ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC] TFBOYS ❀

    ลำดับตอนที่ #6 : [SF] [ Kai & Yuan ] Can I hug you ?

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 543
      4
      8 มี.ค. 58

    Can I hug you ?




     
    " โอ๊ยยย หนาวๆๆ ทำไมมันหนาวอย่างนี้ !! " หยวนลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยอารมณ์หงุดหงิด

    พร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาห่มกายที่หนาวสั่นอย่างทรมานอยู่ท่ามกลางความมืด

    ภายในห้องนอนของตนเองที่อากาศหนาวสุดๆ

    หมับ ! O_o จุนไคใช้มือของตนเองจับร่างของหยวนให้นอนลงบนเตียงเหมือนเดิม

    " จะมานงมาหนาวอะไร ตอนกลางดึกเนี่ย ?! คนจะหลับจะนอน "

    จุนไคบอกหยวนด้วยน้ำเสียงงัวเงียอย่างคนง่วงสุดๆ

    อย่าเพิ่งตกใจนะครับที่เราสองคนนอนเตียงเดียวกัน !! >~< อ่าา ใจเย็นครับ

    ผมกับจุนไคเป็นแค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น สนิทแบบซี้มากอ่ะ

    กินด้วยกันนอนด้วยกันตั้งแต่เด็กยันโตแล้วครับ ตอนนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอมหน้าหนาว

    จุนไคเลยมานอนค้างบ้านผมซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามาก ผมเองก็ไปบ้านจุนไคค่อนข้างบ่อย

    เพราะฉะนั้น อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะคร๊าบบ แค่เพื่อนจริงๆ นะ ^*^

    " ก็ฉันหนาวนี้ ยิ่งนอนก็ยิ่งหนาวไม่รู้นอนบนเตียงหรือนอนบนน้ำแข็งกันแน่ "

    " เวอร์ไปและ ~ นายเห็นใจฉันบ้างสิ ฉันนอนอยู่บนเตียงเดียวกับนายนะ

    ถ้านายเอาแต่หลับๆ ตื่นๆ ลุกๆ นอนๆ อยู่แบบนี้ฉันก็ไม่ได้นอนกันพอดี "

    " ก็เรื่องของนายสิ !! " หยวนลุกขึ้นจากเตียงอีกครั้ง จุนไคเห็นแบบนั้นก็เลยลุกขึ้นจากเตียง

    มานั่งข้างๆ หยวน พร้อมกับใช้มือของตนเองโอบไหล่ของหยวนเอาไว้ >\\<

    " นายเนี่ย เอาแต่ใจตัวเอง ตั้งแต่เด็กยันโตเลยนะ " จุนไคพูดกับหยวน

    " ป่าวเอาแต่ใจซะหน่อย ฉันก็แค่หนาว นายนั้นแหละ ขี้บ่นตั้งแต่เด็กยันโต

    มิน่าล่ะ หน้าถึงได้แก่กว่าฉันทั้งที่เราสองคนอายุ 17 เท่ากัน "

    อ้าว โดนแล้วไงครับนั้น !! หยวนว่าผมทำไม ฮือออ T_T

    " นายก็หาเรื่องว่าฉันแก่ตลอดแหละ หน้าฉันออกจะเด็ก จริงมั้ย ?! " ไม่จริง - -

    " ช่างเถอะ นายง่วงไม่ใช่หรอ ง่วงก็ไปนอนสิ " หยวนพูดกับจุนไค

    " แล้วนายล่ะ ไม่นอนหรอ ? " จุนไคถามหยวน

    " นอนไม่หลับอ่ะ หนาววว "

    " ฉันมีวิธีที่ทำให้หายหนาวได้นะ จะลองมั้ย ? "

    " ทำยังไงอ่ะ ? "

    " ก็ง่ายๆ "

    หมับ ! O_o  จู่ๆ มือของจุนไคที่เคยโอบไหล่ของหยวนอยู่เมื่อครู่ก็เปลี่ยนมาเป็น

    กอดหยวนจากข้างหลังอย่างช้าๆ และนุ่มนวลแล้วก็ค่อยๆ กอดแน่นขึ้นทุกทีด้วย >\\<

    " แค่นี้แหละ หายหนาวบ้างรึยัง ? " จุนไคยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูของหยวน

