คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สวนสนุก
สวนสนุก
หลังจากเปิดตัวซิงเกิ้ลแรกไป 1 เดือน ชื่อเสียงของวง Fairy ก็เริ่มเป็นที่รู้จักในหมู่แฟนเพลงมากขึ้น ด้วยความที่สมาชิกทั้ง 5 มีความสามารถในการร้องและเต้น จึงไม่เป็นการยากนักที่ Fairy จะโด่งดังในเวลาอันรวดเร็ว ทางต้นสังกัดจึงปล่อยซิงเกิ้ลตัวที่ 2 ออกไป งานของ Fairy จึงเริ่มเยอะขึ้น
“ฮ่าๆ ฉันชนะพี่อีกแล้ว” จูเหลียงหัวเราะเสียงดัง
“ดีเลย พี่จุนซูแพ้แล้ว ตาฉันเล่นมั่ง ลุกเลย ลุกๆ” จียุลบอก
“ขออีกตานะ” จุนซูไม่ยอมลุก
“โห...ขี้โกงอ่ะ”
“เงียบๆหน่อยฉัน/ผมจะอ่านหนังสือ” ยุนโฮ และชางมินตะโกนพร้อมกัน
“จำไว้เลยนะ ไปอ่านหนังสือกับพี่ชางมินก็ได้” จียุลเดินออกมา
และความสนิทสนมระหว่าง 2 บ้านก็มีมากขึ้นด้วย เวลาว่างพวกเค้าก็จะไปขลุกอยู่ห้องใดห้องหนึ่ง เพื่อทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ตอนนี้พวกเขาทั้ง 10 อยู่ที่ห้องของ Fairy จูเหลียงเล่นเกมส์อยู่กับจุนซู จียุล ยุนโฮ และชางมินอ่านหนังสือ ยูลิมกำลังเรียนเปียโนกับยูชอน ส่วนบุนนี มาย่าและแจจุงเข้าครัว
“อาหารมาแล้ว” มาย่ายกจานอาหารมาตั้งโต๊ะ
“ว้าว! อาหาร” จียุลกับชางมินตาลุกวาว ทิ้งหนังสือแล้วรีบวิ่งแข่งกันมาที่โต๊ะทันที
“น้อยๆหน่อย ยัยคุกกี้” ยุนโฮขำในท่าทางของเธอ
“บอกแล้วไงไม่ให้เรียกยัยคุกกี้” จียุลค้อนขวับ
“ก็ฉันจะเรียกอ่ะ”
“ก็ฉันไม่ให้เรียกนี่”
“ยัยคุกกี้ ยัยคุกกี้”
“ตาบ้า! ตายซะเถอะ” จียุลวิ่งไล่ยุนโฮไปรอบห้อง
“โน่นๆ ชางมินกินข้าวแล้ว เดี๋ยวกินไม่ทันนะ” ยุนโฮชี้ไปที่ชางมินที่ตั้งหน้าตั้งตากิน
“จริงด้วย พี่ชางมินอย่ากินหมดนะ” จียุลรีบเปลี่ยนเป้าหมาย เธอรีบวิ่งโต๊ะไปที่ทันที แล้วศึกนักกินก็เริ่มเปิดขึ้น คู่ชิงก็คือ จอมตะกละ บ้านฝ่ายหญิงส่งเข้าประกวด และ จอมกินจุ บ้านฝ่ายชายส่งเข้าประกวด
“พรุ่งนี้วันหยุดเราไปเที่ยวกันดีมั้ย” จียุลกระโดดโลดเต้น
“เราต้องซ้อมร้องซ้อมเต้นนะ” มาย่าบอก
“แต่นี่มันวันหยุดนะ ไปเที่ยวดีกว่า”
“ก็บอกแล้วไงว่าให้ซ้อม”
“ไปสวนสนุกดีมั้ยน๊า”
“นี่จียุล!”
