คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF; Heart Attack. BC
Heart Attack
And all I feel in my stomach is butterflies
The beautiful kind, making up for lost time,
Taking flight, making me feel like
ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมาก ฉันรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้องของฉัน
เป็นสิ่งที่สวยงามมาก เกิดขึ้นในเวลาที่หายไป มันทำให้ฉันรู้สึกดีเหลือเกิน
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติไปแล้วเวลามีอะไรกับผู้หญิงตัวของ คิม ฮิมชาน มักจะไร้ความรู้สึก ครั้นเมื่อเกิดการอยากลองกับผู้ชายด้วยกันก็ไม่รู้จะทำกับใคร สุดท้ายจึงไปขอร้องเพื่อนสนิทที่สุกของตัวเองอย่างบัง ยองกุก แต่ไม่รู้ว่าทำกันอีท่าไหน่ ตัวเขาถึงกลายมาเป็นฝ่ายที่อยู่ด้านล่าง หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมา ไม่รู้ทำไมตัวเขาถึงไม่กล้ามองหน้าเพื่อนสนิทของตัวเองตรงๆก็ไม่รู้…
“ฮิมชาน”เสียงแหบทุ้มดังขึ้นเรียกให้เจ้าของชื่อหันไปทางต้นเสียง ก่อนจะพบกับผู้ชายร่างสูงในชุดไปรเวทธรรมดาเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนที่ใบหน้ามีแว่นตาสีดำยี่ห้อดังที่เจ้าตัวลงทุนซื้อเองกับมือประดับอยู่
“ไร ไอบัง”เจ้าของชื่อส่งเสียงขานก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง
“แก เป็นไรวะ รู้สึกช่วงนี้แปลกไปนะ ไม่สบายปะ?” อีกฝ่ายไม่พูดอย่างเดียวใช้หลังมือเข้ามาอังหน้าผาก ด้วยความตกใจร่างบางผงะเล็กน้อยก่อนจะถอยหนีสร้างความไม่พอใจให้กับอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก
“เป็นอะไรของแกวะ ไม่พอใจอะไรก็พูดตรงๆดิ”
“ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง อย่าเซ้าซี้นะ ไปละ”ฮิมชานพูดปัดก่อนจะลุกหนีจากอีกฝ่าย ยงกุกทำท่าจะเดินตามแต่สุดท้ายเขาก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ก่อนจะทรุดตัวลงบนเก้าอี้ที่ร่างบางพึ่งนั่งพร้อมกับถอนหายใจออกมา
“เป็นไรวะ ถอนหายใจสะดังเชียว” เป็นจงออบที่เดินเข้ามาทักเพื่อนพร้อมกับแดฮยอนและยองแจที่เดินอยู่ด้านหลัง
“มีเรื่องนิดหน่อยวะ เฮ้อ…”ยงกุกตอบกลับก่อนจะถอนหายใจอีกครั้ง
“เรื่องพี่ฮิมใช่ไหมฮะ” เป็นอีกเสียงหนึ่งที่แทรกขึ้นมายงกุกหันมองตามต้นเสียงก่อนจะเห็นจงฮุนรุ่นน้องปีหนึ่งกำลังโอบไหล่ยองแจอยู่
