ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : อย่าดื้อนักสิ
◊
SQWEEZ เช้าวันต่อมาเมื่อคืนจรินดาค้อนค้างจะนอนหลับสนิท เพราะนิคาร์โกไม่ได้รบกวนอะไรเธออีกนอกจากตอนนั้น เพียงแต่แค่เธอมโนไปเอง เพียงแค่เขากระถบตัวไปมาก็คิดว่าเขาจะทำอะไรตนเองซะแล้ว
วันนี้เธอตื่นเร็วกว่าปกติเพราะไม่อยากอยู่ในห้องนี้นานเกินไป เธอเลยเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก็พบว่าแซมยืนอยู่ที่เดิมของเมื่อวาน
" นี่ที่ประจำของนายเลยใช่มั้ยเนี่ย " เธอทักทายทำให้แนลว์หันกลับมายิ้มให้
" ก็คงงั้นครับ..ทำไมคุณทรายตื่นเร็วจังล่ะครับ "
" ฉันตื่นเร็วบ้างไม่ได้รึไงขนาดนายยังตื่นก่อนฉันเลย " เธอแย้งทำให้แนลว์พยักหน้ายิ้มๆ
" นี่เพิ่งจะ7โมงอย่าเพิ่งหิวนะครับ..เจ้านายบอกว่าจะกินข้าวตอน8โมง " แนลว์พูดก่อนทำให้เธอยู่หน้า
" ฉันไม่หิวหรอกน่า..ขอออกไปเดินเล่นนะ " เธอพูดอย่างตื่นเต้น
" ไม่ได้ครับ..เมื่อวานถ้าเจ้านายหาคุณทรายไม่เจอผมตายแน่เลยนะครับ " แนลว์ปฏิเสธเสียงหนักแน่น
" อะไรอ่ะแนลว์..นายให้ฉันไปเหอะ หรือนายไปกับฉันฉันดีนะ " เธอพูดแล้วทำตาเป็นประกายอีกครั้ง
และสุดท้ายแนลว์ก็ยอมออกมากับจรินดาจนได้ เธอเป็นแม่มดรึปล่าวเนี่ย ขออะไรก็สมปราถนาไปซะหมด
" อุ๊ย!แนลว์ๆ ฉันอยากได้แว่นกันแดดอันนั้นอ่ะ ซื้อให้หน่อยสิฉันไม่มีอะไรติดตัวเลย นะๆๆๆๆ " จรินดาพูดเมื่อเดินผ่านร้านแว่นกันแดด และถูกใจกับแว่นกันแดดสีฟ้าบลอนด์อันนึงเธอก็เขย่าแขนแนลว์ไม่หยุดอย่างเด็กที่อยากได้ของเล่นมากๆ
และเธอก็ได้มันมาจนได้ เธอยิ้มขอบคุณแนลว์แล้วสวมมันทันทีแล้วก็เดินต่อ แนลว์ก็ถอนหายใจน้อยๆแล้วก็เดินตามต่อไป
" อ้าาา..สบายจัง " จรินดาพูดหลังจากนอนราบกับพื้นทรายแล้วอ้าแขนอ้าขาด้วยท่าทางผ่อนคลายสุดๆ
" คุณทรายครับ..นี่เราก็เดินมานานแล้วนะครับอีกแค่10นาทีอาหารก็จะตั้งโต๊ะแล้วคุณทรายไม่หิวหรอครับ..อีกอย่าง...ถ้าเจ้านายลงมาไม่เจอคุณทรายเดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกนะครับ " แนลว์พูดทำให้จรินดาผงกหัวขึ้นแล้วจ้องหน้าเขาทันที
" ไม่อ่ะ..เบื่อ ขออยู่ตรงนี้นานๆละกัน ไม่อยากกลับไปเจอตาเฒ่าหัวงู " จรินดาพูดทำให้แนลว์หลุดขำออกมาอย่างอดไม่อยู่
" เจ้านายไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะครับแค่20ปลายๆ5555 " ปากแก้ให้เจ้านายแต่ก็กลับหัวเราะ
" ใครหาว่าฉันแก่ " เสียงทุ้มของนิคาร์โกดังขึ้นทำให้ทั้งสองหยุดหัวเราะแล้วหันกลับไปมอง
" มีความสุขนักรึไงนั่งนินทาคนอื่นน่ะ " นิคาร์โกยังบ่นไม่ยอมหยุด
