NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Naruto] Silent Song

    ลำดับตอนที่ #32 : บทที่ 28 ครูและลูกศิษย์ (100%)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.53K
      112
      16 เม.ย. 64

     

    บทที่ 28 ครูและลูกศิษย์

    มิกิเป็นห่วงทุกคนในทีม แต่เธอไม่สามารถหาทางหนีออกไปได้ ไม่ใช่ว่าเธอพยายาม แต่กลับไม่คิดทำอย่างนั้น

    เธอมองคนตรงหน้าที่ยืนไม่ห่างมากนัก ดวงตาสีดำสนิทจ้องเธอด้วยความนิ่งเฉย และไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ และนั่นทำให้เธอรอดูท่าทีของอีกฝ่าย

    “….”

    อุจิวะ อิทาจิก็ยังคงยืนเงียบแล้วมองเธอ แววตาของเธอตรงหน้าไม่ได้หวาดระแวง หรือกลัวแต่อย่างใด มันคือแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

    และนี่เป็นการพบกันระหว่างเขาและเธอในรอบครึ่งปีหลังจากที่อิทาจิบุกไปที่โคโนะฮะและจัดการคาคาชิจนบาดเจ็บสาหัส

    “ในที่สุดผมก็ได้พบกับคุณตามลำพังแล้วสินะ” อิทาจิกล่าว “คุณครูมิกิ”

    มิกิรู้สึกผ่อนคลายลงเมื่ออีกฝ่ายเริ่มพูด

    “หรือว่า นี่คือเวลาที่เธอจะบอกทุกอย่างกับฉัน อิทาจิ”

    “….”

    “เวลาที่เธอสัญญาว่าจะบอกทุกอย่าง สาเหตุที่เธอออกจากหมู่บ้าน”

    “….”

    ในเมื่อเขาไม่ตอบแต่อย่างใด เธอจึงพูดต่อ

    “ในสถานการณ์แบบนี้งั้นเหรอ พาฉันออกมา ขณะที่นารูโตะและคนอื่นๆอยู่ในอันตราย”

    “พวกเขาปลอดภัยแน่นอนครับ—“

    “ขณะที่โคมะจะฆ่าคาคาชิงั้นเหรอ?!”

    อิทาจิถอนหายใจ จากนั้นเขาก็รูดซิปเสื้อคลุมแสงอุษาลงเผยให้เห็นใบหน้าทั้งหมด ก่อนจะพาดแขนระหว่างรอยแยกของซิป

    “ผมว่าฝีมือขนาดคุณคาคาชิ…คุณโคมะเอาชนะไม่ได้หรอกครับ”

    มิกิไม่ตอบ แต่เธอเห็นด้วยในสิ่งที่อิทาจิพูด

    “คุณโคมะ เธอมีความแค้นกับคุณคาคาชิเท่านั้น เธอมีเหตุผลที่จะทำแบบนั้น และในเมื่อเขาต้องการจัดการกับคุณคาคาชิตามลำพัง เงื่อนไขที่ผมขอไปก็คือ… คุณ”

    “….”

    “แค่ตอนนี้เท่านั้น ที่ผมจะบอกทุกอย่างตามที่ผมสัญญา…..”

    แววตาของอิทาจิมีความตั้งใจแน่วแน่ ความลับที่เขาไม่เคยบอกใคร และได้ตัดสินใจที่จะเผยทุกอย่าง ก่อนที่เวลาของเขาจะหมดลง ….

    มิกิรับรู้ความรู้สึกของคนตรงหน้า ถึงแม้ว่ายังพะวงห่วงทีมเจ็ด แต่ว่าสัญญากับอิทาจิ ในตอนนี้มันสำคัญกว่า

    เพราะว่าหลังจากวันที่อิทาจิหนีออกมาจากโคโนฮะ เธอไม่เคยพบเขาอีก

    ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อใจ แต่เธอกลับรอ…รอเวลานี้

    “ฉันพร้อมที่จะฟังแล้ว อิทาจิคุง”

    ….

    ..

    .

    ในป่าลึกที่แสนเงียบสงบแต่เต็มไปด้วยเสียงของสัตว์ป่าเรไร เด็กชายตัวน้อยเดินทอดน่องไปตามลำน้ำเล็กๆ ซึ่งเต็มไปด้วยหินกรวดมากมาย

    ทุกย่างก้าวที่เด็กชายก้าว ในหัวก็เฝ้าถามคำถามหลังจากที่ตนได้พบกับสิ่งที่น่ากลัว

    ผลของสงคราม…

    มันเป็นภาพที่ไม่น่าดูมากนักโดยเฉพาะเด็กอายุเพียงสามขวบที่ยังเฝ้าค้นหาคำถามด้วยตนเอง

    นินจาคืออะไร?

    แต่หลังจากพ่อของเด็กชายพาเขาไปดูสภาพที่แสนโหดร้ายของสงคราม มันทำให้..เขารู้สึกหดหู่

    โลกที่เราอยู่….มันโหดร้ายขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?

