คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : My Brother 10 - คู่กัน
Jimin’s talk.
เจ็บใจครับ! นึกถึงเมื่อตอนอยู่ซูเปอร์มาเก็ตแล้วผมว่าไอเด็กบ้านั่นต้องกำลังนอกใจพี่จินชัวร์เลย... ยิ่งคิดก็ยิ่งปรี๊ด!! เมื่อกี้ที่นั่งทานข้าวเช้ากันอยู่ไม่รู้เวรกรรมอะไรของผมถึงต้องนั่งตรงข้ามกับเด็กนั่น ยิ่งเวลาเงยหน้าตักข้าวเข้าปากแล้วเห็นหน้ายียวนของหมอนั่นแล้วผมอยากจะกระโดดข้ามโต๊ะไปบีบคอให้สำลักข้าวตายไปเลย!! หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จพวกเราทุกคนก็มารวมกันที่ห้องซ้อมครับ ตอนนี้พวกพี่ๆเขากำลังช่วยกันคิดโชว์ที่จะใช้แข่งรอบชิงฯที่จะถึงในอีกหนึ่งเดือนกันอยู่ มั้งนะ? เห็นว่าได้โจทย์เพลงแทงโก้ด้วย แต่เอ๊ะ!? แทงโก้มันก็ต้องเต้นคู่น่ะสิ แต่คงไม่ใช่ผมหรอกที่ต้องเต้นเพราะผมเต้นไม่เป็น คึคึ ส่วนผมน่ะไม่มีหัวคิดเรื่องแบบนั้นอยู่แล้วก็เลยแยกตัวออกมาซ้อมเต้นอยู่คนเดียว แต่ผมรู้สึกหงุดหงิดมากเลยที่ตอนนี้ไอบ้านั่นมันกำลังจ้องผมอยู่ พอผมเผลอไปสบตาด้วยผ่านเงาสะท้อนในกระจกหมอนั่นก็ทำลอยหน้าลอยตาใส่ผม ฮึ้ย!! มันน่าหงุดหงิดมั้ยล่ะครับ!?
หลังจากที่ทุกคนทานอาหารเช้ากันเสร็จก็พากันมานั่งประชุมเรื่องการแข่งเต้นรอบชิงชนะเลิศที่ห้องซ้อมด้านบนชั้นสอง โดยโจทย์เพลงที่ได้คือ ‘แทงโก้’
“เห้ย! พวกมึงอ่ะช่วยกูคิดหน่อยดิวะ!” โฮซอกพูดขึ้นเมื่อเห็นคนอื่นเอาแต่สนใจกิจกรรมของตัวเอง
“กูก็กำลังคิดอยู่นี่ไงมึง!” ซอกจินที่นั่งฟังเพลงอยู่ยกมือขึ้นถอดหูฟังออกแล้วเอ่ยตอบเจ้าของประโยคเมื่อครู่ ด้านแทฮยองที่นั่งเล่นเกมอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมองโฮซอกก่อนจะลุกเดินไปนั่งข้างๆแล้วก้มหน้าเล่นเกมต่อ
“ไอวี! ถ้ามึงจะเล่นเกมมึงไม่ต้องลำบากเดินมานั่งข้างกูก็ได้นะ” โฮซอกส่ายหน้ามองคนที่กำลังเล่นเกมด้วยความเมามันอยู่อย่างเอือมๆ
“แม่งจะโชว์อะไรดีวะ? ถ้าได้โจทย์เพลงฮิพฮอพ หรือสตรีทแด๊นซ์กูจะไม่บ่นเลย!” นัมจุนที่เดินออกมาจากห้องน้ำเอ่ยแสดงความคิดเห็นเมื่อได้ยินบทสนทนา
“ใจเย็นดิพวกมึง ปัญหามันไม่ใช่อะไรหรอก ตอนนี้คือต้องหาก่อนว่าใครเต้นแทงโก้ได้?” ยุนกิพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนๆเริ่มมีสีหน้าตึงเครียด
“ผมครับ! ผมเต้นแทงโก้ได้"
“จองกุก.. นายเต้นเป็นหรอ?” โฮซอกหันไปมองร่างโปร่งที่กำลังเดินตรงมาทางตัวเอง
“ครับ.. ผมเคยเรียนตอนเด็กๆน่ะครับ” ตอบพลางนั่งลงข้างๆยุนกิ
“งั้นก็เหลือแค่คู่เต้น” ยุนกิพูดพร้อมกับมองไปที่ซอกจิน
“มึงมองอะไร? คงไม่ใช่กูหรอกนะ!?”
