คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : + - 2 คำปลอบใจจากเพื่อนรัก - +< 100เปอร์เซนต์ >
+ - 2 คำปลอบใจจากเพื่อนรัก - +
ฉันกดเบอร์โทรศัพท์ที่แสนคุ้นเคยลงบนมือถือทั้งๆที่มือเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
" ฮัลโหลไทม์อื้อเราเองนะ T 0 T อยู่ไหนอ่ะเดี๋ยวไปหาอ่ออืมๆได้ๆที่ห้องใช่ป่ะอือๆได้เดี๋ยวไปหาอ๋อไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวไปหาแค่นี้นะ "
ไทม์เป็นเพื่อนที่ฉันไว้ใจมากที่สุดเราสนิทกันมาตั้งแต่ประถม ถึงไทม์จะเป็นผู้ชายแต่ก็ปลอบฉันได้ดีกว่าผู้หญิงบางคนด้วยซ้ำไป ฉันเลยสนิทกับมันมากๆ ก็ไทม์เป็นคนน่ารักนี่นา
แล้วขาของฉันก็ก้าวเดินมาจนถึงประตูห้องเรียน พอฉันเปิดประตูเข้าไปก็มีเพื่อนนั่งอยู่บ้างแล้วสิบกว่าคนได้ ทุกคนหันมาจ้องฉันแล้วหลบตาไป
" หวัดดี "
" เฮ้ยมานี่เลยมา !! " ไทม์รีบลุกมาลากฉันไปนั่งข้างๆมัน ทั้งๆที่ฉันปาดน้ำตาจนหมดไปแล้วมันยังสงสัยอะไรอีกเนี่ย ... ( โห 0 . 0 ไม่รู้ตัวเลยว่าตาตัวเองแดงยังกับกระต่ายหมายจันทร์ )
" ตาแกไปโดนอะไรมาวะทำไมถึงแดงแบบนี้ แล้วหน้าล่ะทำไมบวมอย่างกับอึ่งอ่างขนาดนี้ฮะ ไอ้บ้า !! ร้องไห้ทำไม มีอะไร บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ตัวแสบไปทำอะไรให้แม่โกรธอีกล่ะ " ไทม์พูดแล้วลูบแก้มฉันเบาๆอย่างอ่อนโยน ดวงตาคมเข้มที่ออกแววดุนิดๆทำให้ฉันไม่กล้าออกเสียงมากนักกลัวมันจะดุอีก แล้วเวลาไทม์ดุก็แสนจะน่ากลัว อย่างกับยักษา ( นั่นคือยักษ์ตัวผู้ )
" แม่ไม่รักเราแล้วอ่ะไทม์ทำยังไงดีไม่มีใครรักเราเลย " ฉันโผเข้ากอดไทม์แล้วร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ส่วนมันก็ได้แต่ลูบหลังฉันพร้อมปลอบประโลมอย่างที่ทำเป็นประจำ TT0TT
ทั้งๆที่ฉันมันบ้าเองแท้ๆแต่ไทม์ก็ต้องเสียเวลามานั่งปลอบฉันอีก ฉันไม่ได้เล่าอะไรให้มันฟังเลยตั้งแต่มาถึงยังคงซุกหน้าอยู่กับอ้อมอกแล้วร้องไห้อย่างไม่หยุดไม่หย่อน ... เสียงปลอบจากคนที่ไม่รู้จักเหนื่อยก็ดังอยู่ตลอดเวลา ใบหน้าขาวคมเข้มตอนนี้คิ้วขมวดจนเป็นปม แก้มใสๆผุดไปด้วยเหงื่อเต็มไปหมด ปากเม้มแล้วก็พูดปลอบคนบ้าๆแบบฉัน
