` TEST CODE

ลำดับตอนที่ #10 : sugar Rune +

INTRO
-- Nightmare --



... เมื่อคืนนี้ฉันฝันร้ายแล้วมันจะกลาย  เป็นจริง ...


 

อากาศในยามค่ำคืนช่างแสนเย็นสบาย ดวงดาวส่องแสงแพรวพราวเป็นประกายทอแสงพริ้งพรายมายังห้องมืดๆ 

 

" นอนได้แล้วดึกแล้วนะที่รัก " ปิแอร์พูดกับช็อกโกล่า " จ้าที่รัก แล้วอย่าลืมฝันถึงฉันด้วยนะ " ช็อกโกล่าพูดตอบ

 

" ถึงไม่บอกก็มีเธอในฝันทุกคืนอยู่แล้วล่ะ " ปิแอร์พูดหวาน >< ช็อกโกล่าหน้าแดงเล็กน้อย

 

แล้วทั้งสองคนก็นอนลงบนเตียงแสนนุ่ม เมื่อนอนลงปิแอร์ก็มองหน้าช็อกโกล่าโดยไม่รู้ตัว แต่ช็อกโกล่า

 

รู้ตัวจึงหันมามองด้วยสีหน้ามึนงง ? " มีอะไรหรอ " หน้าฉันสวยเกินจนเธอละสายตาไม่ได้รึไง 555

 

" ป่าว นี้ฉันมีอะไรจะบอก " ปิแอร์ตอบ " อะไรล่ะ ?? " ช็อกโกล่าสงสัยมาก


" ช็อกโกล่าจัง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเสมอ ฉันขอให้เธอรักฉันเพียงคนเดียวได้มั้ย ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหน


ฉันจะคอยปกป้องดูแลเธอตลอดไปตราบจนความตายมาพรากเราให้จากกัน ฉันรักเธอนะ " ปิแอร์ตอบมาซึ้งและยาวมาก 

 

"ฮ่าๆ พูดซะซึ้งเลยนะ ยังไงเราก็อยู่ด้วยกันตลอดไปอยู่แล้วนี้ " ถ้านายไม่รักฉันจะชกให้กระเด็นเลยคอยดู !!

 

ช็อกโกล่าตอบ แล้วก็เผลอหลับไป ทั้งสองหลับไปโดยที่ไม่รู้เลยว่า บางสิ่งที่ชั่วร้ายและมืดมิดกำลังแอบมองพวกเขาอยู่

 

สิ่งนั้นค่อยๆเติบโตขึ้นอย่างช้าๆและเงียบๆ จนไม่มีใครรู้ตัว ! 
 

.

 

.


.
.
.
 

...มืด มืดมิดและเงียบเหงาเหลือเกิน แล้วที่นี้มันที่ไหนกัน ฉันมองไปรอบๆ ใช่! ที่นี้มันปราสาทร้าง 

 

ฉันมาที่นี้ได้ไงแต่ช่างเถอะ ต้องหาทางออกก่อน ช็อกโกล่าเดินไปแต่ก็ไม่พบทางออกเหมือนหลงทางวนไปวนมาอยู่ในนี้ 

 

ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยและกลัวมาก " ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเสมอ " เมื่อนึกถึงคำพูดของปิแอร์ฉันรู้สึกสบายใจ


ขึ้นมาทันที " แล้วถ้าเจ้าจะต้องจากกันล่ะ " ห๊าา !! เสียงของใคร ฉันมองหาเจ้าของเสียงแต่ก็ไม่พบ รู้สึกสังหรใจไม่ดีเลย

 

แล้วฉันก็เห็นชายคนหนึ่งดูท่าทางแปลกๆยืนอยู่ เขาคือเจ้าของเสียงรึป่าวนะ ถ้าใช่จะชกให้กระเด็นเลย

 

พูดจาอะไรแบบนั้น " หิหิ " ชายลึกลับผิวขาวซีดหัวเราะออกมา ดวงตาสีฟ้าจองมองฉันอย่างเย็นชา แต่ฉันไม่รู้ว่าเขา

 

คือใครกันแน่ เขาใส่ชุดสีดำและผ้าคลุมหน้าอยู่ เห็นเพียงสายตาอันน่ากลัว เขาเดินมาใกล้ฉันอย่างช้าๆ 

 

ฉันพยายามถอยหนีแต่ก็รู้สึกว่ามันถึงทางตัน ฉันหนีไปจนหลังชิดกำแพง รู้สึกเกร็งและสั่นไปหมดทั้งตัว

 

เหงื่อออกมากผิดปกติ เขาจะทำอะไร ?? และแล้วไม่ทันได้สังเกต ฉึก !! เลือด !!