“เออ ช่วงนี้ไม่รู้ฮิมชานเป็นอะไรวะ เอาแต่หลบหน้ากู เฮ้อ…”เป็นอีกครั้งที่ยงกุกถอนหายใจออกมา
“มึงไปทำไรไอฮิมไว้ป่าว แบบทำให้มันอายไรงี้ ไม่ก็ทำให้มันไม่พอใจ คิดดิ” แดฮยอนเดินเข้ามานั่งข้างๆเพื่อนพร้อมกับพวกทีเหลือ
“ทำไรวะ ล่าสุด ก็แค่กูไปนอนกับมันมาอ่ะ”ร่างสูงตอบเสียงปกติก่อนจะทำหน้าครุ่นคิด
“อะไรนะ!!!///เห้ย!!”ทั้งสี่ประสานเสียงกันก่อนจะทำสีหน้าคาดคั้นบีบจนยงกุกจำใจต้องยอมเล่าเรื่องทั้งหมด
“เออๆก็วันนั้นไอฮิมมันมาหากูที่ห้องเว้ย แล้วแม่งอยู่ดีๆมันก็พูดขึ้นมา นอนกับกูหน่อย แล้วทำหน้ายั่วยวน แล้วพวกมึงก็รู้ว่ากูชอบมัน แม่งจู่ๆมาขอแบบนั้นกูก็เลย…”
“ก็เลยจับมันกดว่างั้น”จงออบพูดก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ
“กูไม่ได้กดเว้ย ไอฮิมอะกดกู…”
“ห๊ะ นี่มึงโดนไอฮิมทะลวงหรอ แม่งงง หุ่นหนาอย่างกับฝาบ้าน กูคิดว่ามึงเป็นรุกนะเนี่ย”ยองแจอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“เดี๋ยวดิฟังกูให้จบก่อน! ตอนแรกกูก็ตกใจใช่ปะว่าไอฮิมมันกดกู พอกูตั้งสติได้กูก็เลยกดมันกลับก็แค่นั้น”
“…แล้วไงต่อ”
“ก็ไม่ไง กูก็ทำกับมันสองสามรอบแล้ว มันก็หมดแรงเป็นลมไป พอกูตื่นมาก็ไม่เจอมันแล้ว…”
“อ๋อ สรุปว่าพี่นอนกับพี่ฮิมแล้วใช่ปะ แบบปั๋วเมีย ใช่ปะ แอร้ยยยย กุกกิ้วๆ”เป็นฝ่ายจุนฮงที่สรุปความก่อนจะเอ่ยแซวผู้เป็นรุ่นพี่ก่อนจะโดนฝ่ามือของยงกุกตบลงบนหัวดังป๊าบ
“เงียบไปเลยเด็กเวร กูขอให้ยองแจไม่นอนกับมึง”
“อ๊า…ยองแจอา…นายจะไม่ทำตามที่พี่บังพูดใช่ไหม?”เด็กโข่งหันมาอ้อนกับคนรักของตนเองก่อนจะใช้ใบหน้าถูกับแขนของอีกฝ่าย
“ที่บังพูดก็ไม่เลวนะ…”อีกฝ่ายทำท่าเมิน จุนฮงจึงอ่อนหนักกว่าเก่า สร้างความรำคาญให้กับยงกุกที่กำลังมีปัญหาอยู่เป็นอย่างมาก
“ไปมึงไปสวีทกันไกลๆไป๊ คนยิ่งเครียดๆอยู่”
“ใจเย็นหน่า มันอาจจะไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้เว้ย ไอฮิมมันอาจจะ เอ่อ เครียดกับเรื่องอื่นอยู่”แดฮยอนตบบ่าเพื่อนเป็นเชิงปลอบ
“แต่กูคิดว่า เรื่องนี้วะ ลองคิดดูดิ ไอฮิมมันเป็นผู้ชายนะเว้ย แถมนอนกับผู้หญิงไม่เลือก แล้วอยู่ดีๆต้องมาเสียเอกราชให้กับเพื่อนสนิทตัวเองแบบเนี่ย เป็นกู กูก็ช็อควะ” จงออบพูดตามเหตุผลเมื่อยงกุกได้ฟังดังนั้นเขาก็ต้องถอนหายใจออกมาอีกรอบ
“แล้วให้กูทำไงวะ ให้มันมาเสียบกูหรอ?”
“มึงแค่ต้องไปหามันแล้วบอกขอโทษ พร้อมกับรับผิดชอบเว้ย”
“จะให้กูไปหามันเนี่ยนะ แค่หน้ากู มันยังไม่มองเลย”
“งั้นเดี๋ยวพวกกูช่วย…”
.
.
.
.
.