" บ้าเหรอแกยังมีเรานะเว้ย .. เราอ่ะโคตรรักแกเลยรู้ใช่ป่ะ แม่อาจจะแค่โกรธซักพักเดี๋ยวก็หายโกรธเอง อย่าน้อยใจไปเลยนะ ยังไงบัวก็เป็นน้องแกคิดดูสิ " ไทม์พูดหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟังจนจบ เล่าไปสะอื้นไป แบบมีเอฟเฟกไงจะได้ไม่น่าเบื่อ
"เราก็รักแกแต่วันนี้เราทนไม่ได้แล้วนะไทม์ แม่ไม่รักเราแล้วจริงๆ " T3T
" แล้วจะทำยังไงล่ะ "
" จะออกจากบ้านเลยฉันมีเงินเก็บ " ฉันพูดทั้งน้ำตาแล้วมองหน้าไทม์
เวลานี้ฉันพอจะเดาออกว่าไทม์ต้องหาอะไรมายั่วฉันไม่ให้ออกจากบ้านแหงๆ ฉันต้องใจแข็งเข้าไว้ อย่าไปใจอ่อนกับคนเจ้าคารมณ์นะ เฮอะหล่อแล้วยังคารมณ์ยอดอีกต่างหาก
" แล้วแบบนี้แกจะดูพี่เรียวยังไงล่ะ ในเมื่อแกไม่มีที่ดูยูบีซีฮะๆๆ ^ 0 ^ " ไทม์หัวเราะแล้วก็จับตัวฉันขึ้นมานั่งดีๆ เออว่ะจะดูพี่เรียวที่รักยังไงวะ
" ไม่รู้ว่ะเอาไงดี ... อืมจะไปหาห้องพักที่เค้าติดยูบีซีให้ง่ายออก "
" คิดว่ามีเรอะคิดดีๆนะ ถ้ามีก็คงแพงโคตรๆแกจะมีเงินพอเหรอไง " ^ - ^
อ๊ากกกก !!! ดูมันดิล่อฉันซะจน จนมุมเลยใจร้ายจริงๆ > 3 < แต่ก็น่ารักฉันรักแกจริงๆว่ะไอ้ไทม์ ฮิๆๆ เอาไงดี
" ป๊อก " ไทม์เขกหัวฉันแล้วหัวเราะเยาะ ... ดูมันดิคนยิ่งเจ็บๆก้นอยู่นะเว้ย เพิ่งโดนแม่ตีมาด้วยไอ้ไทม์บ้าที่สุดเลย > 0 < หัวฉันมีค่ามากมายนะเว้ย ถึงจะไม่มีใครรักก็เหอะ
" เรียนได้แล้วร้องไห้กอดเราอยู่นั่นล่ะไม่อายชาวบ้านบ้างเหรอไงเป็นกิ๊กกันเลยเอามั้ย "
" ( . . )( . . ) ไม่อายก็รักแกอ่ะจุ๊บๆๆมาจุ๊บๆมา " ฉันส่ายหัวแล้วก็หอมแก้มไทม์ อ๊ะๆๆทุกคนอย่าเพิ่งตกใจค่ะปกติฉันจะเล่นแบบนี้กับไทม์บ่อยๆ อย่าคิดลึกล่ะเพราะเราเป็นเพื่อนกัน
" เฮ้ยแกสองคนอ่ะวันนี้วิชาที่พวกเราลงเรียนอาจารย์ไม่เข้านะเว้ย พอดีอาจารย์ประชุมใหญ่กันอ่ะฉันเพิ่งนึกได้ " ^ 0 ^ เนยแข็งเพื่อนสาวแสนสวยประจำคณะบอกฉันแล้วก็ยังมาล้อกันอีกต่างหาก โห่เพื่อนสนิทเล่นกันเข้าใจมั้ย เสียเซลฟ์หมด ( 0 3 0 )
" อ้าวเหรอ " +0+ !! เอ๊ะทำไมเราสองคนไม่รู้เรื่องอะไรเลยอ่ะ หลังเหวจริงๆเลยกั๊กๆ
" เออแกนี่จริงๆเลยว่ะ " เนยแข็งส่ายหัว
" ไอ้บ้า " ไทม์ด่าเนยซะดัง เออลืมไปเนยมันเป็นทอมดังนั้นอย่าไปกลัวมันอาย ฮุๆๆ
" ไทม์จ๋า ~ " ฉันเรียกไทม์ด้วยน้ำเสียงหวานหยาดเยิ้มดั่งน้ำผึ้งเดือนห้าจนไทม์ขนลุกขนพอง .. เหอะๆๆจำไว้นะแกแค่นี้ต้องสยิวเดี๋ยวปั๊ด !!! > . < จุ๊บให้เลย >3<
ไทม์ผลักหัวฉันเบาๆแล้วจ้องหน้าด้วยท่าทางหวาดกลัว
