คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : My Brother 03 - เป็นแฟนกันนะ
“เฮ้! วี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงเล็กดังมาแต่ไกลเรียกให้คนที่นั่งอยู่หันไปมองเห็นร่างเล็กที่คุ้นเคยกำลังวิ่งตรงมาที่ตัวเอง
“ไหงวันนี้มาเช้าล่ะ?”
“นี่ไม่คิดจะทักกูด้วยประโยคอื่นบ้างหรอ?”
มือเล็กตบลงไปที่ไหล่เพื่อนแรงๆพร้อมกับทำหน้างอนๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
“ก็พี่จินน่ะสิปลุกกูแต่เช้าเลยแล้วก็ลากกูออกมาพร้อมกันเนี่ย”
พูดพลางทำหน้าเบื่อโลกออกมาอย่างน่ารัก
“เป็นแบบนี้ทุกวันก็ดีสิ
มึงจะได้ไม่ต้องเข้าเรียนสายไง ฮ่าๆๆๆ”
“ดีบ้าอะไรล่ะ! ถึงยังไงกูก็ไปหลับในห้องเรียนอยู่ดีสู้ให้กูตื่นสายๆ
มาเข้าเรียนช้าๆยังจะดีกว่าเสียอีก” ระหว่างพูดบ่นมือเล็กก็หยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นมาอ่าน
“แล้วพี่จินไปไหนอ่ะ?
มาด้วยกันไม่ใช่หรอ?” แทฮยองมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เจอคนที่ตัวเองกำลังถามหา
“เขาก็ไปหาแฟนเขาสิ”
ตอนนี้หน้าของจีมินดูไม่พอใจสุดๆ จนคนถามเองรู้สึกหวั่นขึ้นมาซะงั้น ...ไม่ถามต่อดีกว่า
เดี๋ยวระเบิดลง!...
“เอ่อ.. จีมิน กูมีอะไรจะบอกมึงอ่ะ”
แทฮยองพูดกล้าๆกลัวๆ
“ว่ามาสิ”
พูดทั้งที่สายตายังจ้องอยู่กับหนังสือการ์ตูนตรงหน้าอยู่
“...”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ยอมพูดจีมินจึงละสายตาจากหนังสือการ์ตูนมาที่แทฮยอง
“คือ..
อะไรติดผมมึงก็ไม่รู้อ่ะ?” มือหนาเอื้อมมือไปปัดที่ผมของร่างเล็กทั้งๆที่จริงไม่มีอะไรติดผมอย่างที่ตัวเองบอก
“โธ่! นึกว่าอะไร?” ร่างเล็กส่ายหัวไปมาเบาๆ
“ที่จริงกูอยากจะบอกกับมึงว่า...”
ร่างเล็กหันมามองแทฮยองอีกครั้งด้วยสายตาประมาณว่า ‘อะไรอีก?’
“เอ่อ..
วันนี้ขอไปทำการบ้านที่บ้านมึงนะ” ส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ ...ทำไมไม่พูดออกไปวะ?...
“อยากไปก็ไปสิ
ปกติเวลาจะไปก็ไม่เห็นขอนี่” พูดจบก็หันมาสนใจหนังสือการ์ตูนในมืออีกครั้ง
“มีอีกเรื่องนึงที่กูจะบอก”
คราวนี้ร่างเล็กไม่เพียงแค่หันมาแต่กลับลุกขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนอีกคนต้องถอยหนี
“มีอะไรก็พูดมาดิ
อึกอักอยู่ได้!”
“กู..
กู.. กูชอบมึงอ่ะจีมิน”แทฮยองพูดออกมาพร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจนร่างเล็กตกใจและเป็นฝ่ายนั่งลงแทนด้วยความรู้สึกอึ้งกับคำพูดของเพื่อนก่อนจะดึงแขนให้อีกคนนั่งลงตาม
“มึงพูดอีกทีดิ๊!” จีมินถามย้ำอีกครั้ง
“จีมิน! ฟังชัดๆนะ กู-ชอบ-มึง เป็นแฟนกับกูนะ”
แทฮยองกุมมือร่างเล็กแน่น
“เอ่อ..