ฮิมชานจ้องข้อความในโทรศัพท์ตัวเองก่อนจะมายังที่นัดหมายของข้อความที่ได้รับ เมื่อตอนบ่ายเขาหนียงกุกกลับบ้านก่อนจะขังตัวเองไว้ในห้องพร้อมกับเปิดคอมร้องเพลงไม่สนใจโลกภายนอก ก่อนจะต้องแบกตัวเองออกจากห้องนั้นเพียงเพราะข้อความชวนดื่มของเพื่อน
‘เห้ย ออกมาดื่มกันหน่อยดิวะ ไอยองแจมันเลิกกับจุนฮงแล้ววะ ที่บ้านกูนะเว้ย ทุ่มนึงเจอกัน’ – แดฮยอน
ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน บวกกับอยากหาอะไรกนะแทกปากเขาเลยไม่รอช้าที่จะไปตามแดฮยอน
“มาแล้วเรอะ เข้ามาดิๆ”แดฮยอนเปิดประตูต้อนรับร่างบางตรงหน้า
“ไอแจละ”
“ร้องไห้อยู่ข้างใน ไอออบปลอบมันอยู่”แดฮยอนชี้ไปยังห้องที่เพื่อนทั้งสองอยู่ ฮิมชานจึงเดินไปยังห้องนั้นก่อนจะพบว่าภายในห้องไม่มีใครเลย
“ไหนวะไอแด ไอสองคนนั้นไม่ได้อยู่ในนี้สักหน่อย”ฮิมชานหันมาแว๊ดใส่เพื่อนก่อนจะเห็นแดฮยอนทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆมา
“โทศทีวะที่ต้องทำแบบนี้ แต่กูทำเพื่อนมึงเลยนะเว้ย ขอโทษจริงๆ” แดฮยอนพูดจบก็ปิดประตูห้องทันทีพร้อมกับล็อคข้างนอกไว้
“เห้ยๆ นี่ทำบ้าไรวะ ไอแดดดดดดดด ไอดำ ไอ้ไอ้ เปิดประตูนะเว้ย” ร่างบางทุบประตูรัวๆ แต่ก็ไร้ปฎิกริยาตอบกลับจากอีกฝ่าย
“เคาะไปก็ไร้ผล พวกนั้นมันไม่เปิดให้หรอก”เสียงแหบทุ้มดังขึ้นด้านหลังของฮิมชาน เขาหันไปก่อนจะพบกับยงกุกที่นั่งกอดอกไขว่ข้างอยู่ที่เก้าอี้นั้นเอง
“นี่เป็นแผนของแกหรอ ไอบัง!?”
“ป่าว แต่ก็มีส่วนนะ”
“แกทำไปเพื่ออะไรวะ!” ฮิมชานตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อของอีกฝ่าย ก่อนจะจ้องลึกเข้าไปดวงตานั้น
“ก็เพื่อให้นายมองหน้ากันแบบนี้ยังไงละ…”ยงกุกจ้องตาอีกฝ่ายกลับ ด้วยความเขินฮิมชานจึงปล่อยคอเสื้อของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระก่อนเดินหลบมาหน้าประตู
“อะไรกัน เรื่องแค่นี้ถึงกับต้องลงทุนขนาดนี้เลยหรอไงวะ!”
“ไม่ใช่เรื่องแค่นี้หรอก…แต่เป็นเพราะเรื่องของนายต่างหาก…” ยงกุกมายืนข้างหลังฮิมชานตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่สิ่งที่ร่างบางสัมผัสได้คืออ้อมกอดอันแสนอบอุ่นที่กอดเขาจากทางด้านหลัง
“เห้ยๆๆ ปล่อยๆ”ฮิมชานพยายามสะบัดตัวออกเพื่อเป็นอิสระ แต่อีกฝ่ายกลับกอดแน่นขึ้นมากว่าเดิม
“อยู่นิ่งๆแล้วฟังฉันนะ….”
“…”
“จะเริ่มจากตรงไหนดีวะ เอาเป็นว่า เผื่อแกไม่รู้นะเว้ย กูรักมึงวะ!”