    ขณะที่ก้าวเดินไปตามทางอย่างเหม่อลอย เสียงร้องของฝูงอีกาทำให้เขาหลุดจากความคิด

    “….” มันบินวนรอบตัวเด็กหนุ่มไปมา ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองมัน ขณะที่มันบินวนรอบตัว และหนึ่งในนั้นบินออกไป ทำให้สายตาของเด็กหนุ่มสะดุดกับร่างไม่คุ้นตา ที่อยู่ใกล้ต้นแม่น้ำนี้…

    เป็นเด็กผู้หญิง ผมสีเหลืองอ่อนยาวเลยบ่า ยืนหันออกไปที่ริมแม่น้ำ กำลังตั้งสมาธิและใช้อินอยู่

    นอกจากเราและยังมีคนอื่นอยู่ด้วยงั้นเหรอ?  เด็กชายถามในใจก่อนจะเดินเข้าไปหาเงียบๆ เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะเสียสมาธิ

    เขาแอบมองดูอยู่ตรงนั้น ก็เห็นว่าสายน้ำตรงหน้าของเด็กผู้หญิงคนนั้นค่อยๆลอยขึ้นช้าๆ และเปลี่ยนรูปร่างไปมา

    “มังกรวารี…..”

    น้ำที่เปลี่ยนรูปร่างบิดเบี้ยวค่อยๆเปลี่ยนเป็นรูปร่างตามที่เด็กสาวเอ่ย หัวมังกรน้ำเผยออกมาให้เห็น …

    เธอคนนี้…

    “เป็นนินจางั้นเหรอ?”

    เสียงความคิดของเด็กชายหลุดออกมา ทำให้สมาธิของเด็กสาวกระเจิง จักระน้ำทั้งหมดก็หายไปทันที

    “อะ!! ไม่นะ อุตส่าห์ควบคุมได้แล้ว” เธอโอดครวญก่อนจะหันไปหาต้นเสียงที่ทำลายสมาธิของเธอ

    เด็กชายตัวน้อยสะดุ้ง ก่อนจะเดินก้มหน้ามาหา

    “ขอโทษนะฮะ ที่ทำให้คุณต้องเสียสมาธิ”

    เธอมองเด็กชายที่ตัวเล็กกว่าเธอมาก ใบหน้าที่ก้มขอโทษอย่างสำนึกผิด ทำให้เธอคิดจะดุไม่ได้เลย

    “มะ..ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาแถวนี้ด้วย” เธอตอบจากนั้นก็เดินที่กวักน้ำมาในอุ้งมือ

    เด็กชายงุนงงในสิ่งที่เธอทำ ทว่าน้ำในอุ้งมือของเธอค่อยๆเปลี่ยนไป

    “โฮ่ง!”

    เด็กชายตาวาวเมื่อเห็นสุนัขที่ถูกสร้างด้วยน้ำเพียงเล็กน้อย

    “ชอบใช่ไหมล่ะ ฉันสร้างมันได้แค่ตัวเล็กๆเท่านั้นแหล่ะ ที่ฝึกอยู่ ก็ว่าจะเอาไว้ใช้เป็นตัวล่อการการต่อสู้ล่ะ” เธอปล่อยให้สุนัขวิ่งเล่นบนมือของเด็กน้อย

    “ฉันชื่อ นามิคาเซะ มิกิ แล้วเธอล่ะชื่ออะไรเหรอ?”

    “อุจิวะ อิทาจิ”

    ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างเล็กน้อย “อุจิวะงั้นเหรอ? ตัวเล็กเหมือนกันนะ มาทำอะไรในป่าลึกขนาดนี้งั้นเหรอ?” เธอย่อตัวลงถาม

    “เดินเล่น…”

    “งะ…งั้นเหรอ?”

    อิทาจิมองสุนัขในมือพลางครุ่นคิดในสิ่งที่เขาคิดมาตลอดทาง และมองมิกิ

    “คุณเป็นนินจาใช่ไหม?”

    “อะ…อืม”

    “แล้วคุณก็ผ่านสนามรบมาแล้วใช่ไหม”

    มิกิขมวดคิ้วกับคำถามของเด็กชายตัวน้อยแต่ก็พยักหน้า “เรื่องแบบนั้น ฉันว่ามันไม่น่าเล่าหรอกนะ คือมัน…ออกจะโหดร้ายกับเด็กอย่างเธอซะมากกว่า”

    “ช่วยสอนผมทีได้ไหมฮะ” อิทาจิถามออกไป และนั่นทำให้สุนัขน้อยในมือหายไป

    “เอ๋? ฉันนะเหรอ? อิ…อิทาจิคุง คือฉันยังเป็นแค่นินจาที่ยังไม่เหมาะเป็นครูหรอกนะ”

    “ระดับนินจาของคุณล่ะ?”

    “อะ…เอ่อ… เพิ่งจะเป็น … โจนิน เมื่อหลายวันก่อน”

    อิทาจิน้อยยิ้มกว้าง “โจนินก็เหมาะเป็นครูแล้วล่ะฮะ คุณครูมิกิ”

    ได้ยินคำแบบนั้นมิกิก็หน้าแดงเขิน

    “แหะๆ แต่ฉันไม่รู้จะสอนอะไรเธอเลยนะ”

    “แค่ตอบคำถามที่ผมอยากรู้ แค่นั้นก็ดีแล้วล่ะครับ”

     

    “คำถาม….?”

    =================================================================

    ปล่อยออกมาก่อน ให้อยากรู้เล่นๆค่ะ 555555

    =================================================================

     สีหน้าหนักใจของมิกิในวันต่อมา ทำให้โนฮาระ รินแอบสังเกตเห็น…

    “มิกิจัง… เป็นอะไรไปเหรอจ๊ะ?” เด็กสาวผมสั้นมองหน้าเพื่อนของเธอและถามด้วยความเป็นห่วง

    มิกิถอนหายใจอย่าคิดไม่ตกก่อนจะตอบเธอ “คือว่า ฉันหาคำตอบของคำถามหนึ่งไม่ได้อยู่น่ะ”

    “คำถาม เกี่ยวกับอะไรงั้นเหรอ?”

