คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01 — ความฝันของเด็กทุกคน
01 — ความฝันของเด็กทุกคน
ในโลกยุคปัจจุบัน หลังจากที่เกิดเหตุการณ์เด็กเรื่องแสงได้ในประเทศจีน หลังจากที่โลกได้รู้จักกับพลังวิเศษณ์ที่ในภายหลังก็ถูกนิยามว่า “อัตลักษณ์” อาชีพมากมายก็ผุดขึ้นมาราวกับดอกเห็ด สิ่งที่เคยเป็นเพียงจินตนาการเพ้อฝันอย่างการเป็น “ฮีโร่” ก็กลายเป็นความจริงขึ้นมาดังนั้นจึงสามารถกล่าวได้ว่าในยุคปัจจุบันนี้คือยุคแห่ง “ฮีโร่” อย่างแท้จริง เพราะไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็อยากเป็นฮีโร่ด้วยกันทั้งสิ้น
อากิฮิโระ คิเคียว เด็กสาวผู้ครอบครองเรือนผมสีเงินเงางามกับดวงเนตรสีประหลาด ข้างหนึ่งเป็นสีอำพัน อีกข้างหนึ่งเป็นสีแดงรูบี้ ด้วยรูปลักษณ์ราวกับนางฟ้าหรือเทวดา ผนวกกับนามสกุลที่เหมือนกับนามสกุลของโปรฮีโร่คนดังที่เสียไปเมื่อสามปีก่อน ชีวิตภายในโรงเรียนของเด็กสาวจึงเรียกว่าไม่ค่อยสงบสุขนัก ทุกคนอยากมาค้นหาและรู้จักกับเธอ แต่ทุกอย่างเป็นแค่ความคิด เพราะคิเคียวไม่สนใจใครทั้งสิ้น หล่อนเมินเฉย ไม่สนใจและใส่ใจใคร ทำทุกอย่างตามหน้าที่ไม่ทุ่มเทมากเกินกว่าความจำเป็น เมินเฉยเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง จากที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้คนไม่กล้าเข้าหามากนัก แต่ก็เว้นไว้เสียคนหนึ่งละกัน
“คุณอากิฮิโระคะ” เสียงของเด็กสาวที่นั่งโต๊ะข้างๆ กันมาสามปีแต่เธอคร้านจะใส่ใจเรื่องชื่อจึงไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
“?” ไม่แม้แต่จะหันหน้ามามองเลยด้วยซ้ำ เด็กสาวยิ้มแห้งเล็กน้อยแต่ก็ยังพูดต่อไป
“คุณจะเรียนต่อที่ไหนหรือคะ?” คำถามที่เธอฟังมามากกว่าสามครั้งแล้วในวันนี้
เพราะว่าโลกนี้มีอัตลักษณ์เกิดขึ้นมา อาชีพฮีโร่เลยก่อกำเนิดขึ้น ไม่นานมันก็กลายเป็นอาชีพที่เด็กทุกคนใฝ่ฝัน หากใครไม่อยากเป็นฮีโร่จะถูกมองว่าแปลกแยก สำหรับคิเคียวมันไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ก่อนจะมีอัตลักษณ์ความฝันธรรมดาทั่วไปอย่างการเป็นครู เป็นหมอ เป็นตำรวจมันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ทำไมพอเป็นในยุคนี้ความฝันอื่นนอกจากฮีโร่ดูเป็นเรื่องผิดแปลก และไม่มีค่ากัน? ทุกอาชีพมีคุณค่าในตัวมันเอง เช่นเดียวกับการมีอัตลักษณ์หรือไม่มีอัตลักษณ์ ต่อให้มีหรือไม่มี ทุกคนก็ยังเป็น “คน” ไม่ใช่หรอ?
“ก็คงยูเอสาขาฮีโร่”
“เอ๊ะ แต่เหมือนว่าอากิฮิโระซังจะไม่ได้อยากเป็นฮีโร่นี่คะ จากในคาบแนะแนวก็ไม่เคยบอกว่าอยากเป็นเลย”
มันก็เป็นเรื่องจริงในแหละ ยาโอโยโรสึ โมโมะ ไม่เคยเห็นคนตรงหน้าให้ความสนใจกับอาชีพฮีโร่เลยสักครั้ง คาบแนะแนวก็ไม่เคยพูดออกมาว่าอยากจะเป็นฮีโร่ เพราะงั้นตอนที่อีกฝ่ายตอบว่าจะเข้ายูเอมันเลยอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเธอไปพอสมควร
“ฉันแค่เข้าที่นั่นเพราะถูกสั่งเท่านั้น ไม่มีเหตุผลอื่น”
คำตอบที่ตรงไปตรงมา น้ำเสียงที่เจืออารมณ์หงุดหงิดกับบางสิ่งที่ไม่เคยได้ยินจากอีกฝ่ายนับตั้งแต่เรียนด้วยกันมาทำให้โมโมะรู้ดีว่าตนไม่ควรถามอะไรไปมากกว่านี้อีก
“มีคำถามอะไรอีกไหม? ยาโอโยโรสึซัง?”
