คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My Brother 01 - แฟนใหม่
แฟนใหม่
เสียงฝีเท้าวิ่งไปตามทางอย่างเร่งรีบจนมาหยุดอยู่ตรงปากทางของซอยหนึ่ง
ร่างเล็กหายใจหอบด้วยความเหนื่อย
“เหวอ! ไม่ทันแล้ว” พูดจบก็รีบวิ่งด้วยความเร็วเข้าไปในซอยทันที
ที่ห้องเรียน...
“คิมมินอา...”
“มาค่ะ”
“คิมแทบิน...”
“มาครับ”
“คิมแทฮยอง...”
“มาครับ”
“ปาร์คมิยอง...”
“มาค่ะ”
“ปาร์คมินซู...”
“มาครับ”
“ปาร์คจีมิน... ปาร์คจีมิน! ปาร์คจีมิน!”
“ม... มาแล้วครับ” สิ้นเสียงขานชื่อทุกคนในห้องต่างพากันมองร่างเล็กที่ตอนนี้ยืนหอบอยู่หน้าห้อง
“มาสายอีกแล้วนะ
‘ปาร์คจีมิน’” เสียงของผู้เป็นอาจารย์กล่าวตำหนิ
“ยังไม่สายนะครับ
เพราะผมมาทันเช็คชื่อพอดีนี่ครับอาจารย์”
“ยังจะมาเถียงอีก”
“ก็ผมมาทันจริงๆนี่ครับ” ร่างเล็กยังคงเถียงไม่ยอมหยุด
“ถ้ายังไม่หยุดเถียง ครูจะไล่ไปยืนขาเดียวแล้วคาบไม้บรรทัดนะ”
“อ๊ะ! ครับๆ
ผมมาสายก็ได้ครับ” สุดท้ายร่างเล็กก็ต้องยอมจำนนแต่โดยดี
“ไปนั่งที่ได้แล้ว” สิ้นเสียงคำสั่งของผู้เป็นอาจารย์
จีมินก็เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะประจำของตัวเองทันที
“มึงคิดยังไงเนี่ยถึงไปเถียงกับอาจารย์จองฮุนจอมโหดนั่นอ่ะ”
ก้นยังไม่ทันถึงเก้าอี้เสียงของเพื่อนตัวแสบอย่างแทฮยองก็ดังขึ้นข้างๆหู
“ก็แค่อยากลองเอาชนะคนอย่างอาจารย์จองฮุนบ้างก็เท่านั้นแหละ
ฮ่ะๆๆ” พูดพลางหยิบหนังสือเรียนและสมุดโน๊ตขึ้นมาไว้บนโต๊ะ
“มึงมันบ้าชัดๆ” แทฮยองถึงกับเอือม
“แต่มึงก็ยอมคบกับคนบ้าอย่างกูใช่มั้ยล่ะ?
แท-ฮยอง” โดนร่างเล็กยิ้มตาหยีใส่แทฮยองก็รู้สึกหมั่นเขี้ยวขึ้นมาทันที
“ก็เป็นคนคอยบำบัดให้ไง ฮ่าๆๆ แบร้!!!!!!!” แทฮยองแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เพื่อนร่างเล็ก และสุดท้ายก็หนีไม่พ้นกำปั้นเล็กๆที่พุ่งมาที่หน้าผากตัวเองจนเป็นรอยแดง
หลังเลิกเรียนจีมิน
และแทฮยองก็พากันมานั่งที่ม้านั่งข้างสนามฟุตบอล ร่างเล็กนั่งมองหน้าเพื่อนตัวแสบที่กำลังจ้องไปที่อีกฟากของสนามพร้อมกับคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากันก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เฮ้ย! วี...
เป็น’ไรวะ? ทำหน้าเหมือนคนขี้ไม่ออกอย่างนั้นแหละ”
“ไอหมอนั่นมันเป็นใครวะ?”
