ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 แอบรัก The Hidden
(GRAYMAN : BEST)
วันรุ่ึ้นผมรีบออไปื้อนมทีร้านสะวื้อหน้าปาอย ผมหันไปเอเอเินผ่านไปพอี ออย่าเียว อย่าเลี้ยวเ้ามา็พอ ผมรีบหันหลั่ายเินให้ลุนาย ผมใเพราะมีมือเ้ามาับที่ล่อนมที่ผมื้อ
“ อบในะ ” ไอ้เอมันบ้า มันเอาหลอเาะลไปในล่อ เินูออาร้าน
“ อูป่ะมึ แล้วเอาอูไปทำไม ”
“ เออน่า อร่อยี พรุ่นี้เอาแบบนี้ใหม่นะ อฟรีพี่อบ ” เอับหัวผม่อนะเินนำไปมหาวิทยาลัย่อน ผมใโรเ้นแร ะเ้ออมาาอแล้ว
“ หวัีเบส วันนี้หน้าายิ้มแย้มมีอะไรมั้ยเนี่ย ” เอริทัผม่อนะาม้วยไอ้เมส์ที่ยืนอยู่้วยัน
“ เปล่า มึามเพื่อนูทำไม ”
“ ูอบไ ” ผมอึ้...
“ หุบปา ” เอริผลัเมส์ออห่า
“ หุบปา แล้วให้อะไร ”
“ น่าเบื่อ อบ็บอว่าอบไป ” ผมบอเอริ ผม็โนผลัอีน วยผมอี
“ วันนี้ไปเที่ยวันมั้ย อย่าเมา ้อนรับเพื่อนใหม่้วย ” เสียเอัแทรเ้ามา
“ มึอยา้อนรับเพื่อนใหม่หรือว่ามึอหัวะ ” เมส์ทัเพื่อนัวเอ เรื่อเมื่อวานทำให้เอไม่สบายใสินะ
“ เออ น่า แล้วเอัน เบส เอริ ไปนะ เี๋ยวอนเย็นไปรับ ”
“ เินไปรับหรอ ” ผมแล้แวเพราะเห็นมันเินมาเรียนทุวัน
“ ไ สนใะเินับพี่มั้ยน้อ ” เอออผม
“ มึหุบปาไปเลยไป.. พี่ใรวะ ” ผมไม่ล้ามอหน้ามันหรอ แ่มันอยู่ใล้ๆสั่นะแย่แล้ว
เย็นอวันนั้นเอมารับผมที่หน้าบ้าน รถแม่โรสวยเลย ผมไม่เยเห็นมันับรถมาเรียนเลย้วย้ำ เอเลี้ยวหัวออาบ้านผมสวนับรถันเียวับเมื่อวาน เห็นเอำลัะหันไปมอ
“ เอ ” ผมึแนเอให้หันมา
“ เี๋ยวรถว่ำ ึทำไม ” เอหันมา้อหน้าผม ผมเห็นว่ารถันนั้นมันเลยไปแล้วผม็ไม่ไ้พูอะไร
“ เป็นอะไร ”
“ เปล่า ”
“ ถามหน่อยสิ ”
“ ว่าไ ”
“ อบันหรอ ” ใเ้น ใเ้น ผมไม่รู้ะทำยัไแล้ว ไม่รู้ว่าะอบยัี
“ ว่าไ ฟัอยู่หรือเปล่า ”
“ อะ... ”
Ringgggggggggg
เสียโทรศัพท์่วยีวิ.. ผมรีบรับสายทันที เอริโทรมาหาผม ผมโรีใเลย ีใที่ะไ้ไม่้ออบำถาม ผมไม่อยาเสียเพื่อน้วย
“ ว่าไวะริ ”
/ มาถึยัวะ /
“ ยัพึ่ออาบ้านรอแปบิ ”
/ ไอ้เมส์มันมาถึ่อนมึอีเนี่ย / ผมำมันริๆ เอผู้ายามีบ
“ หรอ ั้นโีนะ ”
/ เออ /
“ ริับเมส์รออยู่ ” ผมวาสายผม็บอไอ้เอที่ำลัับรถ เวลาับรถมัน็ูเท่ห์ไปอีแบบ