    ด้วยน้ำเสียงเบาๆ แต่ในความเงียบแบบนี้มันกลับได้ยินชัดมากถึงมากที่สุด

    " เฮ้ย !! เพี้ยะ " หยวนใช้มือของตนเองตีแขนของจุนไคที่กอดตนเองอยู่อย่างเบาๆ

    " ไอ้บ้าจุนไค นี้มันวิธีอะไรของนายเนี่ย " หยวนถามจุนไค

    " อ้าว ไม่หายหนาวหรอ ? " จุนไคถามหยวน แล้วจู่ๆ จุนไคก็ดึงหยวนให้นอนลง

    บนเตียงอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ธรรมดานะ เพราะว่า . . .

    ตอนนี้จุนไคนอนกดหยวน เอ้ย !! กอดหยวนอยู่ไงล่ะ ^ 3 ^

    " งั้นฉันจะนอนกอดนายแบบนี้ทั้งคืนเลยเอามั้ย ? นายจะได้ไม่หนาวอีก "

    จุนไคพูดกับหยวนพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆ ให้หยวน

    " เฮ้ย ไม่เอาพอๆ ฉันจะยอมนอนดีๆแล้ว ไม่ลุกมากลางดึกอีก เอาเป็นว่านายปล่อยฉันซะทีเถอะ อึดอัด !! "

    และแล้วหยวนก็ออกมาจากอ้อมกอดของจุนไคแล้วยอมนอนลงดีๆ ถึงแม้จะหนาวแค่ไหนก็ตาม

    เพราะไม่อยากให้ไอ้จุนไคใช้วิธีชวนสยองแบบเมื่อกี้อีก หยวนเข็ดแล้วครับ เข็ดแล้วจริงๆ ขอบอก - -



    รู้สึกว่า . . ยิ่งนอนก็ยิ่งหนาว ยิ่งดึกก็ยิ่งเย็น

    " โอ๊ยยย หนาวๆๆ ทำไมมันหนาวอย่างนี้ !! " เอ๊ะ ประโยคนี้คุ้นๆ เหมือนจะเคย พูดไปแล้วนะ

    แต่จะทำยังไงได้ล่ะ มันหนาวจริงๆ ลุกไปเข้าห้องน้ำหน่อยดีกว่าและแล้วหยวนก็ลืมตาขึ้นมา

    จากการหลับไหลแล้วค่อยๆ ลุกอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้ จุนไครู้สึกตัว หยวนค่อยๆ เดินลงจากเตียง

    แต่ก็ยังหันไปมองทางด้านหลัง เพื่อให้แน่ใจว่าจุนไคยังหลับอยู่ แต่แล้วก็ต้องประหลาดใจ !!

    " อ้าว จุนไคหายไปไหน " หยวนมองหาจุนไคที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

    " ดึกดื่นป่านนี้แล้ว จุนไคจะไปไหนกันเนี่ย " หยวนพึมพำกับตนเองเบาๆ

    แล้ววิ่งออกไปตามหาจุนไคจนทั่วบ้าน

    ชะแวบ ~ ห้องน้ำก็ไม่มี ห้องนี้ก็ไม่ใช่ ห้องครัว ห้องนั่งเล่นก็ไม่อยู่

    นายหายไปไหนกันเนี่ย จุนไค !! หยวนวิ่งตามหาจุนไคไปทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบ

    จนสุดท้ายก็เหลือแค่นอกบ้านแล้วสินะ หยวนวิ่งออกไปตามหาจุนไค ข้างนอกบ้านอย่างรีบร้อน

    " จุนไค จุนไค นายอยู่ไหน " หยวนตะโกนออกไปสุดเสียงแต่สุดท้ายก็ไม่มีผู้ใดตอบกลับมา

    หยวนรู้สีกเหนื่อยมากจึงนั่งพักลงท่ามกลางหิมะสีขาวโพลน รอบกายตอนนี้มีเพียงความเงียบ