“เลิกเถียงกันได้แล้ว” อีก 3 คนชักรำคาญจียุลกับมาย่า
“โธ่! วันหยุดทั้งที น่าจะได้พักผ่อนบ้าง นะๆ ไปสวนสนุกกัน แล้วฉันสัญญาว่ากลับมาฉันจะต้องใจซ้อมอย่างเต็มที่เลย” จียุลอ้อนเพื่อนๆ
“ก็ได้ แต่ไปชวนพวกดงบังชินกิด้วย” บุนนีบอก จียุลหน้ามุ่ยทันที
“สวนสนุกเหรอ ไปสิ” จุนซูตอบตกลงทันทีที่สาวๆเอ่ยปาก
“แต่เค้าไม่ได้ให้หยุดเพื่อไปเที่ยวนะ” ยุนโฮขมวดคิ้ว
“พี่ก็ไม่ต้องไปสิ ดีเลย ฉันจะได้มีความสุข” จียุลรีบบอก
“เรื่องอะไร ฉันจะไปเป็นมารความสุขของเธอ” ยุนโฮยักคิ้วกวนๆ
“ใครเป็นต้นคิดเนี่ย” ยูชอนถาม ทุกคนร่วมใจกันชี้ไปที่จียุล
“ทำไมชอบทำอะไรไม่เข้าเรื่อง” ยูชอนส่ายหน้าอย่างระอา จียุลหน้าสลด
“ไม่เอาน่า วันหยุดทั้งที” แจจุงบอก
“งั้นเราไปพรุ่งนี้เลยนะ” ชางมินเสนอ
“โอเค”
วันนี้เป็นวันที่ 10 ชีวิตร่วมคอนโดมาเที่ยวสวนสนุก ทุกคนสวมหมวก สวมแว่นเพื่ออำพรางหน้าจากบรรดาแฟนคลับ
“คนเยอะจัง ถ้าหลงจะทำไงเนี่ย” จูเหลียงมองไปรอบๆ สวนสนุก
“เอางี้ ถ้าหลงให้มาเจอกันที่นี่ ถ้าสวนสนุกปิดแล้วยังไม่มาให้แยกย้ายกันกลับเลยนะ” แจจุงบอกทุกคน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอิ๊กๆ สวรรค์ของฉัน” จียุลกระโดดโลดเต้นไปทั่ว
“เธอทำอะไรน่ะ ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวคนก็จำได้หรอก” ยูลิมดุ
“ก็ฉันดีใจนี่ ไม่ได้มาสวนสนุกตั้งนานแล้วนะ”
“ทำเป็นเด็กๆไปได้” ยุนโฮว่า
“แน่สิ ฉันยังไม่แก่เหมือนพี่นี่”
“ว่าไงนะ!”
“ตาเฒ่า! แบร่!” จียุลแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ยุนโฮแล้ววิ่งหนี
“ยัยตัวร้าย! หยุดนะ!”
“แน่จริงก็จับให้ได้สิคะ คุณลุง”
“ถ้าจับได้นะจะตีก้นซะให้เข็ด” ยุนโฮวิ่งตาม
“ดะ...เดี๋ยวสิ” ทุกคนเรียกไว้ แต่ไม่ทันซะแล้ว
“สองคนนั้นหลงแน่ ทะเลาะกันเป็นเด็กเลย” ยูชอนท่าทางเป็นห่วงมาก
“ช่างเค้าเถอะ สองคนนั้นเค้าเก่ง เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว”
ทางด้านยุนโฮกับจียุลที่วิ่งไล่กัน ในที่สุด
“ฮ่าๆ จับได้แล้ว”
“ปล่อยนะ”
“เธอต้องโดนฉันตีก้น”
“จะบ้าเหรอ บุนนีช่วยด้วย” จียุลเริ่มหาตัวช่วย
“อ้าว...พวกนั้นไม่ได้ตามเรามาเหรอ”
“หายไปไหนกันหมด”
“อย่าบอกนะว่า...เราหลง”
“เธอเอาโทรศัพท์มารึเปล่า”
“ไม่อ่ะ พี่ล่ะ”
“เอามา แต่แบตหมด”
“โธ่! แล้วจะทำไงล่ะเนี่ย”
“เพราะเธอนั่นแหละยัยคุกกี้ เราถึงต้องหลง”
“เพราะพี่ต่างหาก พี่มาว่าฉันก่อนนี่”
“เธอนั่นแหละ วิ่งมาไม่ดูเลย”
“แล้วพี่จะวิ่งตามฉันมาทำไมล่ะ”
“คุณแม่คะ พี่เค้าทะเลาะกันทำไมคะ” เด็กผู้หญิงเล็กๆที่เดินจูงมือแม่ผ่านมาเห็นทั้งสองยืนเถียงกัน
“แม่ไม่รู้หรอกจ้ะ แต่ว่าทะเลาะกันแบบนี้มันไม่ดี ลูกอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะ” ผู้เป็นแม่พูดกับลูก แล้วทั้งสองก็จูงมือกันเดินจากไป
“เอ่อ...” จียุลหน้าถอดสี
“เอางี้ เรามาทำข้อตกลงกัน วันนี้เราจะหยุดทะเลาะกัน 1 วัน ตกลงมั้ย” ยุนโฮเสนอ
“ได้สิ ฉันอยากมาเที่ยวอย่างมีความสุขอยู่แล้ว พี่อย่ามากวนประสาทฉันแล้วกัน”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น