คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนบ้านใหม่
เพื่อนบ้านใหม่
“นี่ตื่นเถอะ เช้าๆอย่างนี้ไปวิ่งออกกำลังกายกัน” มาย่าเขย่าตัวเพื่อนๆ แต่ไม่มีใครยอมตื่นซักคน ส่วนบุนนีไปเตรียมอาหารเช้าอยู่ในครัว นี่เป็นเช้าของสัปดาห์ต่อมาที่พวกเธอย้ายมาอยู่คอนโดแห่งนี้
“ไปคนเดียวก็ได้” มาย่าบ่น เธอเปิดประตูไป เจอคนห้องตรงข้ามที่เปิดประตูออกมาพอดี เขาเป็นชายร่างสูงอยู่ในชุดวอร์ม
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ เพิ่งย้ายมาเหรอคะ” เธอทัก เพราะเมื่อวานห้องนี้ยังว่างเปล่า ไม่มีคนเข้าอยู่
“เอ๊ะ คุณคือ...” มาย่ามองหน้าชายคนนั้นชัดๆ “คุณเชวกังชางมิน วงดงบังชินกิใช่มั้ยคะ”
“ครับ คุณคือ อัคมาย่าใช่มั้ย”
“เรียกมาย่าก็ได้ค่ะ คุณรู้จักฉันด้วยหรือคะ”
“เรียกพี่ว่าพี่ชางมินก็ได้ อย่าเรียกคุณเลย ทำไมพี่จะไม่รู้จักเธอล่ะ ก็เราอยู่บริษัทเดียวกันนี่”
“ค่ะ ฉันเคยเห็นพวกพี่แค่ผ่านๆ น่ะค่ะ ดีจังเลยนะคะที่เรามาอยู่คอนโดเดียวกัน”
“พี่ถึงว่า เมื่อคืนผู้จัดการวงพี่บอกว่าฝากดูแลน้องๆ นึกไม่ถึงว่าน้องๆที่เค้าพูดถึงจะเป็นพวกเธอ”
“งั้นก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
“จะไปวิ่งเหรอ”
“ค่ะ ว่าจะไปออกกำลังกายซะหน่อย”
“คุยกับใครอ่ะมาย่า” บุนนีได้ยินเสียงมาย่าเลยเปิดประตูออกมาดู
“พี่ชางมิน วงดงบังชินกิไง พวกพี่เค้าย้ายมาอยู่ห้องตรงข้ามนี่เอง”
“สวัสดีค่ะ” บุนนีทักชางมินที่ยิ้มให้
“ฉันคงไปวิ่งไม่ทันแล้วล่ะ จะเจ็ดโมงแล้ว วันนี้มีงานแต่เช้าด้วย ไปปลุกพวกที่เหลือกันเถอะ”
“จริงสิ พี่ก็มีงานเช้า คงไปวิ่งไม่ทันเหมือนกัน งั้นวันหลังเราค่อยไปวิ่งด้วยกันนะ” ชางมินยิ้มให้แล้วเข้าห้องไป
เมื่อกลับจากงานตอนเย็น บุนนีทำคุกกี้เนยสดถาดใหญ่ของโปรดจียุล
“ว้าว! น่ากินจัง ทำให้ฉันเหรอ” จียุลหยิบคุกกี้ แต่ถูกบุนนีตีมือ
“อะไรกัน”
“ของเธออยู่โน่น ส่วนนี่กินไม่ได้ จะเอาไปให้พวกพี่วงดงบังชินกิ”
“ห๊ะ! จะเอาไปให้เค้าได้ไง”
“ตอนนี้พวกพี่เค้าย้ายมาอยู่ห้องตรงข้ามเราแล้ว” มาย่าเดินเข้าครัวมา
“จริงเหรอ” จียุล จูเหลียงและยูลิมถามพร้อมกัน
“อื้ม...เพราะฉะนั้น เราจะเอาคุกกี้ไปให้พวกพี่เค้าพร้อมกันตอนนี้” มาย่าถือจานคุกกี้เดินนำเพื่อนๆไปที่ประตู
“ฉันไม่ไปได้มั้ยอ่ะ จะกินคุกกี้” จียุลหยิบคุกกี้ที่บุนนีแบ่งไว้ให้
“ไปพร้อมกันให้หมดนี่แหละ ไปฝากเนื้อฝากตัวกับพวกพี่เค้า” มาย่าบอก
“ทำไมต้องฝากเนื้อฝากตัวด้วยอ่ะ” จูเหลียงถาม
