ปาฏิหาริย์รักมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #16 : แนะนำว่าที่สามีComplete...100%

◊ SQWEEZ

“วันนี้เค้าคงไม่มาหรอกเชื่อพี่สิ” เขาพูดทำให้ชนิญการทำหน้าสงสัยแปลกๆ “พี่ทริครู้ได้ยังไงคะ” เธอถามทำให้เขายิ้มอย่างอ่านไม่ออกว่ากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน

     “เอาเป็นว่าพี่รู้ก็ละกัน..การก็อย่าใส่ใจเลยพี่ก็พูดไปเรื่อยเปื่อย...” เขากำลังจะพูดต่อแต่เสียงสูงๆของใครคนหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน

     “ยัยการ!แกอยู่ไหนเนี่ย!บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้เอาแอปเปิ้ลไปที่ห้องฉัน!” เสียงผู้หญิงคนนั้นดูโกรธเป็นอย่างมากทำให้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาก็ไม่รู้ว่าชนิญการมีแขก

     “อ้าว!ตายจริง!ลืมเลยนะเนี่ยว่าเธอบอกให้เอาแอปเปิ้ลไปให้ แต่เอ๊ะ!เธอเป็นใครละห๊ะเอลิซถึงมาสั่งฉัน เจ้าของบ้านก็ไม่ใช่ ลูกเจ้าของบ้านก็ไม่ใช่ น้องเจ้าของบ้านก็ไม่ใช่ แขกก็ไม่ใช่..เธอมันก็แค่ลูกติดของเมียน้อยพ่อ!” เธอตอกกลับทำให้เอลิซหรือมัลลิกาดิ้นพล่านจะเข้ามาตบเธอทันที แต่นิคาร์โกก็ยั้งมือเธอไว้

     “นี่คุณ..จะทำอะไรก็ระวังตัวบ้างสินี่มันบ้านใคร ถ้าเค้าแจ้งตำรวจจับคุณจะทำยังไง” เสียงของนิคาร์โกเอ็ดเสียงเรียบ แต่ตอนนี้มัลลิกาเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์กับหน้าอันหล่อเหลาของเขาอยู่

     “หล่อ..หล่อมากอ่ะ..สวัสดีค่ะ..ไม่ทราบว่ามาได้ยังไงคะ เป็นใคร ที่ไหน แล้วมาหาใครหรอคะ” มัลลิกาเปลี่ยนโทนเสียงใหม่จนหวานเลี่ยนแล้วก็ทำตาเป็นประกายทันที

     และก็ยิ่งเบียดเข้าไปใกล้อีกจนชนิญการทนไม่ไหวดันมัลลิกาออกห่างนิคาร์โกทันที “นี่!อย่ามายุ่งกับพี่เขยฉันนะ!” เธอขึ้นเสียงไม่พอใจทำให้ มัลลิกาทำหน้าเสียใจ

     “อะไรกันจ๊ะการ..ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล่ะ” เธอพูดเหมือนกับว่าก่อนหน้านี้นิคาร์โกไม่ได้เห็นกริยามารยาทของเธอที่ทำกับชนิญการ

      “ขอโทษนะ..อย่าพูดแบบนี้เลยมันแอ๊บ!” เธอพูดทำให้มัลลิกาชักสีหน้า แต่ก็กลับมายิ้มให้นิคาร์โกอีกครั้ง

     “อย่าสนใจการเลยค่ะ..ว่าแต่คุณชื่ออะไรเป็นใครมาจากไหนคะคุณยังไม่ได้ตอบเอลิซเลยนะคะ” มัลลิกาพูดเสียงหวานเชื่อมแต่นิคาร์โกก็แกะมือปลาหมึกของเธอออกจนสำเร็จ

     “ผมชื่อนิคาร์โก ไมนอฟเป็น‘สามี’ของทราย” เขาตอบสั้นๆแต่ทำให้มัลลิกาถึงกับช็อก ส่วนชนิญการก็แสยะยิ้มอย่างสะใจที่เห็นมัลลิกาหน้าแตกดังเพล้ง!