“ ้อแบบนี้ เี๋ยว็หลูหรอมึ ” เอเย่าหัวผมเบาๆ
“ อย่าิ มึนหัว ” ผมับมือมันให้หยุ
“ อะไร มีับมือ ิไรป่ะเนี่ย ” แม่มันทำผมยิ้มไม่บ้าเอ้ย
" เฮ้ย. เลยแล้วๆๆ " ผมรีบทัมัน. เมื่อเอับรถเลยบ้านเอริ เอรีบถอยลับมาพร้อมับมอหน้าผม
" เพราะมึอะ. ทำูเลยเห็นมั้ย " เอว่าผม
" มึแม่.. ูผิหรอวะ " เมส์เปิประูึ้นมานั่บนรถ แ่่อนะนั่มันบัับให้เอริึ้นมา่อนมัน
" เรื่อมาวะ แม่ " เอริบ่น
" พวมึสอนนี่นะ " เอแวอย่าเอือมระอา
" วันนี้ไปเอะไนท์ัน " เอับรถไปทันที
เอะไนท์ลับ
เอเินนำหน้าอย่าำนาทา พวผม็20 ันแล้วเรื่อพวนี้สบายใไ้ ผม็ไม่ีเรียสหรอนะ เรื่อพวนี้เป็นธรรมาอผู้ายป่ะ
" ามสบายเี๋ยวอัวแปบ " ผมนั่มอรอบๆนแม่โรเยอะเลย.
หลัานั้นพวผมัันไปอย่าเมามันส์ สามถึสี่วไ้. ผมแม่โรมึนหัวเลย. ไอ้เอที่เมานหัวทิ่มหัวำ. ผมับมัน็ไม่แพ้ัน. แ่ผมื่มน้อยว่ามันเยอะ
" เบส .. ับรถไหวป่ะ " ผมพยัหน้า. ไอ้สอนนั้นไม่้อพูถึสลบาโ๊ะไปนานแล้ว
" ไหว ลับเหอะ ึแล้ว " ผมลามันลับมาที่ลานอรถ
" ไอ้เบส มึแน่ใหรอว่าับไหว " เมส์ทีู่ะโอเว่าเอริถาม
" เออน่า " ผมึ้นฟันับ.
" ใรใ้ให้พวมึันวะ " ผมับรถไปส่เอริ่อน
" มึะลทำไมไอ้เมส์ " ผมถามไอ้เมส์ที่ลามเอริไป
" เออ เี๋ยวูัารเอ บ้านูอยู่แ่เนี่ย ูไปส่เพื่อนมึ่อน เมาเละเทะ " ผมพยัหน้าราวนี้ผม็้อไปส่ไอ้เอที่บ้านมัน. แล้วผม่อยเินลับบ้านัวเอ
" เบส เลยไปบ้านมึเลย " ผม ะไปบ้านผมทำไม. ทั้ๆที่ถึบ้านมัน่อนแท้ๆ
" ไปทำไมบ้านู "
" ูไม่อยาเอบ้านร้าม ูเ็บวะ " ผมเ้าใวามรู้สึมันเลยเแารถไปอไว้ในบ้านผม. ลาไอ้เอที่ัวอย่าให่ึ้นห้อ
" เบส.. " ผมนั่บ้นอัวเอ. รู้สึเหมือนว่าะมึนๆ เรียสิัวเอ
" ว่า "
" มึ. ำพูแบบนั้น. ือมัน้อาระเลิับูใ่มั้ยวะ " เอฟุบลที่ไหล่ผม
" ูไม่รู้. มึนอนไปเหอะ "
" ูร้อน ออาบน้ำหน่อยิ " เอปลระุมเสื้อเิ้ทออ
แม่้าว. ใผมนี่วบุมไม่อยู่. อะระเบิแล้ว. ยิ่ผมเห็นหน้าอมัน. หน้าผมเริ่มร้อน. ผมรีบหันหน้าหนี่อนะรีบไปหยิบผ้าเ็ัวมาให้เอไปอาบน้ำ
ไม่นานเอ็อาบน้ำเสร็เรียบร้อย. อนนี้ผม็วรไปอาบน้ำเ่นัน. ผมเริ่มเหนียวัวแล้วเ่น. อาบน้ำเรียบร้อย็ออมา้านอ. ผมเริ่มไม่ิแบบปิแล้ว. ใผมำลัืไม่ื่อับเพื่อนัวเอ.