“ก็ทางบริษัทเค้าฝากให้พวกพี่เค้าดูแลเราน่ะสิ” มาย่าเฉลย
“มานี่เลยยัยจียุล” บุนนีลากจียุลที่รีบยัดคุกกี้เข้าปากอย่างรวดเร็วออกจากห้องตามเพื่อนๆไป ยังไม่พอจียุลยังจะหยิบคุกกี้ติดมือไปด้วย
หลังจากที่ 5 สาวเคาะประตูซักพักชางมินก็มาเปิดประตู
“เราเอาขนมมาให้ค่ะ”
“เข้ามาก่อนสิ”
สาวๆเข้าไปในห้อง พวกเธอเจอภาพที่นึกไม่ถึง
“นี่พวกนายเก็บของให้เป็นระเบียบสิ”
“ฮิยะ ฮ่า ฮ่า ฉันชนะอีกแล้ว”
“ชี นา กา บอ ริน ออ ริน ชี จอ เรน พุง ซอ นึล ทา โก นา รา กา นึน เย ปึน คุม โด คู ออช จี”
ภาพตรงหน้าก็คือตามพื้นห้องของพวกเขามีของวางระเกะระกะ แจจุงสวมผ้ากันเปื้อนถือทัพพีกำลังตะโกนปาวๆ จุนซูกับยูชอนนั่งเล่นเกมส์อยู่หน้าจอทีวี ส่วนยุนโฮกำลังซ้อมเต้นอย่างคล่องแคล่ว
“พวกพี่ฮะ” ชางมินตะโกนเรียกทุกคน “น้องๆเค้าเอาขนมมาให้ฮะ”
“Fairy ใช่มั้ย” แจจุงถาม 5 สาวพยักหน้า
“นี่ขนมค่ะ ฉันทำเอง” บุนนียื่นจานคุกกี้ให้
“ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอเป็นคนทำ” จุนซูมองไปที่ผ้ากันเปื้อนที่บุนนียังไม่ได้ถอด
“อาหย่อยด้วย” จียุลพูดไม่ชัดเพราะมีคุกกี้อยู่เต็มปาก
“นี่แน่ะ! ตะกละไม่รู้เวลา” ยูลิมตีจียุลไปเผียะนึง เธอจึงมองค้อนๆ ส่วนหนุ่มๆหัวเราะกันเกรียว
“ฉันชื่ออัคมาย่าค่ะ”
“ฉันนายูลิม”
“ฉันชื่อลีบุนนี”
“ฉันฮันจูเหลียง ส่วนยัยตะกละนี่ปาร์คจียุลค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ยูชอนบอกยิ้มๆ
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” ทุกคนโค้งให้ ยกเว้นจียุลที่เอาแต่กิน
“ว่าไงยัยคุกกี้” ยุนโฮมองหน้าจียุล
“พี่หมายถึงใคร” จียุลถามกลับ
“ก็เธอนั่นแหละ”
“ฉันชื่อปาร์คจียุลค่ะ ไม่ใช่ยัยคุกกี้”
“นี่น่ะเหรอลีดเดอร์ของวง Fairy” ยูชอนมองจียุลด้วยสายตาแปลกๆ
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นลีดเดอร์ มีอะไรข้องใจรึเปล่า”
“ท่าทางเอาเรื่องแฮะ”
“แล้วไงล่ะ”
“พอเถอะจียุล ขอโทษแทนยัยนี่ด้วยนะคะ” จูเหลียงบอก 5 หนุ่มยิ้มขำๆ
“พวกเราไปนะคะ”
“เธอนี่มันจริงๆเลย” เมื่อพวกสาวๆกลับมาที่ห้อง ทุกคนก็รุมจียุลทันที
“เอาแต่กินอยู่ได้”
“ไม่รู้จักเวลา”
“โอเค ฉันผิด ฉันขอโทษ ว่าแต่ว่า...คุกกี้หมดรึยัง”
“จียุล!”
ทางด้านดงบังชินกิ
“พวกนั้นตลกดีนะ”
“นั่นสิ โดยเฉพาะยัยคุกกี้”
“คุกกี้อร่อยจัง”
“ไหนมากินมั่งดิ๊”
“เฮ้ย! อย่างแย่งดิ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น