คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 10 :: GMO เป็นเหตุ ::
10
// Ritz’s Says //
วันนี้ทำเอาผมแทบเครียดตายไปเลยทีเดียว เพราะงานที่ได้มาคือทำวิจัยตัดต่อ GMO กับคนหรือสัตว์เลี้ยงที่มีอยู่ในบ้าน ไอ้หยา..!!! O^O นี่แหละ..ปัญหาสำคัญ ไอ่ตัวผมก็ไม่ได้เลี้ยงสัตว์ซะด้วยสิ แถมแถวๆที่ซุกหัวนอน(คฤหาสน์อสรพิษ) ก็ดันไม่มีแม้แต่มดตัวเดียว (ถ้ามีก็โดนยิงไส้ไหลไปนานแล้ว)
ผมกลับมานั่งเครียดกับหนูทดลองที่จะเอามาใช้ แต่พอผมหันไปเห็นพี่รุจที่กำลังหลับอยู่บนโซฟา เพราะความเหนื่อยจาก Mission เมื่อวานนี้ (50 ล้านเชียวนะครับ) ก็ทำให้ผมเกิดความคิดขึ้นมาทันที
.
.
.
// Ruj’s Says //
“ฮ้าวววววว...” ผมหาวออกมาหลังจากที่นอนชาร์จพลังงานได้เต็มอิ่มแล้ว แต่พอผมจะลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจซักสองสามรอบก็ดัน
กึก!!!!
เฮ้ยยย!!!! ทำไมผมลุกไม่ได้!? แถมทำไมผมมองไม่เห็นอะไรเลย!?
“ไอ่ริทโว้ยยยย...!!!!!”
“คร้าบบบ” เสียงตอบรับของริทดังขึ้นมา
“พี่เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมพี่ถึง..ขยับตัวไม่ได้..แถมมองไม่เห็นอะไรเลยอ่ะ..”
“อ่อ...มันไม่มีอะไรหรอกครับ แค่คุณชายถูกมัดติดไว้กับเตียง แล้วก็ที่มองไม่เห็นอะไรก็เพราะถูกปิดตาอยู่อะครับ”
“ห๊าาาา...!!!!!!! ไอ้บ้าที่ไหนมันจับพี่มัดไว้กับเตียงละฟร๊ะไอ้ริท >O<”
“ก็ไอ้บ้าของพี่ก็ผมเองละคร้าบ...^O^ ช่วยมาเป็นหนูทดลองให้ตัวเล็กซักชั่วโมงสองชั่วโมงหน่อยนะครับ”
“เฮ้ย!!!! แล้วถ้าฉันตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบล่ะวะเฮ้ย!?”
“เอาน่าพี่รุจ อย่างน้อยผมก็ไม่ได้ทำอะไรถึงกับชีวิตพี่หรอกนะครับ ผมไม่จับพี่ขึ้นเขียงหรอกน่า”
ใครกันแน่ล่ะวะครับที่จะโดนขึ้นเขียง...T^T อย่าให้กุรอดไปได้ละกั๊น... -__-++
ผมพยายามขยับตัวก็เจอโซ่ล็อคข้อมือทั้งสองข้าง(รวมถึงข้อเท้า)ให้ติดกับที่นอน ก่อนจะรู้สึกถึงของแหลมเล็กเจาะที่แขนขวา ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บที่บริเวณนั้นแล้วรู้สึกร้อนไปทั่วตัว ก่อนที่ตามมาด้วยอาการปวดเนื้อปวดตัว ทำให้ผมทรมานอย่างมากจนสมองกดประสาทให้ผมสลบลงไป
.
.
.
.
“อือ...” ผมร้องครางเบาๆ หลังจากที่เริ่มรู้สึกตัว อาการมึนๆคล้ายคนจะเป็นลม เอ้ย!! ม่ายช่าย...อาการปวดหัวตุ้บๆยังคงอยู่ ตอนนี้ผมอยากจะกระชากไอ่โซ่บ้าๆนี่ออกไปเต็มทีแล้ว ผมรวบรวมกำลังทั้งหมดเพื่อจะออกแรงดึงโซ่ที่มัดข้อมือโดยหวังจะให้หลุดออกซะที แต่แล้ว..สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อ...
เคร้งง!!!!!
“O_o++!!!!!!!!”
ผมเปิดผ้าปิดตาออกก็ต้องตกใจ เมื่อโซ่ที่ถูกผมกระชากไปครั้งเดียว แตกละเอียดเป็นชิ้นน้อยๆ ซึ่งสร้างทั้งความกลัว และความตกใจให้ผมมาก พอสำรวจตัวเองดูก็ต้องตกใจมากกว่านี้อีก...!!!!!
ใบหน้าของผมเด็กลงไปราวกับหนุ่มอายุยี่สิบ ตัวสูงขึ้นนับสิบเซ็นต์ และกล้ามขาวๆใหญ่ขึ้นจนเห็นได้ชัด (ทั้งๆที่เล่นเวตมาเกือบทั้งชีวิตมันยังไม่ขนาดนี้เลย T^T) แถมแรงและความไวของผมเพิ่มขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ!!!!!
“เป็นไงบ้างคร้าบคุณชาย เฮ้ยย!!!!!” ริทอุทานออกมาหลังจากที่เดินเข้ามาเห็นผม “ผ..ผมยังไม่ได้แก้มัดให้พี่เลย ทำไมพี่ถึง...”
“ก็ทำอย่างงี้ไง...!!!” น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความอาฆาตชวนให้คนตรงหน้าถึงกับสะดุ้ง ผมคว้าเศษเครื่องพันธนาการขึ้นมาหักให้ดูต่อหน้าต่อตา
“ท่าทางการตัดต่อ GMO ของนายจะทำพิษซะแล้วละเนอะ -__-++” ผมพูดพลางส่งสายตาอาฆาตให้ริท
“เอ่อครับ แหะๆ”
“^__^”
“-^- V”
“ย้ากกกกกกกส์!!!!!!! แกตายยยยยยยย++!!!!!!!” ผมคำรามลั่นก่อนจะวิ่งไล่ไอ้น้องชายตัวแสบที่ออกตัววิ่งไปก่อนหน้านั้นแล้ว วันนี้ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตละว้อยยยย....!!!!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กราบขออภัยเป็นอย่างสูง จริงๆแล้วตอนนี้คือตอนที่ 10 แต่ดันพิมพ์เป็นตอนที่ 9 ซะงั้น T_T
ตอนนี้ไรเตอร์ได้ทำการเปลี่ยนชื่อตอนให้เป็นปกติเหมือนเดิมแล้วนะคับ
ความคิดเห็น