คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Just Start
“เลิกกันเหอะ”
คำถามสั้นๆถูกเอ่ยออกมาโดยคนที่นั่งยิ้มอยู่ตรงข้ามผม นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าของกิจการโรงแรมหลายแห่ง ผู้ชายที่ไม่ว่าใครจะหญิงหรือชายต่างก็ต้องเหลียวหลังมอง
“ล้อเล่นเหรอ ไม่ขำนะ”
ผู้ชายอีกคนหนึ่งที่นั่งข้างผมยิ้มแล้วหยิบกาแฟมาจิบ ถ้าหากจะให้พูดถึงตัวผู้ชายคนนี้ ก็คงบอกได้คำเดียวว่า ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนสวยเท่าเขามาก่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นใบหน้า รูปร่างหรือแม้แต่ท่าทาง น้ำเสียง ทุกอย่างลงตัวดู Perfect
“พูดจริง เลิกกัน” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาเป็นครั้งที่สองแต่คราวนี้น้ำเสียงดูจริงจังกว่าเดิมต่างจากหน้าตาที่ยิ้มแย้ม เขาหยิบถ้วยกาแฟที่ฝั่งตรงข้ามกำลังจะยกดื่มอีกครั้งย้ายมาไว้ตรงหน้าผม
ผมเหลือบตามองผู้ชายที่นั่งข้าง ผู้ชายหน้าสวยกำลังมองออกไปข้างนอกกระจกใส เขาทำคิ้วขมวดแล้วถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันหน้ามาหา
“ซัน กลับเองนะ” ผู้ชายสองคนดินลากกันออกจากร้านไปขึ้นรถที่จอดอยู่ข้างหน้าแล้วก็ขับออกไป
เวรล่ะ ขามาลากกูมาเป็นเพื่อน - -* แต่ตอนกลับเสือกกลับกับแฟน
ก่อนอื่นขออธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ก่อน เริ่มจากตัวละครหลักมีด้วยกันอยู่สามตัว ผม (ที่คุณคงรู้ชื่อจากประโยคข้างบนแล้ว) ที่นั่งตรงข้ามผม แฟนพี่ชาย ชื่อ เทล และคนสุดท้าย พี่ชายหน้าสวยที่นั่งข้างๆ ชื่อว่า เอริท์ เป็นพี่ชายแท้ๆสายเลือดเดียวกันเลยครับ หลังจากที่แนะนำตัวละครไปพอสังเขปแล้ว ต่อไปเราก็จะเข้าสู่เนื้อเรื่องนะครับ
ก่อนเกิดเหตุการณ์
“มูนไปกินเค้กกันป่ะ”พี่เอริท์ถามไอ้น้องชายอีกคนของเราสองคนที่กำลังนั่งง่วนอยู่กับการเล่นเกมออนไลน์เกมหนึ่งในคอม
“ไม่เอา ขี้เกียจ”
“เฮ้ย หมามันไม่แดกว่ะ สตาร์ มึงไปกินแทนมันป่ะ”ผมเห่าไอ้มูน มันหันมาแยกเขี้ยวใส่ผมแล้วกลับไปเล่นต่อ จากนั้นก็เกิดการเกี่ยงกันระหว่างพี่น้องสามคน ผม มูน สตาร์ (น้องชายคนสุดท้อง)แล้วผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า กินฟรีนี่หว่า จะเกี่ยงกันทำไมว่ะ คิดได้ดังนั้นเลยอาสาเป็นคนไปกับพี่เอริท์ แหม กูเสียสละเพื่อพวกมึงเลยนะเนี่ย โดยเลือกใช้ยานพาหนะที่เรียกว่า แท็กซี่ เมื่อถึงจุดหมาย เราก็เดินเข้าไปในร้าน หันซ้ายหันขวามองหาที่นั่งกะเตรียมตัวถลุงเงินพี่ชายเต็มที่ พี่ก็ใช้ขาหน้าสะกิดผมให้หันไปดูพี่เทลที่นั่งอยู่ด้านในสุดของร้านแล้วก็ลากผมให้เดินตาม
