[FIC] TFBOYS ❀

ลำดับตอนที่ #6 : [SF] [ Kai & Yuan ] Can I hug you ?

Can I hug you ?
我可以抱你吗



 

" โอ๊ยยย หนาวๆๆ ทำไมมันหนาวอย่างนี้ !! " หยวนลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยอารมณ์หงุดหงิด

พร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาห่มกายที่หนาวสั่นอย่างทรมานอยู่ท่ามกลางความมืด

ภายในห้องนอนของตนเองที่อากาศหนาวสุดๆ

หมับ ! O_o จุนไคใช้มือของตนเองจับร่างของหยวนให้นอนลงบนเตียงเหมือนเดิม

" จะมานงมาหนาวอะไร ตอนกลางดึกเนี่ย ?! คนจะหลับจะนอน "

จุนไคบอกหยวนด้วยน้ำเสียงงัวเงียอย่างคนง่วงสุดๆ

อย่าเพิ่งตกใจนะครับที่เราสองคนนอนเตียงเดียวกัน !! >~< อ่าา ใจเย็นครับ

ผมกับจุนไคเป็นแค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น สนิทแบบซี้มากอ่ะ

กินด้วยกันนอนด้วยกันตั้งแต่เด็กยันโตแล้วครับ ตอนนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอมหน้าหนาว

จุนไคเลยมานอนค้างบ้านผมซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามาก ผมเองก็ไปบ้านจุนไคค่อนข้างบ่อย

เพราะฉะนั้น อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะคร๊าบบ แค่เพื่อนจริงๆ นะ ^*^

" ก็ฉันหนาวนี้ ยิ่งนอนก็ยิ่งหนาวไม่รู้นอนบนเตียงหรือนอนบนน้ำแข็งกันแน่ "

" เวอร์ไปและ ~ นายเห็นใจฉันบ้างสิ ฉันนอนอยู่บนเตียงเดียวกับนายนะ

ถ้านายเอาแต่หลับๆ ตื่นๆ ลุกๆ นอนๆ อยู่แบบนี้ฉันก็ไม่ได้นอนกันพอดี "

" ก็เรื่องของนายสิ !! " หยวนลุกขึ้นจากเตียงอีกครั้ง จุนไคเห็นแบบนั้นก็เลยลุกขึ้นจากเตียง

มานั่งข้างๆ หยวน พร้อมกับใช้มือของตนเองโอบไหล่ของหยวนเอาไว้ >\\<

" นายเนี่ย เอาแต่ใจตัวเอง ตั้งแต่เด็กยันโตเลยนะ " จุนไคพูดกับหยวน

" ป่าวเอาแต่ใจซะหน่อย ฉันก็แค่หนาว นายนั้นแหละ ขี้บ่นตั้งแต่เด็กยันโต

มิน่าล่ะ หน้าถึงได้แก่กว่าฉันทั้งที่เราสองคนอายุ 17 เท่ากัน "

อ้าว โดนแล้วไงครับนั้น !! หยวนว่าผมทำไม ฮือออ T_T

" นายก็หาเรื่องว่าฉันแก่ตลอดแหละ หน้าฉันออกจะเด็ก จริงมั้ย ?! " ไม่จริง - -

" ช่างเถอะ นายง่วงไม่ใช่หรอ ง่วงก็ไปนอนสิ " หยวนพูดกับจุนไค

" แล้วนายล่ะ ไม่นอนหรอ ? " จุนไคถามหยวน

" นอนไม่หลับอ่ะ หนาววว "

" ฉันมีวิธีที่ทำให้หายหนาวได้นะ จะลองมั้ย ? "

" ทำยังไงอ่ะ ? "

" ก็ง่ายๆ "

หมับ ! O_o  จู่ๆ มือของจุนไคที่เคยโอบไหล่ของหยวนอยู่เมื่อครู่ก็เปลี่ยนมาเป็น

กอดหยวนจากข้างหลังอย่างช้าๆ และนุ่มนวลแล้วก็ค่อยๆ กอดแน่นขึ้นทุกทีด้วย >\\<

" แค่นี้แหละ หายหนาวบ้างรึยัง ? " จุนไคยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูของหยวน

ด้วยน้ำเสียงเบาๆ แต่ในความเงียบแบบนี้มันกลับได้ยินชัดมากถึงมากที่สุด

" เฮ้ย !! เพี้ยะ " หยวนใช้มือของตนเองตีแขนของจุนไคที่กอดตนเองอยู่อย่างเบาๆ

" ไอ้บ้าจุนไค นี้มันวิธีอะไรของนายเนี่ย " หยวนถามจุนไค

" อ้าว ไม่หายหนาวหรอ ? " จุนไคถามหยวน แล้วจู่ๆ จุนไคก็ดึงหยวนให้นอนลง

บนเตียงอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ธรรมดานะ เพราะว่า . . .

ตอนนี้จุนไคนอนกดหยวน เอ้ย !! กอดหยวนอยู่ไงล่ะ ^ 3 ^

" งั้นฉันจะนอนกอดนายแบบนี้ทั้งคืนเลยเอามั้ย ? นายจะได้ไม่หนาวอีก "

จุนไคพูดกับหยวนพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆ ให้หยวน

" เฮ้ย ไม่เอาพอๆ ฉันจะยอมนอนดีๆแล้ว ไม่ลุกมากลางดึกอีก เอาเป็นว่านายปล่อยฉันซะทีเถอะ อึดอัด !! "

และแล้วหยวนก็ออกมาจากอ้อมกอดของจุนไคแล้วยอมนอนลงดีๆ ถึงแม้จะหนาวแค่ไหนก็ตาม

เพราะไม่อยากให้ไอ้จุนไคใช้วิธีชวนสยองแบบเมื่อกี้อีก หยวนเข็ดแล้วครับ เข็ดแล้วจริงๆ ขอบอก - -



รู้สึกว่า . . ยิ่งนอนก็ยิ่งหนาว ยิ่งดึกก็ยิ่งเย็น

" โอ๊ยยย หนาวๆๆ ทำไมมันหนาวอย่างนี้ !! " เอ๊ะ ประโยคนี้คุ้นๆ เหมือนจะเคย พูดไปแล้วนะ

แต่จะทำยังไงได้ล่ะ มันหนาวจริงๆ ลุกไปเข้าห้องน้ำหน่อยดีกว่าและแล้วหยวนก็ลืมตาขึ้นมา

จากการหลับไหลแล้วค่อยๆ ลุกอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้ จุนไครู้สึกตัว หยวนค่อยๆ เดินลงจากเตียง

แต่ก็ยังหันไปมองทางด้านหลัง เพื่อให้แน่ใจว่าจุนไคยังหลับอยู่ แต่แล้วก็ต้องประหลาดใจ !!

" อ้าว จุนไคหายไปไหน " หยวนมองหาจุนไคที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

" ดึกดื่นป่านนี้แล้ว จุนไคจะไปไหนกันเนี่ย " หยวนพึมพำกับตนเองเบาๆ

แล้ววิ่งออกไปตามหาจุนไคจนทั่วบ้าน

ชะแวบ ~ ห้องน้ำก็ไม่มี ห้องนี้ก็ไม่ใช่ ห้องครัว ห้องนั่งเล่นก็ไม่อยู่

นายหายไปไหนกันเนี่ย จุนไค !! หยวนวิ่งตามหาจุนไคไปทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบ

จนสุดท้ายก็เหลือแค่นอกบ้านแล้วสินะ หยวนวิ่งออกไปตามหาจุนไค ข้างนอกบ้านอย่างรีบร้อน

" จุนไค จุนไค นายอยู่ไหน " หยวนตะโกนออกไปสุดเสียงแต่สุดท้ายก็ไม่มีผู้ใดตอบกลับมา

หยวนรู้สีกเหนื่อยมากจึงนั่งพักลงท่ามกลางหิมะสีขาวโพลน รอบกายตอนนี้มีเพียงความเงียบ