    และอากาศที่เย็นลงเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง บนท้องฟ้ามีแสงจากดาวดวงน้อย

    ส่องประกายระยิบระยับยามที่ท้องฟ้าเป็นสีดำสนิท ดาวในคืนนี้สวยจังเลย

    หยวนเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้าอย่างอารมณ์ดีแต่แล้วความหนาวก็กลับมาหลอกหลอนอีกจนได้

    " หนาว หนาวจัง " หยวนใช้มือของตนเองกอดร่างกายเอาไว้อย่างแน่นแต่ก็

    ไม่ได้ช่วยให้หายหนาวเลยแม้แต่น้อย

    " เอ๊ะ ! " หยวนอุทานออกมา เพราะอยู่ๆ ก็มีใครไม่รู้เอาผ้ามาห่มให้หยวนจากด้านหลัง

    หยวนหันหลังไปมองก็พบว่าคนๆ นั้นคือ จุนไค หยวนดีใจมากจนวิ่งเข้าไปกอดจุนไคอย่างทันที

    " หนาวล่ะสิ " จุนไคถามหยวน

    " นายหายไปไหนมา " หยวนถามจุนไค

    " บอกแล้วว่าให้กอดฉันไว้ จะได้ไม่หนาวก็ไม่เชื่อ "

    " นายตอบฉันมาก่อนสิ นายหายไปไหนมา "



    นายหายไปไหนมา ~ นายหายไปไหนมา ~

    " หยวน หยวน ตื่น !!! " จุนไคปลุกหยวนให้ตื่นจากนิทรา

    " อ้าว - - นี้ฉันฝันไปหรอ ? " หยวนถามด้วยสีหน้าแบบคนเพิ่งตื่น

    " ก็คงงั้นล่ะมั้ง เห็นละเมอซะดัง ฝันร้ายหรอ ? "

    " ร้ายตรงที่มีนายมาอยู่ในฝันนี้แหละ " มีผมอยู่ในฝันมันไม่ดีตรงหนายย

    " ฝันว่าไงมั้งอ่ะ เล่าให้ฟังหน่อย " จุนไคขยับตัวเข้ามาใกล้หยวนเพื่อรอฟังหยวนเล่า

    แต่อยู่ๆ หยวนก็เปลี่ยนใจไม่เล่าซะงั้น T T

    " ขี้เกียจเล่าอ่ะ ขอไปอาบน้ำก่อนดีกว่า " หยวนจะลุกไปอาบน้ำแต่จุนไคก็ดึง หยวนเอาไว้

    " เพิ่งจะหกโมงเช้าเอง อาบตอนนี้ไม่แข็งตายกันพอดีหรอ "

    " ไม่หรอก " หยวนจะเดินไปห้องน้ำแต่จุนไคก็มาดักข้างหน้าไว้ก่อน

    " ขอไปอาบด้วยคนดิ รับรองว่าอุ่นแน่ๆ >_< "

    " จะ จะบ้าหรอ ! ฉันว่ายิ่งหนาวหนักกว่าเก่าอีก 0//0 "

    จุนไคทำไมนายพูดแบบนี้รู้มั้ยว่าฉัน . . . อึ๋ย ไอ้บ้าาา เอ๊ยยย

    " อ้าว ไม่ลองก็ไม่รู้นะครับ อาบกันสองคนอบอุ่นดีออก "

    " โอ๊ยย แค่คิดก็สยองตายแล้ว นายหลีกทางให้ฉันซะทีได้มั้ย อึดอัด ร้อน "

    หลังจากนั้นหยวนก็เดินไปเข้าห้องน้ำ

    " อะไรของเขาเนี่ย เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน แค่แหย่เล่นนิดเดียวทำเป็นเครียด"

    เอ๊ะ !! หรือว่าจะเขินกันแน่นะ ฮ่าๆๆ ~

    ~ และแล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผ่านไปจนกระทั่ง . . .

    ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มสิบห้านาที ซึ่งยังเป็นช่วงหัวค่ำ

    หยวนทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงมายืนดูดาวอยู่ตรงหน้าระเบียงห้องนอนคนเดียว

    ดวงดาวในค่ำคืนนี้ช่างสวยงามเหลือเกินแต่คงจะดีกว่านี้นะ ถ้ามีใครสักคนมายืนมองดาวด้วยกัน :)

    ตุบ !! เสียงฝ่ามือของจุนไคที่มาจับที่บ่าของหยวน

    " ทำไม มายืนดูดาวอยู่คนเดียวล่ะ "

    " ว่าง " หยวนตอบสั้นๆ เข้าใจง่าย สงสัยฟ้าคงส่งหมอนี้ให้มายืนมองดาวด้วยกันตามคำขอแน่เลย >\\<

    " ดูดาวคนเดียวเหงามั้ย " จุนไคถามแล้วเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ หยวน

    " ถ้าตอบว่าเหงา นายจะมาดูดาวกับฉันมั้ยล่ะ " หยวนหันไปถามจุนไคด้วย

    แววตาที่เหมือนกับแฝงอะไรบางอย่างเอาไว้ แววตาที่เหมือนจะแฝงคำว่า รัก เอาไว้ในหัวใจ

    แต่ไม่กล้าพูดออกไปเพราะกลัวว่าเธอจะไม่รักกัน

    " โอ๊ะ !! ดาวดวงนั้นสวยจังเลย นายเห็นมั้ย ? " จุนไคพูดออกมาพร้อมกับเอานิ้ว ชี้ไปที่ดาวดวงนั้น

    โถ่ววว ได้ฟังที่ฉันถามมั้ยเนี่ย จุนไค ?!

    " หยวน นายว่ามั้ยว่าปีนึ่งเนี่ยผ่านไปไว้ยิ่งกว่าโกหกอีก " จุนไคถาม

    " ฉันก็ว่างั้นแหละ "

    " เวลาผ่านไปทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แต่ฉันยังจำได้อยู่เลยนะว่าปีที่แล้วเป็นยังไง "

    " ฉันก็จำได้นะ จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้วฉันก็อยู่กับนายเหมือนตอนนี้

    ฉลองปีใหม่กับนายทุกปีนั้นแหละ คงมีอยู่เรื่องเดียวล่ะมั้งที่ไม่เคยเปลี่ยน "

    " แต่ฉันว่ามีบางอย่างที่เปลี่ยนนะ " จุนไคพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองหยวน !!!! >~<

    " อะไรล่ะ "

    " ก็ความรู้สึกของฉันไง ?! "

    " จุนไค นาย. . "

    " ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าถ้าพูดออกไปแล้วนายจะเปลี่ยนไปมั้ย " จุนไคพูดอย่างช้าๆ

    พร้อมกับใช้มือจับร่างของหยวนให้หันหน้าเข้ามาหาตนเองและก็ก้มหน้าลงไปใกล้กับใบหน้า

    ของหยวนจนสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย

    " แต่ฉันแค่อยากจะบอกว่า . . . " และแล้วจุนไคก็เลื่อนใบหน้าของตนเอง

    เข้าไปกระซิบที่ข้างหูของหยวนเบาๆ ว่า

    " ฉันชอบนาย "

    อะฮ่า คิดว่าจุนไคจะทำแบบนี้ได้ฝ่ายเดียวหรอ หยวนผละจุนไคออก อย่างช้าๆ แล้วพูดว่า

    " นายอยากรู้มั้ยล่ะ ว่าฉันคิดยังไงกับนาย "

    " แล้วนายคิดยังไงกับฉันล่ะ "

    " ไม่บอก "

    " อ้าวซะงั้น !! "

    " แต่จะบอกก็ต่อเมื่อนายยอมทำตามข้อเสนอของฉัน "

    " จะให้ทำอะไรล่ะ ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อนาย "

    " ฉันไม่ขออะไรมากหรอก ขอแค่ให้นายนอนกอดฉันทั้งคืนจะได้มั้ย "

    หยวนพูดพร้อมกับดึงร่างของจุนไคให้เข้ามาใกล้ๆ

    " กอดฉัน . . . แล้วฉันจะบอก ว่าฉันรักนายนะ จุนไคสุดหล่อ <3 "






     T H E  E N D
    CR.SHL
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×