คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 ของเล่นชิ้นใหม่
“นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาชนชั้น”
“ขอโทษครับรุ่นพี่ ผมไม่ทันได้มอง” คำขอโทษถูกส่งออกมาจากปากอิ่ม แต่นั่นหาได้ทำให้อารมณ์ที่คุกรุ่นของนิกคุณเย็นลงแต่อย่างใด
“นี่มันทางเดิน ไม่ใช่ที่ที่เด็กจะมาวิ่งเล่น ถ้าจะเล่น โน่น! สนามเด็กเล่น เชิญ” คนตัวเล็กเมื่อได้ฟังอย่างนั้น อารมณ์สำนึกผิดก็ได้หายไปทันที หลังจากถูกยัดเยียดคำว่าเด็กมาให้
“ผมไม่ใช่เด็กนะ จะให้ไปเล่นที่สนามเด็กเล่นน่ะ แล้วอีกอย่างผมก็ขอโทษไปแล้วไงจะเอาอะไรอีก”
เสียง ถกเถียงของสองฝ่ายทวีความดังขึ้นเรื่อยๆโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมลดละให้กัน เมื่อเพื่อนของทั้งสองฝ่ายเห็นท่าไม่ดีจึงเข้ามาเพื่อที่จะพยายามไกล่เกลี่ย สถานการณ์
“อูยอง นายใจเย็นๆก่อนนะ ถึงยังไงนายก็เป็นคนผิด ส่วนรุ่นพี่ครับ ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับอย่าไปถือสามันเลย”
“นั่นสิ ฮยอง เค้าก็ขอโทษแล้ว”
“คุณ ชั้นว่านะ น้องเค้าก็คงจะไม่ตั้งใจจริงๆนั่นแหละ ปล่อยๆไปเหอะน่า เรื่องจะได้จบๆกันไป” ไม่เว้นแม้แต่ชานซองกับ แทคยอนที่ยืนเงียบอยู่นานก็เข้ามาช่วยเพื่อให้เหตุการณ์ ดีขึ้น
นิกคุณเห็นดังนั้นก็เริ่มจะใจเย็นลงและไม่คิดที่จะติดใจอะไร แต่ก็ไม่วายเหน็บคนตัวเล็กออกไป
“เออ ช่างเหอะ ปล่อยไปก็ได้ ไม่อยากขึ้นชื่อว่า รังแกเด็ก”
“แทค ชานซอง ไปกันเหอะ”
อูยองเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ยืนเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างทำอะไรไม่ได้เพราะคนที่ทำให้อารมณ์เดือดได้เดินจากไปแล้ว
“คนอะไร แล้งน้ำใจชะมัด คนเค้าก็ขอโทษแล้วไง” อูยองหันไปบ่นกับจุนโฮ เพื่อจะคลายอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ในตอนนี้
“เออน่า นายก็ปล่อยๆไปเหอะ เรื่องจะได้จบๆ รุ่นพี่เค้าก็ไม่ติดใจเอาความแล้วไง ชั้นว่านะตอนนี้เราขึ้นห้องเรียนเหอะ จะสายอยู่แล้วเนี่ย”
เมื่อ นึกได้ว่ากำลังจะเข้าเรียนสายหนุ่มน้อยทั้งสองคนจึงรีบโกยอ้าวเพื่อที่จะรีบ ขึ้นไปเรียนให้ทัน เพราะชม. แรกเป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ทั้งสองคนไม่ค่อยจะถูกชะตาด้วยสักเท่าไหร่ และถ้าเข้าเรียนสายมีหวังได้โดนทำโทษขัดห้องน้ำอีกแน่ๆ
******************************************************************************
[นิกคุณ talk]
“เจ้าเด็กคนนั้นเป็นใครนะ กล้าดียังไงมาต่อปากต่อคำกับชั้น”
“หรือว่าไม่รู้ว่าชั้นเป็นใคร แต่ถ้ารู้แล้วยังกล้าขนาดนี้ ก็น่าสนใจใช่เล่น”“ฮึๆๆๆ ชักจะสนุกแล้วสิ ชีวิตคงจะมีสีสันขึ้นอีกเยอะเลย”
“นายเตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีล่ะกัน เราได้เจอกันอีกแน่”
*************************************************************************************
ณ โรงอาหาร
“แทค ชั้นมีอะไรจะให้นายทำอย่างนึง”
“หืม ได้สิ ว่ามาเลย จะให้ชั้นทำอะไรงั้นหรอ”
นิกคุณ หันไปสบตากับแทคยอนพร้อมด้วยสายตาทีเอาจริงเอาจัง แทคยอนจึงสามารถรับรู้ได้ว่า สิ่งที่นิกคุณจะให้ทำนั้นต้องสำคัญมากจริงๆ
“นายช่วยสืบประวัติของเด็กที่ชนชั้นเมื่อเช้ามาให้หน่อย”
“เด็กที่ชนนาย เมื่อเช้า”
“อือ”
“นายจะอาไปทำไม”
“นั่นสิ ฮยองจะเอาไปทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่าฮยองคิดจะเอาคืนนายแก้มอูมนั่นด้วยเรื่องแค่นี้อะนะ”
