน”
“หกคน?
แล้วจะเต้นกันยังไงอ่ะ?” จินเครียดขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน
“ก็คิดว่าจะเต้นแค่หกคน
แต่ติดอยู่ที่ว่าไอที่ซ้อมไว้ก็คงต้องแก้ใหม่หมดเลย”
โฮซอกที่ดูร่าเริงที่สุดแต่ตอนนี้กลับดูจริงจังขึ้นมา
“ไอเชี่ยยงซอนแม่ง! หาเรื่องให้พวกกูจนได้”
สบถออกมาอย่างหัวเสียพลันหันไปมองคนที่นั่งทำตาแป๋วอยู่ข้างๆ
“เอ้อ! นี่ไง กูขอพรีเซ้นแฟนกู” พูดพลางโอบไหล่ร่างโปร่งไว้
“จองกุกน่ะหรอ?
นายเต้นได้ใช่มั้ย?” โฮซอกหันไปถามสีหน้าจริงจัง
“ก็พอได้ครับ
เมื่อก่อนผมเคยเรียนเต้นอยู่”
“อืม...
งั้นลองดูก็ได้” โฮซอกพูดสรุป
“งั้นพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนก็มาซ้อมที่นี่นะ”
นัมจุนเอ่ย
“อ้าว! แล้วมึงไม่ซ้อมวันนี้เลยวะ?”
โฮซอกเงยหน้าขึ้นถาม
“วันนี้กูเครียด! กูเหนื่อย!
อยากกลับไปนอนเว้ย!”
“เออๆ
กูเห็นด้วย” ยุนกิเห็นด้วยกับนัมจุน
“เห้ย! พวกมึงอ่ะจะจีบกันอีกนานมั้ย?”
นัมจุนหันไปมองจีมินและแทฮยองที่ตอนนี้กำลังหยอกล้อกันตามประสาเพื่อนซี้
ทั้งสองหันมามองกลุ่มรุ่นพี่พร้อมส่งยิ้มแห้งๆไปให้
“เค้าจะกลับกันแล้วยังนั่งจีบกันอยู่ได้”
โฮซอกพูดแซวจนทั้งสองเริ่มหน้าแดง
“วี! เพราะมึงนั่นแหละกูเลยโดนดุเลย”
“ไม่! เพราะมึงต่างหากจีมิน” ทั้งสองเถียงกันไปมาจนทุกคนเอือม
“แม่งทะเลาะกันอีกแล้ว”
ยุนกิส่ายหน้าไปมาอย่างเสียไม่ได้
“พวกมึงเลิกทะเลาะกันเหอะ กูรำคาญ!” นัมจุนว่าอย่างเบื่อหน่าย
“ไปๆ
กลับบ้าน จิน... มึงปิดห้องด้วย” ซอกจินเออออรับคำ แล้วทั้งนัมจุน ยุนกิและโฮซอกก็พากันเดินออกไป
“จีมิน
วันนี้ไปกินข้าวนอกบ้านกัน พี่ขี้เกียจทำกับข้าว” ซอกจินหันไปถามน้องชาย
“ไปๆ
เอาวีไปด้วยนะพี่จิน” ร่างเล็กหันมายิ้มจนตาปิด ...มันดีกันตอนไหนวะ?...
“เออๆ จองกุกไปด้วยกันสิ”
รับคำกับร่างเล็กแล้วก็หันมาชวนอีกคน
“ครับ
พี่จิน” รับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะหันมายิ้มให้จีมินและแทฮยองอย่างเป็นมิตร
แต่ดูเหมือนทั้งสองจะไม่ค่อยอยากเป็นมิตรเท่าไหร่เพราะทั้งคู่กลับทำเป็นมองไม่เห็นซะงั้น
...กูทำ’ไรผิดวะ? หรือว่าเขาไม่เห็นจริงๆ?...
ที่ร้านอาหาร...
“อร่อยมั้ยจองกุก?”
ซอกจินหันไปถามคนข้างๆ
“อร่อยครับ”
ตอบพลางยิ้มให้
“นี่
ร้านนี้พี่กับจีมินเรามากินกันประจำเลยนะ”
“นี่ๆ
พี่จินสนใจแต่แฟนตัวเองจนลืมพวกผมแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย?”
