ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : OS : close friend
close friend
เเนะนำให้เปิอ่านในเว็บน้ะ้ะะไ้ฟัเพลละมุนๆฟินๆไปามๆัน้า
ผมเื่อว่าทุน่า็มีเพื่อนสนิทันทั้นั้นผม็เอ็มีเ่นันเพื่อนสนิทผมื่อานยอลเราสนิทันมาไปไหนมาไหน้วยันบ่อยๆแ่านยอลน่ะเป็นประเภทหวเพื่อนไม่ว่าผมะลอเปิใบใรสันเา็ะอลผมลอเลยแ่ผมเอ็หวานยอลไม่เเพ้ันผมไม่อบถ้าานยอละไปไหนมาไหนับผ.นอื่นถ้าไม่ใ่ผมหรือุยับผนอื่น่อหน้าผมผม็ะหุหิทุทีไม่่าาานยอลเลยที่มีทาทาเเบบเียวับผมถ้ามีผมาวนุยหรือีบวามสัมพันธ์อเราสอนเริ่มสับ้อนึ้นเรื่อยๆเพราะไม่่อยะมีเพื่อนผหรือผมาเ้าใล้พวเราสอนสัเท่าไรผมเอ็ไม่รู้เหมือนันว่าพวเาลัวอะไรันแ่พวผม็ไม่ไ้สนใอะไรสัเท่าไรพวผม็มีเพื่อนนอื่นเหมือนันแ่่าโรเรียนเท่านั้น
"แบฮยอน!!!"านยอลนั้มอเพื่อนสนิทัวแสบอเาำลันั้พิมอะไรไม่รู้อยู่หน้าออมไม่สนใเาเลยไม่เล่นับเาเลยานยอลเลยเเล้ระโไป๋ะเอ๋แบฮยอนา้านหลัเลยทำให้นัวเล็สะุโย้แถบเ้าอี้ารระทำนั้นสร้าเสียหัวเราะให้านยอลเป็นอย่ามา
"เล่นเหี้ยไรอมึเนี้ยหัวใเือบวาย"แบฮยอนพูพราับน่าอ้า้ายไป้วยแล้วลุึ้นไปบหัวานยอลทันที
ป้าปป!!!
"โอ้ยยยย!!เี้ยบหัวุไม!!"แบฮยอนยิ้มรุ่มริ่มให้ับสีหน้าเ็บปว่อนะวิ่เ้าห้อน้ำไปไม่พูาานยอลเลยสถบออมาเสียั
"ฝาไว้่อนเถอะมึ"านยอลพูพราลูบหัวัวเอปอยๆมือหรือีนว่ะเนี้ยบมาไ้เ็บิบหายานยอลบ่นอุบอิบอยู่นเียว่อนะเินไปนั้อยู่ปลายเียพร้อมหยิบโทรศัพท์มาเล่นไปพราๆ
เานั้เล่นโทรศัพท์อนไปสัพัู่ๆเสียเรียเาอโทรศัพท์เเบ็ัึ้นึ่นัวเล็เอ็ยัไม่ออาห้อน้ำานยอลละวามสนใาโทรศัพท์อน่อนะหยิบโทรศัพท์แบมาูเบอร์ว่าใรโทรมา็ปราเบอร์แปลานยอลรับทันที่อนะรอำที่เาพูบ่อยถ้าใรโทรมาเป็นเบอร์เเปลหรือนแปลหน้ามาวนุย่อนะพูน้ำเสียหวนๆอบลับไป
"โหล ุผัวเเบนอนเอาันอยู่ไม่มีไรุวาน้ะ"านยอลอบไปพราๆมวิ้วหมุ่นทันทีที่ปลายสายอบลับมา
(ไหนอฟัเสียราเเบหน่อย)