และอากาศที่เย็นลงเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง บนท้องฟ้ามีแสงจากดาวดวงน้อย

ส่องประกายระยิบระยับยามที่ท้องฟ้าเป็นสีดำสนิท ดาวในคืนนี้สวยจังเลย

หยวนเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้าอย่างอารมณ์ดีแต่แล้วความหนาวก็กลับมาหลอกหลอนอีกจนได้

" หนาว หนาวจัง " หยวนใช้มือของตนเองกอดร่างกายเอาไว้อย่างแน่นแต่ก็

ไม่ได้ช่วยให้หายหนาวเลยแม้แต่น้อย

" เอ๊ะ ! " หยวนอุทานออกมา เพราะอยู่ๆ ก็มีใครไม่รู้เอาผ้ามาห่มให้หยวนจากด้านหลัง

หยวนหันหลังไปมองก็พบว่าคนๆ นั้นคือ จุนไค หยวนดีใจมากจนวิ่งเข้าไปกอดจุนไคอย่างทันที

" หนาวล่ะสิ " จุนไคถามหยวน

" นายหายไปไหนมา " หยวนถามจุนไค

" บอกแล้วว่าให้กอดฉันไว้ จะได้ไม่หนาวก็ไม่เชื่อ "

" นายตอบฉันมาก่อนสิ นายหายไปไหนมา "



นายหายไปไหนมา ~ นายหายไปไหนมา ~

" หยวน หยวน ตื่น !!! " จุนไคปลุกหยวนให้ตื่นจากนิทรา

" อ้าว - - นี้ฉันฝันไปหรอ ? " หยวนถามด้วยสีหน้าแบบคนเพิ่งตื่น

" ก็คงงั้นล่ะมั้ง เห็นละเมอซะดัง ฝันร้ายหรอ ? "

" ร้ายตรงที่มีนายมาอยู่ในฝันนี้แหละ " มีผมอยู่ในฝันมันไม่ดีตรงหนายย

" ฝันว่าไงมั้งอ่ะ เล่าให้ฟังหน่อย " จุนไคขยับตัวเข้ามาใกล้หยวนเพื่อรอฟังหยวนเล่า

แต่อยู่ๆ หยวนก็เปลี่ยนใจไม่เล่าซะงั้น T T

" ขี้เกียจเล่าอ่ะ ขอไปอาบน้ำก่อนดีกว่า " หยวนจะลุกไปอาบน้ำแต่จุนไคก็ดึง หยวนเอาไว้

" เพิ่งจะหกโมงเช้าเอง อาบตอนนี้ไม่แข็งตายกันพอดีหรอ "

" ไม่หรอก " หยวนจะเดินไปห้องน้ำแต่จุนไคก็มาดักข้างหน้าไว้ก่อน

" ขอไปอาบด้วยคนดิ รับรองว่าอุ่นแน่ๆ >_< "

" จะ จะบ้าหรอ ! ฉันว่ายิ่งหนาวหนักกว่าเก่าอีก 0//0 "

จุนไคทำไมนายพูดแบบนี้รู้มั้ยว่าฉัน . . . อึ๋ย ไอ้บ้าาา เอ๊ยยย

" อ้าว ไม่ลองก็ไม่รู้นะครับ อาบกันสองคนอบอุ่นดีออก "

" โอ๊ยย แค่คิดก็สยองตายแล้ว นายหลีกทางให้ฉันซะทีได้มั้ย อึดอัด ร้อน "

หลังจากนั้นหยวนก็เดินไปเข้าห้องน้ำ

" อะไรของเขาเนี่ย เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน แค่แหย่เล่นนิดเดียวทำเป็นเครียด"

เอ๊ะ !! หรือว่าจะเขินกันแน่นะ ฮ่าๆๆ ~

~ และแล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผ่านไปจนกระทั่ง . . .

ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มสิบห้านาที ซึ่งยังเป็นช่วงหัวค่ำ

หยวนทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงมายืนดูดาวอยู่ตรงหน้าระเบียงห้องนอนคนเดียว

ดวงดาวในค่ำคืนนี้ช่างสวยงามเหลือเกินแต่คงจะดีกว่านี้นะ ถ้ามีใครสักคนมายืนมองดาวด้วยกัน :)

ตุบ !! เสียงฝ่ามือของจุนไคที่มาจับที่บ่าของหยวน

" ทำไม มายืนดูดาวอยู่คนเดียวล่ะ "

" ว่าง " หยวนตอบสั้นๆ เข้าใจง่าย สงสัยฟ้าคงส่งหมอนี้ให้มายืนมองดาวด้วยกันตามคำขอแน่เลย >\\<

" ดูดาวคนเดียวเหงามั้ย " จุนไคถามแล้วเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ หยวน

" ถ้าตอบว่าเหงา นายจะมาดูดาวกับฉันมั้ยล่ะ " หยวนหันไปถามจุนไคด้วย

แววตาที่เหมือนกับแฝงอะไรบางอย่างเอาไว้ แววตาที่เหมือนจะแฝงคำว่า รัก เอาไว้ในหัวใจ

แต่ไม่กล้าพูดออกไปเพราะกลัวว่าเธอจะไม่รักกัน

" โอ๊ะ !! ดาวดวงนั้นสวยจังเลย นายเห็นมั้ย ? " จุนไคพูดออกมาพร้อมกับเอานิ้ว ชี้ไปที่ดาวดวงนั้น

โถ่ววว ได้ฟังที่ฉันถามมั้ยเนี่ย จุนไค ?!

" หยวน นายว่ามั้ยว่าปีนึ่งเนี่ยผ่านไปไว้ยิ่งกว่าโกหกอีก " จุนไคถาม

" ฉันก็ว่างั้นแหละ "

" เวลาผ่านไปทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แต่ฉันยังจำได้อยู่เลยนะว่าปีที่แล้วเป็นยังไง "

" ฉันก็จำได้นะ จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้วฉันก็อยู่กับนายเหมือนตอนนี้

ฉลองปีใหม่กับนายทุกปีนั้นแหละ คงมีอยู่เรื่องเดียวล่ะมั้งที่ไม่เคยเปลี่ยน "

" แต่ฉันว่ามีบางอย่างที่เปลี่ยนนะ " จุนไคพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองหยวน !!!! >~<

" อะไรล่ะ "

" ก็ความรู้สึกของฉันไง ?! "

" จุนไค นาย. . "

" ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าถ้าพูดออกไปแล้วนายจะเปลี่ยนไปมั้ย " จุนไคพูดอย่างช้าๆ

พร้อมกับใช้มือจับร่างของหยวนให้หันหน้าเข้ามาหาตนเองและก็ก้มหน้าลงไปใกล้กับใบหน้า

ของหยวนจนสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย

" แต่ฉันแค่อยากจะบอกว่า . . . " และแล้วจุนไคก็เลื่อนใบหน้าของตนเอง

เข้าไปกระซิบที่ข้างหูของหยวนเบาๆ ว่า

" ฉันชอบนาย "

อะฮ่า คิดว่าจุนไคจะทำแบบนี้ได้ฝ่ายเดียวหรอ หยวนผละจุนไคออก อย่างช้าๆ แล้วพูดว่า

" นายอยากรู้มั้ยล่ะ ว่าฉันคิดยังไงกับนาย "

" แล้วนายคิดยังไงกับฉันล่ะ "

" ไม่บอก "

" อ้าวซะงั้น !! "

" แต่จะบอกก็ต่อเมื่อนายยอมทำตามข้อเสนอของฉัน "

" จะให้ทำอะไรล่ะ ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อนาย "

" ฉันไม่ขออะไรมากหรอก ขอแค่ให้นายนอนกอดฉันทั้งคืนจะได้มั้ย "

หยวนพูดพร้อมกับดึงร่างของจุนไคให้เข้ามาใกล้ๆ

" กอดฉัน . . . แล้วฉันจะบอก ว่าฉันรักนายนะ จุนไคสุดหล่อ <3 "

 T H E  E N D

CR.SHL