คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แค่เนี้ยย
“ปอนด์ หยิบน้ำตาลให้หน่อยดิ”
“อ่ะ แขนสั้นก็งี้แหละ”วาจามันน่าถีบมากครับ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาได้ 2 เดือนแล้วครับ ผม ทรายและเพื่อนอีกคนชื่อ ซี ก็ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มไอ้ฝุ่นไปแบบไม่รู้ตัว จริงๆแล้วผมเป็นคนมีเพื่อนเยอะนะ ปกติก็ไปนั่งกับเขาไปทั่ว ร่อนไปกลุ่มโน่นกลุ่มนี่ ไม่ค่อยอยู่เป็นกลุ่มอ่ะครับ ส่วนมากจะอยู่แต่กับไอ้ทราย ซีนี่เจอกันบางช่วงเพราะมันเรียนสัตวแพทย์อยู่ มันบอกว่าเรียนหนักมาก -*- ผมก็ได้แต่ปลอบมันไปว่า อยากเป็นหมอหมาเองช่วยไม่ได้
กลุ่มฝุ่นเดิมมีกันอยู่ 5 คน มีฝุ่น วา พรีม แซงค์และปอนด์ สามคนหน้านี่เรียนบริหารส่วนสองคนหลังเรียนวิศวะครับ เห็นว่ารู้จักกับไอ้พรีมตั้งแต่ม.ปลาย นิสัยดี กวนตีนนิดๆ อ้อ...ผมเพิ่งรู้ว่าปอนด์เป็นน้องชายเฮียดอลด้วยครับ ปอนด์เล่าให้ฟังว่าพ่อแม่มันตั้งชื่อลูกเป็นสกุลเงินหมดทั้ง 4 คนเลย มีเฮียดอลล่าร์ ปอนด์ เปโซ เยน ชื่อแปลกดีครับ
แซงค์ไม่บอกเล่าประวัติใดๆ มันบอกว่ามันเป็นคนธรรมดาสามัญ ไม่มีเรื่องราวที่จะให้เล่าแต่ผมก็แอบหลังไมค์กับวาแล้วก็รู้ว่า
ตอนม.ต้นไอ้แซงค์โคตรจะเกเรเลยครับ มีเรื่องชกต่อยกับเด็กทั้งรร.ตัวเองและรร.อื่นไปทั่วจนถูกย้ายรร.บ่อยๆ พอม.ปลายมาเจอพรีมที่หน้าตากวนตีนขั้นเทพแถมยังโคตรหยิ่งกับปอนด์
เท่านั้นแหละ สามคนตีกันตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้า สงสัยคงจะหมั่นไส้กันเองครับ แล้วเวลาเจอหน้ากันทีไรมันจะหาเรื่องอีกฝ่ายหนึ่งตลอด จนอาจารย์ฝ่ายปกครองไม่รู้จะทำยังไงเลยจับมัน 3 คนไปขังไว้ในห้องที่เขาลือว่า ’ผีดุ’ กะจะแกล้งแหละ แต่อาจารย์แกดันลืม กลับบ้านไปทั้งๆที่ไม่ได้ปล่อย พวกมันก็เลยอยู่ด้วยกันตลอดทั้งคืน พอตอนเช้าอาจารย์แกมาปล่อย เห็นมัน 3 คนนอนกอดกันกลมตรงพื้น หลังจากวันนั้นพวกมันก็กลายเป็นเพื่อนซี้กันเลย
ง่ายๆก็คือ...’ปอดแหกเชื่อมสามัคคี’ครับ
ตอนแรกสงสัยว่าวารู้ได้ไง รู้ลึก รู้จริงแถมยังเล่าอย่างกับมันไปอยู่ในเหตุการณ์ วามันก็บอกว่า “อ๋อ ปอนด์เล่าให้ฟัง”
“ซัน กูขอลูกชิ้นนะ”หันไปส่งสายตาจิกทะลุร่างไอ้ซี มันก็ลดตะเกียบที่เตรียมจะขโมยลูกชิ้นผมลง
“ให้มันรู้ซะมั่งว่าของใคร หง่ำ”คีบลูกชิ้นที่มันเล็งเมื่อกี้เข้าปากเป็นการเยาะเย้ยแล้วคีบที่อยู่ในถ้วยมันใส่ปากอีกลูก หนอย ไอ้โลภ ของตัวเองก็มียังคิดจะมาแย่งของคนอื่น พวกที่เหลือก็หัวเราะ
“ขอลูกชิ้นได้ป่ะ”เสียงเจ้าตัวเล็กที่นั่งข้างซ้ายผมถาม ผมรีบคีบของตัวเองใส่ถ้วยให้เลยครับ
“ไอ้เชี่ยยย ลำเอียง ทีวามึงยังให้เลย ทีกูขอนะ ไม่ได้แล้วยังเสือกเสียให้มึงอีก”มันโวยวาย ดิ้นเป็นควายธนู ทำตัวเหมือนเด็กโดนขัดใจเวลาซื้อของเล่น