" อี๋อย่าทำเสียงแบบนี้น้าเค้ากลัวตัวเองโคตรๆเลยอ่ะ ว่าแต่ว่ามีอะไรจะใช้อีกฮะเรียกจริง > * < ^^ เบื่อแล้วนะเว้ย " อะไรวะเมื่อกี๊ยังบอกว่ารักฉันอยู่เลย ไอ้บ้าเอ๊ยย ... เคืองอ่ะ
" งั้นไปกินไอศกรีมกันน้านะๆๆ "
" ไม่ได้อ่ะ " แป่ว !! = 0 =^^ ทำไมวะพูดอย่างกับอะไรก็โอเค ไอ้เวร !! โป้งๆๆๆ
" เชอะจำไว้เลยนะ " ( + 3 + )
" โถ่เราจะมีนัดบ้างไม่ได้เหรอโบน้าๆๆให้เราไปจัดการธุระของเราให้เสร็จก่อนแล้วถ้าว่างๆจะโทรไปหาแกน้า นะๆๆ " ^ ^ ~
( 0 . 0 ) ( + 0 + ) เชอะๆมาง้อให้ตายเค้าก็ไม่สนหรอก คนบ้า เกลียดๆๆ ฮือๆๆ
" ไปเลยไปๆๆ "
" โห่ !! อย่าโกรธนะอ่า .. เราไปกะโบก็ได้รอแป๊บนะไปจัดการให้ " ไทม์พูดแล้วลูบหัวฉันเบาๆอย่างเอ็นดู ว้ากฉันไม่ใช่เดอะด๊อกของแกน้า ไทม์บ้าๆแกล้งกันนี่หว่า .. โฮๆๆ T 0 Tหัวเสียทรง
แล้วไทม์ก็ลุกขึ้นจะเดินไปหน้าห้องมันจะไปทำอะไรนักหนากะอีการไปกินไอศกรีม
" ไม่ได้นะคะพี่ไทม์ " > < รุ่นน้องคนนึงในคณะ อันที่จริงอยู่ปีเดียวกันแต่อายุเธอโคตรจะน้อย ( มันฉลาดไงเคอะ ) เลยกลายเป็นรุ่นน้องไปโดยปริยายตะโกนด้วยเสียงแหลมบาดแก้วหู
อะไรวะแกเป็นอะไรกับไทม์ฮะถึงมาห้ามไม่ให้มันไปกับฉัน เดี๋ยวปั๊ดตบหัวทิ่มเลยนี่ แม่ก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่ใช่ โหมาทำเป็นคนมีอภิสิทธิ์ !!! คนยิ่งหงุดหงิดๆอยู่ ฉันเป็นเพื่อนยังเกรงๆมันเลยนะ
" อะไรนิกกี้ พี่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะครับ " เหอะๆๆอีหรอบเดิมเจ้าค่ะ คนหลากหลายคนมาตกหลุมรักไทม์ ไอ้เจ้าเพื่อนตัวดีของฉัน มันก็มีดีจริงๆแหละ ทั้งหน้าตา การเรียน ฐานะทางบ้าน และนิสัย สรุปว่าในมหาลัยไทม์เป็นหนุ่มหล่อที่ดังมากๆคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เอางี้สรุปว่าไทม์มันโคตรดังเลยละกัน
" แต่กี้ไม่ยอมค่ะทำไมพี่ต้องไปกับพี่โบด้วยคะ " ยัยดิ๊กกี้ เอ้ยนิกกี้เดินเข้ามาเกาะแขนไทม์แล้ว ชี้หน้าฉัน ไรวะผิดรึที่เพื่อนจะไปกับเพื่อน
" โฮะๆทำไมล่ะจ๊ะทำไมจะไปด้วยกันไม่ได้ก็ในเมื่อพี่กับไทม์เรารักกันเนอะไทม์เนอะ ๆๆๆ "
" อ่าอืม ใช่ๆฉันรักแกจุ๊บๆ " ไทม์ทำท่าจูจุ๊บฉัน โอ้เพื่อนรักพอยัยนิกกี้เห็นก็เต้นผางๆแล้วพูดว่าไม่จริงๆเป็นขบวนรถไฟใต้ดิน ( คือว่ามันยาวไงล่ะ ) แล้วก็กรีดเสียงร้องที่ดังจนแก้วหูแทบแตก
