คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 :: นายคือเคะของผม ::
เพราะมันคือ...ไอ้หื่นที่เคยมาชวนผมขึ้นเตียงเมื่อ 2 ปีก่อน ทำไมมันมาอยู่ที่นี่ได้วะ >[]<
“ อ้าว...คุณพี่คนนั้นนี่เอง ” เขาทักผมอย่างเป็นมิตร
“ น...นาย มาอยู่ที่นี่ได้ไง ”
“ ดิว ฉันฝากเจ้านี่ด้วยนะ อย่าทำอะไรที่ไม่เข้าท่าอีกละ ” โตโน่ตบหลังมัน(???)แล้วเดินออกไป ไอ้หื่นนั่นหันมายิ้มให้ผมอย่างมีเลศนัย แล้วเดินเข้ามาหาผมช้าๆ
“ เฮ้ย...จะ...จะทำอะไรวะ ไอ้... ”
“ ดิวครับ~^^ ”หมอนั่นยังตอบหน้าระรื่น
“ ที่ผมมาที่นี่อ่ะครับ เพราะว่าผมเป็นสายของแก๊งค์นี้ไปสืบที่แก๊งค์บัวบาน” โห...ชั่วได้ใจจริงๆ -.,- “ แล้วตอนนั้นผมไปทำธุระที่ L.A. แล้วผมเกิดถูกชะตาพี่ขึ้นมา ก็เลย... ”
“ ถูกชะตา!?...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ต้องทำอย่างงั้นกับฉันวะ ”
“ เกี่ยวสิครับพี่ เพราะพี่เป็นเคะของผม~ ^_^ ”
!!!???
“ เคะบ้าเคะบออะไรของแกวะ ไม่รู้จัก อีกอย่างฉันชื่อ ‘รุจ’ ไม่ได้ชื่อเคะ แล้วเคยบอกแกไปตั้งนานแล้วใช่มั้ยว่า ‘ กุ-เป็น-ผู้-ชาย ’ ทั้งแท่งนะเว้ย ”
ดิวยิ้ม แล้วเดินเข้ามาเอามือมาวางที่ไหล่ของผม ผมพยายามดิ้นให้มันไปไกลๆ แต่มันกลับกดไหล่แรงขึ้น
ตอนนี้ชักรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆไปทั้งตัวแล้วสิ ใครก็ได้ช่วยผมที... TT[]TT
“ งั้น...เดี๋ยวผมจะทำให้พี่เป็นเคะน้อยๆของผมเองครับ^^ ”
“ เฮ้ย!!! อย่า...อย่าทำอะไรบ้าๆนาว้อยย...=[]= ”
ใบหน้าของดิวเริ่มเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆหน้าของผมทุกที เพื่อเตรียมการไซ้ซอกคอแล้วจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น ในขณะที่ผมดิ้นสุดแรง ถูกมัดไว้อย่างงี้ป้องกันตัวไม่ได้เลย แต่กุไม่ยอมเสียของให้ผู้ชายด้วยกันแน่ มันต้องเจออย่างงี้...
เปรี้ยง!!!!!
ร่างของดิวกระเด็นไปจนล้มก้นจ้ำเบ้า หน้าอกของมันมีรอยบาทางามๆของผมประดับไปด้วย หลังจากที่ถูกผมถีบเข้าเต็มแรง เขาลุกขึ้นมาทำหน้าระรื่นเหมือนไม่เจ็บเลยสักนิด
“ ไงดิว ยำปลาตีนของฉันอร่อยป้ะ ”
“ ชอบความรุนแรงก็ไม่บอกนะพี่^^ ”
“ ...!!!!... ”
ดิวหยิบเชือกที่อยู่ใกล้ๆตัวมันมามัดข้อเท้าของผมให้ติดกับขาเก้าอี้ทั้งสองข้าง แล้วพันธนาการให้แน่นยิ่งกว่าเดิม และยังเอาเทปสีดำมืดมาปิดปากผมไว้อีก ผมมองหน้าไอ้ดิวด้วยความกลัวสุดขีด
“ เรียบร้อย คราวนี้ล่ะ เสร็จดิวแน่ -_-++ ”
“ อย่าาาาาา...!!!!!! ”
ผมกรีดร้องออกมาสุดเสียง แล้วหลับตาปี๋พลางพยายามหลบมัน แล้วจัดการดิ้นแรงๆเท่าที่จะทำได้ จนดิวลงหมัดมาที่ท้องจนทำให้ผมตัวงอลงไป สักพักดูเหมือนโชคมาช่วยชีวิตผมแล้ว...
“ เฮ้ย!!! ทำอะไรวะ ”
// Tono’s Says //
ผมเพิ่งเสร็จจากธุระกำลังจะปล่อยตัวให้รุจไปหาน้องชายของมัน แต่ขณะนั้นเองก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากห้องนั้น ผมรีบวิ่งๆๆๆไปจนถึงห้องแล้วเปิดประตู
ปัง!!!!
“ เฮ้ย!!! ทำอะไรวะ ”
ภาพตรงหน้าผมคือ ดิวกำลังจะรวบหัวจับกดไอ้รุจ และใบหน้าของเจ้ารุจซีดเผือกดูหวาดกลัวสุดขีด พอดิวผละตัวออก ก็พบว่ามันถูกพันธนาการหนาแน่นกว่าเดิมและถูกเอาเทปมัดปาก ทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของ...ไอ้ดิว...
เฮ้ย!!! นี่มันกะจะรวบไอ้รุจ ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันเนี่ยนะ … >[]<
“ ไอ้ดิว...!!! เมิงทำห่าอะไรของเมิงวะ!!! ” ผมตวาดใส่ไอ้ดิว
“ ก็มันอดใจไม่ไหวนี่นา ไอ้โตโน่ ”
“ แต่นี่มันว่าที่บอดี้การ์ดของกุนะโว้ย ” ผมด่าใส่ดิวขณะแก้เชือกให้ไอ้รุจ(ผู้โครตโชคร้าย) จนเสร็จ ท่าทางไอ้เปรตนี่จะเก็บกดมานาน เพราะหลังจากนั้น ไอ้รุจมันก็ลงมือ(หรือบาทา???)กระทืบไอ้ดิวทันที
“ อ๊ากกกก...!!! >< เค้าขอโทษ เค้าผิดไปแล้ววว... ”
“ แล้วเมิงจะมาทำงี้กับกุทำไมว๊ะ ไอ้หอก .\ /. !!!! ย้ากกกส์ ตายยยย!!!! ”
ผมรีบออกมาข้างห้อง เพราะไม่อยากดูภาพการฆาตกรรมอันสยดสยอง(???)ตรงหน้า เฮ้อ...ไอ้ดิวนะไอ้ดิว ไม่น่าเล้ย หาเรื่องตายแท้ๆ ถ้าเมิงตายเมื่อไหร่เดี๋ยวกุจะบวชให้เมิงนะเว้ย ไอ้คุณเพื่อน Love…
ความคิดเห็น