แทฮยองที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับจองกุกถามอย่างน้อยใจ
“ถ้าฉันลืมพวกนายฉันคงไม่ชวนพวกนายมาด้วยหรอกนะ”
ซอกจินหันมาค้อนใส่แทฮยอง
“แล้วนี่พี่จะไม่แนะนำแฟนพี่ให้ผมรู้จักหน่อยหรอ?”
ร่างบางพูดกับพี่ชายตัวเองแต่กลับมองไปที่จองกุกด้วยหางตา
“เออจริงด้วย
นี่จอนจองกุก จองกุกนี่จีมินน้องพี่เอง
ส่วนนี่แทฮยองหรือจะเรียกวีก็ได้เพื่อนของจีมินน่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
ร่างโปร่งก้มหัวให้เล็กน้อย
“เช่นกันครับ”
แทฮยองตอบกลับไปยิ้มๆ
“อืม”
ร่างบางตอบสั้นๆแล้วหันไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อ
“นี่จีมินอย่าเสียมารยาทสิ”
ซอกจินตำหนิผู้เป็นน้อง
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่จิน
เรายังไม่สนิทกันเท่าไหร่ พี่จีมินเลยคงทำตัวไม่ถูกน่ะครับ” ร่างโปร่งจงใจพูดให้ร่างบางได้ยินแต่ร่างบางก็ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินอะไร
“อืมๆ” ซอกจินตอบรับจองกุกก่อนจะหันไปมองจีมินอย่างเอือมๆ ...เอาแล้วไง ดูท่าไอน้องตัวแสบจะไม่ค่อยชอบจองกุกเท่าไหร่นะ เฮ้อ!...
Jimin’s talk
สวัสดีครับ ผมปาร์คจีมิน สงสัยใช่มั้ยล่ะครับว่าทำไมผมกับพี่จินถึงใช้นามสกุลไม่เหมือนกัน ก็จริงๆแล้วพี่จินเขาเป็นลูกของพี่ชายแม่ผมหรือลุงนั่นแหละครับ พวกเราเป็นพวกตระกูลคิมครับแต่ผมต้องใช้นามสกุลตามพ่อผมก็เลยเป็นปาร์คจีมินที่น่ารักนั่นเอง ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ชอบเลย ไม่ชอบที่ไอเด็กจองกุกนั่นเป็นแฟนกับพี่จิน ทำไมน่ะหรอครับ? ก็เพราะผมหวงพี่ชายของผมน่ะสิ ผมกลัวว่าเด็กนั่นจะแย่งความรักของพี่จินไปจากผม T^T ที่สำคัญผมเคยได้ยินเพื่อนๆและก็รุ่นน้องคุยกันว่าไอเด็กนั่นน่ะหลอกคบคนอื่นไปทั่วแล้วก็ขอเลิกอย่างเลือดเย็นจนเคยมีคนเสียใจถึงกับจะฆ่าตัวตายเลยด้วย คนอะไรใจร้ายชะมัด! อย่างนี้ต้องจัดหนักกว่าแฟนคนก่อนๆของพี่จินซะแล้ว และนั่นแหละผมก็เลยต้องทำเป็นเมินไอเด็กนั่น เอ๊ะ! แต่ว่าไอเด็กนั่นมันเข้ามาเต้นแทนพี่ยงซอนแล้วนี่ อา... แบบนี้ก็ต้องเจอหน้ากันทุกวันเลยสิ เฮ้อ!!!!!!
“วันนี้เป็นอะไรห๊ะ?
ทำไมถึงไปทำท่าทางแบบนั้นใส่จองกุก?”
ทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้านซอกจินก็เอ่ยถามน้องชายตัวดีทันที
“...”
“นี่! หันมาคุยกันดีๆก่อนได้มั้ย?”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบซอกจินจึงรีบปิดประตูแล้วตรงไปล็อคคออีกคนทันที
“โอ๊ย! ผมหายใจไม่ออก... ปล่อย!”
ร่างบางพยายามดิ้นสุดชีวิต
“ก็หันมาคุยกันดีๆสิ”
เมื่อเห็นร่างในอ้อมแขนนิ่งไปซอกจินจึงค่อยๆคลายมือออกมา
“งอนเป็นเด็กไปได้” จีมินได้ยินดังนั้นก็หันมาเผชิญหน้ากับพี่ชายทันที
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ!” พูดพลางทำแก้มพองลมแสดงความไม่พอใจ
“งั้นก็บอกมาสิว่าไม่พอใจอะไรจองกุกห๊ะ?”
