คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 Who are you? นายเป็นใคร
เช้า อันสดใส รุ่งอรุณกำลังทักทายเหล่าผู้คนที่ใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบในเมืองใหญ่ แต่ทว่ายังมีบุคคลหนึ่งที่ไม่รับรู้ถึงการมาเยือนของแสงยามเช้า
"นิกคุณ นิกคุณตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว" ไม่มีสัญญาณใดๆตอบกลับ
"เฮ้ยไอ้คุณ เช้าแล้วเว้ย วันนี้เปิดเรียนวันแรกไปสายไม่ได้นะเว้ย"
ร่างใต้ผ้าห่มขยับเล็กน้อยพร้อมกับเสียงตอบรับบ่งบอกว่าตอนนี้คนที่ถูกเรียกว่าได้ตื่นจากห้วงนิทราแล้ว
"เออ รู้แล้วน่า "
"งั้น ก็ลุกขึ้นได้แล้วโว๊ย แม่บ้านเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว"
"ทำไมแกต้องรีบให้ชั้นไปเรียนขนาดนั้นวะ"
"ฉันไม่อยากไปเรียนสาย ให้ใครบางคนมันเฉ่งเอานะ"
"อ๋อ…… ประธานนักเรียนขวัญใจแกอ่ะหรอ ทำไมแกไม่อยากเห็นหน้าจุนซูรึไงวะ"
“ไอ้บ้าคุณ พูดดีๆนะโว๊ยใครจะไปอยากเห็นหน้าไอ้ประธานนักเรียนนั่นกัน”
"เหรอ……….ฮึๆๆๆๆ"
เสียงหัวเราะในลำคอพร้อมกับคำพูดของนิกคุณ ทำให้ แทคยอนรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาซะอย่างนั้น
อาการ โมโหแก้เขินของแทคยอนไม่ได้ทำให้นิกคุณเกิดอาการกลัวสักนิด แต่เขากลับเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกที่ได้แกล้งเพื่อนรัก แลกกับการที่เขาต้องโดนปลุกตั้งแต่เช้าเพื่อไปเรียน
******************************************************************************
เมื่อแทคยอน ทำหน้าที่ปลุกเพื่อนรักของเขาแต่อีกตำแหน่งหนึ่งก็คือเจ้านายของเขาให้ลุก จากที่นอนได้แล้ว เขาก็กลับลงที่ห้องอาหารซึ่งที่นั่นก็ได้มีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งประจำที่โต๊ะ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หนุ่มน้อยคนนั้นก็คือ ฮวาง ชานซอง (เรื่องกินนี่ไวเชียวนะหมี)
"อ้าว แทคฮยอง แล้วคุณฮยองล่ะ ทำไมไม่ลงมาทานข้าวด้วยกัน" เสียงหนุ่มน้อยทักขึ้นมา
"ไอ้คุณ มันอาบน้ำแต่งตัวอยู่หน่ะเดี๋ยวก็คงจะลงมาแหละ" แทคยอนตอบกลับไปพร้อมกับ
นั่งลงที่โต๊ะทานข้าวเพื่อทานเข้าเช้าเหมือนกัน
"แล้ว คุณฮยองไม่ทานข้าวเช้าหรอ"
"คงไม่แล้วหล่ะ เดี๋ยวชั้นค่อยเอาแซนวิชกับนมให้คุณกินระหว่างทางไปเรียนก็ได้"
"อือๆ" เสียงตอบรับจากหนุ่มน้อยที่บัดนี้ปากไม่ว่างที่จะตอบอะไรได้มากกว่านี้อีกแล้วส่งออกมาเป็นอันว่าเข้าใจ
******************************************************************************
เวลาผ่านไปไม่นานนัก ชายหนุ่มนามว่านิกคุณก็เดินลงบันไดเพื่อมาสมทบกับอีกสองคนที่กำลังรออยู่
"ชั้นให้แม่บ้านเตรียมแซนวิชกับนมไว้ให้นายแล้วหล่ะ งั้นเราก็ไปกันเลยเถอะเดี๋ยวจะสายไปมากกว่านี้" แทคยอนบอกกับนิกคุณ
"โอเค งั้นก็ไปกันเถอะชานซอง คนแถวนี้มันคงจะคิดถึงใครบางคนจะแย่อยู่แล้ว"
