คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 14 คนดูแลของคาร่า
ตอนที่ 14 คนดูแลของคาร่า
ฮึมๆ
วันนี้ช่างอากาศดีจริงๆ!
ท้องฟ้าแจ่มใส!
นกน้อยร้องเพลงแสนไพเราะในตอนเช้า!
“งืมๆ... ลูม
ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดีจัง?...”
พี่แองที่เพิ่งตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงียก่อนจะมองผมด้วยใบหน้ากึ่งหลับกึ่งตื่น
หึๆ พี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว! ที่ผมอารมณ์ดีตั้งแต่เช้าก็เพราะว่าเมื่อเย็น...
คาร่าติดต่อมาที่บ้านผมแล้วนัดชวนผมออกไปในเมืองด้วยล่ะ!!
“คาร่าชวนหนูไปในเมืองค่ะ!”
“เห? ดีจังนะ ไปกับคาร่าแค่สองคนงั้นหรอ
เด็กสองคน.... ไม่ใช่สิ!! นี่มันแย่มากเลยนะ! พี่ไม่อนุญาติ!!”
อยู่ๆพี่สาวที่ท่าทางกึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อซักครู่นี้ตาแจ้งขึ้นมาทันที
พร้อมกับห้ามผมด้วยสีหน้าจริงจัง
ไหงงั้นอ่ะ!!
“ทำไมล่ะพี่แอง??”
“เด็กสองคนออกไปข้างนอกแบบนี้มันอันตรายนะ!
อาจจะมีพวกคนไม่ดีจับตัวไปก็ได้..
รอตอนพี่ว่างหลังจากนี้ก่อนค่อยออกไป
เดี๋ยวพี่จะออกไปด้วย... อย่างน้อยต้องมีผู้ใหญ่ที่ไว้ใจได้อยู่ด้วยเข้าใจไหม?”
พอเห็นท่าทางเป็นห่วงของพี่แองแบบนี้แล้วผมก็ไม่กล้าขัดจริงๆ
“เข้าใจแล้วค่ะ...”
“ดีมาก!”
ว่าแล้วพี่แองก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่นก่อนจะยิ้มกว้าง
แล้วก็เดินหายไปในห้องน้ำ
เป็นห่วงผมเกินไปแล้วนะ
ผมโตพอจะดูแลตัวเองได้แล้วนะพี่แอง..
แต่ก็ไม่แปลกหรอกเพราะภายนอกผมยังเป็นแค่เด็กอายุ10ขวบเท่านั้น
“คุณหนูคะ... เพื่อนของคุณหนู คาร่ามารออยู่ที่ห้องรับแขกแล้วค่ะ”
มาแล้วหรอ??? นี่เพิ่งจะ6โมงเองนะ???
ผมรีบออกไปที่ห้องรับแขกทันที
“อรุณสวัสดิ์ลูม!”คาร่ายิ้มให้กับผม
ในตอนนี้คาร่าอยู่ในชุดคอกลมสีขาว แขนกุด เป็นชุดที่ไร้ซึ่งการตกแต่งลวดลายใดๆ
แต่พอคาร่าใส่กลายเป็นชุดน่ารักดูเข้ากันอย่างไม่น่าเชื่อ เจ้าตัวสวมหมวกปีกกว้างสีขาวมีดอกไม้สีชมพูประดับ
น่ารัก!
“อรุณสวัสดิ์คาร่า! ว่าแต่ทำไมมาเช้าแบบนี้ล่ะ?”
“..พ
เพราะจะได้มีเวลาเล่นกับลูมเยอะๆยังไงล่ะ....”
เหตุผลของคาร่าทำให้ผมยิ้มออกมาทันที
เป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆเลยนะค่าร่าเนี่ย!
“เราออกไปเดินเล่นนอกเมืองกันเถอะ!”