 

เลือดไหลออกจากตัวฉันที่ถูกแทงอย่างช้าๆ แต่ทรมาน ! ชายลึกลับคนนั้นไม่พูดอะไร เขาแทงฉันทำไมฉันถาม 

 

แล้วก็ไม่มีเสียงใดตอบมา เขาเพียงแต่กำลังเปิดผ้าคลุมหน้าออก ฉันเห็นหน้าเขาแล้วถึงกับอึง!!! ฉันตกใจมาก

 

แต่ก็เพลียจนไม่มีแรงแล้ว ดวงตาสีฟ้า ผมสีทอง หน้าตาดูดี แล้วชายลึกลับก็คือ ปิแอร์ 

 

" หิหิ ไม่ต้องถามนะว่าทำไมฉันถึงทำแบบนี้ แค่รู้ไว้ว่า ฉันเกลียดเธอก็พอ " ม่ายยยยยมันต้องไม่เป็นความจริงใช่มั้ย

 

เสียงช็อกโกล่าลากยาวเป็นกิโลเมตร แต่ก็จะหมดแรงลงทุกที " จริง มันคือความจริงที่เธอต้องยอมรับ " ปิแอร์ตอบแบบ

 

เย็นชา" เอาเป็นว่าใจของฉันที่อยู่กับเธอน่ะ ฉันขอคืนนะ " ม่ายยยยยย หลังจากนั้นฉันก็หมดสติไป. . . 
 

 

กรี๊ดดดดดดดด . . . .

 

อ่ะ

 

เอ๊ อะไรน่ะ

 

. . . . . . . . . . . . . . . .

 

เป็นไงมั้งจ้ะตอนแรกเนื้อหาไม่เข้ากับธีมเลยเนอะ 555

อ่านแล้วเม้นนะ ^_^ // ติดตามตอนต่อไปน้ะ 

Lost in Love

---- สูญเสียความรัก ----

 

 

 

กรี๊ดดดดด .  .  .  . 

 

 

อ่ะ

 

 

เอ๊ อะไรน่ะ

 

 

 

 

ช็อกโกล่าจัง ช็อกโกล่าจัง ตื่นสิ ตื่นได้แล้ว ...  วนิลากำลังปลุกช็อกโกล่าที่ละเมอเสียงดังอยู่ ตื่นสิ ตื่น

 

 

ช็อกโกล่าลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ " อะ อ้าว แค่ฝันไปหรอกหรอเนี่ย " แค่ความฝัน มันก็แค่ความฝันใช่มั้ย ?

 

 

ช็อกโกล่ามองไปรอบๆตัว ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องนอนช็อกโกล่าสำรวจดูอย่างละเอียด

 

 

ไม่มีแผลหรือร่องรอยการถูกแทง ทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน " ฮ่า ฮ่าๆ " ขำอะไรเนี่ย วนิลา ทำไมต้องขำฉันด้วย

 

 

สีหน้าช็อกโกล่าไม่ขำด้วย " ก็ช็อกโกล่าจังอ่ะ ดิ้นตกเตียงอีกแล้ว " เอ๊ะ !! จริงด้วย ฉันเองก็ลืมสังเกตเลย

 

 

ช็อกโกล่าเริ่มขำตัวเองนิดๆ " ช็อกโกล่าเนี่ย ขนาดโตขึ้นแล้วก็ยังดิ้นตกเตียงไม่เปลี่ยนเลยนะ " ฮ่า ฮ่าๆ

 

 

วนิลาขำเบาๆ " แหม่ วนิลาก็ เลิกขำได้แล้วนะ อย่างกับฉันเป็นเหมือนเด็กเลยแบบนี้ " ช็อกโกล่าเริ่มร้องไห้

 

 