ปลายสายอบลับมาพร้อมับเเบฮยอนที่ออมาาห้อน้ำพอีแบฮยอนเ็หัวพรามอหน้าเพื่อนสนิทที่มวิ้วเป็นปมโทรศัพท์ับใรสันโยไม่ไ้สัเว่าโทรศัพท์ที่านยอลำลัถือสายอยู่เป็นอน่อนะเินไปนั่โ๊ะเรื่อแป้่อนะหยิบที่เป่าผมมาเป่าผมอัวเอพราไ้ยินานยอลรอ่านในสายุให่แล้ววาไปแ่ิ้ว็ยัมวอยู่อย่านั้นเาเป่าผมเสร็็เินไปนั้ัอานยอลที่ำลันั้พิมรายานอยู่หน้าออมพร้อมทำหน้าาอ้อนเป็นลูหมา่อนะนำหัวทุยๆอนไปถูๆไหล่แร่อย่าอออ้อน
"เป็นอะไรอ้อนอยาไ้ไรว่ามา"านยอลพูออมาในะที่ยั่ออยู่ับหน้าออมที่อนนี้เปลี่ยนไปเป็นเมเเทนรายานที่นัวสูำลัทำเมื่อี้
"เมื่อีุ้ยับใร"แบฮยอนพูเสียอู่อี้เพราะเาำลับไหล่านยอลอยู่เลยทำให้สิ่ที่เเบฮยอนพูมาเมื่อี้ไม่ับวับเสียเมที่ัสนั่น
"ห้ะ?เมื่อี้พูว่าไรน้ะ"านยอลเอียหูไปใล้ๆนนัวเล็พราลเสียเมลเพราะไม่ไ้ยินในสิ่ที่แบฮยอนพูเมื่อี้่อนที่แบฮยอนะอเอวหนาแน่นพร้อมพูอีรั้
"เมื่อีุ้ยับใร"
"พวที่ามีบมึนั้นละ"านยอลอบปัพรา้มลไปสูมุมผมนิ่มที่พึ่สระผมมามาๆอเเบฮยอน่อนะ้มลไปฟัเเ้มนบนัอย่าหมั่นเี้ยว
"ห้ะ?ใร?เาโทรมาหาุหรอ?"แบฮยอนเ้ัวสบานัวสูทันทีที่รู้ว่านที่โทรมานั้นเป็นพวที่ามีบแบเอาอีแล้วานยอลอบหยิบโทรศัพท์เามารับสายาใรไม่รู้ทุที
"ุไม่รู้"านยอลอบพราหลบสายาุเาทาอ้อม่อนะ่อับเมที่นเล่น่อ
"มึนิุบอว่าอย่าเอาโทรศัพท์ุมาเล่นถ้าป๊าม๊าโทรมาะเป็นไ"แบฮยอนบ่นพราึแ้มทั้สอ้าอานยอลเล่น่อนะลุออาัอานยอลไปล้มัวลนอนที่เียพอีับที่านยอลปิอมทันทีที่นัวเล็ลุออาั
"ปิไฟ้วย"เเบฮยอนสั่พราหลับาเรียมที่ะนอน่อนานยอละล้มัวลนอน้าพร้อมว้าเอวบามาอ่อนะูบหน้าผาเนียนอเเบฮยอนพร้อมหลับไป
ิ้ๆิ้ๆิ้ๆ
เสียนาฬิาปลุอนเ้าับร่าสอร่าที่นอนอันลมานยอลยื่นมือไปปิ่อนะลุึ้นหยิบผ้าเ็ัวเเล้วเินไปที่ห้อน้ำทันทีโยไม่ปลุนัวเล็ที่หลับเป็นายอยู่อนนี้เพราะวันนี้เป็นวันหยุเาไม่มีเหุำเป็นอะไรที่้อปลุนัวเล็ืนปลุในวันหยุมีเ็บัวันมั้ถึแม้ว่าวันนี้เาับแบะมีนัไปสวนสนุัน็เถอะเเ่พวเาุยันแล้วว่าะไปอนบ่าย