แทคยอนและชานซองถึงกับตกใจเมื่อเขาได้รู้ว่าเรื่องที่พวกเขาคิดว่าสำคัญนักหนาที่นิกคุณจะให้เขาไปทำ กลายเป็นเพียงแค่เรื่องสืบประวัติคนธรรมดาคนหนึ่ง
“ชั้นจะเอาไปทำอะไร ก็ช่าง แต่นี่คือคำสั่ง นายจัดการมาให้ชั้นภายในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”
แทคยอนและชานซองถึงกับมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ ที่แค่ให้สืบประวัติคนๆนึงนิกคุณถึงกับใช้โหมดเจ้านายออกคำสั่ง ทั้งๆที่โหมดนี้นานๆจะถึงได้เห็นกันสักครั้งนึง แสดงว่าครั้งนี้เขาต้องวางแผนที่จะทำเรื่องที่ไม่ปกติอีกแน่ๆ แต่แค่พวกเขายังไม่รู้เท่านั้นเองว่า มันจะพิศดารขนาดไหน แต่กับคนๆนี้ถ้าคิดจะทำอะไรแล้วล่ะก็ คำว่าธรรมดา ลืมไปได้เลย
*************************************************************************
ทางด้านจุนซู ประธานนักเรียนสุดเฮี๊ยบ เนี๊ยบ ทุกกระเบียดนิ้ว (ปู่:กว่าจะมีบทไม่ปล่อยให้จบเรื่องไปก่อนล่ะ >>>>เค้าขอโทษᅲ ᄉ ᅲ)
หลังจากพักทานข้าวเรียบร้อยก็ยังมีเอกสารมากมายก่ายกองรอให้เขาสะสาง แต่ละวันนั้นแทบกินเวลาพักกลางวันของเขาเข้าไปเกือบจะหมดอยู่แล้ว
“เฮ้อ......มันเป็นโชคร้ายอะไรของเขากันนะที่ต้องมารับหน้าที่ที่หนักหนาสาหัสขนาดนี้ ก็แค่เป็นหลานชายของผู้อำนวยการ การเรียนดีอยู่ในระดับท็อป แล้วก็ความประพฤติดีก็แค่นั่นเอง ทำไมเขาต้องมาเป็นประธานนักเรียนบ้านี่ด้วย” (อะไรมันจะเพอร์เฟ็คขนาดน้าน)
จุนซูเดินบ่นกับตัวเองในใจโดยไม่ได้รับรู้ว่า บัดนี้มีใครคนนึงที่แอบตามเขามาทันที่ที่ก้าวขาออกจากโรงอาหาร
“แกร๊บ”
แต่ยังไม่ทันที่จุนซูจะเดินถึงห้องประธานนักเรียนกลับมีเสียงบ่งบอกให้รู้ว่ามีใครเดินตามเขามา เขาจึงหันกลับไปมองว่าเป็นใคร
ตัวต้นเหตุที่ทำให้เกิดเสียง บัดนี้ กลับทำหน้าไม่ถูก ยิ่งกว่าผู้ร้ายที่โดนตำรวจจับข้อหาร้ายแรงเสียอีก
“นายจะตามชั้นมาทำไม อ๊ค แทคยอน” จุนซูเน้นเสียงตรงชื่อของบุคคลที่ทำตัวเยี่ยงสายลับตามสืบข้อมูลสำคัญก็ไม่ปาน
“ปัดโธ่เว้ย หมดกัน นี่ถ้าไปเจอพรรคคู่อริมีหวังได้ตายแน่ๆไอ้แทคเอ้ย” แทคยอนบ่นพึมพำถึงความผิดพลาดของตัวเอง
“ว่าไง นายจะตามชั้นมาทำไม ไม่ทราบ”
“ใคร? ใครตามนาย ชั้นก็แค่จะไปเรียนหรอก”
“ไปเรียน? แต่ได้ข่าวว่าทางนี้มันเป็นทางไปห้องประธานนักเรียน หรือว่าประธานนักเรียนของที่นี่โดนเปลี่ยนซะแล้ว ไม่ยักกะรู้แฮ่ะ”
คำถามยียวนของคนที่ได้ชื่อว่าตัวเองโดนแย่งตำแหน่งนั้นยิ่งทำให้ แทคยอน หน้าแดงยิ่งขึ้นและสมองบัดนี้ก็กำลังคิดหาคำแก้ตัวที่จะไม่ทำให้ตัวเองหน้าแตกไปมากกว่านี้
“ชั้นคงเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนไม่ทันได้มองว่ามาผิดทางน่ะ งั้นชั้นไปก่อนล่ะกันเดี๋ยวจะขึ้นเรียนสาย"
พูดเสร็จเจ้าตัวก็รีบหันหลังวิ่งกลับไปทางเดิมเพื่อจะไปขึ้นเรียนตามที่บอกทันทีโดยทิ้งอีกคนไว้โดยไม่ได้หันมามองว่าบัดนี้จุนซูได้ยืนยิ้มอยู่คนเดียวกับท่าทีเก้ๆกังๆของ เขา
*****************************************************************************************
ในที่สุดตอน2ก็เสร็จไปแล้วอีกตอน ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้ทำให้ไรเตอร์คิดหนักกว่าตอนแรกเยอะเลย เพราะไม่รู้จะเขียนอย่างไรให้เนื้อหามันสอดคล้องกัน และทำยังไงไม่ให้เนื้อเรื่องยืดเยื้อจนเกินไป เพราะอาจทำให้นักอ่านทุกท่านเบื่อได้
ถ้าหากฟิคเรื่องนี้มีตรงไหนที่ไรเตอร์มองข้ามไปหรือว่าท่านนักอ่านทุกท่านคิดว่าน่าจะปรับแต่งอย่างไร ไรเตอร์ก็พร้อมที่จะรับฟังความคิดเห็นของทุกคนนะคะ
ความคิดเห็น