“เปล่านี่ครับ”
“โกหก! ท่าทางเรามันฟ้องนะ” สายตาที่จ้องมาอย่างคาดคั้นของซอกจินทำให้ร่างเล็กต้องรีบหลุบตาลงอย่างเสียไม่ได้
“ก..
ก็.. ผมแค่ยังไม่อยากให้พี่จินมีแฟนนี่” พูดออกมาอย่างน้อยใจ
“โธ่! นึกว่าอะไร”
ซอกจินยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำตอบของคนเป็นน้องแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาสีดำอย่างสบายอารมณ์
“นี่จะไม่ถามอะไรผมอีกหรอ?”
“อยากเล่าก็เล่ามาสิ”
ได้ยินดังนั้นร่างเล็กก็ค่อยๆเดินมานั่งลงข้างๆคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ผมก็แค่กลัวว่าเจ้าเด็กนั่นจะมาแย่งความรักของพี่จินไปจากผมหมด...
พี่ก็รู้นี่ว่าผมหวงพี่ขนาดไหน ที่สำคัญ..
ผมเคยได้ยินคนในโรงเรียนเขาพูดกันว่าเจ้าเด็กนั่นไม่เคยคบกับใครจริงจัง
หลอกให้คนอื่นรักแล้วก็ทิ้งไปง่ายๆ ผมเป็นห่วงพี่นะครับ”
น้ำเสียงตัดพ้อเล็กน้อยเรียกให้คนข้างๆหันมามอง
“แล้วคิดว่าพี่ไม่ห่วงไม่หวงเรารึไง?”
“หืม?”
ร่างเล็กหันไปมองหน้าคนที่เพิ่งเอ่ยออกมาอย่างสงสัย
“พี่ก็หวงเราเหมือนกันแหละเวลาที่เราอยู่กับเพื่อนของเราอ่ะ”
พูดโดยไม่มองหน้าอีกคน
“ไอวีอ่ะหรอ?
โอ๊ย!
ผมกับมันเป็นแค่เพื่อนกันพี่จะหวงทำไมเล่า?”
พูดจบก็ทำแก้มพองลมอย่างที่ชอบทำเวลาไม่พอใจเรียกให้ซอกจินหันมามองอย่างเอ็นดู
“ไม่รู้แหละ
ถ้าเราคิดจะมีแฟนเราต้องเอามาให้พี่สแกนก่อนเข้าใจมั้ย?”
“พี่ก็เหมือนกัน
พี่ต้องให้ผมสแกนเจ้าเด็กนั่นก่อน”
“แต่พี่กับจองกุกเป็นแฟนกันไปแล้วนี่”
“ก็ถ้าผมสแกนแล้วไม่ผ่าน...
พี่ก็ต้องเลิกกับเจ้าเด็กนั่น”
“เดี๋ยวนี่สั่งพี่หรอห๊ะ?”
พูดพลางชี้หน้าน้องชาย
“อ้าว! ทีพี่ยังสั่งผมเลยนี่นา ฮ่าๆๆ”
หัวเราะออกมาอย่างน่ารักจนซอกจินอดที่จะเอามือเรียวของตัวเองไปขยี้ที่หัวคนเป็นน้องด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้
“สัญญานะครับ?”
จีมินชูนิ้วก้อยให้ซอกจินพร้อมกับรอยยิ้มที่มองยังไงก็น่ารัก
“อึ้ม” ซอกจินใช้นิ้วก้อยของตัวเองเกี่ยวกับของอีกคนเพื่อเป็นการสัญญา สองพี่น้องหัวเราะให้กันอย่างที่เคยทำก่อนจะพากันขึ้นไปที่ห้องนอนของตัวเองเพื่อพักผ่อน
V’s talk.