แ่ถ้าะถามว่าทำไมานยอลถึื่นเ้าเพราะเา้อไปทำธุระอนเ้าโมเเล้วลับมาทำอาหารให้แบฮยอนิน่อวันนี้เา้อลับบ้านให่เพราะป๊าม๊าโทรนัเรื่อเรียนบับธุระิที่บ้านแล้ว็..นัูัวผมบอพวท่านไว้แล้วว่าผมไม่แ่ผมน้ะะแ่ับแบฮยอนนเียวใ่ผมอบแบอบมาั้แ่เอันรั้แรเเล้ว้วยผมไม่รู้หรอว่ามันะิยัไับผมแ่วันนี้ผม็ะสารภาพรัับมันแล้วแล้วที่ผมอบลที่มาบ้านพวท่านเพราะะุยเรื่อนี้
ร่าสูเินไปที่โลอรถ่อนที่ะแทรัวึ้นไปที่รถLamborghini Gallardo LP 550-2 พร้อมมุ่หน้าไปบ้านอระูลปาร์ทันที
รถหรูออยู่หน้าบ้านหลัให่่อนะสุ่แรถไปให้ลูน้อนสนิทอเาพร้อม้าวเท้าเ้าบ้านทันทีพอานยอลเ้ามาในัวบ้าน็เห็นพ่อแม่แล้ว็ผ.ับุอาะูลเวนั้อยู่้วยานยอลทำหน้าเอื่อม่อนะเินเ้าไปนั้ใล้ๆผ.นนั้นเธอยิ้มรุ่มริ้มเหมือนเินอาย่อนที่ผู้ให่ะพูุยัน่อ
“หนูานยอลโเป็นหนุ่มแล้วหรอเนี้ยแหมหล่อริๆ”ุอาเว โบอมเปิบทสนทนาเเสร้ทำเป็นมผม
“รอบุรับ”านยอลอบเสียเเ็่อนะหยิบโทรศัพท์มาเล่นไปพราๆแ้เบื่อเพราะผู้ให่เาำลัุยันเรื่อธุระิันอยู่ไม่นาน้อวามอแบฮยอน็เ้ึ้นแ้เือนผมเ้าไปอ่าน่อนะพิมอบลับไป้วยสีหน้ายิ้มแป่น
Byun B : นี่!านยอลื่นแล้วทำไมไม่ปลุแล้วนี่ไปไหนแ่เ้าเนี้ยะไม่ไปสวนสนุแล้วหรอ?
Park C : มาทำธุระ้านออ่ะเี๋ยว10โม็ลับละอว่าอยู่ในู้เย็นอ่าินไปพราๆ่อนละันเี๋ยวลับไปทำอาหารให้ิน
Byun B : รีบๆลับมาน้ะั้นุไปอาบน้ำละ
Park C : นี่ยัไม่อาบน้ำอีหรอ?
Byun B : อะไร็ุพึ่ื่นนิ
“านยอล!”ปาร์ อารึลพูเสียุเ้าลูายัวแสบที่เอาแ่เล่นโทรศัพท์ะที่ำลัอยู่ับแ
Park C : ไปอาบไ้และเี๋ยวุทำธุระแปปเี๋ยวลับละะพาไปสวนสนุ
านยอลอบ้อวามสุท้าย่อนะผละหน้าออาหน้าอโทรศัพท์มอผู้เป็นมาราอย่าเอื่อมๆพร้อมอบลับไปอย่าไม่สบอารม์สัเท่าไรนี่็ะ10โมเเล้ว้วยเี๋ยวไปไม่ทันทำอาหารให้นัวเล็ิน
“รับ”านยอลอบลับ่อนะเ็บโทรศัพท์ลระเป๋าาเพร้อมเปิบทสนทนาทันที
“ถ้าเรียผมมาเพื่อที่ะูัวหรือะให้หมั้นหมายับใรผมออบว่าไม่เพราะผมมีนที่อบอยู่แล้วเเละถ้าะเรียมาเพียเพราะเท่านี้ั้นผมอัว่อนน้ะรับสวัสีรับ”านยอลลุึ้น้มโ้ให้ระูลเว่อนะเินออมาโยไม่ฟัเสียผู้เป็นแม่เรียามหลัเาไม่หยุ
“านยอล!!”