     “เอ่อ..ฮ่าฮ่าฮ่าคุณล้อเอลิซเล่นรึปล่าวคะเนี่ย..นี่เล่นแรงไปนะคะ” เธอพูดอย่างขบขันแต่ไม่มีใครหัวเราะไปกับเธอเลย

     “ผมพูดจริงๆครับอ๊ะ!นั่นไงทรายลงมาแล้ว..ทรายครับคุณคนนี้เค้าเป็นใครหรอครับ” นิคาร์โกพูดเสียงหวานเมื่อเห็นจรินดาเดินลงมา

     เขาประคองจรินดาลงมาอย่างอ่อนหวานมาตรงหน้ามัลลิกา เธอก็ยิ้มให้ “อ้าว!เอลิซขึ้นมาทำอะไรบนนี้หรอ..พี่ก็บอกแม่เธอไปแล้วไงว่าห้ามขึ้นมาบนนี้จนกว่าพี่จะสั่ง” เธอพูดเสียงเหรอหราทำให้มัลลิกากำมือแน่นแต่ก็ยังยิ้มให้

     “อะไรกันคะพี่ทราย..ทำไมพี่พูดแบบนี้ล่ะเราก็พี่น้องกันนะคะ” เธอพูดแล้วแสร้งทำหน้าเศร้า

     “พี่น้องกันที่ไหนเอลิซ..เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันซะหน่อยแม่ทรายก็แค่เข้ามาเป็นเมียน้อยพ่อพี่แล้วก็แค่มีเอลิซเป็นลูกติดมาด้วย” จรินดาตอบกลับทำให้มัลลิกาเกือบจะปรี๊ดแตกแต่ก็ยั้งไว้ทัน

     “พี่ทรายอย่าหักหน้าเอลิซกันแบบนี้สิคะ..งั้นเอลิซกลับบ้านก่อนดีกว่านะคะ” เธอพูดจากนั้นก็จะเดินออกไปถ้าเธอไม่พูดซะก่อน

     “อ้อ!เอลิซจ๊ะ..เย็นนี้ขึ้นมาทานข้าวบนนี้นะพี่จะแนะนำว่าที‘สามี’ของพี่อย่างเป็นทางการซะหน่อย” เธอพูดเหมือนจะเยาะเย้ย มัลลิกาเลยหันมาพยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้มจากนั้นก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกไปทันที

     และไม่นานเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทำให้ทั้งสามหันไปมองแล้วชนิญการก็กระโดดมาหาจรินดาแล้วชูนิ้วโป้งให้สุดแขน “เยี่ยม!พี่ทรายเจ๋งสุดๆเลยอ่ะ!” เธอพูดแล้วกระโดดกอดพี่สาวอย่างแรงจนเธอเซเพราะตอนนี้ชนิญการเกือบจะตัวใหญ่กว่าเธอซะแล้ว

     “เบาๆสิทราย..ตัวก็ไม่ได้เล็กๆแล้วนะ” เธอเอ่ยแซวทำให้ชนิญการทำหน้าง่ำงอ

     “ขอโทษค่ะ!แต่พี่ทรายทำได้ไงอ่ะ” เธอถามอย่างตื่นเต้นพาให้เขาเริ่มระแวงซะแล้วสิ ตระกูลนี้ต้องปากร้ายกันทั้งตระกูลแน่ๆ พูดแล้วก็ขนลุก

     “ก็พี่อยู่กับพวกนั้นมาตั้งนานแล้ว รู้ไส้รู้พุงจนหมด พี่รู้ว่าพูดยังไงให้มันทนไม่ได้แล้วก็เดินออกไปกรี๊ดเอง โชคดีนะที่วันนี้พี่ทริคอยู่ด้วยไม่งั้นงานนี้มีตบแน่ๆ” เธอพูดทำให้ชนิญการเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มอย่างล้อเลียน

     “นี่ไปแค่ไม่กี่วันก็คืนดีกันแล้วหรอเนี่ย” เธอพูดอย่างล้อเลียนจรินดาก็ทำท่าจะแย้งแต่เขาก็รั้งเอวเธอเข้ามาไว้ซะก่อน

     “อืม..ทรายน่ะง้อง่ายจะตายเนอะ!” เขาพูดแล้วพยักเพยิดให้เธอเธอเลยก็พยักหน้าอย่างจำยอม

     “ใช่แล้วค่ะ..เออการเย็นนี้บอกแม่บ้านด้วยนะว่าขออาหารที่คิดว่าตัวเองทำอร่อยที่สุดมาซักห้าหกอย่าง ยัยเอลิซจะได้มีความสุขก่อนแล้วค่อยปรี๊ดแตกทีหลังคิดแล้วก็สะใจเนอะ” จรินดาพูดแล้วก็หัวเราะไปพร้อมกับชนิญการโดยที่เขายังยืนงงๆอยู่เล็กน้อย ทำไมพวกเธอสองคนจะต้องสะใจกันขนาดนั้น บ้านนี้รังสีความอาฆาตต้องเยอะมากแน่ๆเลยTT