" ก็นินทานายแล้วมันสนุกนี่หน่า เนอะ!แนลว์ " เํอำูดแล้วถามความเห็นแนลว์
" จริงครับ..เฮ้ย!ไม่จริงครับทำแบบนี้มันไม่ถูกเลยนะครับ " เขาแก้ใหม่ทันทีเมื่อเห็นสายตาอาฆาตจากนิคาร์โก
" เฟค!! " สองเสียงประสานกันมาทางแนลว์ทำให้เขาชี้หน้าตัวเอง
" ผมเนี่ยนะครับ..ไม่จริ๊งไม่จริงอย่างผมน่ะเค้าเรียกว่าสองจิตสองใจต่างหาก " แนลว์ยังเข้าข้างตัวเองแล้วรีบวิ่งหนีทันทีเมื่อนิคาร์โกเตรียมตัวถอดรองเท้า
" ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ " นิคาร์โกบ่นพึมพัมระหว่างทางกลับบ้านของเธอ
" ใช่..นายน่ะน่ากลัว..ฉันถึงชอบอยู่กับแนลว์มากกว่านายไง " เธอตอบถึงแม้จะรู้ว่าเขาแค่พูดลอยๆ
" หึ..ฉันไม่แคร์หรอกนะ..แค่เธอนอนร่วมห้องกับฉันกินข้าวกับฉันทุกมื้อ..แล้วก็ห้ามหนีไปไหนแค่นี้เธอก็จะไม่สูญเสียความเป็นตัวเองให้ฉันแล้วล่ะ..แต่ก็ไม่แน่นะ...เธออยู่กับมันมากเกินไปเธอก็อาจจะเสียความเป็นตัวเองให้มันก็ได้ ทางที่ดีอยู่ห่างๆมันบ้างก็ดี " นิคาร์โกพูดประโยคยาว ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย
" ยังไงก็เถอะ..ฉันไม่กลัวหรอกถ้าเป็นแนลว์เพราะฉันรู้ว่าแนลว์ไม่ได้มีนิสัยแบบนายที่ทั้งห่าม เถื่อน ใช้วิธีบีบบังคับแบบที่คนอื่นเค้าปฏิเสธไม่ได้ " เธอนี่ปากเก่งเอาเรื่อง นิคาร์โกคิดในใจ แล้วรวบตัวเธอเข้ามาใกล้แต่เธอก็ดิ้นสู้ไม่หยุด
" เธอนี่มันดื้อจริงๆเลยนะ..ฉันน่าจะทำสัญญาเพิ่มมากกว่านี้เธอจะได้ไม่ต้องด่าฉันอยู่แบบนี้..หึ!กับคนอื่นน่ะคิดว่าเค้าเป็นคนดีน่าชื่นชมแค่ทีกับฉันเลวบ้าง ห่ามบ้าง เถื่อนบ้าง ฉันมันไม่ดีกว่าคนอื่นตรงไหนเงินฉันก็มี ลูกน้องฉันก็มี เธออยากได้อะไรฉันก็ให้ได้หมดแล้วแต่เธอเลยว่าเธอต้องการอะไรเท่าไหร่หรือว่าแค่ไหน แบบนี้!ไม่ดีรึไง! " เขาพูดเสียงติดโมโหทำให้เํอหัวเราะเบาๆ
" ก็แบบนี้แหละที่ฉันไม่ชอบ..ไอพวกที่ชอบเอาเงินฟาดหัวคนอื่น แล้วก็คิดว่าตัวเองเหนือกว่าใครๆทั้งที่ตัวเองก็อยู่ในแผ่นดินเดียวกัน เหยียบพื้นเหมือนกันเอ๊ะ!หรือว่านายมีคนรองมือรองเท้าให้อยู่แล้ว แต่ยังไงนายก็ต้องทำงานเหมือนกัน ถูกมั้ยล่ะ..เอาเป็นว่าฉันเข้าไปนอนเล่นในห้องก่อนนะกินข้าวเมื่อไหร่มห้คนเข้าไปเรียก " เธอพูดประโยคยาวโดยที่เขาไม่แย้งอะไรเลยปล่อยให้เธอแกะมือเขาออกแล้วเดินขึ้นห้องไป
" ก็ฉันไม่อยากให้เธออยู่กับใครนอกจากฉัน " เขาพูดตามหลังเธอไปเสียงแผ่วเบาแต่ก็แค่แผ่วเบาเท่านั้นเพราะเธอก็คงจะไม่ได้ยิน
มาแล้ว มาแล้ว!!! เรื่องนี้ไม่อัพนานแฟนคลับก็จะหายตลอด โธ่!อย่างอนกันสิค๊าาา
ส่วนเรื่องที่มีคนถามว่าแต่งแล้วตันหรอ? ก็อาจจะมีบ้างไรบ้างค่ะ ขอบคุณคนที่เม้นให้นะคะมีกำลังใจเยอะเบย