" ไปเหอะๆที่รักเค้าอยากกินไอศกรีมสตรอเบอร์รี่อ่ะเราจะได้เป็นแฟนกัน "
" อ่ะอืมม " ไอ้ไทม์ทำหน้างงๆแต่มันก็ยังรับมุกฉันสมแล้วที่ฉันแรกแก
แกลืมดูโฆษณาสเวนเซ่นส์เหรอวะ ... ( 0 . 0) !!! ^^ ไอ้ที่ฉันบอกให้แกดูอ่ะ ทำนองว่าให้สตรอเบอร์รี่ใครเค้าว่ากันว่าจะได้เป็นแฟนกัน อ๊ากนั่นแหละๆดูซะบ้างนะเว้ย
^ 0 ^ > - < โอ้เยส พอได้ยั่วคนแล้วมันสุขใจโว้ยโล่งใจไปเปราะนึงฮ่าๆ ค่อยหายเครียดขึ้นมาหน่อย แต่เสียงกรี๊ดยังคาหูอยู่เลยน่ากลัวจริงๆยัยนี่
" ว่าแต่ว่าแกจะไปกินร้านไหนดี "
" สเวนเซ่นส์ที่มาบุญครองไง " ฉันตอบอย่างมั่นใจเกินร้อยในร้านที่ฉันไปกินเป็นประจำ
" เออเดี๋ยวเลี้ยงปลอบใจให้แกหายเครียดโอเค๊ " ^ ^
" อืมมขอบใจว่ะ " T 0 T โฮร้องไห้ซาบซึ้งขอบพระคุณรุนช่อง
โฮะๆๆ ^ 0 ^ และแล้วเราสองคนก็บึ่งแท๊กซี่มาจนถึงมาบุญครองกัน เง้อ ! รถติดมากๆฉันต้องหารค่าแท๊กซี่คนละครึ่งกับไทม์ซะด้วย ก็ตอนแรกไทม์มันจะออกให้อยู่หรอกนะ ( เห็นมั้ยสุภาพบุรุษสุดๆ ) แต่ว่าฉันไม่ยอมหรอก ออกจะนางเอกนิดๆใช่มั้ยล่ะ ก็เรื่องอะไรล่ะไอศกรีมมันก็จะเลี้ยงฉัน ถ้าเกิดมันเลี้ยงแท๊กซี่ฉันอีกล่ะก็ฉันคงเลวเกินไปแล้วอ่ะ ( ทั้งๆที่ไม่มีใครบอกว่าฉันดี )
" ไหวมั้ยเนี่ยเดี๋ยวไม่มีเงินหนีออกจากบ้านนะ " ดูดูมันดิล้อฉันเล่นอยู่นั่นแหละ พอเห็นฉันควักเศษตังค์มานั่งนับก็หัวเราะใหญ่ ... เออก็คนมันจนนี่นาใครจะรวยแบบนายเชอะไอ้รูปหล่อพ่อรวย สาวสวยมาจีบตรึมเฮอะ ( * 3 * )
" ไหวย่ะแบร่ !!! "
" ฮ่าๆๆ นี่จะออกจากบ้านจริงๆเหรอ "
" อื้มมทำไมอ่ะ "
" เปล่าแล้วจะไปอยู่ที่ไหนอ่ะ "
" ยังไม่รู้เลยเดี๋ยวรู้แล้วจะบอกแกคนแรกนะ "
" อืมดีมาก" และมันก็ลูบหัวฉันอีกที อ๊าย > < ~ ไอ้บ้าหัวฉันไม่ใช่ของเล่นของนายนะ ผมเสียทรงหมดเลยดูดิ มันทำผมฉันเสียทรงหลายรอบม๊ากมาก
และแล้วพอเรานั่งกินไอศกรีมกันจนเสร็จก็ไปนั่งเล่นเกมส์กันที่ชั้นโรงหนัง ( ชั้นบนสุด ) มันมากๆเล่นกันแบบไม่ลืมหูลืมตา จะมีอยู่ตู้นึงให้เล่นชิงแชมป์ให้ชนะครบสามเกมจะได้รางวัล อ๊ายย ฉันชอบตุ๊กตาตัวนั้นมากๆเลยล่ะตุ๊กตากระต่ายสีขาว น่ารักมากๆ > < ท่าทางไทม์จะรู้ถึงความรู้สึกของฉันนะ สงสัยออโรร่ามันเปล่งปลั่ง ( แบบคนรู้ใจไกล้ๆตัวไงล่ะ ) มันก็เลยเดินไปแลกเหรียญมาร้อยนึงแล้วก็บึ่งไปยังตู้นั้นทันที โหย ~ แบบว่าท่าทางของมันโคตรจะจริงจังอ่ะ น่ากลัวม๊ากมากเค่อะ ... ไฟแลบแปลบๆๆ ใครไปขวางตอนนี้นะต้องทาโทนาฟนะคะ ยาแก้น้ำร้อนลวกไง