“านยอลเี๋ยว!!”
“าาน!!”
ผมหยิบุแาลูน้อผมแล้วึ้นรถหรูทันที่อนะเหยียบเียรสุมุ่หน้าไปบ้านอผมับแบทันที
รถหรูอเทียบท่าที่บ้านหลัไม่เล็มาไม่ให่มาพอีๆที่ผมับแบ่วยันหารเพื่อื้อบ้านหลันี้อยู่้วยัน
เสียประูถูเปิาานยอลแบฮยอนำลันั้ินผลไม้พราูทีวีไป้วยานยอลเินไปที่รัวพร้อมทำอาหารให้นัวเล็ิน
“านยอลลลลล~”แบฮยอนะโนเ้าไปในรัวานยอลเมื่อไ้ยิน็อบลับทันที
“ว่า~”แบฮยอนเินเ้าไปในรัว่อนะอเอวหนาา้านหลั
“เมื่อเ้าไปทำธุระที่ไหนมาอ้ออ?”แบฮยอนเอ่ยถามพรายื่นัวเอาาเยไหล่หนาเอาไว้ึทำให้านยอลย่อัวลให้แบฮยอนเยไหล่นไ้
“ธุระิทารอบรัวอ่าแ่ไปฟัๆเาหยิบมะเือเทศให้หน่อย”านยอลอบพราสั่ให้แบหยิบมะเือเทศให้แบฮยอนพยัหน้าึั่อนร่าเล็เินุ้ิ้ๆไปทีู่้เย็นหามะเือให้านยอลพร้อมหยิบยื่นให้
“ไปนั้ไ้ละไปใล้เสร็ละ”านยอลสั่พราัแลใส่าน
แบฮยอนเินไปนั่ที่โ๊ะอย่าว่า่าย่อนานยอละเินออมาพร้อมอาหารมามายแบฮยอนบมือแปะๆเหมือนเ็น้อยไ้นมานยอลมอารระทำอแบ่อนะยิ้มเอ็นู
สวนสนุ
“ว้าววววว!!!สวนสนุๆๆๆๆ”แบฮยอนระโโลเ้นทันทีที่ลารถันหรู่อนะรีบึมือนานยอลให้เินไปื้อั๋วเร็วๆ
“เรื่อเล่นมันไม่บินหนีไปไหนหรอน่าะรีบทำไม”านยอลพูบพร้อม่ายั่าั๋วVIP่อนะเินนำเ้าไปสวนสนุที่นี้็อยู่ในเรืออเาเหมือนันนั้นละเาะ่ายหรือไม่่าย็ไ้แ่นัวเล็ยัไม่รู้ว่าที่นี้อยู่ในเรืออเาเาเลย้อ่ายเพื่อไม่ให้โนสสัย
“็เี๋ยวเเถวยาวไ”แบฮยอนพูพรามอ้ายวาหานมิน
“านยอลๆสายไหมๆไปินันๆ”แบฮยอนึมือนานยอลทันทีที่พูบพร้อมไปยืนที่ร้านสายไหม
“เอาสีอะไร้ะหนูน้อย”พนัานายสายไหมเอ่ยทัเ็หนุ่มที่ยืนรุ่นิว่าะินสีไหนี
“เอาสีฟ้าับมพูรับ”
“นี่้ะ40บาท้า”านยอลหยิบระเป๋าัึ้นมาหยิบแบ์ร้อยให้ไป
“ไม่้อถอนรับ”่อนะึมือเเบฮยอนเินไปนั้ที่ม้านั้่อน
“ื้อมาทำไมั้สออันะินหมหรอ?”