อีกอย่างค่ะ จะบอกว่าอาจจะไม่ได้อัพบ้างนะคะเพราะว่าเดี๋ยวจะเปิดเทอมเดือนหน้าแล้วอ่า
วันนี้เธอตื่นเร็วกว่าปกติเพราะไม่อยากอยู่ในห้องนี้นานเกินไป เธอเลยเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก็พบว่าแซมยืนอยู่ที่เดิมของเมื่อวาน
" นี่ที่ประจำของนายเลยใช่มั้ยเนี่ย " เธอทักทายทำให้แนลว์หันกลับมายิ้มให้
" ก็คงงั้นครับ..ทำไมคุณทรายตื่นเร็วจังล่ะครับ "
" ฉันตื่นเร็วบ้างไม่ได้รึไงขนาดนายยังตื่นก่อนฉันเลย " เธอแย้งทำให้แนลว์พยักหน้ายิ้มๆ
" นี่เพิ่งจะ7โมงอย่าเพิ่งหิวนะครับ..เจ้านายบอกว่าจะกินข้าวตอน8โมง " แนลว์พูดก่อนทำให้เธอยู่หน้า
" ฉันไม่หิวหรอกน่า..ขอออกไปเดินเล่นนะ " เธอพูดอย่างตื่นเต้น
" ไม่ได้ครับ..เมื่อวานถ้าเจ้านายหาคุณทรายไม่เจอผมตายแน่เลยนะครับ " แนลว์ปฏิเสธเสียงหนักแน่น
" อะไรอ่ะแนลว์..นายให้ฉันไปเหอะ หรือนายไปกับฉันฉันดีนะ " เธอพูดแล้วทำตาเป็นประกายอีกครั้ง
และสุดท้ายแนลว์ก็ยอมออกมากับจรินดาจนได้ เธอเป็นแม่มดรึปล่าวเนี่ย ขออะไรก็สมปราถนาไปซะหมด
" อุ๊ย!แนลว์ๆ ฉันอยากได้แว่นกันแดดอันนั้นอ่ะ ซื้อให้หน่อยสิฉันไม่มีอะไรติดตัวเลย นะๆๆๆๆ " จรินดาพูดเมื่อเดินผ่านร้านแว่นกันแดด และถูกใจกับแว่นกันแดดสีฟ้าบลอนด์อันนึงเธอก็เขย่าแขนแนลว์ไม่หยุดอย่างเด็กที่อยากได้ของเล่นมากๆ
และเธอก็ได้มันมาจนได้ เธอยิ้มขอบคุณแนลว์แล้วสวมมันทันทีแล้วก็เดินต่อ แนลว์ก็ถอนหายใจน้อยๆแล้วก็เดินตามต่อไป
" อ้าาา..สบายจัง " จรินดาพูดหลังจากนอนราบกับพื้นทรายแล้วอ้าแขนอ้าขาด้วยท่าทางผ่อนคลายสุดๆ
" คุณทรายครับ..นี่เราก็เดินมานานแล้วนะครับอีกแค่10นาทีอาหารก็จะตั้งโต๊ะแล้วคุณทรายไม่หิวหรอครับ..อีกอย่าง...ถ้าเจ้านายลงมาไม่เจอคุณทรายเดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกนะครับ " แนลว์พูดทำให้จรินดาผงกหัวขึ้นแล้วจ้องหน้าเขาทันที
" ไม่อ่ะ..เบื่อ ขออยู่ตรงนี้นานๆละกัน ไม่อยากกลับไปเจอตาเฒ่าหัวงู " จรินดาพูดทำให้แนลว์หลุดขำออกมาอย่างอดไม่อยู่
" เจ้านายไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะครับแค่20ปลายๆ5555 " ปากแก้ให้เจ้านายแต่ก็กลับหัวเราะ
" ใครหาว่าฉันแก่ " เสียงทุ้มของนิคาร์โกดังขึ้นทำให้ทั้งสองหยุดหัวเราะแล้วหันกลับไปมอง
" มีความสุขนักรึไงนั่งนินทาคนอื่นน่ะ " นิคาร์โกยังบ่นไม่ยอมหยุด
" ก็นินทานายแล้วมันสนุกนี่หน่า เนอะ!แนลว์ " เํอำูดแล้วถามความเห็นแนลว์
" จริงครับ..เฮ้ย!ไม่จริงครับทำแบบนี้มันไม่ถูกเลยนะครับ " เขาแก้ใหม่ทันทีเมื่อเห็นสายตาอาฆาตจากนิคาร์โก