พูดทั้งที่สายตายังจ้องไปที่จุดเดิม จีมินมองตามไปเห็นร่างโปร่งร่างหนึ่งที่ตอนนี้มีหนุ่มหน้าหวานกำลังซับเหงื่อให้
“คนที่พี่จินกำลังซับเหงื่อให้อ่ะนะ?”
แทฮยองพยักหน้าตอบรับ
“อ๋อ ท่าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเด็กเกรด 10
แฟนพี่จินล่ะมั้ง?” พูดพลางก้มหน้าอ่านหนังสือการ์ตูนต่อ
“แฟน? ทำไมพี่จินไม่เห็นบอกกูเลยวะ?”
“แล้วทำไมพี่เค้าต้องบอกมึงด้วยล่ะ?”
“อ้าว ก็กูเป็นน้องรักของพี่จินเชียวนะ”
“มึงคิดไปเองป่าว? ฮ่าๆๆๆ”
หัวเราะคิกคักทั้งที่ยังอ่านหนังสืออยู่
“ไม่ต้องอ่านมันแล่ว กาตงการ์ตูนเนี่ย
มึงไม่ยอมเข้าข้างกู” ไม่พูดเปล่า
แทฮยองยังดึงหนังสือการ์ตูนออกมาจากมือร่างบางแล้วเอาไปอ่านเอง
“เฮ้ย! หนังสือกูเอามานี่นะ”
ร่างบางพยายามดึงหนังสือออกจากมือของอีกคนแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
“อยากได้ก็หยิบให้ถึงดิ ฮ่าๆๆ” แทฮยองเปลี่ยนจากนั่งเป็นยืนเต็มความสูงทันทีพร้อมกับชูมือข้างที่ถือหนังสือจนสุดแขน จีมินเห็นดังนั้นก็ยืนขึ้นเอื้อมมือหวังจะเอาหนังสือคืน แต่เป็นเพราะความสูงที่มีน้อยกว่าแทฮยอง แม้จะกระโดดก็แล้วก็ไม่สามารถแย่งคืนมาได้
อีกฟากของสนามมีร่างของชายสามคนเดินเข้ามาพร้อมกับชะเง้อคอมองหาใครสักคนไปรอบๆ
“นั่นไง จินอยู่กับไอเด็กนั่นน่ะ”
ร่างใหญ่พูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ซอกจิน ทั้งสามพากันเดินตรงไปที่ซอกจินทันที
“หวานไม่เกรงใจฟ้าดินเลยนะมึง”
เมื่อถึงตัวก็พูดแซวทันทีตามประสาเพื่อนซี้
ทั้งสองหันมาตามเสียงก่อนที่คนอายุน้อยกว่าจะเอ่ยทักทาย
“สวัสดีครับ
พี่นัมจุน พี่โฮซอก พี่ยุนกิ” พูดพร้อมกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
“จิน แล้วน้องมึงอ่ะ?”
นัมจุนเอ่ยขึ้นหลังจากยิ้มตอบรับคนอายุน้อยกว่าแล้ว
“ไม่รู้ว่ะ น่าจะอยู่กับไอวีล่ะมั้ง?”
“นั่นไงมึง นั่งอยู่ตรงข้ามกันแท้ๆเสือกมองไม่เห็น”
ยุนกิชี้ไปที่จีมินและแทฮยองที่นั่งอยู่อีกฟากของสนามก่อนจะหันมาที่ซอกจิน
“เอ้า! ก็กูไม่เห็นนี่หว่า
ใครจะไปสังเกตกัน” ซอกจินว่าอย่างหัวเสีย
“แม่งมีแฟนจนลืมน้องตัวเองไปแล้วมั้ง
ฮ่าๆๆ” โฮซอกพูดติดตลก
“เดี๋ยวโดนตีนหรอกมึง!”