-Loading…75%-

-6.00น.-

     อาหารเย็นถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ทำให้ทุกคนมารวมตัวกันตาม ‘คำสั่ง’ ของจรินดา

      วันนี้เธอนั่งหัวโต๊ะพร้อมกับนิคาร์โกและชนิญการที่นั่งอยู่ทางฝั่งซ้ายและขวา ตามด้วยมัลลิกาและศสิภา และมัลลิกาก็กระดี๊กระด๊าเมื่อได้นั่งข้างนิคาร์โก ระหว่างทานข้าวมัลลิกาแทบจะไม่ได้ทานข้าวเองด้วยซ้ำ เอาแต่ตักให้นิคาร์โก

     เธอมองก็อดหมั่นไส้ไม่ได้จนต้องเคาะจานเสียงดัง “เอลิซจ้ะ” เธอเรียกพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆให้ มัลลิกาก็ส่งยิ้มกลับมาให้

     “ว่าไงคะพี่ทราย” มัลลิกาตอบกลับด้วยเสียงที่หวานกว่า

     “จะไม่กินข้าวบ้างหรอจ๊ะ..มัวแต่ตักให้ ‘สามี’ เดี๋ยวจะไม่อิ่มเอานะ” เธอพูดทำให้มัลลิกาอึ้งงันไปเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มให้อีกครั้ง

     “อุ๊ย!จริงด้วย..มัวแต่หลงความหล่อของพี่ทริคเลยไม่ได้กินข้าวเลย” เธอพูดเสียงกระแนะกระแหนแล้วตักข้างของตัวเองกินต่อ จรินดาก็ถอนหายใจน้อยๆกับท่าทีของมัลลิกา เธอล่ะเอือมจริงๆ คงจะปล่อยๆไปนั่นแหละถือว่าทำทาน

     และนิคาร์โกก็ตักอาหารมาให้เธอ “กินเยอะๆสิทราย..เดี๋ยวก็ผอมแห้งกันพอดี” นิคาร์โกพูดเธอเลยยิ้มแห้งๆแล้วตักข้าวเข้าปาก

     “พี่ทริคเป็นลูกครึ่งหรอคะ”

     “ครับ”

     “ลูกครึ่งอะไรหรอคะ”

     “เยอรมนีครับ”

     “แล้วอยู่ที่นั่นตั้งแต่เกิดเลยรึปล่าวคะ”

     “ผมอยู่ที่นี่ตอนเด็กๆน่ะครับ พออายุ18ก็ต้องกลับประเทศ ตอนนั้นผมเพิ่งจะเป็นแฟนกับทรายได้ไม่นานเลย” เพราะคำว่าแฟน ทำให้มัลลิกาอยากจะกรี๊ดจริงๆ

     ทำไมจรินดามีแต่ผู้ชายหล่อๆรวยๆเข้ามาในชีวิตโดยที่ไม่ต้องไขว่คว้าเลยซักนิด ไม่เหมือนเธอที่ต้องด้นรนเอาตัวเข้าแลก แต่เพียงไม่นานผู้ชายพรรณนั้นก็ตีจากหายไปจากชีวิตทุกคน

     “ใช่..ตอนนั้นน่ะพี่ทริคกับพี่ทรายรักกันมากเลยนะ..ตอนที่พี่ทริคไปพี่ทรายร้องไห้แทบตาย” ชนิญการเสริมอย่างสะใจ

      และระหว่างที่ชนิญการพูดเยาะเย้ย ก็ทำให้จรินดาหน้าร้อนผ่าวไปด้วย ก็ชนิญการเล่นพูดซะเสียงดังนิคาร์โกก็พลอยรู้ไปด้วยว่าเธอคิดถึงเขามากแค่ไหน

      และเวลาที่เขาหันมายิ้มให้เธอ ก็ยิ่งทำให้เธออยากมุดแผ่นดินหนี คราวนี้ต้องโทษชนิญการคนเดียวเลย

      “พี่ทรายบ่นถึงพี่ทริคให้การฟังทุกวันเลยก่อนที่การจะไปเรียนต่อ...บอกว่าเมื่อไหร่พี่ทริคจะกลับมา..อยากเจอพี่ทริค คิดถึงพี่ทริคมากๆแล้วก็ร้องไห้..จริงมั้ยคะพี่ทราย” ชนิญการถามทำให้เธอทำตาตื่น ทำไมต้องถามเธอด้วยนะ