    เมื่อวานที่ริมแม่น้ำในป่าหลังจากที่ได้พบกับเด็กชายที่ชื่อว่าอุจิวะ อิทาจิ เขาก็ได้ถามคำถามกับเธอด้วยความสงสัยว่า

    “นินจาคืออะไร? งั้นเหรอ?” รินทวนคำพูดของเธอ สีหน้าก็เริ่มงุนงงกับคำถามไม่มากก็น้อย แต่สำหรับมิกิ เธอดูจะคิดหาคำตอบที่ดีไปกว่าเป็นอาชีพๆหนึ่งเท่านั้น

    “ฉันคิดว่ามันก็คืออาชีพล่ะมั้งนะ….”

    “คิก…เธอคิดแบบนั้นเหรอเนี่ย ทั้งๆที่เธอก็เก่งขนานนั้น” รินขำเล็กน้อย

    “ก็ฉันโตมาก็รู้ว่าการเป็นนินจาคืออาชีพที่ต้องทำเพื่อหมู่บ้านจากพี่มินาโตะ มันเป็นหน้าที่…”

    “แล้วไม่มีอย่างอื่นที่เธอคิดได้เลยเหรอ อย่างเช่น การเป็นนินจาคือ ผู้พิทักษ์ ผู้ปกป้อง รักษาความสงบจากเงามืด”

    คำถามของรินทำให้เธอฉงน “นั่นเป็นแค่นิยามไม่ใช่เหรอ”

    รินยิ้มกว้าง

    “นิยามก็เหมือนสิ่งที่แสดงความหมายของมันให้เห็นนี่นา อีกอย่างฉันคิดว่าคำถามนี้ก็เหมือนกับสิ่งที่บ่งบอกหน้าที่ของมัน แล้วก็สิ่งที่เราอยากจะเป็นด้วย”

    มิกินั่งฟังเงียบๆ

    “ฉันนะ คิดว่า นินจาคือผู้ปกป้องสิ่งสำคัญล่ะ อย่างมิกิจัง ก็เป็นนินจาที่ทำหน้าที่ปกป้องคนสำคัญนี่”

    “เอ๋? ฉันแค่คิดว่าฉัน… จะช่วยรักษาชีวิตคนอื่นได้ แต่ว่า…”

    “อืม โอบิโตะก็คงคิดเหมือนเธอ ถึงได้ปกป้องทีม….” รินพูดเสียงอ่อนลง “รู้ไหม หลังจากที่เกิดเรื่องในวันนั้น มันทำให้ฉันคิดมาตลอดว่านินจาน่ะ การปกป้องสิงสำคัญจนตัวตายมันก็อาจเป็นสิ่งที่นินจาเป็นอยู่ก็ได้…”

    “ผู้ปกป้องงั้นเหรอ….?”

    รินไม่ค่อยอยากจะพูดถึงเรื่องที่สะพานคันนาบิมากนัก แต่นั่นก็เป็นเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เธอตระหนักถึงการเป็นนินจามากขึ้น  ส่วนมิกิ เธอก็ยังคืบแคลงกับการเป็นนินจาที่เหมาะสมอยู่ดี …

    คำถามที่อิทาจิถามเธอ บางทีคำตอบมันคือสิ่งที่อยู่ในตัวเธอก็เป็นได้

     

    เวลาต่อมา

    “ผู้ปกป้อง งั้นเหรอครับ?” อิทาจินั่งที่โขดหินริมแม่น้ำฟังคำตอบของมิกิ ซึ่งได้กลายมาเป็นครูพิเศษให้กับเขา

    “อืม” เธอพยักหน้า “จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ฉันคิดว่านินจาคือผู้ปกป้องสิ่งสำคัญ ถึงแม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม นั่นคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนี้แล้ว”

    อิทาจิสังเกตสีหน้าของมิกิจากแววตาสีดำสนิท

    “แล้วทำไม คุณถึงยังดูสงสัยในคำตอบตัวเองล่ะ”

    “เอ่อ…ก็… ฉันรู้สึกว่า มันน่าเศร้าน่ะ ที่จะต้องปกป้องบางสิ่งจนตัวตาย ถึงจะเป็นหน้าที่ แต่ว่าการที่ทิ้งคนที่รักไว้ข้างหลังให้เสียใจมันก็ไม่ใช่ผลลัพธ์ในการพยายามปกป้องสิ่งนั่นนี่นา”

    “….”