“อันนึอุอีอันอมึไ”แบฮยอนพูบ็ยื่นสายไหมสีฟ้าให้านยอลทันที
“ุไม่ินอ่ะมึินเลย”านยอลอบปิเสธ่อนะหยิบโทรศัพท์มาเล่นไปพราๆ
“ึ ำเียวน้าาาา”แบฮยอนทำหน้าาอ้อนานยอลอร้อให้เาิน
“อะๆ”านยอลยื่นหน้าไปัสายไหมสีฟ้าเ้าปานมันเลอะเเ้ม้าวา
“นี่ๆินยัไให้เลอะเนี้ยมานี่ๆเ้ามาใล้ๆ”แบฮยอนพูบานยอล็ยื่นแ้ม้าวามไปให้แทนที่แบะใ้มือเียออแ่ลายเป็นลิ้นเล็ๆเลียออเเทนานยอลหน้าแลามไปถึหูทันทีที่รู้ว่าแบฮยอนเลียเเ้มเา่อนะเอามือมาุมหน้าเอาไว้แบฮยอนหัวเราะิั่อนะลุึ้นูมือานยอลไปหาเรื่อเล่นเล่น
“ไปเล่นอันนู้นันน่าสนุๆ”แบฮยอนี้ไปที่Grand Canyon Express
“ะไหวอ้อมันน่าลัวน้ะ”านยอลยยิ้มมุมปา่อนะึมือแบให้เาไปเล่น
“ั้นไปเล่นัน”
“ุเปลี่ยนใทันไหมว่ะมันูแลน่าลัวริๆว่ะ”แบฮยอนึมือานยอลแล้วพูห้ามทันที
“อะไร็เ้ามาแล้ว็้อเล่นแล้วละ”
ทั้สอเินไปนั่ประำอยู่ที่นั้อเรื่อเล่นทันทีลัษะอมันเหมือนเรือเล็นาย่อมแบฮยอนับที่ับแน่น
“เป็นอะไรทำไมทำหน้าั้นไหนบอมันน่าสนุไ”านยอลยิ้มำับท่าทาลุลี้ลุลนอเพื่อนัวเล็อเา่อนที่เรื่อเล่นะ่อยๆเลื่อนัว
“านยอล!!”แบฮยอนะโนเรียเพื่อนัวเอ้วยเสียสั่นๆ
“ฮ่าๆไม่้อลัวมันสนุออ”บำพูอานยอลับเรื่อเล่นที่พุ้ทยายไป้วยวามเร็วเเส
“อ้า!!!!”
“อุ้แอวะ!!”แบฮยอนอ้วใส่โถ่สวม่อนะนำพาร่าอันไร้เรี่ยวเเรเินไปหาานยอล
“ฮ่าๆอะอย่ามฮ่าๆ”านยอลยื่นยามให้แบฮยอนพราำไป้วย
“ำอะไรไอสัส!?”แบฮยอนีแนแร่อย่าแร
“โอ้ยฮ่าๆ็ใรันที่บอว่ามันสนุแล้ว้อมานั่อ้วที่ห้อน้ำเนี้ยฮ่าๆ”
“หยุำเลยน้ะสัส!”แบฮยอนมอ้อนใส่านยอลไปทีหนึ่่อนะนั้มยาม่อ
“เรื่อเล่น่อไปมึ้อร้อแทนุแน่”แบฮยอนพูออมาอย่าหมั้นอหมั้นใ
“หึๆมึหรือุันแน่ไปเล่นเี๋ยวนี้เลยสิ”านยอลท้าแบฮยอนอีรั้เาอยาะรู้ริๆเลยว่านัวเล็ะทำไ้อย่าที่พูหรือป่าว่อนที่แบฮยอนะึมือานยอลไปเล่นเรื่อเล่นสุโหแ่ละเรื่อ
“อ้า!!!”
“อ้า!!!”
“อ้า!!”