วี กู.. กูขอถามเรื่องนี้กับพี่จินก่อนนะ” ตอนนี้จีมินกลับเป็นฝ่ายพูดตะกุกตะกักซะเอง
“ทำไมอ่ะ?
นี่มันความรู้สึกของมึงไม่ใช่หรอ? ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ”
“คือ..
กูสัญญากับพี่จินไว้ว่า.. ถ้าจะมีแฟนต้องบอกพี่จินก่อน”
“อืม.. แล้วกูจะรอคำตอบจากปากมึงนะ”
Jimin’s talk.
หลังจากเมื่อเช้าผมกับวีเราก็ไม่ได้คุยกันเลยอ่ะครับ ขนาดตอนเรียนเราสองคนนั่งอยู่ข้างๆกันเราก็ไม่คุยกัน ตอนนี้เรานั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันก็ยังไม่คุยกัน ผมทนไม่ไหวก็เลยลุกออกมาเลยหลังจากที่กินข้าวเสร็จ เฮ้อ! ตัวผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้สึกยังไงกับไอวี แต่ที่รู้ๆผมกับวีเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่จำความได้ แล้วจู่ๆเพื่อนสนิทก็มาขอผมเป็นแฟน ผมก็เลยทำตัวไม่ถูกสิครับ ตอนนี้ที่ผมพอจะทำได้ก็คือตามหาพี่ชายของผมครับ ผมต้องการปรึกษาพี่จินแบบด่วนๆเลย...
ร่างเล็กเดินมาที่สนามกีฬาของโรงเรียนเพื่อตามหาซอกจินเพราะรู้ว่าพี่ชายตัวเองต้องอยู่กับแฟนเด็กนั่นแน่ๆ
แล้วก็เป็นไปตามคาดซอกจินกำลังนั่งฟังเพลงอยู่ข้างสนาม
น่าแปลกที่กลับไม่มีเงาของจองกุกเลย แต่มันก็ดีสำหรับจีมินแล้วล่ะ ...พี่น้องจะคุยกัน
คนอื่นอย่าเสือก!... ร่างเล็กรีบวิ่งตรงไปที่ซอกจินทันที
“พี่จิน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ร่างเล็กนั่งลงข้างๆซอกจินพลางเอาแก้มถูไปมากับไหล่กว้างอย่างออดอ้อน
“มี’ไร?” ซอกจินมองน้องชายตัวเองอย่างแปลกใจ ...ผีบ้าที่ไหนเข้าสิงป่ะวะ?...
“คือ..
ผมมีเรื่องมาปรึกษาอ่ะ”
ซอกจินดึงสายหูฟังออกแล้วหันหน้าไปมองร่างเล็กเป็นเชิงบอกให้พูดต่อ
“ก็วีมัน..
วีมัน..”
“หืม?
วีมันทำไม?” ซอกจินเลิกคิ้วถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายอึกอัก
“วีมัน..
ขอผมเป็นแฟนอ่ะ!”
“ห๊า! พี่วีขอพี่เป็นแฟนแล้วหรอ?”
เสียงของผู้มาใหม่ดังขึ้นทำให้สองพี่น้องถึงกับสะดุ้ง ...ไอเด็กบ้า...
จีมินมองจองกุกอย่างหงุดหงิด
“เรารู้เรื่องนี้ด้วยหรอ?”
ซอกจินหันไปถามแฟนรุ่นน้อง
“ครับ..
ก็เมื่อวานตอนกลับบ้านด้วยกันพี่วีเขาบอกว่าเขาชอบพี่จีมิน” ร่างโปร่งตอบหน้าตาไร้เดียงสา “พี่จีมินตอบตกลงพี่วียังอ่า?”
