Jimin BTS X You กับดักหัวใจยัยปีศาจของนายจอมหื่น Monster is you
-
นิยาย-เรื่องยาว :
ฟรีสไตล์/ แฟนฟิคเกาหลี Tags : #MonterIsYou, #JiminXyouByKero, #JiminKero
ผู้แต่ง : KERO96
My.iD :
https://my.dek-d.com/parkj2g/writer/
ตอนที่ 15 : รู้ใจตัวเอง
15
“ใครแฟนแกว่ะ นี่แฟนกรู”
จีมินเอ่ยอย่างหึงหวงคุณ
“ไม่รู้ แต่นี่แฟนกรู”
นัมแทเอ่ยตอบอย่างหน้าตาเฉย
“มาคุยกันหน่อย”
ไอเอ็มมาจากไหนไม่รู้เดินมาดึงคุณออกจากร้าน ทำเอานัมแทและจีมินงงไปตามๆกัน
“เฮ้ย!จะพายัยปีศาจของฉันไปไหน!”
จีมินตะโกนตามหลังพวกคุณมาพร้อมกับจะลุกขึ้น แต่นัมแทจับแขนไว้ซะก่อน
“คนรักเขาจะคุยกันจะไปยุ่งทำไม”
นัมแทเอ่ยขึ้นทันทีที่จับแขนจีมินไว้ จีมินได้ยินเช่นนั้นถึงกับชะงักในทันที
“ฝีมือแกใช่ไหม”
จีมินเอ่ยถามนัมแทอย่างจริงจังพร้อมสะบัดแขนออกทันที
“ใช่ ฉันแก้ไขสิ่งที่ทำผิดพลาดไปแค่นั้นเอง ให้แฮยอนดูดีในสายตาคนรักบ้าง”
“พระเอกเนอะ แล้วแกทำอะไรไอเอ็มถึงมาลากแฮยอนออกไปแบบนั้น”
“ก็ไม่อะไรมากหรอกก็แค่เอาคลิปที่ถ่ายไว้ให้ดูแค่นั้นเอง”
“คลิปอะไรของแก”
“ก็คลิปที่แกยืนดูแฮยอนคุกเข่าขอโทษจังมีไง”
“อะไอ้ ไอ้ ไอ้!เฮ้อ.....ดีแล้วแหละ แล้วนี่แฮยอนจะเป็นไรรึป่าว”
“ทำไม เป็นห่วงหรอ หรือว่าตกหลุมรักแฮยอนแล้ว”
“อะไร ก็แค่สงสาร ไม่อยากให้เจ็บปวดทรมานไปมากกว่านี้ แล้วนี่แกกลับมาอีกทำไม ฉันใช่แกแค่นิดเดียวเองนะ”
“ตอนแรกก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะ แต่พอรู้จักกับแฮยอนแล้ว รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรมากกว่าที่คิด จะให้ฉันดูแลอย่างที่แกบอก ฉันทำไม่ได้หรอก”
“แสดงว่าแกชอบแฮยอนหรอ”
“ไม่ใช่แค่ชอบ แต่รักเลยล่ะ”
“………….”
“ฮึ!แกก็ไม่ต่างจากฉันหรอก”
“ต่างสิ เพราะฉันจะแก้แค้นไอ้วอนร้องไห้นั้น ผู้หญิงยังไงก็แพ้ให้กลับความใกล้ชิดและความเข้าใจอยู่ดี ไม่ว่าจะอวดเก่งแค่ไหนก็ตาม”
.
.
.
