ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ปาฏิหาริย์รักมาเฟีย

    ลำดับตอนที่ #11 : อย่าดื้อนักสิ

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ย. 57


    SQWEEZ เช้าวันต่อมาเมื่อคืนจรินดาค้อนค้างจะนอนหลับสนิท เพราะนิคาร์โกไม่ได้รบกวนอะไรเธออีกนอกจากตอนนั้น เพียงแต่แค่เธอมโนไปเอง เพียงแค่เขากระถบตัวไปมาก็คิดว่าเขาจะทำอะไรตนเองซะแล้ว
         วันนี้เธอตื่นเร็วกว่าปกติเพราะไม่อยากอยู่ในห้องนี้นานเกินไป เธอเลยเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก็พบว่าแซมยืนอยู่ที่เดิมของเมื่อวาน
         " นี่ที่ประจำของนายเลยใช่มั้ยเนี่ย " เธอทักทายทำให้แนลว์หันกลับมายิ้มให้
         " ก็คงงั้นครับ..ทำไมคุณทรายตื่นเร็วจังล่ะครับ "
         " ฉันตื่นเร็วบ้างไม่ได้รึไงขนาดนายยังตื่นก่อนฉันเลย " เธอแย้งทำให้แนลว์พยักหน้ายิ้มๆ
         " นี่เพิ่งจะ7โมงอย่าเพิ่งหิวนะครับ..เจ้านายบอกว่าจะกินข้าวตอน8โมง " แนลว์พูดก่อนทำให้เธอยู่หน้า
         " ฉันไม่หิวหรอกน่า..ขอออกไปเดินเล่นนะ " เธอพูดอย่างตื่นเต้น 
         " ไม่ได้ครับ..เมื่อวานถ้าเจ้านายหาคุณทรายไม่เจอผมตายแน่เลยนะครับ " แนลว์ปฏิเสธเสียงหนักแน่น
         " อะไรอ่ะแนลว์..นายให้ฉันไปเหอะ หรือนายไปกับฉันฉันดีนะ " เธอพูดแล้วทำตาเป็นประกายอีกครั้ง
         และสุดท้ายแนลว์ก็ยอมออกมากับจรินดาจนได้ เธอเป็นแม่มดรึปล่าวเนี่ย ขออะไรก็สมปราถนาไปซะหมด
         " อุ๊ย!แนลว์ๆ ฉันอยากได้แว่นกันแดดอันนั้นอ่ะ ซื้อให้หน่อยสิฉันไม่มีอะไรติดตัวเลย นะๆๆๆๆ " จรินดาพูดเมื่อเดินผ่านร้านแว่นกันแดด และถูกใจกับแว่นกันแดดสีฟ้าบลอนด์อันนึงเธอก็เขย่าแขนแนลว์ไม่หยุดอย่างเด็กที่อยากได้ของเล่นมากๆ
         และเธอก็ได้มันมาจนได้ เธอยิ้มขอบคุณแนลว์แล้วสวมมันทันทีแล้วก็เดินต่อ แนลว์ก็ถอนหายใจน้อยๆแล้วก็เดินตามต่อไป
         " อ้าาา..สบายจัง " จรินดาพูดหลังจากนอนราบกับพื้นทรายแล้วอ้าแขนอ้าขาด้วยท่าทางผ่อนคลายสุดๆ
         " คุณทรายครับ..นี่เราก็เดินมานานแล้วนะครับอีกแค่10นาทีอาหารก็จะตั้งโต๊ะแล้วคุณทรายไม่หิวหรอครับ..อีกอย่าง...ถ้าเจ้านายลงมาไม่เจอคุณทรายเดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกนะครับ " แนลว์พูดทำให้จรินดาผงกหัวขึ้นแล้วจ้องหน้าเขาทันที
         " ไม่อ่ะ..เบื่อ ขออยู่ตรงนี้นานๆละกัน ไม่อยากกลับไปเจอตาเฒ่าหัวงู " จรินดาพูดทำให้แนลว์หลุดขำออกมาอย่างอดไม่อยู่
         " เจ้านายไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะครับแค่20ปลายๆ5555  " ปากแก้ให้เจ้านายแต่ก็กลับหัวเราะ
         " ใครหาว่าฉันแก่ " เสียงทุ้มของนิคาร์โกดังขึ้นทำให้ทั้งสองหยุดหัวเราะแล้วหันกลับไปมอง
         " มีความสุขนักรึไงนั่งนินทาคนอื่นน่ะ " นิคาร์โกยังบ่นไม่ยอมหยุด
         " ก็นินทานายแล้วมันสนุกนี่หน่า เนอะ!แนลว์ " เํอำูดแล้วถามความเห็นแนลว์
