ปาฏิหาริย์รักมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #10 : ข้อตกลง

◊ SQWEEZ " ฮึๆ งั้นก็กลัวฉันให้มากๆนะเพราะยังไงเธอก็ต้องนอนเตียงเดียวกับฉันอีกนานเลยล่ะ " นิคาร์โกพูดอย่างไม่เดือดร้อนทั้งที่ในใจตอนนี้อย่างจะจับเธอมาบีบคอให้ตายไปเลย
     " แต่ฉันคิดว่าไม่นานเกินรอหรอก..พอนายแก้แค้นฉันสมใจก็คงจะหายไปจากชีวิตฉันอยู่แล้ว รอนิดรอหน่อยมันจะเป็นอะไรไป " เธอตอบกลับเสียงเรียบ
     " เธอไปเข้าใจอะไรแบบนี้มาจากไหนหรอ..ใครว่าฉันจะแก้แค้นเธอจนสมใจแล้วหายไปสู้อยู่ให้เธอช้ำใจไปจนตายยังดีกว่า จริงมั้ย..จรินดา " เขาถามแล้วจับคางเธอแผ่วเบาแต่เธอก็สะบัดออกนอย่างรังเกียจ
     " ยังไงๆฉันก็จะรอ..รอจนกว่านายจะเบื่อฉันยังไงนายก็เบื่อของเก่าๆอยู่แล้วหนิ " เธอพูดแล้วสะบัดหน้าเธอไปทางห้องครัว
     " นี่แนลว์!ทำไมช้าอย่างงี้เนี่ยฉันไม่กินแล้วนะ!รอกินข้าวเย็นทีเดียวเลยดีกว่าทำไมนายช้าไม่ทันใจฉันแบบนี้เนี่ย " พอเธอเถียงกับเขาเสร็จก็เดินเข้าไปบ่นแนลว์ต่อ
     " ครับๆผมเพิ่งจะเข้ามาเองอย่างบ่นสิครับ "
     " นายเข้ามานานแล้วต่างหากสำหรับฉันมันช้ามากรู้ไว้ด้วยนะ..อารมณ์เสียชะมัด! "เธอพูดเสียงหงุดหงิดแล้วยืนกอดอกอย่างคุณหนูเอาแต่ใจ เห็นแล้วไม่เหมือนผู้หญิงที่ยืนเถียงกับเขาเมื่อกี้เลย
     จนแล้วจนรอดอาหารเย็นก็เสร็จจนได้ตอนนี้จรินดาและนิคาร์โกกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ 
     " ทั้งๆที่เธอบอกว่าหิวแต่ทำไมเอาแต่เขี่ยอาหารเล่นอยู่นั่นล่ะ " เขาพูดแล้วยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
     " ไม่รู้..ฉันหิวแต่กินไม่ลง " เธอตอบอย่างคนเหม่อพาให้เขาเลิกคิ้ว
     " ทำไมล่ะ " 
     " เพราะ...ฉัน....เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอก " จากที่จรินดากำลังเหม่อ อยู่ดีๆก็สะดุ้งเล็กน้อยแล้วก็เปลี่ยนอารมณ์กระทันหัน
     นิคาร์โกก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากและนั่งกินข้าวต่อและชำเลืองมองเธอไปด้วย
     นี่ก็ดึกมากแล้วแต่นิคาร์โกก็ยังไม่เข้ามาในห้องทำให้เธอสบายใจไปเปราะหนึ่งเขาอาจจะเข้าห้องอื่นนอนไปแล้วล่ะ เธอถอนหายใจอย่างโล่งออกจากนั้นก็นอนคลุมตัวอย่างมิดชิด แล้วสติก็ค่อยๆหายไปจนลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ
     เอ๊ะ!จั๊กจี้จัง อะไรเนี่ย ทำไมมันเคลื่อนที่ได้ด้วยจากลำคอลงมาเรื่อยๆถึงเนินอก หน้าท้องและมาหยุดที่ขาอ่อนของเธอ 
     จรินดาหัวเราะออกมาน้อยๆรู้สึกแปลกๆอย่างไม่เคยรู้สึก ความสงสัยทำให้เธอเปิดเปลือกตาขึ้นดูแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเป็นนิคาร์โกที่กำลังป้วนเปี้ยนอยู่บริเวณหน้าท้องของเธอ
     " กรี๊ด!! " เธอกรี๊ดเสียงแปดหลอดแล้วผลักเขาออกทันทีแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะเซเลยแม้แต่น้อย
     " อ้าว..ตื่นแล้วหรอ " เขาพูดอย่างยิ้มๆแล้วเลื่อนตัวขึ้นมาประทับริมฝีปากลงกับริมฝีปากเรียวของเธอ