นิกคุณพูดจบก็เดินนำชายหนุ่มทั้งสองคนออกไปทิ้งไว้เพียงแต่ สีหน้าแดงจัดของแทคยอน และ หน้าเอ๋อๆที่แสดงว่าไม่รู้เรื่องรู้ราวกับสิ่งที่นิกคุณพูดเลยแม้แต่นิด เดียวของชานซอง
บทสนทนาของสามหนุ่มที่มองดูเผินๆก็จะเหมือนกับเด็กวัย รุ่นธรรมดาๆทั่วไป แต่ใครเลยจะคิดว่า ทั้งสามคนนี้จะเป็นคนสำคัญของพรรคพยัคเมฆา แกงค์ยากูซ่าที่มีอิทธิพลที่สุดในกรุงโซล
******************************************************************************
ณ JYP International High school
“กรี๊ด………โอป้า โอป้า ทางนี้ค่ะ ทางนี้”
“อ๊าย…….หนุ่มน้อยของนูน่า ถ้าจะน่ารักขนาดนี้ นูน่าจะทนไหวได้ยังไงขอสลบดีกว่า”
เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาสาวเล็ก สาวใหญ่ รวมไปจนถึง เก้งกวางละมั่งเลียงผาทั้งหลาย (เอิ่ม……จะยกมาทั้งสวนสัตว์เลยมั๊ย) เป็นสัญญาณบ่งบอกว่า สองหนุ่มคู่ดูโอประจำโรงเรียนแห่งนี้ได้เดินทางมาถึงเป็นที่เรียบร้อย
“เฮ้ยด้ง พวกเรานี่ฮอทไม่เปลี่ยนเลยนะ แกดูดิ่ บรรดาสาวๆกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เลย ฮ่าๆๆๆๆ” เสียงหนุ่มน้อยตาตี่หน้าตาน่ารักนามว่า อี จุนโฮ พูดกับเพื่อนของเขาที่ชื่อ จาง อูยอง แต่จุนโฮมักจะเรียกว่าด้งเสียมากกว่า
“จุนโฮ ชั้นบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกชั้นว่าด้งต่อหน้าสาวๆ ถ้าพวกสาวๆได้ยินชั้นก็เสียลุคกันพอดี” หนุ่มน้อยแก้มซาลาเปาบ่นเพื่อนรักพร้อมกับทำแก้มป่องๆอย่างที่ชอบทำ เพราะเค้ารู้ว่าทำอย่างนี้แล้วจะเรียกเสียงกรี๊ดจากบรรดาแฟนคลับได้ทุกครั้ง
“เออๆ โทษที มันลืมหว่ะ แฮ่ๆ”
“แกนี่จริงๆเลย แต่อย่าลืมให้บ่อยนักหล่ะ”
“เออๆ จะจำไว้ ถ้าไม่ลืมนะ ฮ่าๆๆๆ” จุนโฮถึงแม้จะรับปากอูยองแต่ก็ไม่วายทิ้งท้ายการกวนโอ๊ยเพื่อนรักไว้ตามนิสัยขี้เล่นของเจ้าตัว
หนุ่มน้อยสองคนเดินหยอกเล่นกันไปจนไม่ทันได้สังเกตทางเดินข้างหน้า จนทำให้อูยองชนเข้ากับอีกคนอย่างจัง
“พลั่ก…..โอ๊ย…..” เสียงร้องของอูยองที่บัดนี้ได้ล้มลงไปก้นกระแทกอยู่บนพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เฮ้ย.....อูยองเป็นไงบ้างวะ เจ็บตรงไหนรึเปล่า” จุนโฮรีบเข้ามาพยุงเพื่อนรักให้ลุกขึ้นพร้อมทั้งถามไถ่อาการของเพื่อน
“ไม่...ไม่เป็นไร ขอบใจจุนโฮ”
“นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาชนชั้น” เสียงเข้มดังออกมาจากปากชายหนุ่มซึ่งตอนนี้สีหน้าบ่งบอกว่าโหมดดาร์กได้เข้าสิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ในที่สุดตอน1ก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดียังไง พารัมก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของพารัม
พารัมขอน้อมรับความคิดเห็นต่างๆ พร้อมทั้งคำติของ รีดเดอร์ทุกคนนะคะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เสียสละเวลามาอ่านฟิคเรื่องนี้นะคะ
ความคิดเห็น