นั่งที่ยกมือไหว้แฟนพี่ชายเสร็จสรรพแล้วหันไปสั่งเมนูกับพนักงานอย่างไม่เกรงใจคนจ่าย นอกจากจะสั่งให้ตัวเองแล้วยังสั่งเผื่อแผ่ถึงคนสองคนที่นั่งสวีทไม่สนใจเมนู “น้อง เอาอันนี้ อันนี้ อันนั้น ....บลาๆๆ” จิ้มรูปสั่งอย่างเดียวครับ ไม่รู้จักชื่อ
20 นาทีผ่านไป ขณะที่ผมกำลังจ้วงเค้กในส่วนของพี่เทล ขณะที่พนักงานเสิร์ฟยังเดินว่อนไปว่อนมา ขณะที่คุณนายคนหนึ่งกำลังอุ้มน้องหมาชิวาว่าเดินเข้ามาในร้านที่เขาติดป้าย ห้ามสัตว์เลี้ยงเข้า ประโยคแรกของเรื่องนี้ก็เกิดขึ้น
หลังเกิดเหตุการณ์
จากที่เราย้อนกลับไปดูก่อนเกิดเหตุการณ์นั้น ผมว่ามันคงไม่ได้ให้ข้อมูลความกระจ่างอะไรกับเราหรอกครับ มันน่าจะเป็นแค่การเพิ่มบรรทัดที่โคตรไร้สาระของคนแต่งเท่านั้น - ________- ดังนั้น ผมเลยตั้งสมมุติฐานขึ้นมาว่าสาเหตุที่พี่เทลบอกเลิกพี่เอริท์
คือ
มันคิดว่าพี่ชายผมเบื่อมันแล้ว…
เหตุผลเดิม...คนบอกเลิกคนเดิม...ตลอดระยะเวลากี่ปีก็ไม่ทราบที่มันคบกันมา
แต่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผม ดังนั้นจะให้คนอื่นมาขโมยซีนเกินหน้าเกินตาก็คงไม่ได้ ผมเลยไม่เล่าดีกว่า ฮ่าๆๆ เอาไว้วันหลังล่ะกันนะ
“รับอะไรเพิ่มมั้ยคะ”พนักงานสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเดินเข้ามาถามหลังจากที่เห็นผมนั่งบ้าคุยกับตัวเองอยู่คนเดียว
“พอแล้วครับ”แค่นี้กระเป๋าก็ฉีกแล้วล่ะ --- ----* แล้วคุณเธอก็เดินกลับไป ผมรู้สึกตัวว่าเริ่มอิ่มเลยเรียกพนักงานคนเมื่อกี้กลับมาเอาไอ้ที่เหลือๆอยู่ไปห่อให้หน่อยแล้วเช็คบิลเลย ระหว่างรอก็ค้นกระเป๋าตังค์ตัวเองไป
ข้างซ้ายไม่มี
สงสัยจะอยู่ข้างขวา
ข้างขวาก็ไม่มี
สงสัยอยู่ข้างซ้าย
ว่าแล้วก็ล้วงข้างซ้ายอีกรอบ....- -* ไอ้ห่า กูค้นข้างซ้ายไปแล้วนี่หว่า
ทำไงดีวะเนี่ย จะอาศัยจังหวะนี้ที่พนักงานไม่สนใจ เดินออกไปจากร้านแบบเนียนๆ หรือ นั่งรอไอ้พี่เอิร์ทกลับมา (แต่คงยากล่ะ) หรือ จะเข้าไปตีสนิทโต๊ะข้างๆโมเมว่าเป็นเพื่อนเก่าที่พลัดพรากกันมานานแสนนานแล้วหลอกล่อให้มันเสียเงิน
แต่ก็นั่นแหละความจริงก็ยังคงเป็นความจริง ในขณะที่ผมนั่งคิดฟุ้งซ่านว่าจะจัดการกับชีวิตตัวเองยังไง พนักงานคนเดิมก็เดินมาที่โต๊ะ
“ทั้งหมด 2,254 บาทค่ะ จะชำระเป็นเงินสดหรือบัตรเครดิตดีค่ะ”
“เอ่อ น้องครับ พี่ว่าน้องลองเช็คอีกรอบดูนะ ตัวเลขมันแปลกๆ”น้องไม่น้องไม่รู้ล่ะ เรียกไว้ก่อน
“เอ๋ งั้นเดี๋ยวรอสักครู่นะค่ะ”
…ไม่ต้องกลับมาเลยก็ดีครับ T_T
“เธอ”หมาตัวไหนมันเรียกแบบนี้วะ คนยิ่งเครียดๆอยู่ เดี๋ยวเอากล่องเค้กบนโต๊ะฟาดหน้าซักทีดีมั้ย ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงเรียกก็พบว่ามีผู้ชายหน้าตาดียืนกันอยู่สามคน