    “ฉันเพิ่งเสียเพื่อนไปจากสงคราม เพราะว่าเขาพยายามปกป้องเพื่อนคนสำคัญ มันน่าเศร้านะ การที่ต้องเห็นเพื่อนที่รู้จักกันมานานตายจากไป”

    อิทาจิฉงนสงสัย คำตอบที่ได้มากับความรู้สึกที่เธอเพิ่งเล่า มันต่างกันอย่างชัดเจน เธอรู้ว่านินจามีหน้าที่ทำอะไร แต่กลับไม่เห็นด้วยกับผลสุดท้ายของมัน

    “ถ้างั้นการเป็นนินจามันก็ไม่ดีเหรอครับ”

    “ฉันไม่ได้ความแบบนั้นหรอกนะ เพียงแต่ว่าถ้าให้เลือก เธออยากเป็นรึเปล่า นินจาน่ะ”

    อิทาจิพยักหน้าทันที

    “แต่ว่าการเป็นนินจาที่ดีได้นั้น เราก็ต้องรู้จักใช้สิ่งนั้นเป็นไม่ใช่งั้นเหรอ?” มิกิยิ้มออกมา “นินจาไม่ใช่ไม่ดีหรอกนะ แต่มันเหมือนกับดาบสองคม ทั้งเข่นฆ่าและปกป้อง แค่ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะเลือกหนทางไหนที่จะสูญเสียให้น้อยที่สุด และส่งผลต่อไปในอนาคตที่เราหวัง..”

     

     คำพูดของโจนินอายุ 13 ในตอนนั้น ที่สอนเด็กอัจฉริยะคือสิ่งที่ทำให้เด็กคนนั้นเติบโตยืนประจันเธอในเวลาหลายปีต่อมา

    อิทาจิเป็นคนที่ใฝ่รู้เสมอ ชอบถามปัญหากับมิกิในช่วงที่เขายังไม่ได้เข้าเรียนอคาเดมี่ ทว่าหลังจากเกิดเหตุการณ์เก้าหางโจมตีหมู่บ้าน

    …..อิทาจิก็ไม่ได้พบกับมิกิอีก จนกระทั่งเขาได้เป็นเกะนิน

    มันเป็นวันที่อิทาจิสามารถเบิกเนตรวงแหวนได้ พร้อมกับการสูญเสียเพื่อนร่วมทีมและครูประจำทีมระหว่างทำภารกิจ

    “อิทาจิ…” ท่ามกลางศพคนตายมากมาย อิทาจิยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เขาลายเป็นคนที่เหลือรอดในตอนนั้น

    มิกิวัยสิบห้าตกตะลึงกับภาพตรงหน้าระหว่างทางกลับหมู่บ้าน มันคือสภาพเกวียนพังยับเละเทะ กับศพมากมายที่ถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม

    เธอรีบเดินเข้าไปหาเด็กชายที่มีดวงตาสีแดงโดดเด่น

    “นี่มัน หรือว่าเธอเบิกเนตรวงแหวนได้…” มิกิพูดก่อนจะย่อตัวลงจับไหล่เด็กชาย “ไม่เป็นไรอะไรใช่ไหม บาดเจ็บรึเปล่า”

    อิทาจิส่ายหน้า แต่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา

    จากนั้นมิกิก็พาอิทาจิกลับไปบ้านของเขา พร้อมกับเล่าเรื่องที่เธอพบให้พ่อและแม่ของอิทาจิฟัง …

    เวลาต่อมาโฮคาเงะรุ่นที่สามก็ขอให้เธอเป็นครูของอิทาจิอย่างเป็นทางการ โดยมีชิซุยและอิซึมิมาร่วมทีมด้วย 

    เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆของการเป็นครู หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน จนถึงวันนั้น…

    วันแห่งโศกนาฏกรรมที่เธอไม่เคยเข้าใจ


     

    ==========================================================================

     

     

     

    ข่าวการเสียชีวิตของอุจิวะ ชิซุย สร้างความตกใจให้กับเธอเป็นอย่างมาก

    “พบร่างของชิซุยที่ก้นเหวในป่าท้ายหมู่บ้าน ดูเหมือนเนตรวงแหวนทั้งสองข้างจะหายไปด้วย” คาคาชิเล่าให้ฟัง เขาเป็นหนึ่งในทีมหน่วยลับที่ขึ้นตรงต่อโฮคาเงะและรับข่าวสารนี่มาด้วย

    “อิทาจิเป็นผู้ต้องสงสัยเรื่องนี้ครับ แต่ทางเราสืบมากไม่ได้ ต้องปล่อยให้พวกตำรวจอุจิวะจัดการ”

    “ดะ เดี๋ยวสิคะ ที่ว่าอิทาจิคุงเป็นผู้ต้องสงสัย ไม่จริงเลยนะคะ อิทาจิคุงน่ะ ไม่มีทางฆ่าชิซุยคุงแน่นอน” อิซึมิพูดขึ้น เธอยืนอยู่ข้างๆมิกิและได้รับข่าวที่น่าเศร้าพร้อมกัน

    คาคาชิและเทนโซต่างก็หนักใจที่บอกข่าวไม่ดีกับมิกิและอิสึมิ พวกเธอมีสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

    “รู้รึเปล่าว่าภายในตระกูลมีปัญหาอะไรกัน” คาคาชิหันไปถามเด็กสาว

    “เอ๋? คือ หนูก็ไม่รู้หรอกค่ะ เพียงแต่ว่าพวกผู้ใหญ่ต่างก็เครียดกดดันไปกันหมด” อิสึมิตอบแบบกล้าๆกลัวๆ

    คาคาชิเข้าใจว่าสิ่งที่เด็กสาวจะพูดนั้นมันบอกมากไม่ได้ เขาจึงยอมหยุดไว้ตรงนั้น

    “ฉันอยากให้เธอระวังตัวหน่อย มิกิ การที่เธอเกี่ยวข้องกับอิทาจิ หรืออุจิวะ คนเบื้องบนต้องเล็งสงสัยเธอเหมือนกัน”

    มิกิเงียบกริบ คาคาชิจึงพูดต่อไป

    “ฉันว่าเธอควรออกห่างจากพวกเขา จะเป็นการดีสุด”

    “หมายความว่าไง” เธอมองอีกฝ่ายอย่างขุ่นเคือง “จะให้ฉันทิ้งอิสึมิไปเพื่อความปลอดภัยตัวเองงั้นเหรอ”

    “เพื่อตัวเธอนะ!!”