“อะไรของนายไอเอ็ม จะคุยอะไรก็พูดมาฉันจะรีบกลับไปหาจีมินโอปป้า”
คุณเอ่ยขึ้นทันทีที่ไอเอ็มขับรถออกมา
“เลิกประชดได้ไหม ฉันขอโทษที่เข้าใจผิดเธอ ทำให้เธอต้องเสียใจ”
ไอเอ็มจอดรถข้างทางก่อนที่จะเอ่ยกับคุณอย่างจริงจัง คุณไม่กล้าแม้แต่จะหันมองไอเอ็มด้วยซ้ำ
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้อะไรกับมันมากหรอก”
คุณเอ่ยเสียงเรียบพร้อมมองไปข้างหน้า
“เธอจะหันมาพูดความจริงกับฉันสักครั้งไม่ได้หรอ ฉันรู้ว่าอยากจะพูด เธออย่าทำให้เราทรมานไปมากกว่านี้เลยนะ”
ไอเอ็มเอื้อมมือมากุมมือคุณก่อนที่จะเอ่ยอย่างอ้อนวอน
“ความจริงที่ฉันจะพูดหรอ ได้ คือฉันไม่ได้รัก....นายแล้ว ฉันไม่...เคย ฮึก!จริงจังกับนายเลย”
คุณเอ่ยเสียงสั่นเครือพร้อมพยายามหันหน้าหนี เพราะตอนนี้น้ำตาเริ่มออขึ้นมาแล้ว
“เธอจะใจร้ายกับตัวเองไปถึงไหน เธอก็รู้อยู่แก่ใจ ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลยนะ ฮือ...”
ไอเอ็มเอ่ยพร้อมดึงคุณไปกอดทันที กอดที่ห่วงหาของเขานั้นทำให้คุณกอดตอบเขาอย่างห้ามไม่ได้
“ฉันขอร้องล่ะ ฮือ...ถ้าเธอไม่สงสารตัวเอง เธอก็สงสารฉันบ้าง ฉันไม่ได้เข้มแข็งเหมือนเธอนะ ฮึก! ฉันเจ็บปวดที่ฉันต้องเกลียดเธอ ฮือ....”
ไอเอ็มเอ่ยพร้อมซบไหล่คุณอย่างอ้อนวอน
“ฉัน....ฉันขอโทษ...ที่ใจร้ายกับนาย ฉันเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องทำร้ายจิตใจนาย....ฮือ....อย่าร้องนะ ฮึก!อย่าร้อง ฮือออ...ฉันทรมานที่เห็นน้ำตานาย อย่าร้องนะ....ฉันไม่ใจร้ายแล้ว ฮือออ....”
ในที่สุดคุณก็ยอมแพ้ เพราะคุณไม่สามารถทนเห็นคนที่คุณรักต้องเจ็บปวดทรมานได้อีกแล้ว คุณลูบหลังของไอเอ็มอย่างปลอบโยนพร้อมร้องไห้ออกมาอย่างกั้นไม่อยู่
“ฮือออ...เธอจะไม่ใจร้ายกับฉันแล้วนะ”
ไอเอ็มเอ่ยพร้อมรีบถอดกอดแล้วมาจ้องหน้าคุณอย่างดีใจ
“ฮึ!อือ ไอ้ไอเอ็มขี้แย ฮือ...เห็นไหมทำให้ฉันร้องไห้เลย”
คุณเอ่ยพร้อมตีแขนไอเอ็มอย่างเบามือ
“ถ้าเธอไม่ใจร้ายตั้งแต่แรก เราก็คงไม่ต้องเสียน้ำตาแบบนี้หรอก”
“………..”
“ฮึ!กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ”
“ได้ไง แล้วแฟนนายล่ะ”
“ยัยนั้นน่ะหรอ ไม่ใช่แฟนฉันหรอก ถ้าฉันมีแฟน แล้วฉันจะมาง้อเธอทำไม ใจคนนะไม่ใช่หมึกปากกา ที่เวลาถูกน้ำจะจางหายไปน่ะ”
“อือ รู้แล้ว ว่าแต่นายมาอยู่ที่นี่เคยไปเที่ยวผับสักทีป่ะ”
คุณเอ่ยกับไอเอ็มอย่างเจ้าเล่ห์
“ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่ อย่าหวังเลย มีผัวอยู่นี่ทั้งคนยังจะหาผู้ชายเข้าสังกัดอีก”
“ก็แหม.....นิดหน่อยไม่ได้ไง นายก็รู้ว่าฉันเป็นยังไง อาจจะมีเผลอใจไปบ้าง แต่ทั้งใจมีนายคนเดียวนะ” >//<
“อร๊ายยยย!!!!พูดแบบนี้เค้าก็เขินดิตัวเอง”
“อร๊ายยยย!!!พึ่งรู้นะเนี่ยว่ามีผัวเป็นตุ๊ด”
“จะลองเป็นเมียตุ๊ดอีกสักครั้งไหมล่ะ”
“หยุด!!!เดี๋ยวนี้เลย!!!แค่ครั้งนั้นก็พอ เข้าใจ?”
