คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สังสรรค์
“เฮีย ขออีกแก้ว”
“ป๊อกแปด 2 เด้งงง วู้วว”
“ห่าาาาา .ใช้มือหรือตรีนทำวะ เค็มชิบหายย”
“โว้ยยยย บ่นมากมึงไปแดกที่อื่นเลยไป๊”
“เฮ้ยยย มันโกงงง จับมานนน”
“เฮียยย เมื่อไหร่จะได้ - - *”
“~ ~ ด้ายเกิดดดมาเจอเธอท้างงงงที ม่ายยว่ายางงายยย จะลองดีซากกกกกวานนน”
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นภายในบ้านหลังใหญ่ ใช่ครับ มีทั้งการพนัน เหล้าเบียร์ เสียงร้องเพี้ยนๆห่วยๆ จะมีที่ไหนอีกล่ะนอกจากวงเหล้า
ตอนนี้ผมกำลังนั่งล้อมวงกินเหล้าที่บ้านเฮียดอลพร้อมกับเพื่อนสนิทมิตรสหายมากมาย แก๊งผมและแก๊งเฮีย ประกอบไปด้วย ผม ทราย ฝุ่น วา พรีม ซี แซงค์ ปอนด์ ต้นน้ำ เปเปอร์ จูน เฮียดอล พี่กิ๊ฟ พี่มายด์ พี่กั๊ง และคนอื่นๆที่เป็นเพื่อนเฮียดอลแต่ผมจำชื่อไม่ได้ โดยรวมก็มี 20 คนอ่ะครับ
ความสนุกสนานเริ่มต้นตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่งจนตอนนี้ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน แบ่งเป็นสองวง วงไพ่กับวงดื่ม ผมอยู่วงดื่มครับ ยังไม่มีใครเมาหมดสนิท อาจจะมีบ้างเล็กน้อย เช่น ไอ้ปอนด์ ไอ้ซี ของไอ้คนแรกนี้ดีหน่อยเมาตั้งแต่แก้วที่สอง ส่วนไอ้ซี เพื่อนผมกระดกปุ๊บเมาปั๊บ
ช่างแตกต่างกับ...ผมมองไปที่วงไพ่ ไอ้ทราย มือหนึ่งเล่นไพ่ อีกมือยกแก้วดื่มเอาๆอย่างกับดื่มน้ำเปล่า
ถ้าพรุ่งนี้มันแฮงค์ ผมจะสมน้ำหน้ามันให้
ว่าแต่เขา ผมก็เหมือนมันแหละ ดื่มเอาๆเหมือนอดอยากมาจากที่ไหน
อาจจะแฮงค์ทั้งคู่ -*- ไม่เป็นไรๆ ยังไงพรุ่งนี้มันก็เป็นวันเสาร์ นอนทั้งวันได้
“จบไปเฮียจะเป็นไรวะ” ไอ้พรีมพูดขึ้นมากลางวง ทุกคนหันหน้ามามองมันเป็นตาเดียว
“- -* มึงถามไมวะ” คนถูกถามมองไอ้พรีมแบบระแวง มือก็ชงเหล้าไป
“น่า” ผมเขย่าแขนไอ้เฮีย ถึงเรื่องที่พูดอยู่กันมันจะไม่เข้ากับวงเหล้าซักเท่าไหร่แต่ผมก็ขอเสือกกับเขาหน่อย อยากมีส่วนร่วมอ่ะ แฮะๆ
“กูคิดว่าจะเปิดร้านอาหารซักร้านว่ะ” *-* แล้วเรียนสถาปัตย์มาทำไม
“แล้วมึงเรียนสถาปัตย์มาทำไมตั้ง 5 ปีวะ” เพื่อนเฮียคนหนึ่งตะโกนถามแทนผมที่คิดในใจ ทุกคนในวงก็พยักหน้าเห็นด้วย
เฮียดอลทำท่ารำคาญ “กูเรียนไว้แต่งร้านว่ะ...แล้วมึงถามไมวะ ไอ้พรีม” เจริญล่ะ เหตุผลเฮียผม จ้างคนอื่นเขาทำง่ายกว่ามั้ย ไอ้พรีมรับแก้วที่เฮียยื่นให้มากระดกเข้าปากก่อนจะพูด
กูนึกว่ามีสาระ...