    มิกิส่ายหน้า “ฉันทิ้งลูกศิษย์ตัวเองให้อยู่อันตรายไม่ได้หรอก ถึงฉันจะไม่รู้เรื่องภายในตระกูล แต่ยังไงฉันก็ขอปกป้องเด็กคนนี้”

    เมื่อเห็นเธอยืนกรานขนาดนั้น คาคาชิก็ได้แต่ถอนหายใจกับความดื้อรั้นของเธอ

    “อย่าลืมสิ ว่าเธอยังมีนารูโตะที่ต้องคอยดูแลนะ…”

    พอพูดถึงหลานชายที่ยังเป็นเด็กน้อย เธอก็หลบสายตา “เด็กคนนั้น ทางผู้ใหญ่เขาอาสาดูแลให้ พลังสถิตร่าง อยู่ในสายตาพวกเขาน่าจะดีที่สุด”

    “ครูมิกิ…” อิสึมิเอ่ยชื่อครูของตนเบาๆ  

     

     

     

     “ภาพลวงตาอีกแล้วงั้นเหรอ!! ฮึ่ย!!” นารูโตะพูดอย่างหัวเสีย เขาวิ่งไปรอบๆภาพลวงตา ทั้งร้อนใจและโกรธในเวลาเดียวกัน

    เขาเพิ่งเห็นอุจิวะ อิทาจิลักพาตัวน้าสาวของตัวเองไปต่อหน้าต่อตา

    “อิทาจิต้องการอะไรจากน้ามิกิกันนะ”

    คำถามผุดขึ้นมาในหัว เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันยังไง ถึงแม้ว่านารูโตะจะพบอิทาจิบ่อยครั้งในภารกิจที่ตนและทีมตามหาซาสึเกะ แต่ว่า ก็ไม่เคยมีใครเล่าให้ฟังเลยสักนิด

    ขาทั้งสองวิ่งไปด้านหน้าไม่หยุด พลางคิดว่าถ้าตรงออกไป อาจจะสามารถหลุดจากวังวนภาพมายานี้ก็ได้

    และแล้วภาพรอบตัวจากที่มันวนลายตาชวนเวียนหัวก็กลายเป็นวิวทัศน์ที่แปลกตา

    รอบๆเป็นป่าลึกที่มีหน้าผาสูงบดบังแสงอาทิตย์ยามบ่าย ตรงๆที่นารูโตะยืนคือริมธารใต้เหวนั้น

    “นินจาคืออะไรงั้นเหรอ?” เสียงสดใสของเด็กผู้ชายตัวเล็กดังขึ้น นารูโตะหันไปตามต้นเสียง เขาก็เห็นแผ่นหลังของเด็กสาวแรกรุ่นผมสีเหลืองอ่อนยาวประบ่า  กับเด็กผู้ชายอีกคนที่ตัวเล็กกว่าและหน้าดูเป็นเด็กผู้หญิง

    “เอ๋? นี่เป็นคำถามแรกก่อนจะเริ่มเรียนรู้งั้นเหรอ อิทาจิคุง?”

    “เอ๋?!!! อิทาจิ?? เด็กคนนั้น คืออิทาจิงั้นเหรอ??” นารูโตะร้อง เขารีบไปมองหน้าเด็กคนนั้นใกล้ “ฮืมมม ไม่เห็นมีริ้วรอยเหมือนตอนนี้เลยแหะ แต่ก็นะ โตมาจะมีริ้วรอยก็ไม่แปลก ดูถามคำถามเกินตัวขนาดนั้น”

    ขณะที่นารูโตะพินิจใบหน้าเด็กชายที่ชื่ออิทาจิ เขาก็เหลือบไปมองเด็กสาวที่โตกว่า ซึ่งกำลังคิดหาคำตอบอยู่ในหัว

    “นี่หรือว่า คือน้ามิกิตอนเด็ก..”

    มิกิขยับยิ้มกว้างโดยที่ไม่ได้รับรู้การมีตัวตนของนารูโตะเลยสักนิด เธอขอเบี่ยงไม่ผลัดให้คำตอบเป็นวันพรุ่งนี้แทน

    จากนั้นมิกิก็พาอิทาจิไปส่งที่บ้าน นารูโตะก็ตามไป

    ….ถ้าเราตามไปจนถึงบ้านของน้ามิกิ เราจะได้เจอพ่อกับแม่เรารึเปล่านะ นารูโตะคิด แล้วเดินตามแผ่นหลังเด็กสาว

    “จะว่าไปน้าเราก็สวยตั้งแต่เด็กเลยแหะ ถึงว่าทำไมทั้งครูคาคาชิแล้วคุณเก็นมะชอบ”

    เด็กหนุ่มคิดไปเดินตามเด็กสาวไป จนกระทั่งมาถึงบ้าน นารูโตะหัวใจเต้นตึกตักไปหมด เมื่อจะได้รู้สิ่งที่อยากรู้มานาน

    แต่ทันทีที่เด็กสาวเปิดประตูพร้อมพูดว่า “กลับมาแล้วค่ะ พี่”

    ทุกอย่างก็หายไป…

    “อ้าวเฮ้ย!!! เจ้าอิทาจิ!!!”  