“หุ๊ยยยย!!!!คนเขาอุตส่าห์ว่าจะ.....”
“จะ จะอะไร”
“จะ....ชวนไปกินข้าวร้านตุ๊ดสะหน่อย”
“หราาาาา”
“อือออออ”
“ไม่คิดเลยว่าเราจะได้กลับมายิ้มให้กันได้อีกครั้ง”
“ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำให้เธอใจอ่อนได้ เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยทำได้เลย ขอบคุณที่ยังสงสารผู้ชายที่น่าสงสารคนนี้นะครับ”
ไอเอ็มเอ่ยพร้อมขโมยหอมแก้มคุณอย่างเร็ว
“ไอ้!ไอ้ไอเอ็ม!ไอ้!”
“ไอ้ ไอ้อะไรครับ”^-^
ไอเอ็มเอ่ยพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้คุณอย่างล้อเลียน
“ไอ้!ไอ้หล่อ!”
“จุ๊บ>///< ตอบได้ดีมาก^-^”
ไอเอ็มจุ๊บแก้มของคุณพร้อมกับยิ้มอย่างพอใจที่ทำให้คุณเขินได้
“อือ ไปได้ยัง หิวแล้วนะ”
คุณพยายามเอ่ยให้เสียงนิ่งที่สุดเพราะความเขิน
“หิวก็กินดิ”
ไอเอ็มเอ่ยกับคุณอย่างเจ้าเล่ห์
“กินนายอ่ะหรอ ฉันไม่กินหรอก เดี๋ยวท้อง”
“ก็ใส่ถุงดิ เธอไม่กินฉันเดี๋ยวฉันกินเธอเองก็ได้นะ”
“อย่าแม้แต่จะคิด จะไปได้ยังเดี๋ยวโกรธสะเลย”
“คร้าบครับคร๊าบบบบบบเมีย^-^”
“ไอ้ตุ๊ดบ้านี่ เขินเป็นนะเว้ย”
“555ก็ทำให้เขินไง เวลาเขินแล้วเธอน่ารักดีอ่ะ”
“>//<ขับเร็วๆเลย หิวข้าว”
“555ครับๆ”
ไอเอ็มเอ่ยพร้อมเร่งความเร็วรถทันที ไม่นานคุณและไอเอ็มก็ถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาไม่รอช้ารีบพาคุณเข้าข้างในร้านทันที แต่เมื่อถึงโต๊ะก็ต้องตกใจไม่น้อยที่มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งจ้องคุณอยู่
“ซารัง....ยูคยอม....”
คุณอุทานออกไปอย่างไม่น่าเชื่อที่เห็นสองคนนี้ที่นี่พรางเดินไปนั่งเก้าอี้ที่ไอเอ็มเลื่อนให้
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น พวกฉันไม่ใช่ผีนะ ไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นก็ได้ยัยบ้าแฮยอน”
ซารังเอ่ยทักทันทีที่คุณนั่งลง
“ใช่ ฉันก็ออกจะหล่อเซ็กซี่ ส่วนเมียฉันก็ทั้งสวยทั้งน่ารักน่าถีบ เอ๊ย!น่าจูบ555”
ยูคยอมเอ่ยขึ้นอย่างขำขัน
“ไอ้ยูค ใครเมียนายฟ้ะ!!!เดี๋ยวปัดถีบไปไทยเลยนิ”
“ก็เธอไงเมียฉันยัยนมโต5555 อ่ะถีบเลย ถีบให้ถึงไทยนะ ถ้าไม่ถึงละก็....เธอเจ็บตัวแน่ ฮึ!”