" เฟค!! " สองเสียงประสานกันมาทางแนลว์ทำให้เขาชี้หน้าตัวเอง
" ผมเนี่ยนะครับ..ไม่จริ๊งไม่จริงอย่างผมน่ะเค้าเรียกว่าสองจิตสองใจต่างหาก " แนลว์ยังเข้าข้างตัวเองแล้วรีบวิ่งหนีทันทีเมื่อนิคาร์โกเตรียมตัวถอดรองเท้า
" ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ " นิคาร์โกบ่นพึมพัมระหว่างทางกลับบ้านของเธอ
" ใช่..นายน่ะน่ากลัว..ฉันถึงชอบอยู่กับแนลว์มากกว่านายไง " เธอตอบถึงแม้จะรู้ว่าเขาแค่พูดลอยๆ
" หึ..ฉันไม่แคร์หรอกนะ..แค่เธอนอนร่วมห้องกับฉันกินข้าวกับฉันทุกมื้อ..แล้วก็ห้ามหนีไปไหนแค่นี้เธอก็จะไม่สูญเสียความเป็นตัวเองให้ฉันแล้วล่ะ..แต่ก็ไม่แน่นะ...เธออยู่กับมันมากเกินไปเธอก็อาจจะเสียความเป็นตัวเองให้มันก็ได้ ทางที่ดีอยู่ห่างๆมันบ้างก็ดี " นิคาร์โกพูดประโยคยาว ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย
" ยังไงก็เถอะ..ฉันไม่กลัวหรอกถ้าเป็นแนลว์เพราะฉันรู้ว่าแนลว์ไม่ได้มีนิสัยแบบนายที่ทั้งห่าม เถื่อน ใช้วิธีบีบบังคับแบบที่คนอื่นเค้าปฏิเสธไม่ได้ " เธอนี่ปากเก่งเอาเรื่อง นิคาร์โกคิดในใจ แล้วรวบตัวเธอเข้ามาใกล้แต่เธอก็ดิ้นสู้ไม่หยุด
" เธอนี่มันดื้อจริงๆเลยนะ..ฉันน่าจะทำสัญญาเพิ่มมากกว่านี้เธอจะได้ไม่ต้องด่าฉันอยู่แบบนี้..หึ!กับคนอื่นน่ะคิดว่าเค้าเป็นคนดีน่าชื่นชมแค่ทีกับฉันเลวบ้าง ห่ามบ้าง เถื่อนบ้าง ฉันมันไม่ดีกว่าคนอื่นตรงไหนเงินฉันก็มี ลูกน้องฉันก็มี เธออยากได้อะไรฉันก็ให้ได้หมดแล้วแต่เธอเลยว่าเธอต้องการอะไรเท่าไหร่หรือว่าแค่ไหน แบบนี้!ไม่ดีรึไง! " เขาพูดเสียงติดโมโหทำให้เํอหัวเราะเบาๆ
" ก็แบบนี้แหละที่ฉันไม่ชอบ..ไอพวกที่ชอบเอาเงินฟาดหัวคนอื่น แล้วก็คิดว่าตัวเองเหนือกว่าใครๆทั้งที่ตัวเองก็อยู่ในแผ่นดินเดียวกัน เหยียบพื้นเหมือนกันเอ๊ะ!หรือว่านายมีคนรองมือรองเท้าให้อยู่แล้ว แต่ยังไงนายก็ต้องทำงานเหมือนกัน ถูกมั้ยล่ะ..เอาเป็นว่าฉันเข้าไปนอนเล่นในห้องก่อนนะกินข้าวเมื่อไหร่มห้คนเข้าไปเรียก " เธอพูดประโยคยาวโดยที่เขาไม่แย้งอะไรเลยปล่อยให้เธอแกะมือเขาออกแล้วเดินขึ้นห้องไป
" ก็ฉันไม่อยากให้เธออยู่กับใครนอกจากฉัน " เขาพูดตามหลังเธอไปเสียงแผ่วเบาแต่ก็แค่แผ่วเบาเท่านั้นเพราะเธอก็คงจะไม่ได้ยิน
มาแล้ว มาแล้ว!!! เรื่องนี้ไม่อัพนานแฟนคลับก็จะหายตลอด โธ่!อย่างอนกันสิค๊าาา
ส่วนเรื่องที่มีคนถามว่าแต่งแล้วตันหรอ? ก็อาจจะมีบ้างไรบ้างค่ะ ขอบคุณคนที่เม้นให้นะคะมีกำลังใจเยอะเบย
อีกอย่างค่ะ จะบอกว่าอาจจะไม่ได้อัพบ้างนะคะเพราะว่าเดี๋ยวจะเปิดเทอมเดือนหน้าแล้วอ่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น