    ถึงนารูโตะจะอยากรู้แค่ไหน ก็ยังไม่มีใครบอกได้อยู่ดี

    ก็ยังไม่ถึงเวลาล่ะนะ

     

     =================================================================


     


     

     

     

     

     

     

     

      /***พื้นหลัง-หลัก***/ body{ background:url(https://image.dek-d.com/27/0111/7806/122960206)!important; background-repeat:repeat; background-position:center!important;&#160; background-attachment:fixed!important; } /***พื้นหลัง-รอง***/ div#main.clear{ background:none !important; background-repeat:repeat; background-position:top center; background-attachment:fixed!important; width:835px!important; } /***พื้นหลังของเนื้อหา***/ .story,#big_head,.content,#content_name,.box03,.box06,.box04_page, .cm-box-area,.comment-tabbable .comment-tabs .active button, .cm-box-area .member,.cm-box-area .guest,.reviews01, .reviews02,.more_review{ background:#ffffff!important;border:none!important;}div>div>div>div>div {background:#ffffff!important; } /***เฮดบทความ***/ .head1{ background:#323848 !important; border:1px solid #323848; padding-top: 18px; /*ความห่าง*/ padding-bottom: 18px; /*ความห่าง*/ border-radius: 25px 10px / 10px 25px;} p#big_text{ color:#FFF !important; font-family:tahoma; font-size:30px!important; } /***เฮดย่อย(ตอนย่อย บทความอื่นๆ คำวิจารณ์ คำนิยม)***/ h2,.box04_head{ background:#323848 !important; } h2.box02,.box04_head2,.box04_head{ border:1px dashed #323848 !important; /*เส้นขอบ*/ } h2.box04_head02,h2>p,h2 p span,.favor,a.box04_head03{ color:#FFF !important; /*สีของอักษร*/ background:none!important; } a.box04_head03{ height:23px;line-height:24px; float:right;text-indent:30px;width:150px; } /***อักษรทั่วไป****/ .desc_head,p>span,.linkname,h3,li>i,ul.menu-list>li>a,.slash, p.vote_m span,.vote-sc,p,li,div,a,div.box_facebook-right>p>strong, .owner-username,#usermenu .usernamename, .notifications .usernamename, .name-area,.comment-order,.icon-mail,.icon-ip, .comment-tabbable .comment-tabs .active button{ color:#323848 !important; } li{font-size:14px;} h3>span{ /*ตรงที่จำนวนคอมเม้นท์(เหนือคอมเม้นท์)*/ color:#323848 !important; } .comment-order{font-size:30px!important; } /***บิ๊กเฮดใต้ชื่อบทความ***/ /*เลขเปอร์เซ็นต์ Rating และจำนวนโหวต*/ P.vote_m{ color:#323848 !important; border-right:1px dashed #FFF!important; } /*ลบรูปดาวสีส้มหน้าประเภทนิยาย แท๊ก ผู้แต่งฯ */ ul.name_story li p{background:none!important; } /***ไอคอนคลิ๊กดูคอมเม้นท์ แฟนคลับ และไอคอนโซเชียลแชร์***/ .b_fb_l_i01,ul.box_uu01 li a{background:#FFF!important; border: 1px solid #323848 } /*พื้นหลังสีเทา */ ul.box_facebook li .b_fb_like a{ background:#323848 !important; border:1px solid #323848 !important; -webkit-box-shadow:none!important; } /*ปุ่ม Vote กับ Report*/ div>a.review,div>a.name_sb01,div.name_storybox>a{ color:#FFF!important; background:#323848 !important; border:1px dashed #323848 !important; } /***กล่องเด้งตอนชี้ปุ่ม Report***/ .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li{border:none!important;} /*ลบเส้นคั่นรายการ*/ img[src*="/writer14_arow01.png"]{display:none!important;} .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu, .bigname_sb01 img.name_sb01_img{ background:#FFF !important; } ul.bigsize li a, .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa{ background:none !important;text-indent:0px;font-size:12px; } /***กล่องเด้งตอนชี้ปุ่ม Report***/ .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li{border:none!important;} img[src*="/writer14_arow01.png"]{display:none!important;} .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu, .bigname_sb01 img.name_sb01_img{ background:#FFF !important;} ul.bigsize li a,.bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa{ background:none!important !important;text-indent:0px;font-size:12px; } /*ตอนเม้าส์ชี้ ปุ่ม Vote กับ Report ไอคอนคลิ๊กดูคอมเม้นท์ แฟนคลับ และไอคอนโซเชียลแชร์*/ div>a.review:hover, div>a.name_sb01:hover, div.name_storybox>a:hover, ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover{ background: #ee8e41 !important; border:1px solid #ee8e41 !important; } ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover{ padding:1px 1px 1px 1px; } /***เส้นคั่นต่างๆ ภายในบิ๊กเฮด**/ .big_fb{ border-top:1px dashed #FFF !important; } .b_fb_l_font01, .box_facebook-right01{ border-left:1px dashed #FFF !important; } /**ไอคอนรูปตา**/ .story-action-wrapper>.actionbutton.-disabled>.staticon{ color:#FFF!important; } .story-action-wrapper>.actionbutton.