     " ชอบใช่มั้ย " เขาอย่างหยอกล้อเมื่อถอนจูบออกมาแล้ว
     " ไอ้เลว.... " เมื่อเธอด่าเขาก็ประกบริมฝีลงไปอีก
     " ไอ้.. " 
     " เอาสิ..เธอค่าฉันหนึ่งคำฉันก็จะจูบเธอหนึ่งครั้ง " เขาพูดดักทำให้เธอหยุดทำแล้วตัวแข็งทื่อทันที
     เมื่อเงียบอยู่นานอยู่ดีๆเธอก็ต้องร้องวี๊ดขึ้นมาเมื่อเขาขึ้นคร่อมเธอแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้โชคดีที่เธอดันอกเขาไว้ทัน
     " นี่!นายจะทำอะไรน่ะ! " จรินดาถามด้วยความตกใจแต่เขายกยิ้ม
     " ก็บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉัน ผัวกับเมียทำอะไรกันแบบนี้ไม่ถูกรึไง " เขาเริ่มแทะโลมบริเวณลำคอเธอซะแล้วตอนนี้เธอใจเต้นไม่เป็นส่ำ
     " ยะ..อย่าทำแบบนี้สิ " เธอเอ่ยห้ามเสียงสั่นแล้วพยายามดันเขาออก
     " ทำไมล่ะ " เขาถามเสียงสั่นพร่าเล็กน้อย
     " ฉะ..ฉันไม่ชอบ " เธอยังผลักไสเขาออกไม่ยอมหยุด
     เขาพยายามอย่างมากในการ 'ปลุกปล้ำ' เธอ แต่เธอก็ยังไม่ยอมคนอะไรใจแข็งอย่างงี้เนี่ย เธอทำให้เขาอารมณ์เสียและหมดอารมณ์ทันที
     เขาถอนหายแรงๆอย่างเบื่อๆ " นะ..นายหยุดนะ ขอร้อง ล่ะ " เธอยังพยายามอ้อนวอนเขาจนหมดอารมณ์เลยทีเดียว
     " งั้น..เรามาทำข้อตกลงกันดีมั้ย " เขาหยุดการกระทำแต่ก็ยังไม่ยอมลงไปนอนดีๆ
     " ข้อตกลง..ข้อตกลงอะไร " เธอถามหน้าแดงพร่า
     " ฉันจะไม่ทำอะไรเธอ..เอ๊ะไม่สิอาจจะมีบ้างนิดๆหน่อยๆ แต่เธอต้องอยู่กับฉันที่นี่ห้ามหนีไปไหน " เขาให้ขอเสนอทำให้เธอนิ่งไปเล็กน้อย
     " มันเป็นข้อเสนอที่ฉันไม่กล้าเลือก " จรินดาพูดเสียงแผ่วเบา
     " ทำไมล่ะ " เขาถามอย่างยิ้มๆ
     " ฉันขอถามอะไรก่อน..เอ่อ..คือถ้าเรา..มีอะไรกันแล้ว แล้วนายจะปล่อยฉันไปเลยใช่มั้ย " 
     " ต้องคิดดูก่อน " คำตอบของเขาทำให้เธอเบ้หน้า
     " บอกเลยว่าฉันเลือกอันไหนก็เสียเปรียบทั้งนั้น " เธอพูดทำให้เขาหัวเราะร่า
     " แน่นอน..จะเลือกข้อไหนเธอก็เสียเปรียบทั้งนั้นแต่อยู่ที่ว่าอันไหนเสียน้อยหรือเสียมากกว่ากัน " เขาตอบ
     " หรืออีกอย่าง..เธอจะยอมเสียตัวให้ฉันหายไปหรือจะรักศักดิ์ศรีแล้วอยู่กับฉัน ฉันสาบานได้ว่าฉันเป็นสุภาพบุรษพอที่จะไม่ทำอะไรเธอ คนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้นแล้วแต่เธอจะเลือกนะ " ดูเหมือนเขาจะบีบบังคับให้เธอเลือกข้อสุดท้ายมากกว่านะ
     " ฉัน...ตกลง "
     " ตกลง..ตกลงข้อไหนหรอ "
     " ฉันจะอยู่ที่นี่..แล้วนายก็นอนได้แล้ว " เธอพูดแล้วดันตัวเขาให้นอนลงข้างๆเธอ เขาก็ยอมเมื่อได้คำตอบที่ชัดเจนแล้ว
     ท่ามกลางความมืดเมื่อเธอหลับไปแล้วแต่เขาก็ยังยิ้มอย่างมีความสุขอยู่อย่างนั้น
     ถึงจะเสียใจที่เธอไม่ยอมมีอะไรกับเขา แต่ก็ดีใจที่เธอรักศักดิ์ศรีตัวเองมากกว่า อยากจะรู้จริงๆว่ารักศักดิ์กับเขาแค่คนเดียวรึปล่าว
มาแล้วค้าบบ วันนี้อัพให้อย่างจุใจ อย่าลืมเม้นบ้างก็ได้55เพื่อกำลังใจของไรท์ไง อยากรู้ว่าที่แต่งเนี่ยสนุกจิงป่าวไม่มีใครบอกเลยอ่า เค้าตั้งใจเขียนตัวเองอย่าลืมตั้งใจอ่านน๊าาา