โอเค แต่เรื่องที่อีกฝ่ายเรียกชื่อเธอคงเป็นเรื่องที่ทำให้เธอแปลกใจมากที่สุดแล้วจริงๆ
ยาโอโยโรสึ โมโมะ เป็นลูกสาวของตระกูลยาโอโยโรสึที่มีฐานะดี จะเรียกว่าลูกคุณหนูก็ได้ไม่ผิดอะไร เธอเป็นเด็กฉลาด กวาดรางวัลวิชาการ เป็นเด็กนิสัยดี มีมารยาทเรียบร้อย เนื่องจากเป็นลูกสาวของเศรษฐีจึงมีวิถีชีวิตบางอย่างที่แตกต่างจากคนอื่นอยู่บ้าง เช่นการมีรถไปรับส่ง หรือการต้องไปเข้าร่วมงานเลี้ยงต่างๆ ทางธุรกิจของคุณพ่อ มีบางนิสัยหรือบางสิ่งที่แตกต่างจากเด็กสาววัยไล่เลี่ยกัน ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนหรือไม่มีเพื่อนสนิท ด้วยประการที่ว่ามาข้างต้น “การมีเพื่อน” จึงเป็นหนึ่งในเป้าหมายของลูกสาวตระกูลยาโอโยโรสึ แต่จนแล้วจนรอดตลอดการเรียนชั้นประถมก็ยังคงเหมือนเดิม
จนวันที่เธอได้เจอกับเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีเงินคนนั้น คนที่สวยจนละสายตาไม่ได้และมีบรรยากาศรอบตัวที่ดูเย็นชา โมโมะอยากเป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้น แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ยังคงเป็นเพียงเพื่อนร่วมห้อง บางครั้งเธอก็อยากจะยอมแพ้กับการเป็นเพื่อนกับอากิฮิโระซัง แต่ตอนที่อีกฝ่ายตอบกลับเธอครั้งแรกมันทำให้เธอไม่อยากถอดใจ
อากิฮิโระซังเป็นคนเก่ง สอบได้ที่หนึ่งของชั้นปีเสมอ เกรดก็เยี่ยม เป็นคู่แข่งทางการเรียนของเธอเลยก็ว่าได้ ที่ตลอดสามปีเธอไม่เคยเอาชนะได้เลยสักครั้ง แต่ทั้งที่เป็นคนเก่งถึงขนาดนั้นแต่กลับไม่โอ้อวดตนเอง นั่นเป็นจุดนึงที่เธอชอบ เพราะแบบนี้เธอถึงได้พยายามเป็นเพื่อนกับอีกฝ่ายมาตลอด
อากิฮิโระซังไม่เคยเรียกชื่อใครเลย เพราะงั้นตอนที่อีกฝ่ายเรียกชื่อของเธอ มันเลยทำให้เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้
“ยาโอโยโรสึซัง? ร้องไห้ทำไม”
เธอไม่เข้าใจจู่ๆ เด็กสาวตรงหน้าเธอก็ร้องไห้ออกมาหลังจากเธอเรียกชื่อ เป็นคนแปลกชะมัด แต่ถ้าไม่ใช่คนแปลกคงไม่มีใครมาตามเธอต้อยๆ เพื่ออยากเป็นเพื่อนเหมือนเด็กคนนี้หรอกมั้ง
“อ๊ะ”
แต่ที่ไม่เข้าใจมากกว่าคือทำไมเธอถึงเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองไปซับน้ำตาให้อีกฝ่ายกันนะ เพราะไม่อยากเห็นยัยนี่ร้องไห้หรอ? ไม่เข้าใจถ้าเป็นปกติคงปล่อยเบลอไปแล้วแท้ๆ
“เรียกว่าคิเคียวก็ได้”
หน้าตาเหมือนลูกหมาชะมัดเวลาดีใจน่ะ ลูกคุณหนูตรงไหนกัน
“!!! เราเป็นเพื่อนกะ…กันแล้วใช่ไหมคะ?” น้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าตื่นเต้น ดูท่าคงจะดีใจมากล่ะสิ
ดูทำหน้าทำตาเข้าสิ ลูกหมาตกใจหรอ?