“ไอ้ยูค ไอ้ทะลึ่ง!หื่นกาม!ไอกู....ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนป่าวว่ะ”
“แหม....อย่างกับว่าเธอไม่ทะลึ่ง ไม่หื่นกามเลยเนอะ”
“แฮะแฮ....ก็นิดหน่อย”
ซารังเอ่ยอย่างเขินอายก่อนที่จะหันมามองคุณ
“พวกฉันขอโทษนะที่เข้าใจผิดแถมยังด่าแกอีกอ่ะ”
ซารังเอ่ยกับคุณอย่างรู้สึกผิด
“พวกแกได้กันแล้วหรอ”
คุณเอ่ยถามโดยที่ไม่สนใจคำขอโทษของซารังสักนิด
“เน๊!!!!ไอ้แฮยอนนนนน!!!!!ฉันกำลังขอโทษแกอยู่นะ ซีเรียสบ้างสิ”
ซารังโวยวายทันทีที่ได้ยินคำถามคุณ
“ฉันก็ซีเรียสนะเนี่ย ซีเรียสมากด้วย”
คุณเอ่ยพร้อมทำหน้าตาจริงจัง
“ไอ้บ้า พอๆเลิกพูดถึงเรื่องนั้นเถอะ สั่งข้าวมากินดีกว่า ฉันขอโทษเรื่องนั้นก็แล้วกันนะ”
ซารังเอ่ยพร้อมหยิบเมนูมาดูทันที
“แกหยุดเลย อย่าเปลี่ยนเรื่อง ถ้าแกไม่บอกฉันนะ ฉันจะโกรธพวกแกไปตลอดชีวิต”
คุณเอ่ยพร้อมดึงเมนูจากมือซารังมาไว้กับตัวเองพรางจ้องอย่างคาดคั้น
“อือๆก็ได้ ไอ้ยูคเล่าสิ ไม่อยากเล่าให้แกฟังเลย นึกถึงที่ไรเจ็บใจทุกที”
ซารังเอ่ยสั่งยูคยอมทันที
“ก็วันที่เธอบอกให้ไอเอ็มไปส่งพวกเราอ่ะ”
ยูคยอมเล่าให้คุณฟังพรางหันมองซารังไปด้วย
“แล้ว?”
“แล้วมันดันส่งซารังไว้คอนโดฉันด้วย แล้วฉันกับซารังเลย......”
“ได้กัน”
“ยัง แค่นอนหลับข้างกันเท่านั้นเอง”
“อ้าว แล้วนายจะเล่าทำเพื่อเนี่ย”
“เฉยๆ”
“อ๊าวววววว!!!!สรุปพวกแกได้กันตอนไหน”
“ถามซารังดิ ยัยนมโตนั้นรู้ดี”
“ไอ้ซารัง!!!!”
คุณเอ่ยพร้อมส่งสายตาพิฆาตไปให้ซารังทันที
“เออๆ พอนอนไปฉันเลยละเมอปล้ำไอ้ยูคอ่ะ”
ซารังเอ่ยอย่างเจ็บใจพรางมองยูคยอมที่ตอนนี้กำลังยิ้มร่าอยู่ด้วยความสะใจ
“555แกปล้ำยูคยอม55555อยากจะหัวเราะให้สวยวันสวยคืน5555ยูคยอมนายเป็นไรมากรึป่าว5555”
คุณเอ่ยพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างหยุดไม่ได้
“เป็นดิ ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย5555”
ยูคยอมเอ่ยพรางหัวเราะไปด้วย แต่ตรงข้ามกันกับซารังที่นั่งหน้าบึงอยู่
“เอาน่า ยังไงแกก็ได้ผัวเป็นลูกชายเจ้าของกิจการโรงแรมหรูที่สุดในเกาหลีเลยนะเว้ย”
“ไอ้บ้า!แล้วนี่พวกแกคืนดีกันแล้วนะ”
“ถ้ายังไม่คืนดีกัน พวกแกคงไม่ได้เห็นฉันหรอก”
“ไอ้บ้านี่ ยังจะย้อนอีก”
“ทำไม เมียยูคยอม555”
“พอๆ สั่งอะไรมากินเถอะ”
“เออ หิวอยู่ตั้งนาน ลืมไปเลย”
คุณเอ่ยพร้อมหยิบเมนูมาเปิดดู หลังจากที่พวกคุณทานอาหารกันเสร็จก็กลับโรงแรม ไอเอ็มอยู่โรงแรมเดียวกันกับคุณ ส่วนซารังกับยูคยอมอยู่อีกโรงแรมหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงแรมของยูคยอมเอง
.