ไอ้เอที่ำลัหลับอยู่บนเีย. ทำให้ผมรู้สึอย่าสัมผัสัวมันมาึ้น. ยิ่ร้อนๆ ยิ่มีอารม์. ผมทำอะไรลไปมันะโรธผมมั้ยเนี่ย.
ผมิอยู่รู่หนึ่ ่อยๆวามือบนัวเอลูบไล้ามเนื้อัวเบาๆ มันใส่เเ่บ็อเอร์นอน. มันบอว่าร้อน. ผมนอนลูบมาถึหน้าท้อมัน. ใผมเ้นไม่เป็นระส่ำ ผมถือวิสาสะลูบทั้ัว
Nc......
Add id Line : Krisdiez
เ้าวันรุ่ึ้นผมรีบปลุไอเอให้ื่นทันที. เพราะพวผม มีสอบอนเ้า
" เอ เ้าแล้ว " ผมเย่าเอ. นมันื่น
" อื้มๆ "
" ูอโทษที " ผมมอหน้ามันที่พึ่ื่น
" เบส "
" เรื่อเมื่อืน. เพราะูเมา "
" อืม "
"แล้วู็เป็นอย่าที่มึ้อารไม่ไ้ "
" อืม " ผมเหมือนโนบอเลิทั้ๆที่ยัไม่ไ้บ
" ั้นูลับละนะ " พูบปุ๊บมันลุออาเีย. ลับบ้านมันทันที
" เบส " เอริเรียผมเสียั
" ว่าไ "
" เรียมึนานไ้ป่ะ " ผมมอหน้ามันๆ. ผมเหลือบไปเห็นเอที่เินออิิวแฟนเาเ้ามาให้ห้อเรียน. เพื่อนๆ ็แวันยให่. ผมสบาับไอ้เอ่อนะมอไปทาอื่น. ผมไม่อยาเ็บ นี่็น่าะอาทิย์หนึ่แล้วที่ผมับมันไม่ไุ้ยันเลย
" วันนั้นมีอะไรวะ "
" อะไรอ่ะ "
" วันนั้นไ วันที่เมาไ "
" เปล่า "
" วันนีู้ลับบ้าน่อนนะ ไม่อยาิน้าววะ " ผมลุึ้นเ็บอเินออไป. ปาาหล่นรเท้าเอพอี. ผม้มเ็บไอ้เอถอยเท้ามาเหยียบมือผมพอี โรเ็บเลย
" โทษที " เสียเอัึ้น. ผมรีบลุึ้นารนั้นเินออาห้อไป
ผมรีบเินออาห้อพ้นประูมาพัหนึ่ ยมือัวเอึ้นมาู. หลัมือถลอนเนื้อที่ปลายนิ้ว้อยเปิออ เลือิบออมาหน่อยๆ เพราะรอเท้าอมัน
ผมรีบเินลับห้อ. ยอมรับว่าไม่ไหว ใผมหน่ะ รับไม่ไหวริๆ ผมรออีแปบ. ใผมะโอเมั้
/////////
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น