“เอาอีม้ะฮ่าๆ”านยอลถามพราลูบหลัแบฮยอนไป้วย
“ไม่เอาเเล้วไม่เอา”แบฮยอนสายหน้าทันทีเาไม่อยาอวเ่อีแล้วานยอละอึไปไหนไม่ร้อสัแอะแถมยัสนุับมัน้วย
“ะ่ำละลับันเถอะ”แบฮยอนพูพราสูยามเ้าไป
“ไม่นั้ิ้าสวรร์อ่อวิวอนึๆสวยน้ะ”เมื่อานยอลพูบแบฮยอนาลุวาวทันที
“นั้ๆ”ร่าเล็พยัหน้าึัๆพร้อมเย่าแนานยอลไป้วย
“นี่พึ่ห้าโมเอเี๋ยวไปิน้าว่อยไปเนาะ”แบฮยอนเมื่อไ้ยินว่า้าว็แถบหูผึทันที่อนะอบลับไปทันวัน
“ิน้าวๆ”านยอลยยิ้มเอ็นูเพื่อนัวเล็่อนะยี้หัวทุยๆอย่ามั้นเี้ยว่อนทั้สอนะไปิน้าวัน
“วูยยยยสวยอ่าาา”แบฮยอนเาะระ้าๆพร้อมบ่นนู้นบ่นนี่ไปพราๆ
านยอลมอนาฬิา็ปราว่าสอทุ่มว่าๆแล้วเอาละถึเวลาเาะ้อสารภาพรัับนัวเล็แล้ว
"แบ"
"ห้ะ?"
"ุอบมึน้ะอบมานานละ้วย"แบฮยอนนั่อึ่ทันทีที่านยอลพูบ
"มะ...มึว่าไน้ะ"แบฮยอนถามอีรั้เพื่อให้แน่ใว่าเาไม่ไ้ฝันไป
"ุอบมึเป็นแฟนันน้ะแบฮยอน"เมื่อานยอลพูบแบฮยอน็โผล่เ้าอานยอลทันทีเาไม่ิว่าวันนี้ะมาถึวันที่เารอมานานวันที่เาไม่ิว่าานยอละรู้สึแบบเียวับเาเาทั้ีใพูไม่ออเารอวันนี้มานานเเล้ว
"ว่าไะเป็นป่ะ"านยอลออบพราถามอีรั้ถึแม้ว่าะรู้ำอบาารระทำอนัวเล็แล้ว็เถอะเเ่เาอยาถามให้ัวะไ้เป็นแฟนันเ็มัวะไ้ไม่มีใรมายุ่ับแบฮยอนอเาอี
"อื้อออ"
"ว่าไน้ะไม่ไ้ยินเลย"
"อื้อเป็น"แบฮยอนำับอเเน่นแ่านยอล็ยัไม่หยุแล้เาอีมันเลยทำให้หน้าแบฮยอนหน้าึ้นสีระรื่นอย่าห้ามไม่ไ้
"อะไรน้ะ"
"านยอล!"แบฮยอนัเ้าไปที่ไหล่หนาอนที่ึ้นื่อว่าเป็นแฟนอนทันทีที่านยอลยัไม่หยุแล้เา
"โอ้ยยยไอหมาอย่าัิ"านยอลพูบ็้มลมาฟัแ้มนิ้มทันทีะทำให้เเบฮยอนหน้าึ้นสีอีรั้่อนะเยหน้าึ้นมาสบาับานยอลอีรั้่อนะพูในสิ่ที่ทำให้ใานยอลเ้นผิัหวะ
"รัน้ะานยอล"่อนที่แบฮยอนะยิ้มแป่นนานยอลอไม่ไ้พร้อม้มลมามอบูบอันแสนอบอุ่นให้ับแฟนัวเล็อเาทัูู้่บันนานสอนาน่อนานยอละผละออมาเอาหน้าผานับหน้าผาเนียนอเเบฮยอน
"รัเหมือนันไอลูหมา"่อนที่ทัู้่ะูบันอีรั้และอีรั้......
The end
พูุย
ถ้าอบอย่าลืมอมเม้นเป็นำลัใให้้วยน้ะ้ะรันอ่านน่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น