“เธอ นั่งคนเดียวใช่ป่ะ” หนึ่งในนั้นถาม มันเป็นผู้ชายตัวสูงๆ ผิวขาวแต่ไม่ซีด ใส่แว่นกรอบสีแดง สวมเสื้อมีฮู้ด ดูไม่ออกว่าลายอะไรแต่สวยดีกับกางเกงยีนส์สีเทา หน้าตาถือว่า ผ่าน แต่สายตาคงสั้นมากเพราะเรียกผู้ชายว่า ‘เธอ’
ส่วนผู้ชายอีกสองคนใส่ชุดนักศึกษา คนหนึ่งหน้าตาน่ารักอย่างกับผู้หญิง คงมีเพียงแค่กางเกงที่ใส่อยู่เท่านั้นที่ช่วยยืนยันว่าเป็นผู้ชาย อีกคนหนึ่งก็หน้าตาดี ดูดีมีชาติตระกูลแต่ดูดุชิบหาย สรุปว่าสามคนนี้เป็นกลุ่มผู้ชายที่หน้าตาดีมากครับ
“ขอโทษนะคะที่ให้รอ เมื่อกี้คิดผิดจริงๆด้วยค่ะ ทั้งหมดก็ 2,855 บาทค่ะ จะชำระเป็นเงินสดหรือบัตรเครดิตดีค่ะ”
T^T ไม่น่าให้กลับไปเช็คใหม่เลย ทำไมเค้กร้านนี้มันแพงจังวะ วันหลังกูจะไม่มาเหยียบอีก แมร่งง
“บัตรเครดิตครับ” เฮ้ย ไม่ใช่เสียงกู แล้วเสียงใครวะ “ค่ะ สักครู่นะคะ”พนักงานสาวกลับไปที่เคานท์เตอร์เป็นรอบที่ 3 ผมเงยหน้ามองคนที่ยืนค้ำหัวผมอยู่ ทำไมอยู่ดีๆมาจ่ายให้คนที่ไม่รู้จักวะ ผมไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยนั่งเงียบ อีกฝ่ายก็เงียบเหมือนกัน เรารอจนพนักงานคนเดิมคืนบัตรเครดิตให้แล้วเดินออกมาจากร้านพร้อมกัน แล้วมันเข้าร้านไปเพื่ออะไร เพื่อเสียเงินให้ผมเหรอ
“ขอบคุณนะครับที่จ่ายเงินให้”เขาเลิกคิ้วทำเหมือนแปลกใจ ขอโทษนะ พอดีที่บ้านสอนมาดีก็เลยต้องขอบคุณ
“โอ๊ย ไม่เป็นไรหรอก บ้านไอ้นี่มันรวย ซื้อทั้งร้านยังได้เลย”ผู้ชายที่หน้าตาน่ารักพูดแล้วก็ทำปากขมุบขมิบเพราะโดนผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่ผู้ชายแว่นแดงว่า“วา เขาคุยกันอยู่””ก็เห็นไอ้ฝุ่นมันเงียบ เลยตอบแทนไง”สวนกลับด้วยครับ สองคนนั้นก็เลยเถียงกันไปมา กลับมาที่ผมกับผู้ชายแว่นแดงดีกว่า
“ทำไมคุณถึงจ่ายให้ผมล่ะ”
“ไม่รู้ดิ ”
“แล้วผมจะคืนเงินให้คุณได้ยังไง”
“เราอยู่บริหาร ม.XXX”
“เฮ้ย มหาลัยเดียวกันเลย งั้นเดี๋ยวไม่พรุ่งนี้ก็มะรืนนี้ผมเอาไปคืนให้ที่คณะล่ะกัน รับรองว่าไม่หนีแน่นอน”ผมพูดไปโบกมือเรียกแท็กซี่ไป มีแท็กซี่คันหนึ่งวิ่งมาจอดรอข้างๆ ผมเลยถือโอกาสโบกมือลาทั้งสามคนแล้วขึ้นแท็กซี่โดยที่ไม่คิดจะชวน ก็อยากจะให้มีคนหารอยู่หรอกแต่...กูไม่รู้จักมันนี่หว่า
“นี่ แว่นแดง ชื่ออะไรอ่ะ”เปิดกระจกตะโกนถามครับ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็หันมามองกันจัง บางคนก็แอบยิ้ม บางคนก็หัวเราะ
“...ฝุ่น…”พอเขาบอกเสร็จผมก็บอกให้พี่คนขับออกรถโดยที่ไม่บอกชื่อตัวเองกลับ ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้ก็เจอค่อยบอกก็ได้
แต่แปลกนะ
คนอะไรชื่อ
‘ฝุ่น’
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทอล์ก *
ตอนแรกของเรื่อง เม้นกันด้วยน้า รูปอิมเมจยังหาไม่ได้จ๊ะ
ความคิดเห็น