-disabled{ background:#323848!important; border: 1px solid #323848 !important; } /******โซนคอมเม้นท์******/ .ribbon{background:none!important;} li.cur{background:none!important;} .arrow_box:after,#drag-to-quote:after{border:none!important;} .comment-setbubble{ background:#FFF !important; /*พื้นหลังคอมเม้นท์*/ border:1px solid #323848 !important; /*ขอบรอบคอมเม้นท์*/ -webkit-box-shadow:none!important; /*ลบเงาเหนือฐานคอมเม้นท์*/ } /*ฐานคอมเม้นท์*/ .comment-action:before{background:none!important;} .comment-action{ background: #323848 !important; border-radius:0px 0px 0px 0px!important; /*ความโค้งของฐาน*/ } .arrow_box li{border:none!important;} .cm-setting button{border:none!important; } /*ไอคอนเฟือง โซเชียลของคนคอมเม้นท์*/ .icon-setting,.btn-social i{ color: #FFF !important; text-shadow:none!important; } .icon-setting:hover, .btn-social i:hover{ color:#FFF!important; } .arrow_box{background:none!important;} button{box-shadow:none!important;} button{ color: #fff !important; /*สีของเมนูแต่ละรายการ*/ background:#323848 !important;border:none!important; /*พื้นหลังของเมนู*/ border:none!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } button:hover{ color:#FFF!important; /*สีของเมนูตอนเม้าส์ชี้*/ background: #323848 !important;border:none!important; /*พื้นหลังของเมนูตอนเม้าส์ชี้*/ -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /***อวาตาร์ของคนคอมเม้นท์***/ .avatar{ border-radius:10% 10% 10% 10%!important; background: #323848 !important; border:1px dashed #323848 !important; padding:5px!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .avatar:hover{ -webkit-transform:rotate(0deg); border-radius:0% 0% 0% 0%!important; background: #323848 !important; border:1px dashed #323848 !important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /*รูปอวาตาร์*/ img[src*='/1/newtoon/'],.user-pic-comment{ width:70px; height:70px; border-radius:0% 0% 0% 0%!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } img[src*='/1/newtoon/']:hover,.user-pic-comment:hover{ border-radius:0% 0% 0% 0%!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /***กล่องพิมพ์คอมเม้นท์***/ span.cke_skin_kama{ background:#323848 !important; border-radius:5px 5px 5px 5px; border:1px dashed #323848 !important; padding:3px; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .cke_skin_kama .cke_wrapper{ background:#FFF !important; /*สีของตัวกล่องคอมเม้นท์*/ border-radius:0px 0px 0px 0px; border:1px solid #323848 !important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; /*เหมือนบรรทัดบน แต่เป็นของบราวเซอร์แฟร์ฟ็อกซ์*/ } span.cke_skin_kama:hover{ -webkit-transition:linear 1s;-moz-transition:linear 1s; } .cke_skin_kama .cke_wrapper:hover{-webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /***ปุ่มส่งความเห็น***/ .cm-box-area .comment-submit{ border:1px solid #323848 !important; } .cm-box-area .comment-submit:hover{ border:1px solid #323848 !important; } .btn-orange{ width:145px!important; padding:5px!important; background:#FFFFFF !important; /*พื้นหลังของปุ่ม*/ color: #323848 !important; /*สีของชื่อปุ่ม*/ text-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .btn-orange:hover{ background: #323848 !important; color: #fff !important; /*สีชื่อปุ่มตอนเม้าส์ชี้*/ -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /***กล่องอินพุท ซีเล็ค เท็กซ์เอเรีย***/ input,select,textarea{ color:#3b4558 !important; background:#FFF !important; border-top:1px solid #323848 !important; /*เส้นขอบบน*/ border-bottom:1px solid #323848 !important; /*เส้นขอบล่าง*/ border-left:1px solid #323848 !important; /*เส้นขอบซ้าย*/ border-right:1px solid #323848 !important; /*เส้นขอบขวา*/ font-family:tahoma; /*ลักษณะฟ้อนต์*/ -webkit-box-shadow:none!important; } .text-area,.select,.input-box{ border:none!important;background:none!important; } .cm-box-area .cm-setcmbox,.cm-box-area .text-area{ box-shadow:none!important; } /*ซีเล็คชั่น : คือส่วนที่เวลาเราลากเม้าส์คลุมข้อความ* * ::selection{ /*สำหรับ browser IE*/ background: #323848 !important; color:#FFF !important; } *::-moz-selection{ /*สำหรับ browser firefox*/ background: #323848 !important; color:#FFF !important; } *::-webkit-selection{ /*สำหรับ browser chrome*/ background: #323848 !important; color:#FFF !important; } /***สกรอลล์บาร์***/ ::-webkit-scrollbar{width:5px; height: 5px;} ::-webkit-scrollbar-track{ background:#FFF !important; } ::-webkit-scrollbar-thumb{ background:#323848 !important; border:1px solid #323848 !important; border-radius:3px; } ::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#323848 !important; border:1px dashed #323848 !important; border-radius:5px; } /******ลิ้งค์สไตล์******/ a:link{ color:#323848; text-decoration:none!