คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : โดนทิ้ง
โดนทิ้ง
“หิวแล้ว” จียุลโอดครวญ
“กินอะไรดีล่ะ” ยุนโฮถาม
“ไอติม”
“จะบ้าเหรอ กินไอติมมันจะอิ่มได้ไง กินโดนัทดีกว่า”
“พี่ก็ไปซื้อมาสิ ฉันจะนั่งรอตรงนี้แหละ”
“โห...เอาเปรียบ”
“อะไรกัน ก็ตามหน้าที่สุภาพบุรุษไง”
“ก็ได้ๆ แค่นี้ทำบ่น”
สักพักยุนโฮก็กลับมาพร้อมกล่องใส่โดนัท 6 ชิ้น แล้วทั้งสองก็นั่งกินโดนัทกันบนสนามหญ้า
“อร่อยจัง” จียุลกำลังจะหยิบโดนัทชิ้นที่ 3 แต่พบกล่องว่างเปล่า
“นี่พี่กินคนเดียว 4 ชิ้นเลยเหรอ”
“อื้ม” ยุนโฮตอบไม่ได้เพราะโดนัทมีเต็มปากจนแก้มป่อง
“ขี้โกงอ่ะ ต้องแบ่งกันคนละ 3 ชิ้นสิ”
“โทษที ก็มันอร่อยอ่ะ เนี่ยของโปรดฉันเลย”
“ไม่ยอมด้วย ยังไม่อิ่มเลย”
“งั้นฉันเลี้ยงไอติม”
“เย้! ไปเร็ว ไปกินไอติมกัน”
ตกเย็น ทุกคนมารวมกันที่รถ ยกเว้นจียุลกับยุนโฮ
“สองคนนั้นไปไหนนะ” แจจุงกระวนกระวาย
“นั่นสิ สวนสนุกก็ใกล้ปิดแล้วด้วย” ยูชอนเดินไปเดินมา
“ดูสองคนนั้นสิ” ชางมินสะกิดจูเหลียงพยักเพยิดไปทางแจจุงกับยูชอน
“น่าสงสัย”
“นั่นสิ”
“พวกนายมีลับลมคมในอะไรกันรึเปล่า” จุนซูขมวดคิ้ว
“เปล่าฮะ/ค่ะ”
“กลับกันเถอะค่ะ สองคนนั้นคงกลับเองได้” มาย่าบอก
“แต่พี่ยุนโฮยังไม่มาเลยนะ” ยูลิมมองไปทางประตูสวนสนุก
“เอาเถอะน่า เค้ากลับได้อยู่แล้ว”
“กุญแจรถล่ะ” ยูชอนถาม
“อยู่นี่ จียุล/ยุนโฮฝากไว้ เพราะกลัวทำหาย” แจจุงกับบุนนีชูกุญแจให้ดู
“รออีกซักนิดเถอะ” ยูชอนอิดออด
“กลับเถอะค่ะ ไม่แน่พวกเค้าอาจกลับไปแล้วก็ได้” บุนนีบอก แล้วทั้ง 8 ก็กลับคอนโด
“ขณะนี้ใกล้ได้เวลาสวนสนุกปิดแล้วค่ะ หลังจากจบการแสดงพลุและดอกไม้ไฟ ขอเชิญนักท่องเที่ยวทุกท่านออกจากสวนสนุกค่ะ” เสียงตามสายของทางสวนสนุกดังขึ้น
“ว้าว! มีการแสดงพลุด้วย” จียุลพูดอย่างตื่นเต้น ตอนนี้เธอกับยุนโฮอยู่บนชิงช้าสวรรค์
“นั่นไงๆ พลุลูกแรกขึ้นแล้ว สวยจัง”
ทั้งสองนั่งดูพลุกันบนชิงช้าสวรรค์ พอสวนสนุกปิด ยุนโฮกับจียุลก็ออกมาด้านนอก
“ตายแล้ว ลืมพวกพี่แจจุงซะสนิทเลย” จียุลบอกเหมือนเพิ่งนึกได้
“นั่นสิ แล้วพวกนั้นจะรอเรามั้ยเนี่ย”
และเมื่อทั้งสองไปที่ที่จอดรถก็พบกับความว่างเปล่า
“แล้วเราจะกลับยังไงล่ะ” จียุลเริ่มใจเสีย
“รถเมล์ไง”
“เอางั้นก็ได้”
ทั้งสองจึงพากันเดินไปที่ป้ายรถเมล์ รอรถอยู่ประมาณ 10 นาที รถก็มา ยุนโฮกับจียุลขึ้นรถสายที่ผ่านคอนโด พอรถแล่นลงสะพานข้ามแม่น้ำฮัน ยุนโฮก็พาจียุลลง
“ยังไม่ถึงเลยนะ ลงทำไม” จียุลถามงงๆ
“จากที่นี่เดินอีกนิดเดียวถึงคอนโดเราแล้วล่ะ ฉันจะพาเธอมาดูของดี” ทั้งคู่เดินไปตามสวนสาธารณะริมแม่น้ำ แล้วนั่งลงบนสนามหญ้า
“แม่น้ำฮันยามค่ำคืนนี่เป็นเสน่ห์อย่างนึงของโซลเลยนะ” ยุนโฮบอก
“นั่นสิ สวยจริงๆด้วยถ้าได้มากับคนรักก็ดีสิ คงจะโรแมนติกน่าดู”
“ไม่นึกว่าคนอย่างเธอจะโรแมนติกเป็นด้วย” ยุนโฮมองหน้าจียุล
“ไม่หรอก ฉันไม่เคยมีคนรักเลย”
“ไม่เคยมีแฟนเหรอ”
“ไม่อ่ะ”
“งั้นก็ไม่เคยจูบกับใครอ่ะดิ”
“ก็ใช่น่ะสิ พี่จะถามไปทำไม”
“อยากลองมั้ยล่ะ”
“จะบ้าเหรอ” จียุลหน้าเริ่มเป็นสีชมพู
“ทำไมต้องเขินด้วย”
“ไม่ได้เขินนี่”
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงอ่ะ”
“เปล่านะ ดูสิ วิวสวยจังเลย”
“เปลี่ยนเรื่องเลยนะ เอ้า! สวยก็สวย”
“กลับเถอะ”
“อืม...ไปสิ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น