ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Dragon Family The Musical

    ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6 :: แก๊งค์บัวบาน ::

    • อัปเดตล่าสุด 13 เม.ย. 54


    6

     

    ตุ้บบบ!!!!!

     

    “ ฮ่าๆๆๆๆ ในที่สุดเราก็ชนะไอ้พวกอสรพิษอีกจนได้ ”

    วาโยระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ พลางโยนหนังสือพิมพ์ลงบนพื้น

    “ ตอนนี้นายโตโน่คงจะหัวเสียน่าดูเลยนะเนี่ย ” ปฏิภาณพูดขึ้นมา

    “ ใช่แล้วเซน ต่อไปมันคงจะเสียชนิดช่างไม่รับซ่อมแน่ๆ ถ้าเกิดเราจัดการพวกมันได้ ”

    “ เอางั้นเลยเหรอ =.,=

    “ อื้ม ฉันต้องเหยียบย่ำไอ้สวะอย่างไอ้โตโน่ให้จมดินเลยคอยดู!!!

    ขณะนั้นเอง เสียงเรียกเข้าของมือถือวาโยดังขึ้น หน้าจอรายงานว่า อรุณพงศ์โทรเข้ามา

    ปากเก่งไปอย่างนั้น...หัวใจ ไม่เก่งอย่างที่พูดไม่เล...

    “ ฮัลโหลดิว เรียบร้อยมั้ย ” >> เก่ง

    // ครับพี่เก่ง ตอนนี้พี่โตโน่โมโหใหญ่เลยละครับ // >> ดิว

    “ แกรู้มั้ยว่ามันจะทำยังไงต่อไป ”

    // เห็นโตโน่เค้าจะหาคนมาเพิ่มอะพี่ //

    “ แล้วมีใครมาเสนอหน้าเป็นคนของมันแล้วล่ะ ”

    // ยังครับ // (มันตอแหลกันซึ่งๆหน้าเลยเนี่ยนะ)

    “ เออๆงั้นแค่นี้นะเว้ย ” ตรู๊ดดดด...

    เจ้าของมือถือกดวางสาย พลางยิ้มเยาะอย่างเจ้าเล่ห์เพราะตอนนี้แผนการชั่วร้ายได้แวบเข้ามาในสมองแล้ว เขาเดินเข้าห้องทำงานแล้วหยิบรูปใครบางคนขึ้นมา

    “ ตอนนี้ผมใกล้จะทำสำเร็จแล้วนะฮะ คุณพ่อสุดที่รักของเก่ง ”

     

    // Geng’s Says //

    --- 5 ปีที่แล้ว ---

                ผมเดินเข้าห้อง ICU ไปหาผู้เป็นพ่อซึ่งนอนซมอยู่บนเตียงที่อยู่ตรงหน้าผม ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาและไปนั่งข้างๆพ่อ

                “ คุณพ่อเรียกเก่งมาแบบนี้ มีอะไรเหรอครับ ”

                “ หึหึ ” พ่อหัวเราะในลำคอ “ เพราะว่าพ่อมีเรื่องสำคัญที่จะให้เก่งทำ ”

                “ พ่อคิดว่าพ่อคงอยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่ พ่ออยากจะให้ลูกสืบทอดทายาทแก๊งค์บัวบานแทนพ่อ และที่สำคัญ... ”

                พ่อยื่นรูปถ่ายของใครคนหนึ่งให้ผม

                “ ใครครับพ่อ ”

                “ นี่คือไอ้ภาคิน หัวหน้าแก๊งค์อสรพิษ หน้าที่ของเก่งคือ รับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์เรา และจัดการไอ้พวกอสรพิษให้สิ้นซาก!!! แค่กๆๆๆ ”

                “ พ่อครับ เป็นอะไรป่าวครับ ” ผมรีบเข้าไปดูอาการพ่อ

                “ พ่อเชื่อในตัวเก่งนะ ว่าเก่งต้องไม่ทำให้...พ่อ...ผิด...หวัง... ”

                “ พ่อออออออ!!!!!!!! ” ผมกรีดร้องลั่นห้อง แล้วตามด้วยเขย่าตัวพ่อ แต่สายไปแล้วครับ คุณพ่อได้จากผมไปแล้ว

                “ พ่อครับ ฮึก...ฮือ...อย่าทิ้งเก่งไปแบบนี้สิพ่อ ฮือๆๆๆ ”

                ผมร้องไห้คร่ำครวญกับการจากไปของบุคคลอันเป็นที่รักที่สุดของผม ก่อนที่จะหยิบรูปคนที่พ่อบอกว่าชื่อภาคินขึ้นมาดูพลางปาดน้ำตา แล้วหันไปมองร่างไร้วิญญาณของพ่อ วินาทีนั้นเอง เหมือนผมมีความ-รู้สึกว่า ผมได้เปลี่ยนเป็นคนละคน

                “ ในเมื่อพ่อมอบหน้าที่นี้ให้ผมแล้ว ผมก็จะทำให้ดีที่สุด!!!

     



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×