     “เอ่อ..จะ..จริงมั้งพี่จำไม่ได้แล้วน่ะ” เธอบอกปัดแล้วหน้าก็แดงก่ำ เขาก็ยิ้มกริ่มอย่างเปี่ยมสุขที่อย่างน้อยเธอก็คิดถึงเขา เหมือนที่เขาคิดถึงเธอ

     “ทานข้าวกันต่อเถอะผมยังไม่อิ่มเลย” เขาพูดเพราะไม่อยากให้เธอเป็นลม เพราะร่างเล็กหน้าแดงบ้างซีดบ้างจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้

    เมื่อทุกคนทานข้าวกันเรียบร้อย จรินดาก็ใช้ปลายช้อนเคาะที่แก้วเบาๆจนเกิดเสียงดังทำให้ทุกคนหันมามอง

     “งั้นฉันก็ขอประกาศเลยล่ะกันนะว่าพี่ทริคคือสามีของฉันแล้วเค้าก็จะมาอยู่ที่นี่กับฉันนับต่อจากนี้...ใครที่คิดว่าพอฉันแต่งงานจะย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ควรจะเปลี่ยนความคิดใหม่ได้แล้ว..เพราะฉัน!...จะไม่ไปไหนทั้งนั้น” เธอพูด เขาก็สังเกตเห็นแววตาอาฆาตของศสิภาที่ส่งผ่านมา ถึงเขาจะไม่เคยรู้จักมาก่อนแต่ก็พอจะเดานิสัยออกว่าเป็นคนอย่างไร

     “พูดอะไรน่ะนัง..เอ่อทราย..ไม่เหมาะสมเลยนะ” เสียงศสิภาพูด เขาก็ดูสงครามบนโต๊ะอย่างใจจดใจจ่ออยากจะรู้เหลือเกินว่าครั้งนี้ใครจะชนะ แต่ถ้าให้เดาก็คงจะเป็นจรินดาอีกเช่นเคย ปากเธอน่ะคมยิ่งกว่ากรรไกรเสียอีก

     “ฉันพูดอะไร..ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ..เธอร้อนตัวไปเองรึปล่าว” เธฮตอบกลับเสียงเรียบ

     “ป้าก็แค่พูดว่า..ไปพูดกับคนอื่นเค้าอย่างนั้นมันไม่เหมาะเลยนะ ป้าไม่ได้ร้อยตัวซะหน่อย” ศสิภารีบตอบทำให้ยกยิ้ม

     “อืมๆๆ..ไม่ร้อนตัวก็ไม่ร้อนตัวครั้งนี้ฉันไม่อยากจะเถียงด้วยเริ่มเอือมแล้วสิ...การ..ถ้าสองแม่ลูกนี้กินกันจนสมใจแล้วก็อย่าลืมรีบเชิญกลับบ้านของตัวเองด้วยล่ะ..ไม่อยากให้เสนียดเมียน้อยติดบ้านเดี๋ยวชีวิตคู่พี่จะล่มเอา..ไปกันเถอะค่ะพี่ทริค ทรายอยากไปนั่งฟังเพลงให้สบายอารมณ์ซักหน่อย” จรินดาพูดแล้วเรียกเขา เขาเลยยิ้มให้แล้วพาเดินออกมาจากบ้าน

     เห็นรึปล่าว เขาเดาไม่ผิดยังไงๆเธอก็ต้องแทะเล็มคนอื่นเอาไว้ก่อนให้คนอื่นเค้าเจ็บใจเล่นแล้วก็เดินจากไปให้คนอื่นเค้าร้องกรี๊ดลั่นบ้าน ทำไงได้ก็เขารักเธอถึงเธอจะปากร้ายไปนิดแต่เขาก็ชอบ เหมือนโรคจิตดีฮ่าฮ่าฮ่า

-Complete…100%-

    ชะแว็บบบบ!มาต่อให้แล้วค่าาาา คิดถึงเค้ากันบ้างป่าวตะเอง เราแต่งแบบนี้มันเป็นงายบ้างอ่า ไม่เคยแต่งนะเนี่ยแนวร้ายๆบอกเลย-..-เรื่องนี้เรื่องแรกจริ' ก็พอดีว่าตัวเองก็ไม่ใช่คนปากร้ายด้วยอะนะ^^