.
.
“ไอเอ็ม ฉันขอเข้าห้องนายหน่อยสิ”
คุณเอ่ยทันทีที่เดินถึงห้องของไอเอ็ม
“เออ...ฉันว่า...”
“น่านะ ป่ะ”
คุณเอ่ยพร้อมดึงไอเอ็มเข้าห้องไปทันที
“ไอเอ็ม นายรักฉันรึป่าว”
คุณเอ่ยถามพร้อมเอาแขนกอดคอไอเอ็มไว้พรางจ้องเข้าไปในตาของเขา
“รักสิ รักจนฉันไม่อยากจะเสียเธอไปอีก”
ไอเอ็มเอ่ยตอบพร้อมจ้องตาคุณ
“ฉันก็รักนายนะ”
คุณเอ่ยพร้อมเขย่งจูบไอเอ็มก่อนจะถอดจูบออกและหันมองผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนดูพวกคุณอยู่ทั้งน้ำตา
“ขอโทษนะที่มาขัดจังหวะ ฮึก!”
ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยก่อนที่จะปาดน้ำตาวิ่งออกไป
“ยัย!!!!”
ไอเอ็มเอ่ยเรียก แต่ไม่ทันก่อนจะมองหน้าประตูอย่างเศร้าไม่น้อย
“ไปสิ ฉันรู้ว่านายชอบเธอ”
คุณเอ่ยพร้อมยิ้มให้ไอเอ็มอย่างเข้าใจ ไอเอ็มมองคุณก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปทันที
“ฉันดีใจนะที่นายรู้ใจตัวเอง ไอเอ็ม......”
คุณเอ่ยพึมพรำคนเดียวก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับปิดประตูและเดินไปยังลิฟต์ทันที ที่จริงแล้วคุณเห็นผู้หญิงนั้นตั้งที่อยู่หน้าห้องแล้วแหละ คุณแค่อยากให้ไอเอ็มรู้ใจตัวเองสักที ตอนที่คุณจ้องตาของไอเอ็มนั้น คุณแค่ทำให้เขาคล้อยตามเฉยๆและมั่นใจเมื่อไอเอ็มมองผู้หญิงคนนั้น
“อะไรเนี่ย กระเป๋า เฮ้ย!!!คีการ์ด โอ้ยยย!!!นี่มันอะไรกันเนี่ย จีมินโอปป้าจะเอามาให้ไหมเนี่ย”
คุณบ่นพึมพรำก่อนจะเดินไปหน้าห้องของจีมิน
“จีมินโอปป้า หื้อ?ประตูห้องปิดไม่สนิทนี่”
คุณเอ่ยพร้อมดันประตูและเดินเข้าไปทันที
“จีมินโอปป้า!!!!ได้เอากระเป๋ามาให้ฉัน....ไหม.....O_o”
คุณตะโกนพร้อมเดินเข้าไปหาจีมินในห้องก่อนจะตกใจ เมื่อเห็นว่าจีมินกำลังมีอะไรกับผู้หญิงอยู่ ซึ่งก็ไม่ต่างจากจีมินและผู้หญิงคนนั้นเลย จีมินรีบลุกออกจากผู้หญิงและเดินมาหาคุณทันที
“ฉันมาเอากระเป๋า”
คุณหันหลังให้ก่อนที่จะเอาเสียงเรียบ
“เออ...”
