ปาฏิหาริย์รักมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #5 : แผนการชิงตัวเจ้าสาว

◊ SQWEEZ ณ บ้านในสวนหลังคฤหาสน์ซึ่งเป็นบ้านที่จรินดาปลูกไว้ให้ศสิภาและมัลลิกาลูกสาวของเธอ เพื่อไม่ให้ทั้งสองขึ้นมายุ้มย่ามบนคฤหาสน์ จริงๆแล้วถ้า ' อัศวเมฆา นุติยาวัฒน์ ' พ่อของเธอไม่ขอเอาไว้ว่าถ้าเขาเสียไป ก็อย่าให้ทั้งสองออกไป อย่างน้อยก็ให้อยู่ในที่ดินนี้ร่วมกับเธอ เธอเลยอดตกลงไปไม่ได้
     ศสิภาเดินกระทืบเท้าเข้ามาในบ้านด้วยความเจ็บใจ มัลลิกาที่ยืนพิงโต๊ะอาหารอยู่เห็นมารดาเดินเข้ามาแบบนั้นเลยถามไป " เป็นอะไีรคะคุณแม่ " เธอพูดแล้วเดินเข้าไปหามารดา
     " นังทรายมันด่าแม่อีกแล้ว!แม่ไม่ยอม!แม่ไม่ยอมเข้าใจมั้ย!!!!เอลิซ!!!!! " ศสิภาตะโกนด้วยความแค้น
     " แล้วแม่ได้เยาะเย้ยมันรึยังคะ " มัลลิกาถามทำให้ศสิภาถอนหายใจแรงๆ
     " ยัง!มันมาด่าแม่ก่อนแล้วก็เดินไปเลย " เธอพูดเสียงไม่พอใจ แล้วก็กรี๊ดอีกหน เธอเลยต้องรีบเข้าไปปิดปากไว้
     " คุณแม่ใจเย็นๆสิคะ...ยังไงพอมันแต่งงานไปเราก็ย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ได้ ไม่ต้องมีมารมารบกวนแล้วล่ะค่ะ ยังไงๆคุณแม่ก็เป็นเมียคุณพ่อนะคะ " เธอพูดให้ศสิภาใจเย็นลง และศสิภาก็กลับมายิ้มอีกครั้งด้วยความสะใจ
     " จริงสินะ...งั้นแม่ขึ้นไปอาบน้ำนอนดีกว่าแค่นับวันรออีกนิดเดียวแม่ก็กลับมาสบายแล้ว..คิดแล้วก็สะใจนังทรายมัน...จะไปไหนก็ไปเถอะลูกกลับดึกได้แต่อย่าเช้านะ " นางพูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป ส่วนมัลลิกาที่แต่งตัวสวยรออยู่แล้วก็เดินไปสตาร์ทรถBMWที่อัศวเมฆาซื้อให้ก่อนเสียชีวิตขับออกไป เพื่อที่จะไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเช่นทุกวัน
ในห้องของจรินดาตอนนี้เธอกำลังคุยกับใครคนนึงอยู่ " นี่!ตกลงแกให้ฉันเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งแกจริงๆป่ะ " เสียงปี๊ดของมายเฟรนด์ดังออกมานอกโทรศัพท์ทำให้เธอส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
     " ก็ได้...ถ้ามันเป็นความต้องการของแก " เธอพูดเสียงเนือยๆ
     " แกเป็นไรป่าววะ "
     " ไม่รู้ดิ...รู้สึกไม่อยากหมั้นแล้วอ่ะ..ยกเลิกตอนนี้ทันมั้ย "
     " เห้ย!ไม่ได้นะแก...ถ้าแกยกเลิกแบบนี้นักข่าวก็มารุมจิกกัดแกอะดิ ฉันไม่ยอมแน่ " นางพูดทำให้เธอถอนหายใจออกมา
