คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
// Ruj’s Says //
--- เมื่อ 2 ปีก่อน ---
“สนใจขึ้นเตียงกับผมป้ะ”
พรวด!!!!
ถามอะไรบ้าๆแบบนี้วะเนี่ย กุตกใจนะเนี่ย... -.,-
“ไม่ละ อย่าเพิ่งมาล้อเล่นกับพี่ได้ป้ะ อารมณ์บ่จอยอยู่”
“ไม่ได้ล้อเล่นครับ ยินดีบริการจริงครับ” เขาคนนั้นยังตอบหน้าตาเฉย
พรวด!!!!
น้ำที่เพิ่งถูกกระดกเข้าปากไปเมื่อตะกี๊ ถูกพ่นออกมาจากปากของผมเป็นครั้งที่ 2 หลังจากที่ไอ้หื่นนั่นตอบผมมา ผมหันไปมองหน้ามันก่อนที่จะลุกพรวดขึ้นมา
“จะบ้าเรอะ ใครอยากจะไป....กับนายวะ และอีกอย่าง ‘ฉัน-เป็น-ผู้-ชาย’ เข้าใจมั้ย ไปละ” ผมเดินไปจากตรงนั้น ปล่อยให้ไอ้บ้านั่นยืนยิ้มอยู่คนเดียว
ปัจจุบัน พ.ศ.2554
--- ที่สนามบิน ---
“ไปรอพี่ที่สนามบินรึยัง”
“เออๆ ประมาณ 11 โมงถึงอ่ะ”
“แค่นี้นะเว้ย” ตรู๊ดดด...
สายนั้นถูกตัดไปหลังจบบทสนทนา ขอแนะนำตัวหน่อยนะครับ ผมว่าที่ดอกเตอร์ ‘รุจ-ศุภรุจ เตชะตานนท์’ ครับ คือวันนี้ผมต้องขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพฯ หลังจากที่เรียนปริญญาเอกด้าน IT มาประมาณ 2 ปีกว่าๆได้ที่ L.A. โอ้ว...ตอนนี้ใกล้เวลาแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ
// Ritz’s Says //
--- ขณะเดียวกัน ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ---
“ครับผม ไปรอแล้วครับ”
“หา...!!! 11 โมงเลยเหรอ ครับพี่ รอได้ครับ”
“ครับพี่ หวัดดีคร้าบ~~” ตรู๊ดดด... ผมกดวางสายไป
ผม ‘ริท-เรืองฤทธิ์ ศิริพานิช’ ครับ ผมกำลังรอการกลับมาของพี่ชายสุดที่ Love ของผมบินกลับมาจาก L.A. หลังจากที่อยู่ที่นั่นมาประมาณ 2 ปีกว่าๆ แต่ในขณะที่ผมเดินเตร็ดเตร่อยู่...
พรึบ!!!
“เฮ้ย...!!! กระเป๋า” ผมรู้สึกได้ว่ากระเป๋าเป้ถูกใครบางคนกระชากไป และถูกคนๆนั้นถีบจนล้มลงไป ผมลุกขึ้นแล้ววิ่งตามไอ้โจรวิ่งราวนั่น
“ช่วยด้วยครับ มีคนวิ่งราวกระเป๋าผม เฮ้ย ! หยุดนะว้อยยย...!!!!!!”
สักพักเหมือนมีอะไรผ่านหน้าผมไปแว้บๆ แล้วไอ้โจรวิ่งราวนั่นก็ล้มลงไป ผมเพิ่งจะแหกตาดูดีๆ ตรงหน้าผมเป็นผู้ชายร่างสูงกำลังเตะหน้าไอ้โจรวิ่งราวจนสลบไป
“ขอบคุณครับพี่” ผมตอบขอบคุณในขณะที่คนตรงหน้ายื่นกระเป๋าให้ผม
“นายชื่ออะไร?”
“หา...!?”
“นายชื่ออะไร ฉันอยากรู้จักนายจริงๆนะ"
“เอ่อ...ผมชื่อ ‘ริท-เรืองฤทธิ์’ ครับ”
“ฉัน ‘โตโน่-ภาคิน’ นะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ริท”
“เช่นกันครับ พี่โตโน่” ขณะนั้น สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง “อ้าว...พี่ชายผมมาแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวก่อนสิ ริท”
~ Joob ~ -3-
พี่โตโน่จับแขนของผม แล้วคว้าตัวผมมาก่อนที่จะเอาจมูกของเขามาสัมผัสกับแก้มของผม ทำให้ผมรู้สึกเขินอายมากอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นเขาก็ปล่อยแขนของผมแล้วเดินยิ้มจากไป นี่เราถูกผู้ชายหอมแก้มโดยไม่ทันตั้งตัวเนี่ยนะ อายจัง -///- ~
ความคิดเห็น