“เสร็จยัง ถ้ายังไม่เสร็จก็ไปทำให้มันเสร็จซะ ฉันจะไปรอที่ห้องแล้วกัน”
คุณเอ่ยก่อนจะรีบเดินออกจากห้องทันที
“อ้าว ไอ้(ชื่อคุณ)บ้าเอ้ย กระเป๋าก็ไม่ได้แล้วจะเข้าห้องยังไงว่ะเนี่ย”
คุณเอ่ยพรางตีหัวตัวเองอย่างโมโห คุณยืนอยู่หน้าห้องของตัวเองสักพักก่อนที่จีมินและผู้หญิงจะเดินออกมา
“ฉันไปก่อนนะคะ”
ผู้หญิงเอ่ยอย่างเขินอายก่อนที่จะเดินไป
“ค่ะ”
คุณเอ่ยพร้อมยิ้มก่อนที่จะหันไปหาจีมิน
“เสร็จเรียบร้อยแล้วนะ ไหนกระเป๋าฉัน”
คุณเอ่ยกับจีมินอย่างหน้าตาเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่างกับจีมินที่ดูอายเพราะคุณดันไปเห็นตอนที่เขากำลังประพฤติในกามอยู่
“อยู่ในห้อง”
“อ้าว แล้วทำไมไม่เอามาให้ฉันล่ะ”
“ก็อยากจะอธิบายเรื่องเมื่อกี้ก่อน”
“จะอธิบายทำไม มันก็เป็นเรื่องปกติของผู้ชายอยู่แล้วนี่ ที่ต้องการในเรื่องอย่างว่านั้นน่ะ”
“ไม่โกรธหรอ”
“ฉันจะโกรธทำไม มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนเราอยู่แล้ว ไปๆไปเอากระเป๋ามาให้ฉันเลย ฉันจะได้เข้าห้องสักที”
“ใช่สิ ฉันมันไม่สำคัญนิ ไม่เหมือนไอเอ็มนิ คงคืนดีกันแล้วสิ ชิส์!อยากได้ก็เข้ามาเอาเอง”
จีมินเอ่ยก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปทันที
“อ้าว แค่นี้ก็งอนด้วย เราควรจะเป็นคนงอนไม่ใช่หรอว่ะ”
คุณเอ่ยพรางเกาหัวอย่างงุนงงก่อนที่จะเดินเข้าห้องตามจีมินไป
“ไหนกระเป๋าฉัน”
คุณเอ่ยถามทันที
“ไม่รู้!”
จีมินเอ่ยพร้อมเดินหนีคุณไปที่ระเบียงห้อง
“นี่....จะงอนอะไรฉัน อย่างอนนะ”
คุณเอ่ยพร้อมเดินตามจีมินไปที่ระเบียงห้องพรางยืนหน้าเข้าไปใกล้หน้าของจีมิน
“ชิส์! ไม่ต้องมาง้อหรอก ไปหาไอเอ็มนู้น”
“ไปเอาน่า ฉันจะไปหาไอเอ็มได้ไง ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ฉันไม่เชื่อเธอหรอก ไปด้วยกันแล้วก็กลับมามืดค่ำซะขนาดเนี่ย”
จีมินเอ่ยพร้อมกอดอกงอนคุณต่อไป
“ไปด้วยกันก็จริง แต่เราแค่ปรับความเข้าใจกันก็เท่านั้นเอง”
“แล้วทำไมถึงกลับซะมือค่ำล่ะ”
“ก็ไปกินข้าวกับซารังและก็ยูคยอม พวกเราสี่คนเป็นเพื่อนกันนะ ก็อยากใช้เวลาอยู่กับเพื่อนบ้าง ตัวเองอย่างอนเค้านะ”