โดยไม่รู้ตัว นำ้ตาไหลออกมาแอบแก้มทั้ง 2 ข้างอย่างรวดเร็ว " ช็อกโกล่าจัง ร้องไห้ทำไมอ่ะ โกรธที่ฉันแซวเล่น

 

 

หรอ ฉันขอโทษนะ โอ๋ โอ๋ เด็กน้อยอย่าร้องไห้สิ ~ " วนิลายังคงพูดเล่นเหมือนเดิม " ปะ ป่าวหรอก "

 

 

ช็อกโกล่าตอบพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย " แล้วเป็นอะไรล่ะ " วนิลาถามอย่างสงสัย ปกติไม่เคยเห็นช็อกโกล่าจัง

 

 

ร้องไห้เลยนะ แล้วนี้เป็นอะไร เล่าให้ฉันฟังนะ มีอะไรก็ปรึกษาฉันวนิลา กูรูผู้ไม่รู้ เอ้ย!! ไม่ไม่ กูรูผู้รู้ต่างหาก ฮ่าๆ

 

 

อ้าวไม่ขำเลยหรอ เล่นมุกแปกซะแล้วเรา สรุปเป็นอะไรล่ะ เพื่อนรัก " ฉันฝันร้ายน่ะ " ช็อกโกล่าตอบหน้าเศร้า

 

 

" ใจเย็นนะ ฝันร้ายจะกลายเป็นดี " วนิลาพยายามปลอบใจแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล

 

 

" ฉันคงคิดมากไปเองล่ะ ช่างเถอะ " ช็อกโกล่าตอบพร้อมยิ้มมุมปากให้ผู้ที่พูดด้วย

 

 

รอยยิ้มแบบนั้น .... ดูก็รู้ว่าฝืนยิ้มชัดๆ วนิลาเป็นห่วงช็อกโกล่าแต่ก็ไม่อยากจะถามอะไรมากจนเกินไป

 

 

เลยไม่พูดอะไรต่อ " อ้อ ช็อกโกล่าจัง นี้ก็ 7.00 น แล้วนะไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวกันเถอะ "

 

 

ช็อกโกล่าเริ่มรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย แต่ .... !! ช็อกโกล่าก็ใจหายวาบทันทีที่มองดูแล้วไม่เห็นปิแอร์

 

 

อยู่ในห้อง เมื่อคืนเรานอนด้วยกันนี้ทำไมเขาหายไป หรือว่ามันจะ ... ช็อกโกล่า " ฮะ ว่าไง "

 

 

ช็อกโกล่าสะดุ้งเล็กน้อย " อ้อ เมื่อเช้าฉันตื่นมาตอน 6 โมง ฉันเจอปิแอร์ด้วยล่ะ " วนิลาตอบ

 

 

" งั้นหรอ ก็คงไม่มีอะไรมั้ง " ช็อกโกล่าพยายามคิดในแง่ดี ขอทีอย่าให้มันเกิดขึ้นเลย..

 

 

" แต่ปิแอร์น่ะเขาดูแปลกๆไปนะ "

 

 

" เอ๊ !!! " 

 

 

" ก็เมื่อเช้าน่ะ "

 

 

ย้อนไปตอนเช้า เวลา 6 โมง

 

 

" ปิแอร์นายตื่นเช้าจังนะ " วนิลาทักขึ้น

 

 

" อากาศตอนเช้าน่ะสดชื่นดี " 

 

 

" นี้ ! วนิลาฉันมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ "

 

 

" ว่ามา มีอะไรหรอ ? "

 

 

" ฉันอยากให้เธอช่วยดูแลช็อกโกล่าด้วย ฉันเป็นห่วงน่ะ "

 

 

" ถึงนายไม่บอกฉันก็เป็นห่วงช็อกโกล่าอยู่แล้วล่ะ พูดแบบนั้น " 

 

 

   ฝากให้ดูแลเหมือนว่าจะไปไหนไกล ...

