คาซู ซารัง=วุ่นรัก นักร้อง

ลำดับตอนที่ #2 : บ้านใหม่

บ้านใหม่

             “นี่ที่พักของพวกเราเหรอคะ พี่เซจิน”

             ตอนนี้ Fairy ทั้ง 5 คนพร้อมกระเป๋าคนละใบสองใบและผู้จัดการของวงได้มายืนอยู่หน้าคอนโดแห่งหนึ่ง ที่มีขนาดใหญ่ และค่อนข้างเป็นส่วนตัว เพื่อป้องกันการบุกรุกของคนนอก

             “ใช่จ้ะ ที่นี่แหละ ไปกันเถอะ” ผู้จัดการเร่งให้พวกเธอเข้าไปในคอนโด ห้องของห้าสาวคือห้อง 1804 อยู่ที่ชั้น 18 มีลักษณะเป็นห้องชุดขนาดใหญ่ มีห้องนอนแยก 5 ห้อง สำหรับคนละห้อง มีห้องน้ำในตัว ส่วนด้านนอกก็เป็นห้องรับแขก ห้องครัว ห้องอาหาร ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำรวม และมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องใช้ต่างๆ รวมถึงเฟอร์นิเจอร์ และของตกแต่ง

             “เป็นไง อยู่ได้มั้ยจ๊ะ” ชินเซจิน ผู้จัดการของสาวๆถาม

             “ยอดเยี่ยมที่สุดเลยค่ะ พี่เซจิน”

             “อ้อ ลืมไป นี่กุญแจรถของพวกเธอจ้ะ รถคันที่เรานั่งมานั่นแหละ แล้วก็มีมอเตอร์ไซด์ 1 คัน จักรยานคนละคัน จอดอยู่ที่ช่องจอดรถของพวกเธอนั่นแหละ นี่เงินห้าแสนวอนเอาไว้เป็นค่าใช้จ่ายเบื้องต้นก่อนนะ งั้นถ้าไม่มีปัญหา พี่ไปแล้วนะ”

             “ขอบคุณค่ะ”

             เมื่อเซจินไป พวกเธอก็เลือกห้อง เอาของที่ขนมาจัดเข้าที่ให้เรียบร้อย แล้วเริ่มสำรวจห้องด้วยความตื่นเต้น

             “ว้าว! ดูสิมีเปียโนด้วยแหละ” ยูลิมถลาเข้าไปดูเปียโนสีขาวสะอาด

             “เล่นเป็นเหรอ” บุนนีถาม ยูลิมส่ายหน้ายิ้มแห้งๆ

             “ดูนี่ มีเกมส์เพลด้วย” จูเหลียงยิ้มร่าเมื่อเจอของถูกใจ

             “งั้นกินข้าวเสร็จแล้วเรามาเล่นกัน” จียุลชวน

             “นี่ พวกเธออย่าเพิ่งเล่นสิ มานี่เลย เราต้องแบ่งหน้าที่รับผิดชอบกัน ว่าใครจะทำอะไรบ้าง” มาย่าเรียกรวม

             “ฉันขอทำหน้าที่ขับรถ ล้างรถ ล้างห้องน้ำนะ” จียุลรีบยกมือ

             “ฉันทำอาหารกับจ่ายกับข้าว” บุนนีเสนอบ้าง

             “ฉันกับจูเหลียงทำความสะอาดบ้าน” ยูลิมบอก

             “งั้นฉันก็ฝ่ายคอสตูม ซักเสื้อผ้า” มาย่าพูด

             “ประสานงานกับทางบริษัท เป็นเหรัญญิก และเช็คตารางงานด้วย” จียุลบอก

             “งั้นตกลงตามนี้” จูเหลียงยื่นมือออกมา พวกที่เหลือก็ยื่นมืออกมาประสานทับกันทำท่ารวมพลัง

             “โอเค”

             “ว่าแต่ว่าวันนี้จะอะไรเป็นกินอาหารเย็นดี” บุนนีถาม

             “ให้บุนนีทำสิ จะได้ลองชิมฝีมือ” มาย่าเสนอ

             “งั้นขอตังค์หน่อย จะไปซูเปอร์มาเก็ต” จียุลแบมือขอเงินจากมาย่า

             “ระหว่างที่รอเรามาจัดบ้านให้เรียบร้อยเถอะ” ยูลิมบอกจูเหลียงกับมาย่า ส่วนจียุลกับบุนนีก็ไปซูเปอร์มาเก็ตกัน 2 คน

             แล้วเย็นนั้นเอง ถ้าใครเดินผ่านห้อง 1804 ก็จะได้ยินเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของ 5 เทพธิดาแห่งเสียงดนตรี

             “โอ๊ย! ร้อน”

             “ก็เธอรีบกินทำไมล่ะ ยัยตะกละ”

             “ก็มันหิวนี่”

             “สมน้ำหน้าลิ้นพองแล้วมั้ง”

             นี่เองคือการเริ่มต้นการใช้ชีวิตศิลปินของเด็กสาวธรรมดา 5 คนที่มีความฝันเดียวกัน และสานฝันโดนร่วมเดินทางเดียวกัน

                                  +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++