ผมเบือนหน้าหนี จากนั้นเฮียดอลก็หัวเราะลั่นแล้วพวกปี 5 หลายคนก็หันมารวมกลุ่มกันคุยเรื่องอนาคตแบบขำๆ
ความจริงเฮียดอลไม่ใช่พี่รหัสผมหรอกครับ เป็นปู่รหัสต่างหาก เฮียเรียนอยู่ปี 5 แล้วนะส่วนผมเรียนอยู่แค่ปี 3 เอง แต่ผมกับเฮียจะเรียกกันว่าพี่รหัส – น้องรหัส เพราะพี่รหัสที่แท้จริงของผมซิ่วไปเรียนแพทย์ครับ ทำให้ผมและเฮียดอลไร้พี่ไร้น้อง ผมว่าพี่ผมที่ซิ่วไปคงทนไม่ได้กับปากพวกผมอ่ะครับเลยไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า - -* ก็นั่นแหละ เฮียดอลเลยเป็นทั้งปู่รหัสและพี่รหัสของผมเลย พี่เทค ผมก็ได้พี่รหัสไอ้ทรายมาครับ พี่ชมพู แฟนเฮียดอลนั่นเอง
คิดแล้วก็เศร้า ปีหน้าเฮียดอลจะไม่อยู่ ผมก็ไม่มีพี่รหัสอ่ะดิ
“พี่ซัน ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ” เปเปอร์ตะโกนข้ามวงไพ่มาชวนผมไปเข้าห้องน้ำ
“เฮ้ย เดี๋ยวกูไปเอง กูปวดพอดี” ผมกำลังจะลุกแต่ไม่ทันเฮียดอล มันกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาไอ้เปอร์แล้วลากไปหลังบ้าน ท่าทางปวดจัดนะนั่น
เวลาล่วงเลยมาถึงตี 3 ทุกคนก็ยังนั่งดื่มนั่งเล่นไปเรื่อย คุยไร้สาระ บ้างก็วิ่งไปแจมกับวงไพ่ บ้างก็น๊อคไปแล้ว บ้างก็นั่งร้องเพลง บ้างก็กลับบ้าน(ไอ้เปเปอร์กับจูน) เยอะแยะหลายอิริยาบถครับแต่ที่แน่ๆมีน้ำจันฑ์ติดมือทุกคน ไอ้ฝุ่นที่ตอนแรกหน้าบึ้ง นั่งเฉยๆ ถามคำตอบคำ ตอนนี้คุยจ้อกับพวกพี่กิ๊ฟไม่หยุดเลยครับ ไอ้พรีมก็ด้วย ปกติหวงวาอย่างกับงูจงอางหวงไข่ ไม่ให้ห่างตัว ตอนนี้กลับสลัดวามานั่งกับผมเฉย อย่าเผลอนะมึง วาเสร็จกูแน่ ฮ่าๆ
วางแผนชั่ว กะจะมอมเหล้าวา
แต่คงไม่ได้ผลครับ
วาคอแข็งมาก
แทนที่ผมจะเป็นคนมอม วาคงมอมผมแทนล่ะครับ
“ซันว่าวาพอก่อนมั้ย” ถ้าวาเมาผมอาจจะโดนพรีมฆ่าบีบคอได้
วาส่ายหน้า ทำปากจู๋ “ขออีกแก้วน้า แซงค์เติมดิ” หันไปสั่งแซงค์
“- -* แม่ง คนใช้มึงรึไง” แซงค์ทำหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ให้ผมกับวามาได้สักพักแล้วล่ะครับ
“ช่วยไม่ได้ มึงอยากชงอร่อยเองนี่หว่า” วารับแก้วจากแซงค์กระดกเข้าปากรวดเดียวหมด รู้สึกจะขออีกแก้วมาสิบรอบได้ เฮ้อ
ผมเลยปล่อยให้วานั่งดื่มต่อไป หันไปมองที่บันได เห็นผู้ชายสองคนพยุงกันเดินขึ้นบันได ไอ้ทรายกับไอ้ต้นน้ำ คงขึ้นไปนอนที่ห้องเฮียมั้ง