 

 

" ป่าวหรอก ฉันจะค่อยอยู่ข้างๆช็อกโกล่าตลอดไปนั้นแหละ ขอตัวก่อนนะ "

 

 

แล้วปิแอร์ก็เดินจากไป

 

 

" พูดแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ พูดแปลกๆอีกแล้ว " ช็อกโกล่าไม่รอช้าแต่รีบวิ่งออกไปทันที

 

 

จนชนเข้ากับสาวใช้คนหนึ่ง " โอ้ย !! " ขอโทษนะค่ะ ว่าที่ราชีนีช็อกโกล่า สาวใช้กล่าว 

 

 

ดิฉันมีเรื่องจะมาบอกพอดี คือว่า... สาวใช้อ้ำอึ้งไม่ยอมพูด

 

 

" มีอะไรล่ะ บอกมาสิ "

 

 

" คือ...  คือ... "

 

 

" ท่านปิแอร์หายตัวไปค่ะ " 

 

 

" อะไรนะ มันเป็นไปได้ยังไง " ช็อกโกล่าล้มลงทันที

 

 

วันนี้บรรยายกาศที่โต๊ะอาหารยามเช้าจึงเงียบเหงาช็อกโกล่าเครียดและหดหู่มากในตอนนี้

 

 

" ไม่ต้องเครียดไปนะ ตอนนี้เราส่งคนออกตามหาในโลกเวทมนต์ทั่วแล้ว " ควีนแคนดี้บอก

 

 

" แต่ก็ยังไม่เจอใช่มั้ยค่ะ " ช็อกโกล่าพูดเสียงเศร้าและน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างช้าๆ

 

 

" ช็อกโกล่าใจเย็นๆนะ เมื่อมีปัญหาเราต้องตั้งสติ และใช้สติคิดแก้ปัญหานั้น " 

 

 

" ขอบคุณนะค่ะควีนแคนดี้แต่หนูขอเลื่อนการเป็นราชีนีออกไปก่อนได้มั้ยค่ะ ถ้าหนูพร้อมเมื่อไหร่จะมาเป็นราชีนีค่ะ "

 

 

" ได้สิ ช็อกโกล่า อย่างที่ฉันบอกเมื่อเจอปัญหาต้องมีสติ ถึงจะมีเรื่องมากมายมากวนใจเราก็ต้องมีสติ

 

 

และอย่าทำให้เรื่องอื่นต้องเสียไปด้วยกับปัญหาแค่เรื่องเดียว เรื่องว่าที่ราชีนีจะเลื่อนไปก่อนก็ได้ "

 

 

" ช็อกโกล่าไม่อยากเป็นราชีนีแล้วยกตำแหน่งให้ฉันได้นะ ฮ่าๆ " วนิลาพูดเล่น

 

 

" ควีนค่ะ หนูขอไปศึกษาเรียนรู้การเป็นราชีนีที่โลกมนุษย์นะค่ะ หนูมีเรื่องที่ยังอยากทำในโลกมนุษย์อีกเยอะเลย "

 

 

" วนิลาช็อกโกล่า จงเดินทางไปยังโลกมนุษย์อีกครั้งนะ ช็อกโกล่าฉันจะรอเธอกลับมาเป็นราชีนี "

 

 

" ค่ะควีนแคนดี้ " ช็อกโกล่ายิ้มน้อยๆ หนูจะสู้และมีสติในการแก้ปัญหา ^^ "

 

 

กลับมายังห้องเรียนที่แสนจะไมาสงบเพราะนักเรียนทุกคนต่างพากันคุย เล่น อย่างเสียงดัง

 

 

แต่ยังคงเหลืออยู่คนหนึ่ง ... ที่ไม่พูดคุยกับใคร คน คนนั้นก็คือ ... ช็อกโกล่านั้นเอง

 

 

ความเศร้านี้ไม่อาจจะลบไปจากใจได้จริง ๆ และแล้วก็มีเสียงของใครสักคนดังขึ้น !!

 

 

นี้ !! นักเรียนทุกคน ในเทอมนี้จะมีเพื่อนๆ ใหม่มาร่วมเรียนกับพวกเราด้วยนะ พวกเธอ 3 คน เชิญมาได้จ้ะ 

 

 

 

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

 

เนื้อเรื่องจากหลอนเป็นเรื่องเศร้าไปแล้ว ไรท์เตอร์แต่งไม่ได้เรื่องเล้ยย 

 

นักเรียนใหม่จะเป็นใคร แล้วตัวละครใหม่มีใครบ้างโปรดติดตามนะจ้ะ

  `{ Normal_Theme }`||