“อะไรนะ!?” ด้วยความตกใจฮิมชานจึงหันหน้าเข้าหายงกุกจนใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันแค่คืบ
“กูรักมึง ยงกุกรักฮิมชานครับ”ร่างสูงกล่าวก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนร่างบางในอ้อมกอดต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขิน
“…”
“อย่าหลบหน้ากันสิครับ…หันมามองหน้าผมหน่อย…”ยงกุกจับคางอีกฝ่ายให้หันมาเผชิญหน้าตนเองก่อนจะเจอกับใบหน้าอันบูดบึ้งของอีกฝ่าย
“แม่ง ขนลุกวะ พูดครับเนี่ยนะ เชี่ยๆๆๆ”ฮิมชานพูดก่อนจะผลักอีกฝ่าย ยงกุกผละออกตามแรงผลักก่อนจะหันไปจ้องร่างบางด้วยความงงงวย
“อะไรวะ พูดเพราะก็ไม่ชอบ มึงนี่เอาใจยากจังเว้ย”
“ยากก็ไม่ต้องมาเอาใจกูสิวะ แม่งงง”
“เออแม่งชั่งแม่งเหอะ มึงอะตกลงหลบหน้ากูทำไม” ร่างสูงเดินเข้าประชิดร่างบางอีกรอบก่อนจะใช้มือกันประตูไว้ ส่งผลให้ฮิมชานถูกล็อคไม่ให้หนีไปไหน
“…”
“ถ้ามึงไม่พูด กูก็ไม่รู้นะว่ากูทำผิดเรื่องอะไร…”
“….”
“….”
“…คือ…หลังจากที่กูนอนกับมึง…กูรู้สึกแปลกๆ พอกูอยู่ใกล้มึง ใจกูมันเต้นแปลกๆ กูเพี้ยนไปหมดแล้ววะ...”
“….”
“…นี่ก็คือเหตุผลที่กูหลบหน้ามึง”ร่างบางตอบก่อนจะหันมาจ้องตาอีกฝ่าย ยงกุกถอนหายใจก่อนจะผละออกมาเล็กน้อยพร้อมกับกอดอดมองหน้าอีกฝ่าย
“อาการแบบนี้เขาเรียกว่า…คนกำลังมีความรักรู้ปะ” ยงกุกส่งยิ้มกว้างไปให้อีกฝ่าย ก่อนจะโดนฝ่ามือฟาดเข้าที่หน้าอกดังปั๊ก
“บ้า!! ใครมันจะไปหลงรักคนแบบแกวะ ไอบัง ไอเงิ้ง ไอ้ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย !!!”ฮิมชานพูดก่อนจะหันหน้าหนีด้วยความเขิน ยงกุกจึงอยากแกล้งคนตรงหน้าโดยการเดินเข้าไปกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่าย
“แต่คนแบบนี้นั้นแหละที่หลงรักคนแบบนาย…”
“โอ้ยยยยยยยยยยยย อยู่กับมึงแล้วกูได้กลายเป็นโรคหัวใจสักวันแน่เลย”ฮิมชานเอามือปิดหูข้างที่อีกฝ่ายกระซิบพร้อมกับใบหน้าที่แดงกล่ำ
“ช่วยไม่ได้นะ ใครใช้ให้นายน่าแกล้งเองละ”
“..////////…”
“ยงกุกรักฮิมชานนะครับ” ร่างสูงดึงร่างบางเข้ามากอดในอ้อมกอดก่อนจะยิ้มให้กับตัวเอง
“เออรู้แล้ว .///.”
“ฮาๆ นายนี่น่ารักจริงๆวะ ฮิมชาน”คนตัวสูงพูดก่อนจะแกล้งอีกฝ่ายโดยการซุกหน้าเข้ากับซอกคอขาว ส่งผลให้ร่างบางร้องลั่นก่อนที่ยงกุกจะโดนฮิมชานตบหัวเข้าอย่างจัง บรรดาเพื่อนๆทั้งสี่ที่แอบมองอยู่ที่ประตูต่างพากันกรูเข้าหาทั้งสองคนอย่างยินดี จนสุดท้ายทั้งหมดก็โดนฮิมชานสวดเละก่อนปาร์ตี้จะเริ่มขึ้นอย่างสนุกสนาน
แอร้ยยยยยยยยยยยยย
ไม่รู้จะแต่งยังไงแล้ว เอาแบบสวีทวี่แว้ว อุอิคุคิ อะจุ้ยๆไปก่อนน้า
ตอนน้าจะมาดราม่าข่า... ;A;
ช่วงนี้หากินกับมาม่า 555555555555555555
ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์เลยคะ จูม๊วฟๆๆ
ความคิดเห็น