" โหนี่ถ้าเกิดได้นะเราจะจุ๊บแก้มแกเลย "
" อ๊ากน่ากลัวอย่านะแก " ไทม์ตะโกนจนแพ้เกมเลย ฮ่าๆๆสมน้ำหน้า อ้าวกรรมลืมว่ามันทำให้เรา เกมนี้เลยอดได้เลยโฮๆเสียดายอ่ะเกมสุดท้ายจะได้แล้วแท้ๆ TT^TT
และแล้วก็มีเกมนึงที่ฉันถนัดมากแต่ไทม์โง่จัดคือเกมทายจากคำใบ้ เค้าบอกคำใบ้มาให้ทายว่าเป็นอะไร โหโคตรง่ายเลยอ่ะยกตัวอย่างนะ เค้าใบ้ว่า ของใช้ในห้องเรียน มี ดินสอ กระทะ หม้อ ไห ส้วม ให้เลือกว่าอันไหนเห็นมั้ยง่ายมากๆ แต่เรื่องนี้ไทม์โง่เจ้าค่ะ ฉันก็เลยช่วยไทม์มันเล่น
" ในที่สุดแกก็ฉลาดบ้างนะโบ " ดูมันพูดโหโคตรจะชมฉันเลย แล้วแกล่ะวะเกมควายๆแบบนี้ดันโง่ สมควรชมมั้ยนั่น
และแล้วเหรียญมูลค่า100บาทก็หมดไป ไอ้คุณไทม์ก็ถือโอกาสใช้ฉันไปแลกมาใหม่อีก100 โหมันกะจะหมดตูดเลยเรอะ .. กั๊กๆๆดีแล้วอยากได้ตุ๊กตา แต่คุ้มมั้ยเนี่ย ไปซื้อสำเพ็งตัวละ 120ได้
" มาแล้วก็ดีมานี่ๆมาหยอดเหรียญนึงดิ " ไทม์กวักมือเรียกฉัน ฉันเลยหยอดเข้าไป1เหรียญ ในที่สุดพวกเราก็ได้ตุ๊กตามาครองในราคา150บาท โฮะๆ เหมือนจะคุ้มอ่ะ ขาดทุนแต่ไทม์ยังมันมือไม่หาย ดีนะที่รั้งมันไว้ได้ไม่งั้นคงต้องเดินกลับบ้านทั้งๆน้ำตา เพราะหมดตูด
ตอนนี้เราจะกลับบ้านกันแล้วฉันก็เลยชวนมันไปร้านหนังสือ พอเข้าไปเจอนิตยาสาร กรี๊ด พี่เรียวพี่เรน ( นักร้องญี่ปุ่นคนโปรดของฉันเองค่า) ลงหน้าปกด้วยล่ะซื้อเลยๆ ฉันรีบเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ ไทม์ส่ายหัวด้วยความเหนื่อยใจ อะไรแกฉันเห็นนะ ถึงฉันจะบ้าเค้ามากขนาดตามไปญี่ปุ่น แต่ฉันก็แยกออกนะเว้ย ว่าเวลาไหนสมควรไม่สมควร เชอะไม่ต้องมาส่ายหัวเลย
แล้วฉันก็กลับมาบ้านโดยสวัสดิภาพร่ำลากับไทม์จนเรียบร้อยมันสั่งฉันอย่างกับเด็กๆแหนะสั่งนู่นสั่งนี่ ฉันเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่สนใจใครไม่ทักใคร แล้วก็ขึ้นห้องนอนไปนอนโดยไม่ได้กินข้าวเย็น T 0 T อดอีกแล้ว เด็กน้อยอาภัพแบบฉัน ฮือๆๆ
+-*+-*+-*+-*+-*+-*+-*+-*+-*+-*
อัพแว้วคับพี่น้อง อัพทุกวันจิงๆโด้ย 55+ ขอบคุงที่มาเม้นค้าฟ
ขอบคุงสำหรับคำผิดน้าคับ ตอนแรกดูมะออกจิงๆ > <ขอบคุงคัฟ
จาแก้ได้มะน้า
เอ้อ .... เจอกันตอนหน้าค้าฟอย่าลืมติดตาม
ความคิดเห็น