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } a:active,a:visited{ color:#323848 !important; text-decoration:none!important; } a:hover{ color:#ee8e41!important; /*สีของลิ้งค์เวลาเม้าส์ชี้*/ background: #FFF !important; background-repeat:no-repeat!important; -webkit-transition: 0.6s;-moz-transition: 0.6s;color: ; padding-left:-2px;padding-right:-5px;font-weight:bold; box-shadow:-8px 0px 0px #323848; border-top-left-radius: 6px; border-top-right-radius: 6px;border-bottom-left-radius: 6px; border-bottom-right-radius: 6px; } /*****>>>ทูลบาร์<<<*****/ .toolbar-menu-item { border-right: 1px solid #ffffff !important; box-shadow: -1px 0 0 0 #ffffff inset !important } /**สีพื้นหลังทูลบาร์**/ .toolbar{ background:#FFF !important; text-shadow:none!important; box-shadow:0 .1em .1em #FFF !important; } /**สีของไอคอนในซับเมนูกับลิ้งก์**/ .toolbar-submenu-item .tb-icon-submenu, .icon-fa-smile,.toolbar-submenu-item span{ color:#323848 !important; } /**สีตอนชี้ลิ้งก์ในซับเมนู**/ .toolbar-submenu-item:hover span{ color:#323848 !important; } /**ความยาวของช่องค้นหาตรงแว่นขยาย ปรับเลขได้**/ .toolbar-input{ width:200px!important; } /**ปุ่มค้นหาตรงแว่นขยาย**/ .tb-btn-orange{ border: solid 1px #FFF !important; background: #FFF !important; border-radius:5px!important;&#160; box-shadow: none!important;text-shadow: none!important; } /**ปุ่มค้นหาเวลาเม้าส์ชี้**/ .tb-btn-orange:hover{ color:#323848 !important; background:#FFF !important; } /**ไอคอนลิ้งก์เด็กดี**/ .tb-logo{ background-image: url(https://image.dek-d.com/27/0111/7806/122960249)!important; } .tb-logo:hover{ background-image:url(https://image.dek-d.com/27/0111/7806/122960249 )!important; background-repeat:no-repeat!important; background-position:center!important; } /**ลบเงาและเส้นต่างๆ ภายในทูลบาร์**/ .toolbar-container{box-shadow:none!important;border:none!important;} .toolbar-user-menu{box-shadow:none!important;border:none!important;} img.tb-user-thumb{border:none!important;box-shadow:none!important; } .brand-ads,.column-article-ads{background:#FFF!important;border:none!important;} .tb-fire{color:#323848 !important;}.profile-edit: hover{position: absolute!important;} .toolbar-input{width:200px!important; } /***ส่วนที่อยู่ในตอนย่อย***/ ul.bigsize li span{ border-right:1px dashed #FFFFFF } ul.bigsize li a{background:none!important; } ul.next li a.next_color01{margin:0px;} ul.next li a{ background:none!important; border-right:1px dashed #FFF; /*เส้นคั่นระหว่างแถบคำสั่งตอนก่อนหน้า ฯลฯ*/ font-size:12px!important; } /*เส้นคั่นของชื่อตอนย่อย ที่รูปนาฬิกากับวันที่อัพอยู่ด้วย*/ .big_next1{ width:835px!important; border-top:1px dashed #FFFFFF !important; } .big_next2{ /*เส้นคั่นบน-ล่าง ของชื่อตอนย่อยด้านล่าง(หลังเนื้อหา ก่อนถึงคอมเม้นท์)*/ width:835px!important; border-bottom:1px dashed #FFF !important } /*กล่อง Vote ให้คะแนนตอนนี้*/ .vote_box{ background:#323848 !important; border:1px solid #323848 !important; } .select-style{ border-top:none!important; border-left:none!important; border-right:1px solid #323848 !important; border-bottom:1px solid #323848 !important; } .vote_box3{ width:50px!important; font-size:14px!important; } .vote_box3{ color:# 323848 !important; ในโค้ดนี้ได้*/ background:#FFF important; /*พื้นหลังของปุ่ม*/ border:1px solid #323848 !important; /*เส้นขอบ ของปุ่ม*/ } .vote_box3:hover{ background:#FFF !important; /*พื้นหลังของปุ่ม เวลาเม้าส์ชี้*/ border:1px solid #323848 !important; /*เส้นขอบ ของปุ่ม เวลาเม้าส์ชี้*/ } .vote_box2{margin-left:5px!important;} <style> <style type="text/css">/*ลบอ่านตอนนี้เลย*/ .action-view-link .call-to-action {display: none;}/*betting-bet*/ #head{display:none!important;} #sec-head,.banner_menu,.menulist{display:none!important;} #google_ads_comment1{display:none!important;} p>a>img{display:none!important;} .app-footer{display:none!important;} .accord-big{display:none!important;} .box01{display:none!important;} .action-view-link .call-to-action { display: none; font-size: none; min-width: 20px; } .chapter-item { position: relative; padding: 3px 0; border-bottom: 0px solid rgba(51, 51, 51, 0) !important; } p#big_text{ outline: #fff dashed 1px; /*สีของเส้น ชนิดของเส้น*/ outline-offset: -10px ; /*ให้เส้นประหุบเข้ามา 8px; }/* betting-bet*/ ul.next li a{background: none !important; border-right: 1px solid #FFFFFF; } p.font_nu02 { background: none !important; } .vote_box {background: none !important; } ul.bigsize li a {&#160; background: none !important; } .toolbar{background:none!important;}.toolbar-container{width:auto!important;}li.toolbar-menu-item.track-ga{font-size:14px;}<!--(cr.itimYen)--> 

    CR.SQW

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×