ซอกจินหันไปแยกเขี้ยวใส่โฮซอกที่กำลังหัวเราะอย่างสะใจ
“เออๆ กูว่าไปหาไอสองคนนั้นก่อนเหอะ
แม่งจะทะเลาะกันตายแล้วมั้งนะ?” นัมจุนว่าพร้อมกับมองไปที่จีมินและแทฮยองที่กำลังยื้อยุดแย่งหนังสือกันอยู่
“เออๆ กูจะประชุมเรื่องคลับเต้นของเราด้วย”
พูดจบยุนกิก็เดินนำทุกคนไปที่อีกฟากของสนามทันที
“เฮ้ย! พวกมึงอ่ะ”
เสียงนัมจุนดังขึ้นทำให้คนที่กำลังทะเลาะกันอยู่หยุดชะงักลง แต่แล้ว...
“เหวออออออออออ!”
คนสูงกว่าเกิดเสียหลักหงายหลังลงไปทำให้ร่างบางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวล้มตามลงไปทับอีกร่างหนึ่งด้วย
ซ้ำหน้าผากของทั้งคู่ยังชนกันเข้าอย่างจัง
“โอ๊ยยยยยยยยย!”
“อ้าวเฮ้ย!”
ซอกจินที่กำลังประคบประหงมอยู่กับแฟนรุ่นน้องเห็นดังนั้นก็รีบผละออกจากอีกคนมาดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นทันที
“ซุ่มซ่ามจริงเลย
ดูซิวีมันเจ็บหมดแล้ว” พูดพลางมองอีกคนที่เอามือกุมหน้าผากตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลเพราะความมึน
“อ้าว! พี่จิน
นี่ผมเป็นน้องแท้ๆนะ ไหงไปห่วงไอบ้านั่นอ่า?”
ร่างบางที่ตอนนี้เอามือกุมหน้าผากเพราะความเจ็บไม่แพ้กันว่าอย่างงอนๆก่อนจะหันไปค้อนใส่เพื่อนตัวแสบ
“ก็เพราะเราเป็นน้องแท้ๆไง
พี่ถึงรู้ว่าเราอ่ะมันหนังเหนียวไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก”
“พี่อ่ะ... วี!
เพราะมึงแท้ๆเลย”
“อ้าว! กูไม่เกี่ยวนะ”
“ไม่ต้องเลย มานี่มาให้กูเบิ้ดหัวเดี๋ยวนี้”
พูดจบก็ทำท่าจะเบิ้ดหัวอีกคนซึ่งก็ทำท่าจะหนีเหมือนกัน
“แม่งทะเลาะกันอย่างกับแฟน”
โฮซอกพูดพึมพำกับนัมจุนขำๆ
“เฮ้ย!
พวกมึงอ่ะหยุดทะเลาะกันดิ พวกกูมาตามให้ไปห้องซ้อม มีเรื่องจะประชุม ไม่ใช่มาดูพวกมึงกัดกันเป็นเด็กอนุบาล”
ยุนกิพูดขึ้นอย่างเอือมๆกับความไม่รู้จักโตของรุ่นน้องทั้งสอง
แล้วทั้งจีมินและแทฮยองก็ต้องสงบศึกลง
“ไปเหอะมึง จะได้คุยกันสักที”
นัมจุนพูดก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับยุนกิและโฮซอก
ส่วนจีมินและแทฮยองก็รีบหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามรุ่นพี่ไปแต่ก็ไม่วายแยกเขี้ยวใส่กันอีก
ด้านซอกจินที่ยืนมองทั้งสองอยู่ก็ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมๆก่อนจะหันไปหาแฟนรุ่นน้อง
TBC.
Talk with Writer.
มาแล้วววววครับกับตอนแรก ไม่รู้สนุกรึป่าว? แฮ่ๆๆ ไรท์จะพยายามมาลงตอนต่อไปทุกวันเสาร์นะครับอาจจะมีเลทไปบ้างเพราะอาจมีเหตุเล็กๆน้อยๆนะครับ แต่ก็จะพยายามมาลงให้นะครับ ปล. ไม่มีคนกดโหวดให้เลยอ่า แอบน้อยใจเล็กๆ สงสัยไรท์แต่งไม่ค่อยสนุก T^T เอาเป็นว่าไรท์จะพยายามพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆละกันนะครับ ^^
ความคิดเห็น