“อืม เราเป็นเพื่อนกันแล้วยาโอโยโรสึ”
หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาสองเดือน ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมที่นักเรียนชั้นมอต้นปีสามทุกคนต่างเตรียมตัวเพื่อนสอบเข้าเรียนต่อกัน คิเคียวที่ต้องเข้าหลักสูตรฮีโร่ของยูเอก็ควรจะฝึกฝนอัตลักษณ์เหมือนเด็กคนอื่นที่ใฝ่ฝันจะเป็นฮีโร่ แต่เธอไม่ทำเรื่องพวกนั้นหรอก เธอไม่อยากใช้อัตลักษณ์เท่าไหร่ ประสบการณ์การใช้อัตลักษณ์ก็มีมากกว่าเด็กในรุ่นเดียวกันอยู่มากโข เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ส่วนใหญ่เลยหมดเวลาไปกับการอ่านหนังสือเนื้อหาของมอปลายเพื่อเตรียมตัวเรียน ส่วนเวลาที่เหลือเธอก็ถูกยัยลูกคุณหนูขอให้มาเป็นคู่ฝึกซ้อมให้ เหมือนกับวันนี้
“ช้าเกินไปนะยาโอโยโรสึ แผนการควรมีมากกว่าหนึ่งเสมอ ถ้าแผนแรกใช้ไม่ได้จะได้มีแผนสองมารองรับ”
“เธอแบ่งสมาธิไปกับการวางแผนมากไป การโจมตีของเธอเลยเบาและทื่อมาก!”
คิเคียวไม่ได้ใช้อัตลักษณ์ตลอดการเป็นคู่ซ้อมให้เธอเลยสักครั้ง แต่แค่ใช้เพียงศิลปะการต่อสู้ก็ทำให้เธอตกที่นั่งลำบากได้ โมโมะยอมรับเลยว่าตัวเองยังอ่อนฝีมืออยู่มาก การได้ฝึกซ้อมกับคิเคียวเป็นการทำให้เธอพัฒนาขึ้นอย่างมากจริงๆ
ยิ่งได้รู้จักคิเคียว โมโมะก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเก่งมาก ที่ไม่ล้มเลิกความตั้งใจในการเป็นเพื่อนกับอีกฝ่ายไป เพราะอากิฮิโระ คิเคียวน่ะ ไม่ใช่คนเย็นชาไร้หัวใจอย่างที่เคยได้ยินมาเลยสักนิดเดียว
“นี่ คิเคียวซัง” เธอเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายที่กำลังหยิบหนังสือฟิสิกส์ขึ้นมาอ่านระหว่างรอเธอพักเบรก
“?” แม้คิเคียวจะไม่หันมาแต่โมโมะก็รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังฟังอยู่
“ความฝันของคิเคียวคืออะไรหรอคะ?”
“ไม่มีหรอก แต่มันไม่มีคำว่าฮีโร่อยู่ในลิสต์แน่นอน” คำตอบที่หากเป็นคนอื่นกำลังฟังคงทักว่าแปลก แต่สำหรับโมโมะเธอไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร เพราะนับตั้งแต่ที่รู้จักอีกฝ่ายมา คิเคียวไม่ใช่คนประเภทที่ชื่นชอบฮีโร่เลยสักนิดเดียวแถมออกจะรำคาญเสียด้วยซ้ำ ยิ่งตอนที่มีข่าวเรื่องเด็กถูกวิลเลินโคลนจับตัวแต่ฮีโร่ไม่กล้าเข้าไปช่วยจนต้องถึงมือออลไมท์ที่อยู่แถวนั้น โมโมะจำได้ว่าคิเคียวด่าพวกฮีโร่ได้อย่างดีเลยล่ะ
การอยู่กับคิเคียวก็ทำให้โลกของเธอเปิดกว้างขึ้นกว่าเดิม ได้เห็นทัศนคติอื่นๆ ได้เห็นแง่มุมใหม่ๆ มากขึ้น เพราะแบบนั้น เธอถึงได้ชอบที่จะอยู่กับคิเคียวอย่างไรล่ะ
Talk ; รีไรท์เรียบร้อย เนื้อเรื่องมีการเปลี่ยนแปลงไม่มากก็น้อยนะครับผม ตอนนี้อาจจะยังไม่เห็นสกิลปาก แต่พอได้เข้ายูเอแล้วเจอคัตสึกิ พูดตรงๆ ว่าน้องจะเปิดสกิลพูดตรงจนใจเจ็บเยอะมากครับ
ความคิดเห็น