“แต่มึงสองคนเป็นแฟนกันน่าจะเต้นออกมาได้ดีที่สุดนะเว้ย!”
“เออกูรู้! แต่กูไม่เอา... แค่เต้นธรรมดากูก็จะแย่ละมึง!” ซอกจินพูดปฏิเสธ
“งั้นมึง?” ยุนกิเบนสายตามาที่โฮซอก
“อ่า ผมเต้นแบบผู้หญิงไม่เป็นนะครับ” จองกุกรีบพูดบอกด้วยกลัวว่าถ้าต้องเต้นกับโฮซอกตัวเองคงได้เต้นเป็นผู้หญิงแน่ๆ
“กูก็ไม่เอานะมึง!” ด้านโฮซอกเองก็รีบปฏิเสธ ...ใครจะอยากเต้นเป็นผู้หญิงล่ะ... ยุนกิได้ยินดังนั้นก็หันไปมองนัมจุนและแทฮยองก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ แล้วทุกคนก็เงียบลงพร้อมกับบรรยากาศที่ดูตึงเครียดขึ้น แต่แล้ว...
“Tell me now, now, now. คึคึคึ” เสียงเล็กดังขึ้นท่ามกลางความเงียบเรียกให้ทุกคนหันไปมองเจ้าของเสียงที่กำลังเต้นล้อเลียน ‘ฮยอนอา’ นักร้องหญิงชื่อดังอยู่
“Tell me now, n… อ่า...” ร่างเล็กที่เต้นอยู่อย่างสนุกสนานชะงักลงเมื่อรู้สึกตัวว่ามีสายตาทั้งหกคู่กำลังมองมาที่ตัวเองก่อนจะค่อยๆถอดหูฟังออก
“มองอะไรกันหรอครับ? แฮ่ๆ” จีมินยิ้มแห้งมองทุกคนด้วยความเขิน ...หน้าอายจัง -///- ...
“จองกุกลองไปยืนข้างๆไอเตี้ยดิ๊!” ยุนกิเอ่ยสั่งซึ่งจองกุกเองก็ทำตามแต่โดยดี ร่างโปร่งเดินไปยืนข้างๆคนตัวเล็กโดยจงใจยืนให้ไหล่ชิดกันจนคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้วต้องเขยิบหนีแล้วส่งสายตาอาฆาตไปให้จนร่างโปร่งถึงกับยิ้มขำ
“โป๊ะเช้ะ!” นัมจุนพูดเสียงดังลั่นห้อง
“อะ.. อะไรโป๊ะเช้ะครับ?” จีมินถามสีหน้าสงสัย
“สรุปคือมึงสองคนเต้นคู่กัน... โอเค จบ!” ยุนกิเอ่ยสรุปท่ามกลางอาการมึนงงของคนตัวเล็ก
“งงอะไรครับผม?” จองกุกแกล้งถามคนข้างๆหน้าตาซื่อ
“พี่ยุนกิเขาหมายความว่าอะไรอ่ะ?”
“พี่ยุนกิเขาหมายถึงผมกับฮยอง... ต้องเต้นแทงโก้ ‘คู่กัน’ ไงครับ”
“ห๊ะ!? ไม่นะ.. ไม่!” จีมินรีบวิ่งไปหายุนกิทันทีที่ได้ยินคำตอบจากจองกุก
“มึงอย่าบ่นดิ๊เตี้ย!” โฮซอกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นจีมินเริ่มโวยวาย
“ก็ผมไม่อยากเต้นกับจองกุกอ่ะ ทำไมไม่ให้พี่จินเต้นล่ะครับ?” ร่างเล็กพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปให้โฮซอกและยุนกิ
“มึงหวงพี่มึงไม่ใช่หรอวะ? ไหงยอมให้พี่มึงเต้นกับจองกุกล่ะ?” นัมจุนถามขำๆ
“งานนี้ผมยอม” คนตัวเล็กพูดเหมือนคนจะร้องไห้
“พี่เต้นไม่เป็น” ซอกจินพูดบอกน้องชายหน้าตาเฉย
“ผมก็เต้นไม่เป็นเหมือนกันนี่ครับ” จีมินยังคงพยายามเถียงต่ออย่างไม่ยอม
“ในนี้ก็ไม่มีใครเต้นเป็นนอกจากจองกุก และคนที่เหมาะสมที่จะเต้นกับจองกุกที่สุดก็คือมึงไอเตี้ย!” ยุนกิพูดใส่หน้าจีมินโดยไม่สนใจคนตรงหน้าที่ทำหน้าตาเหมือนจะตายตรงนี้ให้ได้
ซอกจินเห็นดังนั้นก็หันไปส่งสัญญาณให้แทฮยองซึ่งรู้ดีว่าซอกจินต้องการอะไรจึงลุกเดินไปหาคนตัวเล็กทันที