     " ยังไงๆฉันก็ต้องหมั้นใช่มั้ย "
     " แล้วแกไปปากดีทำอยากหมั้นทำไมล่ะ...พอเจอรักเก่าทีเดียวถอดใจซะงั้น " มายเฟรนด์พูดทำให้เธอเถียงทันที
     " ไม่ใช่!ฉันไม่ได้ถอดใจเพราะแบบนั้น..ไอคนแบบนั้นฉันไม่เสียเวลาไปหามันหรอก " เธอเถียงไปทำให้มายเฟรนด์ถอนหายใจออกมาแล้วก็เงียบไป
    " งั้นแค่นี้ก่อนดีกว่าว่ะ..เหนื่อย " เธอบอกจากนั้นก็วางสายไปเลย
     แต่เพียงแค่แป๊บเดียวเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกหนเธอเลยทำหน้าเซ็งๆ
     " จะโทรมาอีกทำไม..บอกแล้วไงว่าเหนื่อย " 
     "เหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอคะ " เสียงหวานของใครคนนึงที่โทรเข้ามาถามขึ้น นี่ไม่ใช่มายเฟรนด์หรอกหรอ คำถามนี้ทำให้เธอขมวดคิ้ว
     " ขอโทษนะคะ...ไม่ทราบว่าใครกำลังพูดสายคะ " เธอพูดด้วยเสียงสุภาพ นักข่าวหรอ คงไม่ใช่ใครจะโทรมาดึกๆดื่นๆ ว่าแต่เสียงมันคุ้นๆนะ
     " ดิฉัน ชนิญการ นุติยาวัฒน์ ค่ะ...ไม่ทราบว่าจำได้รึยังคะ " เสียงหวานตอบกลับมาอย่างกวนๆ แต่ทำให้จรินดาตาเบิกโพล่ง
     " การ!การจริงๆใช่มัย!ดีใจจังเลย!อยู่นั่นเป็นไงบ้าง เรียนจบรึยัง ให้พี่ไปรับได้รึปล่าว แล้ว.. "
     " พอๆๆๆแล้วค่ะพี่ทราย..ไม่ต้อถามแล้วค่ะ ไว้ถึงไทยเมื่อไหร่การยินดีให้ถามตลอด24ชั่วโมงเลยค่ะ " เธอพูดทำให้จรินดาเงียบไปแต่หน้าก็ยังยิ้มไม่หุบ
     " วันพรุ่งนี้พี่ทรายว่างมั้ยคะ...มารับการที่สนามบินหน่อย "
     " แล้วนี่เรียนจบรึยัง..หรือแค่มาเที่ยวsummerเฉยๆ " 
     " จบแล้วค่ะ "
     " แล้วนี่รับปริญญาแล้วหรอ..ทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้ไปแสดงความยินดีด้วย " 
     " เพิ่งรับไปเมื่อวานเองค่ะ...ก็เหมือนพี่ทรายนั่นแหละตอนรับปริญญาไม่เห็นชวนใครไปแสดงความยินดีเลย "
     " โอเค..ไม่เถียงก็ได้..กี่โมงล่ะพี่จะได้ไปรับถูก "
     " 10โมงค่ะ...แค่นี้ก่อนนะคะที่ไทยคงดึกแล้วใช่มั้ยคะ "
     " อือ5ทุ่มแล้วล่ะ "
     " งั้นGoodnightนะคะจุ๊บ " ชนิญการพูดประโยคสุดท้ายแล้วก็วางสายไปปล่อยให้พี่สาวยิ้มด้วยความดีใจที่จะได้เห็นหน้าน้องสาวสายเลือดเดียวกันที่ไม่ได้เจอกันมานาน