“ก็วามันน่ารัก อ่ะ กูให้ผักแทนล่ะกัน ปลอบใจ”ผมคีบผักนานาชนิดใส่ถ้วยมันไปสองชิ้น มันกระฟัดกระเฟียดแล้วกินต่อ ผมหันมาจะจัดการของตัวเองแต่ก็รู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่ลอยมาจากฝั่งตรงข้าม อำมหิตหนึ่ง ไอ้พรีม อำมหิตสอง ไอ้ฝุ่น -__________- อูยย เชี่ยสองตัวนี้จ้องอย่างกับจะแดกกูลงลำไส้ น่ากลัวแต้ๆ หันไปข้างขวาไอ้ทรายก็คุยอยู่กับปอนด์ แซงค์ ซี ไม่ได้สนใจผมเลย
กูไหว้ล่ะ มึงหันไปที่อื่นเถอะ รังสีมึงเล่นเอาก๋วยเตี๋ยวกูจืดหมด
เหมือนพรีมจะอ่านใจผมได้มันเลยหันหน้าไปมองวาแทน ส่วนฝุ่นคงโง่เกินกว่าจะอ่านใจ ผมเลยจะใช้มาตรการของผมจัดการกับมัน
นั่นก็คือ
บอกมันไปตรงๆ
“มึงอย่ากินเลย สกปรก”กำลังจะพูดแต่โดนขัดจังหวะครับ หันไปมองทางซ้ายเห็นพรีมจับมือวาข้างที่คีบลูกชิ้นกำลังจะเข้าปากเลย อ้าเต็มที่ วาหุบปาก วางตะเกียบลงแล้วทำปากจู๋ อ่า น่ารัก -///- เห็นแล้วเพลิดเพลินในอารมณ์
“มึงว่ามาดิ่ ส่วนไหนของลูกชิ้นที่สกปรก”อดไม่ได้ครับ ขอเห่าหน่อย มันมาว่าลูกชิ้นที่ผมให้วาสกปรก มันตวัดสายตามองผมแล้วกลับไปจ้องวาต่อ
สายตาเมื่อกี้ของมันบอกว่า ‘เสือก’ รึเปล่าว่ะ
โอเคๆ...กูไม่ยุ่งก็ได้ (กลัว)
“นั่นดิ สกปรกตรงไหน ว่าป่ะซัน?”ได้แต่ส่งยิ้มเหยๆกลับไปให้ คือ...วาจ๋า ตอนนี้อย่าเพิ่งมาถามอะไรซันเลย ซันกลัว ไอ้คนของวาขู่ซันทางสายตา ไอ้คนตรงข้ามซันก็จ้องไม่เลิก
“ก็กูไม่ให้กิน”พรีมเริ่มเสียงดังทำให้พวกที่นั่งจ้อกันก่อนหน้านี้หันมาสนใจ ฝุ่นก็ละสายตาจากผม
“เฮ้ย พรีม ปล่อยให้วากินไปเหอะ” ฝุ่นเข้าเจรจาไกล่เกลี่ยช่วยเพื่อไม่ให้เกิดการเสียเลือดเสียเนื้อ
“กู บอก ว่า ไม่”
ท่าทางการเจรจาจะไม่ได้ผล นอกจากจะทำให้ไอ้พรีมเสียงดังขึ้นยังทำให้วาเริ่มโมโห เขาคีบลูกชิ้นที่ผมให้ไปเข้าปากแล้วมาคีบที่ถ้วยผมอีกลูก ผมเห็นแซงค์กับปอนด์อ้าปากค้างครับ
เสียลูกชิ้นไปสองลูก โดนสาดรังสีสองคน ถูกด่าทางสายตา กูจะโดนอะไรอีกมั้ย
“เชี่ยยย บอกว่าห้ามกินของมันไง ”
เข้าใจล่ะว่าทำไมกับอีแค่ลูกชิ้นลูกเดียวมันถึงโวยวายนักหนา
ตลอดระยะเวลาที่รวมกลุ่มกันมันคอยแอนตี้ผม หาเรื่องผมตลอด ทั้งที่มันก็ดีกับคนอื่น
ชัดเลย
มันเป็นเพราะผม
เพราะมันเป็นของผม เพราะมันไม่ชอบผม
หึหึ
ผมไปทำอะไรให้มันนะ
“กูไม่ขอโทษนะ ถ้ากูทำอะไรให้มึงไม่พอใจเพราะกูคิดว่ากูอยู่ของกูอย่างนี้ ทำตัวแบบนี้อยู่แล้ว กูมองไม่เห็นว่ามีส่วนไหนที่ไปกระตุ้นต่อมโมโหมึง แต่กูอยากจะพูดให้ฟังว่า...มึงไม่พอใจอะไรกู มึงก็บอกมาตรงๆ คุยกับกูตรงๆแบบลูกผู้ชาย อยากจะหาเรื่องกูก็มาหาที่กู ไม่ต้องไปหาผ่านคนอื่น เข้าใจป่ะ?...พอแระ วันนี้กูเหนื่อย จะไปนอน มึงค่อยมาเคลียร์กับกูวันหลังแล้วกัน ฟังภาษาคนออกใช่ป่ะ? โอเค๊ ? ^______^ ไอ้ทราย กูฝากเช็กชื่อด้วย”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk ~
2 ตอน มีคนอ่าน 2 คน 55+
ยังไงก็ขอบคุนนะค๊า
ความคิดเห็น