“ไม่ต้องยุ่งเรื่องของกูหรอกน่า!”
“แล้วเราตอบตกลงรึยังห๊ะ?”
ซอกจินถามย้ำแทนจองกุก
“ก็รอมาถามพี่นั่นแหละ”
“เราชอบวีมันมั้ยล่ะ?”
ร่างเล็กหลุบตาลงต่ำทันทีที่ได้ยินคำถามของพี่ชาย
“ก็..
ก็คิดว่า.. ชอบ” จีมินตอบเขินๆ
“ก็ถ้าชอบเหมือนกันก็ตอบตกลงไปสิ”
“ห๊ะ?
นี่.. พี่อนุญาตหรอ?” ร่างเล็กมองพี่ชายตัวเองแบบไม่เชื่อ
“เออ..
พี่อนุญาต ขัดขวางความรักคนอื่นมันบาปเปล่าๆ”
“นี่พี่แอบว่าผมป่ะเนี่ย?..
แต่ยังไงก็ขอบคุณพี่จินสุดหล่อมากนะครับ”
พูดจบก็กอดพี่ชายตัวเองทีนึงโดยไม่สนใจบุคคลที่สามก่อนจะวิ่งออกไปด้วยความดีใจ
“เป็นอะไรหรอจองกุก?”
ซอกจินหันไปถามร่างโปร่งที่กำลังมองตามจีมินด้วยสีหน้าอึ้งๆ
“พี่จีมินเขานิสัยเด็กกว่าผมอีกนะครับ”
“ฮ่าๆๆ เจ้านั่นก็เป็นแบบนี้แหละ” ซอกจินหัวเราะชอบใจกับความคิดของจองกุก
Jungkook’s talk.
สวัสดีครับ ผมจอน จองกุกนะครับ อย่างที่รู้กันว่าผมเป็นแฟนกับพี่จิน พี่จินเป็นคนแรกที่ผมคิดจะขอคบก่อนเลยนะ แฟนคนก่อนๆของผมน่ะมาขอคบกับผมก่อนทั้งนั้นแล้วผมก็เป็นฝ่ายบอกเลิกทุกคนเลย.. แต่พี่จินเขาดันมาขอคบกับผมซะก่อน และที่น่าสนใจก็คือ ‘น้องชาย’ พี่จินนี่สิ ใช่ครับ... พี่จีมินนั่นแหละ ผมได้ยินมาว่าใครเป็นแฟนกับพี่จินต้องโดนน้องชายพี่จินตามป่วนจนอยู่ไม่เป็นสุข แล้วสุดท้ายก็ต้องเลิกกัน ผมก็เลยอยากรู้ว่าน้องชายพี่จินจะน่ากลัวสักแค่ไหน แล้วผมก็ได้เจอ... ได้เจอกับพี่จีมิน เอ่อ... ตอนแรกผมมโนไว้ว่าเขาต้องเป็นคนตัวใหญ่ๆ ถึกๆ หน้าโหดๆ อะไรประมาณนั้น แต่พอได้เจอจริงๆ ตรงกันข้ามกับที่ผมมโนไว้เลยครับ พี่จีมินตัวเล็กมากถึงจะกล้ามใหญ่แต่ก็ดูบอบบางกว่าผมอยู่ดี หน้าตาก็น่ารัก มองนานๆน่ารักกว่าพี่จินอีกนะครับ แถมนิสัยก็ดูมุ้งมิ้งขี้อ้อนเหมือนเด็กๆอีกต่างหาก ^0^ พี่จีมิน... ผมจะเป็นคนแรกที่สามารถกำราบนิสัยหวงพี่ชายจนเกินเหตุของพี่ได้ คอยดู!
“วี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” จีมินวิ่งกลับมาที่เดิมแต่กลับไม่พบคนที่ตัวเองกำลังตามหา
“อ้าว! หายไปไหนแล้วอ่ะ?” ร่างเล็กชะเง้อคอมองหาแต่ก็ไม่พบจึงตัดสินใจออกเดินตามหาเพื่อนสนิทจนทั่วโรงเรียน
V’s talk.