ส่วนที่คฤหาสน์ไมนอฟในห้องทำงานของนิคาร์โก ถึงแม้จะดึกเพียงไหน แต่นิคาร์โกและการ์ดทั้งหลายก็ยังทำงานกันอยู่และนี่เขาก็เพิ่งเลิกการประชุมลูกน้องทุกคน " แนลว์ " เขาเรียกชื่อของแนลว์พร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้่ใหญ่ของโต๊ะทำงาน ทำให้แนลว์ยืนนิ่งรอคำสั่งของเจ้านายทันที
     " ที่ฉันให้ไปหามามีคนเอาประวัติมาให้รึยัง "
     " นี่ครับเจ้านาย...นางสาวจรินดา นุติยาวัฒน์ อายุ 25 ปี จบปริญญาตรีที่ไทยมหา'ลัยธรรมศาสตร์ จบปริญญาโทที่รัสเซียมหา'ลัยมอสโกครับ.....ตอนนี้กำลังจะหมั้นกับร้อยตำรวจตรี วัฒนา ดุริยางค์กุล อาทิตย์หน้าครับ " แนลว์รายงาน พร้อมกับนิคาร์โกที่เปิดดูประวัติไปพลางๆจริงๆแล้วไม่รู้จะดูไปทำไมเพราะเขาจำได้หมดทุกอย่างเกี่ยวกับเธอแค่คนเดียว
     " เตรียมตัวให้ดีละกัน " เขาพูดทำให้แนลว์และบราวด์สงสัย
     " เตรียมตัวอะไรครับ " บราวด์ถามด้วยความไม่เข้าใจเล็กน้อย
     " เตรียมตัวกับแผนชิงตัวเจ้าสาวไง " นิคาร์โกไขคำตอบให้จากนั้นก็เดินออกจากห้องไปพักผ่อน
     แนลว์และบราวด์ดูจะไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่กับแผนการของเขาแต่จะทำไงได้นิคาร์โกเป็นเจ้านายของพวกเขา แล้วอีกอย่างพวกเขาก็เลือกแล้วที่จะทำงานกับมาเฟีย เพราะฉะนั้นก็ต้องทำตัวให้เป็นไร้จิตใจเข้าไว้ แต่ก็ใช่สินะเจ้านายที่เขาทำงานด้วยได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสิงห์แห่งเยอรมนีเชียวนะ
เช้าวันรุ่งขึ้นวันนี้จรินดาดูตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะตอนนี้เธออยู่ที่สนามบินและกำลังจะได้เจอหน้าน้องสาวของเธอซึ่งห่างกันไป3ปีเต็มๆ " พี่ทราย! " เสียงหนึ่งตะโกนทางด้านหลัง ทำให้เธอหันหลังไปแล้วก็ยิ้มเมื่อพบว่าเป็นชนิญการนั่นเอง เธอเดินไปแล้วสวมกอดน้องสาวด้วยความคิดถึง " เป็นไงบ้างล่ะเราโตขึ้นรึปล่าวเนี่ย " เธอแซวเล็กน้อยทำให้ชนิญการหน้ามุ้ยทันที
     " พี่ทรายอ่ะ " เธอหัวเราะแล้วส่ายหัวน้องตัวเอง จากนั้นก็พาเธอขึ้นรถไป
     ระหว่างทางเธอเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในบ้านระหว่างที่ชนิญการไม่อยู่ให้ฟังจนกระทั่งถึงเรื่องหนึ่ง " การจำป้าวีได้มั้ย " เธอถามทำให้ชนิญการพยักหน้าน้อยๆ
     " ป้าวีหรอคะ..ทำไมหรอคะ " ชนิญการถาม
     " ยัยป้านั่นเข้ามาเป็นเมียน้อยพ่อก่อนที่พ่อจะตาย " 
     " จริงหรอคะ..ทำไมการไม่รู้เลย "
     " แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงล่ะ..แต่จะบอกไว้ก่อนนะยัยป้านั่นน่ะ..มันร้ายมาก ชอบทำตัวเป็นใหญ่ทั้งๆที่คฤหาสน์นั้นก็เป็นของพี่..อย่าทำตัวดีๆกับมันนะการ...ถ้านังนั่นมันดีกับการแสดงว่ามันกำลังเล่นละครอยู่ " เธอพยักหน้าหงึกๆ ทำไมศสิภาที่เธอเคยรู้จักไม่เห็นเป็นแบบนั้นเลยล่ะ แต่ก็เถอะเค้าอาจจะเปลี่ยนไปจริงๆก็ได้ คิดได้แค่นี้รถก็เข้ามาจอดที่คฤหาสน์จรินดาเลยพาชนิญการมาที่ห้องหลังจากที่เธอเก็บสัมภาระเข้าที่เรียบร้อยแล้ว " แล้วนอกจากนี้..มีอะไรอีกรึปล่าวคะ " ชนิญการถามอีกครั้งทำให้จรินดาทำหน้านึกได้ขึ้นมา
     " อ้อ..มีสิ..พี่กำลังจะหมั้น " เธอตอบทำให้ชนิญการตาเบิกโพล่ง
     " พี่ทราย..เรื่อสำคัญแบบนี้เพิ่งนึกได้หรอคะ "
     " จริงๆแล้วเรื่องนี้ไม่สำคัญมากหรอกสำหรับพี่ " เธอตอบทำให้ชนิญการถอนหายใจน้อยๆ
     " ถ้าพี่ทริคอยู่คงจะเตือนพี่ได้นะคะ " ชนิญการพูดทำให้เธอหัวเราะในลำคออย่างเหยียดๆ
     " ฮึ..นายนั่นน่ะหรอจะมาอบรมพี่..ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะใช่...แต่ตอนนี้น่ะไม่ใช่ " เธอพูดทำให้ชนิญการชักสีหน้างง
     " อะไรหรอคะ..หรือว่า...พี่ทริคกลับมาแล้ว!จริงหรอคะพี่ทราย!! " ชนิญการตะโกนลั่นจนเธอหูจะแตก แต่ก็พยักหน้าน้อยๆอย่างฉุนๆเมื่อคิดถึงนิคาร์โก
     " กลับมาแล้ว...แต่เค้าดูมีอำนาจมากๆเลยล่ะ..แต่เสียอย่างนึง...ควรจะไปเอาหมาออกมาจากปากก่อนจะมาพูดกัน...(ผู้ชายอะไรตอนเด็กๆยังเป็นคนดีอยู่เลย..พอโตแล้วทั้งจอมเผด็จการแถมยังปากไม่ดีอีก) " เธอเติมประโยคหลังในใจ
     " พี่ทรายพาการไปหาพี่ทริคหน่อยได้มั้ยคะ " ชนิญการพูดทำให้เธอส่ายหน้าหวือทันที
      " ไม่ๆๆๆๆ..ไม่มีทางแน่การ พี่จะไม่ไปเจอหน้านายนั่นเด็ดขาด " เธอยื่นคำขาดแต่ชนิญการก็ยังมาออดอ้อนออเซาะแล้วทำตาเป็นประกายอยู่
     " เถอะนะคะพี่ทราย...การแค่อยากเจอพี่ทริคเอง..แค่ครั้งเดียวก็ได้นะพี่ทราย " 
     " อยากไปก็ไปเอง..มายุ่งอะไรกับพี่เล่า "
     " แต่การไปอยู่มอสโกตั้ง3ปีที่นี่อะไรๆก็เปลี่ยนไปทั้งนั้นแหละ..อีกอย่างพี่ทรายบอกเองว่าพี่ทริคดูมีอำนาจมากถ้าเกิดเค้าจะฆ่าทรายขึ้นมา การก็ช่วยตัวเองไม่ได้สิคะ " ชนิญการหาข้ออ้างร้อยแปดมาอ้างจนเธอใจอ่อนจนได้และตกลงจะไปหานิคาร์โกในวันนี้