สวัสดีครับ ผมแทฮยองหรือวีสุดหล่อเองนะครับ ทุกคนคงคิดว่าผมหวงพี่จินใช่มั้ย? ใช่ครับผมหวงพี่จิน หวงตามไอจีมินมันนั่นแหละครับ ส่วนไอเพื่อนตัวแสบผมก็หวงมันเหมือนกัน เห็นมันกล้ามเป็นมัดๆแบบนั้นก็เหอะ ตัวเล็กแค่นั้นถ้าไม่มีผมคอยอยู่ข้างๆจะเป็นยังไง จริงมั้ยครับ? ฮ่าๆๆ หลังจากที่กินข้าวกับไอจีมิน พี่จิน และก็.. อะไรนะ จอง.. จองกุกอะไรเนี่ยเสร็จผมก็เพิ่งรู้ว่าบ้านผมกับบ้านเด็กนั่นอ่ะอยู่ซอยข้างๆกัน เลยกลายเป็นว่าผมกับเด็กนั่นเลยต้องกลับบ้านด้วยกัน ระหว่างทางเราสองคนก็คุยกันเรื่อยๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าไปสนิทกันตอนไหน? จากที่ตอนแรกไม่ชอบหน้าเท่าไหร่เพราะบังอาจมาเป็นแฟนกับพี่จิน ฮึ! แต่พอได้คุยกันแล้วไอเด็กนี่มันก็นิสัยดีเหมือนกันแฮะ...
“พี่วีครับ
ผมถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ?” จองกุกหันมาถามคนที่เดินอยู่ข้างๆ
“อืม...
ว่ามาสิ”
“ทำไมดูพี่จีมินเขาไม่ค่อยชอบผมเลยอ่ะครับ?”
แทฮยองได้ยินคำถามของร่างโปร่งก็หลุดขำออกมา
“ฮ่าๆๆ
นี่ดูไม่ออกหรอว่าไอจีมินมันหวงพี่มันอย่างกับอะไร?”
หันไปก็เห็นรุ่นน้องทำหน้างงอยู่
“จะงงอะไรเล่า?
น้องหวงพี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”
“แต่ดูท่าพี่วีก็หวงพี่จินเหมือนกันนะครับ”
ร่างโปร่งมองแทฮยองยิ้มๆ
“ก็ไม่เห็นแปลก
ฉันก็หวงพี่ชายเพื่อนของฉันนี่นา
แล้วอีกอย่างพี่จินเขาก็เป็นเหมือนพี่ชายของฉันคนนึง”
“อืม..
พี่จินเขามีคนหวงเยอะจังทั้งพี่จีมินและก็พี่วี ถ้างั้น..
ผมเปลี่ยนใจไปจีบคนที่ไม่มีใครหวงอย่างพี่จีมินดีกว่า ฮ่ะๆๆ” จองกุกพูดออกมาขำๆ
“เฮ้ย! ไม่ได้นะเว้ย!
คนนี้ฉันหวงมากกว่าพี่จินอีกนะ” แทฮยองหยุดเดินทันทีทำให้คนที่เดินมาด้วยต้องหยุดตาม
“หืม?
พี่วีชอบพี่จีมินหรอ?” คนโดนถามชะงักไปทันที
“เอ่อ..
ก.. ก็.. ก็คงงั้นมั้ง?” พูดออกมาอายๆ
“ถึงว่าล่ะ..
เวลาทะเลาะกันพี่มักจะยอมพี่จีมินตลอดเลย ว่าแต่.. ทำไมพี่ถึงไม่ยอมบอกพี่จีมินล่ะครับ?”
“ฉันยังไม่กล้า
ฉันกลัวว่าถ้าพูดออกไปแล้วความเป็นเพื่อนของเรามันจะไม่เหมือนเดิม”
แทฮยองมีสีหน้าเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“เชื่อผมสิ
พี่วีไปบอกเขาเถอะ ถ้าเขายังเห็นว่าพี่เป็นเพื่อนอยู่เรื่องแค่นี้ก็ทำลายมิตรภาพของพี่สองคนไม่ได้หรอก”
จองกุกหันมายิ้มให้กำลังใจ
“เออๆ ฉันจะลองดูก็แล้วกันนะ”
TBC.
Talk with Writer.
กลับมาตามสัญญาค้าบบบ ^^ ตอนนี้กุกกี้ของเราเริ่มมีบทบาทมากขึ้นแล้ว 555 นอกจากนั้นไรท์ยังจัดวีมินมาให้ฟินกันเล่นๆอีกนิดหน่อย สารภาพตามตรงว่าตอนแต่งคือไรท์กำลังติ่ง 95 ไลน์อยู่ >///< กุกกี้อย่าเพิ่งน้อยใจนะ
สุดท้ายขอขอบคุณสำหรับเม้นทุกเม้นและรีดเดอร์ทุกคนนะค้าบบบบบ ^^ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น