“จีมิน... มาคุยกับวีหน่อย” พูดจบก็ดึงมืออีกคนออกไปที่ระเบียงห้องทันที
“ทำไมงอแงอีกแล้วล่ะ?” แทฮยองเอ่ยถามทันทีที่ออกมาพ้นสายตาทุกคนแล้ว
“ก็กูไม่อยากเต้นกับเด็กนั่นนี่นา” จีมินพูดเสียงเศร้า
“โดนอุ้มก็โดนมาแล้ว แค่เต้นคู่กันหมูจะกลัวอะไร”
“ก็ถ้ามันแค่เต้นคู่กันเฉยๆกูจะไม่บ่นซักคำ แต่นี่มันแทงโก้นะ... วีก็รู้นี่ว่าท่าเต้นมันแนบชิดกันขนาดไหน” แทฮยองมองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าลงเศร้าๆก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเล็กน้อย
“คิดซะว่ามันคืองานแล้วกันนะ วีเชื่อว่าหมูทำได้ จุ๊บ” พูดจบก็แตะริมฝีปากกับของอีกคนอย่างรวดเร็วจนคนตรงหน้าเริ่มหน้าแดง
“ย่าห์!!!!! มึงขโมยจุ๊บกูอีกแล้วนะ” มือเล็กตีลงไปที่แขนแกร่งแรงๆแก้เขิน
“จะขโมยบ่อยกว่านี้อีกนะ”
“ไม่คุยกับมึงแล่ว!” พูดจบร่างเล็กก็รีบเดินเร็วเข้าไปในห้องทันที
Jungkook’s talk.
ผมคิดไม่ผิดจริงๆที่บอกทุกคนไปว่าผมเต้นแทงโก้ได้ ความจริงผมเกือบจะลืมมันเกือบหมดแล้วล่ะ ก็มันตั้งแต่สมัยผมเด็กๆแล้วนี่ครับ แล้วผมก็คิดไว้ไม่มีผิดว่าคนที่จะต้องเต้นคู่กับผมก็คือจีมินฮยอง ^________^ ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกมีความสุขจังที่จะได้เต้นกับเขา แต่ก็รู้สึกแย่นะครับที่เห็นเขางอแงไม่ยอมเต้นกับผม เขาเกลียดผมขนาดนั้นเลยหรอครับ? T^T แต่ยังไงเขาก็ต้องยอมเต้นกับผม ฮ่าฮ่าฮ่า ผมนึกภาพออกเลยครับว่าตอนซ้อมจีมินฮยองจะทำหน้ายังไง นึกถึงใบหน้าน่ารักนั่นเวลาหงุดหงิดแล้วผมก็อยากจะแกล้งให้เขาหงุดหงิดบ่อยๆเลยล่ะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า
สีหน้าคร่ำเคร่งของโฮซอกในเวลานี้บ่งบอกได้ดีว่าเขากำลังจริงจังกับการค้นหาคลิปเต้นมากขนาดไหน
“เห้ยมึง! เอาอันนี้กันมั้ยมึง?” โฮซอกกวักมือเรียกทุกคนให้มาดูหลังจากที่สามารถค้นหาคลิปเต้นได้สำเร็จ
“ไหนกูขอดูหน่อยดิ๊!” นัมจุนเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึง
“วี! มึงเรียกไอเตี้ยกับจองกุกมาดูด้วย” แทฮยองทำตามทันทีที่ได้ยินคำสั่งของยุนกิ และหลังจากที่ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่หน้าจอโน้ตบุ๊กแล้ว โฮซอกก็เลื่อนมือไปกดปุ่ม play ทันที
“เอา!/ม่ายยยยยยยยยย!” ทุกคนยกเว้นแทฮยองและจองกุกตะโกนเห็นด้วยออกมาพร้อมกันมีเพียงคนตัวเล็กที่ร้องปฏิเสธออกมาดังลั่นห้อง
“ไอเตี้ย! ทุกคนเขาเห็นด้วยกันหมดมึงอย่าปฏิเสธ” ยุนกิหันมามองจีมินที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ก็ได้ครับ...” ร่างเล็กก้มหน้าตอบก่อนจะเดินคอตกออกไปจากห้อง แทฮยองเห็นดังนั้นก็จะเดินตามออกไปแต่ก็โดนดึงไว้ด้วยมือของใครคนนึง
“ไม่ต้องวี เดี๋ยวพี่คุยเอง” พูดจบซอกจินก็เดินตามน้องชายตัวเองออกไปท่ามกลางความงุงงงของทุกคน
Yunki’s talk.