เฮ้อ! ตอนนี้ผมกลัวครับ กลัวคำตอบของเพื่อนตัวเล็กของผม กลัวคำปฏิเสธจากปากของจีมิน ตั้งแต่ผมพูดมันออกไปเราสองคนก็ไม่ได้คุยกันเลย เมื่อกี้ก็นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันเราก็ไม่คุยกันแล้วจู่ๆจีมินก็ลุกออกไปเอาดื้อๆ นี่ผมกับจีมินจะไม่กลับมาเป็นแบบเดิมแล้วใช่มั้ย?
ที่โรงยิม...
“เฮ้ย! วี! มึงเป็น’ไรวะ?” นัมจุนถามคนที่นั่งซึมอยู่
“ฮะ?
เปล่าครับ ผมก็.. คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”
“เออ..
แล้วไอเตี้ยจีมินอ่ะไปไหน? ปกติเห็นตัวติดกันตลอดนี่หว่า ฮ่าๆๆๆ”
โฮซอกเอ่ยล้ออย่างอารมณ์ดี ส่วนแทฮยองก็ทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ
“โฮซอก! กูมีอะไรจะสารภาพกับมึงว่ะ”
ยุนกิที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้น
“เชี่ยไรมึงอีก?
อย่าบอกนะว่ามึงขโมยกางเกงในกูไปไส่แล้วทำขาดอ่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“กูชอบมึงว่ะ!”
“!?” คำสารภาพของยุนกิทำให้ทั้งโฮซอก นัมจุน
และแทฮยองถึงกับอึ้ง
“พวกมึงไม่ต้องอึ้ง
โฮซอก! กูชอบมึง..
กูรักมึง.. เป็นแฟนกับกูนะ”
“มึงไม่อายไงวะ?
มาบอกรักกูตรงนี้อ่ะ”
“กูไม่อาย..
กูอยากมีพยานว่ากูกับมึงเป็นแฟนกันแล้ว” ยุนกิเขยิบเข้าไปใกล้โฮซอกมากขึ้น
“มึงมาอารมณ์ไหนของมึงเนี่ย?”
นัมจุนถามสีหน้างงๆ
“กูอยากมีแฟนไงสัส! ว่าไงโฮซอก.. ตกลงมึงจะคบกับกูป่ะ?”
ยุนกิหันไปถามโฮซอก
“เออๆ
กูคบกับมึงก็ได้ เอาตรงๆนะ.. กูก็ชอบมึงเหมือนกันแหละแต่ไม่กล้าบอกมึง
มึงแม่งเสือกมาบอกกูก่อน” พูดพลางเอามือดันหน้าผากอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยว
ด้านยุนกิเองก็เอาแก้มถูไปมาที่ต้นแขนอีกคนอย่างออดอ้อน โฮซอกมองอดีตเพื่อนขำๆ ...แม่งเคะแตกเชียวนะมึง...
“เออดี..
ไอจินก็มีแฟนละ ไอสองคนนี้แม่งก็เป็นแฟนกันอีก วี! มึงเป็นแฟนกับกูมั้ย? ฮ่าๆๆ” นัมจุนเอ่ยขำๆ แทฮยองถึงกับส่ายหัวไปมาถี่ๆ
“ไม่ดีกว่า
พี่อ่ะน่ากลัวผมไม่เอาหรอก”
“ไอเด็กนี่!”
พูดพลางถลึงตาใส่รุ่นน้องสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคน
แทฮยองนั้นถึงจะหัวเราะแต่ตอนนี้ในใจของเขากำลังเป็นกังวล ...ทำไมพี่ๆเขาเป็นแฟนกันง่ายจังวะ...
“วี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ เสียงเล็กๆที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองเจ้าของเสียง
“ว่าแล้ว..