ต้นน้ำคือเพื่อนของผมกับทรายที่คณะครับ ค่อนข้างสนิทกันมากกับกลุ่มผม นิสัยดี สุภาพบุรุษ เรียบร้อย มีน้ำใจตรงข้ามกับผมและทรายเลย เวลามีงานอะไรไม่ต้องถามกัน ใส่ชื่อลงไปก่อน ยังไงๆอยู่ด้วยกันแน่นอน
แต่ผมรู้สึกว่ามันมีน้ำใจเกินไป โดยเฉพาะกับไอ้ทราย
“ปอนด์ กูยังไม่เห็นน้องมึงเลยว่ะ” ผมพูดกับปอนด์ที่เพิ่งสร่างเมา นอนข้างๆผม คือผมนั่งตั้งนานยังไม่เห็นหน้าน้องของเฮียดอลล่าร์เลย จะว่านอนไปแล้วก็ไม่ใช่ เพราะผมมาบ้านเฮียตั้งแต่ทุ่มครึ่ง
“น้องกูอ่ะนะ เยนไปข้างบ้านเพื่อน ส่วนเปโซไปงานวันเกิดเพื่อนมันว่ะ เดี๋ยวกลับ” พูดแล้วกระดกเหล้าเข้าปาก เพิ่งสร่างทำซ่าส์นะมึง
“แต่นี่มันตี 3 แล้วนะ ไม่ไปรับน้องมึงวะ” วาแย้ง
“มันบอกว่าเดี๋ยวเพื่อนมันมาส่งที่บ้านเอง มันไม่ชอบให้ใครไปรับอ่ะ” ปอนด์พูด แล้วก็คุยกันต่อเรื่องน้องมันน่ะแหละครับ ได้รู้จากปากไอ้แซงค์ที่สนิทกับครอบครัวนี้มากๆว่าเปโซ เป็นชื่อเรียกของหน่วยเงินฟิลิปปินส์ เรียนนานาชาติ อายุแค่ 11 ปี ห่างจากพี่สามคนเยอะอยู่ เรียกได้ว่าเป็นลูกหลงก็ได้ พี่ๆมันค่อนข้างหวง เวลาใครโทมาหาเปโซจะต้องบอกชื่อก่อนไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย เวลาไปเที่ยวก็ต้องบอก
โดยเฉพาะเฮียดอลจะหวงมาก เมมเบอร์เพื่อนสนิทเปโซไว้แทบทุกคน เอาไว้เช็ค ไปงานวันเกิดเพื่อนครั้งนี้เปโซก็เพิ่งทะเลาะกับเฮียดอล เพราะตอนแรกเฮียไม่ให้ไปแต่เปโซ...ดื้อครับ ขู่เฮียผมว่าถ้าไม่ให้ไปจะหนีออกแล้วไม่กลับมาอีก
เฮียเลย...ให้ไป =_________=
ผมเพิ่งรู้ว่าเฮียผมเป็นพี่ชายหวงน้องชายขนาดนี้
เปโซ
คงน่ารักน่าดูเลยนะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คือ ปกติจะอัพช่วง 2 ทุ่มอ่ะคะ
แต่ว่าเห็นคอมเมนต์วันนี้เเล้วอดไม่ได้ รู้สึกผิดแปลกๆ
ไม่หายไปหรอกค่ะ มีคนอ่านไม่กี่คนก็จะอัพ
แล้วที่คุณ___ ถามว่า ถ้าไม่มีคนมาเจอซันนี่จาทามไงอ่ะกะค่าอาหาร
ถ้าเอาบรรทัดฐานของซันเป็นหลัก..ก็ คงจะนั่งรอพี่ต่อไปมั้งคะ ไม่ก็หน้าด้านไปบอกเขาว่าไม่มีตังค์
แต่งไปแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองชอบพรีมกับวา บทซะเยอะเชียว
พระเอกตัวจริงไม่ค่อยโผล่มาเลย (ใครน้า)
ความคิดเห็น