เฮ้อ~ เมื่อกี้นี้มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะครับ? ไอเตี้ยมันเป็นอะไร? มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะครับ หรือผมจะบังคับมันมากเกินไป? ไม่หรอกน่า... ปกติพวกผมก็บังคับมันเกือบตลอดถึงมันจะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่แต่มันก็ยอมทำตามแต่โดยดีแถมก็ดูปกติดี แต่ทำไมคราวนี้ดูมันจะเศร้าแปลกๆ แค่เต้นคู่จองกุกแค่นี้ถึงกับรับไม่ได้เลยหรอครับ? แต่ก็นะ... ในคลิปท่ามันวาบหวิวสยิวกิ้วซะขนาดนั้นเป็นใครก็ไม่กล้าทำหรอกครับถ้าไม่ใช่คนรักกันอ่ะ เฮ้อ! เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะให้โฮซอกมันหาท่าเต้นให้ใหม่ก็แล้วกัน...
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นถี่ๆด้วยฝีมือของซอกจินแต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆจากเจ้าของห้องเลย
“พี่เอง... ขอเข้าไปคุยด้วยหน่อยสิ” คราวนี้เหมือนจะได้ผลเมื่อมีเสียงเล็กๆดังขึ้นมาจากในห้อง
“เข้ามาเลยครับ ผมไม่ได้ล็อค” ซอกจินได้ยินดังนั้นก็เปิดประตูเข้าไปเห็นคนตัวเล็กกำลังนั่งหันหลังให้เขาอยู่บนเตียง
“เป็นอะไรไปหึ้ม?” ซอกจินค่อยๆเดินเข้าไปหาคนตัววเล็กก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
“พี่ก็น่าจะรู้นี่ครับ...” จีมินหันมามองหน้าอีกคนแววตาเศร้าๆ
“เอาน่า... เราอย่าคิดมากสิ ท่ามันอาจจะถึงเนื้อถึงตัวไปหน่อยแต่เชื่อสิว่าจองกุกน่ะไม่ทำอะไรเราหรอก”
“แล้วพี่ไม่หึงรึไงครับ?” จีมินถามด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
“เด็กน้อยเอ้ย~ เพราะพี่เข้าใจไงว่ามันเป็นงานพี่ก็เลยไม่หึง” ซอกจินพูดยิ้มๆพลางใช้มือโยกหัวอีกคนเบาๆ
“แล้ววีล่ะ.. วีจะหึงผมมั้ย?” ร่างเล็กถามหน้ามุ่ย
“วีก็คงคิดเหมือนพี่แหละ”
“ผมจะพยายามละกันครับพี่จิน”
“ดีมาก.. ไป.. ลงไปข้างล่างกัน ป่านนี้เจ้าพวกนั้นคงรู้สึกผิดแย่แล้วมั้ง ฮ่าๆๆ” ซอกจินหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะดึงมืออีกคนที่หัวเราะตามให้ลุกขึ้นแล้วพากันเดินลงไปที่ห้องซ้อม
ทั้งสองเดินลงมาถึงก็พบว่าทุกคนกำลังนั่งทำหน้าเคร่งเครียดกันอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ก
“พวกมึงทำ’ไรกันวะ?” ซอกจินเอ่ยถามขึ้นเรียกให้คนที่นั่งจ้องจอโน้ตบุ๊กอยู่เงยหน้าขึ้นมอง
“หาท่าเต้นให้ไอเตี้ยใหม่อยู่... แม่งหายากชิบเป๋ง!” คำตอบของโฮซอกทำให้คนตัวเล็กหลุดขำออกมาเบาๆ
“ไม่ต้องลำบากหาใหม่แล้วครับ ผมทำใจยอมเต้นได้แล้ว” คำพูดของจีมินสร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนมากจนคนต้องหลุดขำออกมาอีกรอบ
“ไม่แห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลยครับ ผมแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้” เอ่ยบอกทุกคนก่อนจะปรายตามองจองกุกเล็กน้อย ...จะป่วนให้ร้องไห้เลย ..จอนจองกุก!...
TBC.
Talk with Writer.
ไรท์กลับมาแล้ววว ขอโทษนะครับที่มาต่อช้า ไรท์มีสอบปลายภาคแล้วก็สอบโอเน็ตน่ะครับ T^T แต่ตอนนี้ไรท์ว่างแล้ว สัญญาว่าจะมาลงตอนต่อไปให้ตรงเวลานะครับผม ^ ^
ความคิดเห็น