ว่ามึงต้องอยู่ที่นี่ หวัดดีครับพี่ๆ”
จีมินเอ่ยทักทายรุ่นพี่อย่างรวดเร็วก่อนจะเดินตรงมาที่แทฮยอง
“กูพร้อมจะตอบมึงแล้ว”
พูดจบก็คว้าข้อมืออีกคนแล้วลากออกไปทันทีปล่อยให้อีกสามคนมองตามงงๆ
“อย่าบอกนะว่าแม่งจะไปสารภาพรักกันอีกคู่”
นัมจุนเอ่ยออกมาเบาๆแต่ก็ดังพอที่จะทำให้อีกสองคนได้ยิน
“มึงอิจฉาล่ะสิ”
ยุนกิหัวเราะคิกคักกับโฮซอก
“เออ! กูอิจฉาคนมีแฟนเว้ย! น่าหมั่นไส้!”
“...”
“...”
“มึงจะปฏิเสธกูใช่มั้ย?”
แทฮยองเริ่มพูดก่อนหลังจากที่ต่างฝ่ายต่างเงียบมานาน
จีมินถึงกับเป่าลมออกจากปากพร้อมกับแก้มที่พองขึ้นเพราะความหงุดหงิดก่อนจะหันหลังให้อีกคนทันที
...นี่คิดว่ากูใจร้ายขนาดนั้นเลยรึไงวะ?...
“ใช่!”
ได้ยินเสียงเล็กตอบออกมาเหมือนหัวใจถูกมีดกรีดซ้ำหลายๆครั้ง
แทฮยองมองแผ่นหลังเล็กตรงหน้าด้วยแววตาเศร้าหมอง
“กูปฏิเสธมึงไม่ได้ต่างหาก
ฮ่ะๆๆๆ”
ร่างเล็กหันกลับมายิ้มให้อีกคนจนตาปิดพร้อมกับเสียงหัวเราะที่เป็นเอกลักษณ์
“ห๊ะ?
หมายความว่า...”
“ใช่! พี่จินอนุญาตให้เราเป็นแฟนกันแล้ว
ตอนนี้มึงกับกูเป็นแฟนกันแล้วนะ” แทฮยองได้ยินดังนั้นก็โถมเข้ากอดคนตัวเล็กจนคนโดนกอดเซไปข้างหลัง
“ไอบ้า! ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นก็ได้...”
TBC.
Talk with Writer.
กลับมาตามสัญญาครับ ตอนแรกไรท์กะจะไม่มาลงเพราะจิตตกเล็กๆ พอดีมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานนิดๆหน่อยๆ แต่ไม่เป็นไรเพราะรีดเดอร์สำคัญกว่า ^^ สำหรับตอนนี้จัดวีมินแบบเต็มๆ แถมโฮปก้ามาด้วย 555 ตอนแต่งคือไรท์จิ้นวีมินมั่กมาก >< แล้วก็ไรท์ขอตอบคอมเม้นท์ที่ว่าทำไมจินถึงยอมน้องชายตัวเองขนาดนั้น ตอนแรกไรท์แต่งเองก็แอบตะหงิดเอง แต่พอคิดไปคิดมาตามที่ได้แนะนำคาแร็คเตอร์ไปในตอนแรกว่าจินเป็นคนที่รักน้องชายมากๆ ณ จุดนี้จินเลยยอมจีมินอย่างไม่ต้องสงสัย ขอบคุณสำหรับเม้นมากๆนะครับ ตอนนี้มีคำหยาบเล็กน้อยอาจโดนเซ็นเซอร์ไปบ้างนะครับ
เดี๋ยวบังทันก็จะมาแล้ว มีใครไปตามหนุ่มๆกันบ้าง (ไรท์แล้วล่ะคนนึง ^^) แล้วเจอกันที่งานนะครับ
ปล. อย่าลืมไปโหวตโปรเจ็คท์ My J กันนะครับ อยากเห็นคู่ไหนก็โหวตกันเยอะๆน้า
ความคิดเห็น