คุณเอ่ยพร้อมทำท่าออดอ้อนจีมิน คุณรู้ว่าทำไมคุณถึงยอมง้อจีมิน เพราะคุณรู้ว่าตัวเองหลงชอบจีมินเข้าแล้ว แต่จะให้ห้ามและกักเก็บไว้คงไม่ได้
“ถ้าหายงอนแล้วจะได้อะไร”
“แล้วตัวเองอยากได้อะไรล่ะ แต่ห้ามบอกว่าอยากได้เค้านะเพราะตัวเองพึ่งมีอะไรกับผู้หญิงไปแล้ว”
(รู้ทันอีก.จีมินเอ่ยในใจ)
“งั้นเค้าขอเวลาที่เที่ยวกับตัวเองทั้งหมด มีแค่เราเท่านั้นนะ”
“อืม โอเค หายแล้วนะ”
“ยัง”
“อ้าว”
“ต้องแบบนี้”
OxO>นางเอก
^x^>จีมิน
“ฮึ!หายงอนแล้ว”
จีมินถอนจูบคุณก่อนที่จะเอ่ยขึ้นและยิ้มให้คุณ
“ไอ้จีมินโอปป้าบ้า!!!ไหนกระเป๋าฉัน”
“อยู่ที่นัมแทนู่น”
“อ้าว แล้วทำไมโอปป้าไม่เอามาให้ฉันด้วยล่ะ แล้วฉันจะเข้าห้องยังไง”
“ก็อยู่กับโอปป้านี่ไง อีกอย่างโอปป้าจัดการเช็คเอาท์ให้เธอแล้ว”
“อ้าว แล้วฉันจะนอนไหน”
“ก็นอนกับโอปป้านี่ไง”*-*
จีมินเอ่ยพร้อมเข้ามากอดเอวบางของคุณไว้ทันที
“ย๊า!!!ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย”
“ก็เอาสิ คนจะได้เห็นว่าผัวเมียอย่างเรากำลังจะทำอะไรกัน”
“อย่ามาพูดมั่วๆนะ”
“ไม่ได้พูดมั่วซะหน่อย”
“อย่ามา....หยุดเลย ไม่งั้นฉันบินกลับเกาหลีจริงๆด้วย หรือไม่ก็ออกไปหาผู้ชายสักคนสองคน”
“ย๊า!!!!ไม่ได้นะ”
“งั้นก็ปล่อยสิ”
“ก็ได้”
จีมินเอ่ยพรางปล่อยให้คุณเป็นอิสระทันที
.
.
.
โปรดรออ่านตอนต่อไปปปป.....
ไรท์ขอโทษที่ค้างไว้นานน่า จะโกรธจะงอนไรท์ไม่ว่า แต่อย่าทิ้งก็พอ และก็อย่าลืมเม้นบอกไรท์นะว่าสนุกรึป่าว ไรท์จะพยายามพัฒนาไปเรื่อยๆ
ณ สำนักงานไรท์เคโระ
จีมิน> “อะไรอ่ะ อีกแล้วนะ โอปป้าได้บทแค่นิดเดียวเอง ยังเห็นโอปป้าเป็นพระเอกอยู่ป่ะเนี่ย แล้วมีอย่างที่ไหน ให้นางเอกเข้าไปเห็นพระเอกกำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น เคโระคิดไรอยู่เนี่ย โอปป้าพูดไป ย๊า!!!ยังฟังอยู่ป่ะเนี่ย มัวแต่เล่นเกมส์เจ้าหญิงอยู่แหละ!”
ไรท์> “อย่าเอาความจริงมาพูดเซ่! ก็เคโระอยากให้มันแวกแนวบ้าง โอปป้าจะมาโวยวายทำไม มีหน้าเล่นก็เล่นไป เรื่องมากฉันเอาไอเอ็มมาเป็นพระเอกเลย”
จีมิน> “แหง่ๆๆๆๆๆๆT_T งื้อออออ.....อย่าเลยนะโอปป้าแค่พูดเล่นอ่ะ”
ไรท์.เล่นเกมส์ต่อ ไม่สนใจ
3 ความคิดเห็น