         " จริงครับ..เฮ้ย!ไม่จริงครับทำแบบนี้มันไม่ถูกเลยนะครับ " เขาแก้ใหม่ทันทีเมื่อเห็นสายตาอาฆาตจากนิคาร์โก
         " เฟค!! " สองเสียงประสานกันมาทางแนลว์ทำให้เขาชี้หน้าตัวเอง
         " ผมเนี่ยนะครับ..ไม่จริ๊งไม่จริงอย่างผมน่ะเค้าเรียกว่าสองจิตสองใจต่างหาก " แนลว์ยังเข้าข้างตัวเองแล้วรีบวิ่งหนีทันทีเมื่อนิคาร์โกเตรียมตัวถอดรองเท้า
         " ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ " นิคาร์โกบ่นพึมพัมระหว่างทางกลับบ้านของเธอ
         " ใช่..นายน่ะน่ากลัว..ฉันถึงชอบอยู่กับแนลว์มากกว่านายไง " เธอตอบถึงแม้จะรู้ว่าเขาแค่พูดลอยๆ
         " หึ..ฉันไม่แคร์หรอกนะ..แค่เธอนอนร่วมห้องกับฉันกินข้าวกับฉันทุกมื้อ..แล้วก็ห้ามหนีไปไหนแค่นี้เธอก็จะไม่สูญเสียความเป็นตัวเองให้ฉันแล้วล่ะ..แต่ก็ไม่แน่นะ...เธออยู่กับมันมากเกินไปเธอก็อาจจะเสียความเป็นตัวเองให้มันก็ได้ ทางที่ดีอยู่ห่างๆมันบ้างก็ดี " นิคาร์โกพูดประโยคยาว ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย
         " ยังไงก็เถอะ..ฉันไม่กลัวหรอกถ้าเป็นแนลว์เพราะฉันรู้ว่าแนลว์ไม่ได้มีนิสัยแบบนายที่ทั้งห่าม เถื่อน ใช้วิธีบีบบังคับแบบที่คนอื่นเค้าปฏิเสธไม่ได้ " เธอนี่ปากเก่งเอาเรื่อง นิคาร์โกคิดในใจ แล้วรวบตัวเธอเข้ามาใกล้แต่เธอก็ดิ้นสู้ไม่หยุด
         " เธอนี่มันดื้อจริงๆเลยนะ..ฉันน่าจะทำสัญญาเพิ่มมากกว่านี้เธอจะได้ไม่ต้องด่าฉันอยู่แบบนี้..หึ!กับคนอื่นน่ะคิดว่าเค้าเป็นคนดีน่าชื่นชมแค่ทีกับฉันเลวบ้าง ห่ามบ้าง เถื่อนบ้าง ฉันมันไม่ดีกว่าคนอื่นตรงไหนเงินฉันก็มี ลูกน้องฉันก็มี เธออยากได้อะไรฉันก็ให้ได้หมดแล้วแต่เธอเลยว่าเธอต้องการอะไรเท่าไหร่หรือว่าแค่ไหน แบบนี้!ไม่ดีรึไง! " เขาพูดเสียงติดโมโหทำให้เํอหัวเราะเบาๆ
         " ก็แบบนี้แหละที่ฉันไม่ชอบ..ไอพวกที่ชอบเอาเงินฟาดหัวคนอื่น แล้วก็คิดว่าตัวเองเหนือกว่าใครๆทั้งที่ตัวเองก็อยู่ในแผ่นดินเดียวกัน เหยียบพื้นเหมือนกันเอ๊ะ!หรือว่านายมีคนรองมือรองเท้าให้อยู่แล้ว แต่ยังไงนายก็ต้องทำงานเหมือนกัน ถูกมั้ยล่ะ..เอาเป็นว่าฉันเข้าไปนอนเล่นในห้องก่อนนะกินข้าวเมื่อไหร่มห้คนเข้าไปเรียก " เธอพูดประโยคยาวโดยที่เขาไม่แย้งอะไรเลยปล่อยให้เธอแกะมือเขาออกแล้วเดินขึ้นห้องไป
         " ก็ฉันไม่อยากให้เธออยู่กับใครนอกจากฉัน " เขาพูดตามหลังเธอไปเสียงแผ่วเบาแต่ก็แค่แผ่วเบาเท่านั้นเพราะเธอก็คงจะไม่ได้ยิน
         มาแล้ว มาแล้ว!!! เรื่องนี้ไม่อัพนานแฟนคลับก็จะหายตลอด โธ่!อย่างอนกันสิค๊าาา 
         ส่วนเรื่องที่มีคนถามว่าแต่งแล้วตันหรอ? ก็อาจจะมีบ้างไรบ้างค่ะ ขอบคุณคนที่เม้นให้นะคะมีกำลังใจเยอะเบย
         อีกอย่างค่ะ จะบอกว่าอาจจะไม่ได้อัพบ้างนะคะเพราะว่าเดี๋ยวจะเปิดเทอมเดือนหน้าแล้วอ่า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×