“พี่สาวไม่ให้ออกไปถ้าไม่มีผู้ใหญ่ออกไปด้วยน่ะคาร่าขอโทษทีนะ...”
พอเห็นคาร่าทำหน้าจ๋อย ผมก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที
ถ้าเป็นผู้ใหญ่ในบ้านก็มีพี่แมรี่ ท่านพ่อ
ท่านแม่ และพี่แองที่พอจะนับว่าเป็นผู้ใหญ่ได้ แล้วก็บรรดาคนรับใช้ที่ผมไม่ค่อยได้คุยด้วยเท่าไรเพราะคนพวกนั้นพอครบเดือนก็จะเปลี่ยนคนตลอด
สรุปคือกลุ่มบรรดาคนรับใช้ที่เปลี่ยนทุกเดือนแบบนี้ผมไม่ไว้ใจ
พี่แมรี่ต้องคอยดูแลบ้านทั้งหลังแทบไม่มีเวลาว่างเพราะเป็นหัวหน้าเมด
ท่านพ่อถึงจะดูเหมือนว่าง แต่ก็ต้องคอยจัดการกับศตรูของท่านแม่ที่แอบตามมา
จนแทบไม่มีเวลาพักเลย
ท่านแม่ก็ต้องคอยฝึกให้กับพี่แอง
แล้วพี่แองก็ต้องไปฝึกกับท่านแม่ กว่าจะกลับมาก็เย็นเกือบๆมืดแล้ว
อ๊ากก ถ้าที่บ้านเรามีใครซักคนว่างล่ะก็...
“อ่า ถ้าผู้ใหญ่เหมือนว่าคุณน้าจะส่งมาให้คนนึง!
คุณน้าบอกว่าจ้างมาเพื่อคุ้มกันคาร่าโดยเฉพาะเลยล่ะ”
“คุณน้านี่...”
“ภรรยาท่านพ่อไง
คุณน้าใจดีมากเลยล่ะเพราะงั้นไว้ใจได้แน่นอน!”
จะเป็นอย่างนั้นหรอ...
เมื่อชาติก่อนผมโดนภรรยาคุณพ่อบังเกิดเกล้าเล่นซะเกือบตายหลายรอบแล้วนะ
ถึงต่อหน้าท่านพ่อจะดูเหมือนใจดีกับผมก็เถอะ แต่ลับหลังที่ส่งคนมาฆ่าผมตั้งหลายรอบ
ไม่ได้ๆ เราจะเอาอคติของเรามาตัดสินคนอื่นได้ยังไงจริงไหม?
“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณหนูจากบ้านเดโมนิค กระผมเป็นคนคุ้มกันของคุณหนูคาร่าชื่อเนมเลส”
http://www.zerochan.net/2062527
อีกฝ่ายยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนจะแนะนำตัวเอง
เนมเลสแปลว่าไร้ชื่อ
แสดงว่าไม่ต้องการเปิดเผยชื่อหรือไม่ก็เป็นฉายา...
ไม่เปิดเผยชื่อแบบนี้... แถมยังท่าทาง...
ไม่น่าไว้ใจเลยซักนิด... ไอ้รอยยิ้มเสแสร้งนั่น... กับสายตาที่มองพวกเราอีก...
มันไม่ใช่ลักษณะของคนคุ้มกัน
มันเป็นลักษณะของนักฆ่า...
ถึงผมจะไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน
แต่เรื่องนักฆ่าเมื่อชาติก่อนผมเจอจนแทบชินชา แค่ผมรอดได้จนอายุ18ผมก็คิดว่านั่นถือว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว
สายตาที่จ้องพวกเราเหมือนกับเป็นเหยื่อแบบนั้น
ไม่มีทางจะเป็นคนดีแน่นอน
คุณน้าของคาร่าคนนั้นต้องการจะใช้นักฆ่าจัดการกับคาร่างั้นหรอ...
ตอนเดินทางมาคงเพราะมีคนรับใช้ตระกูลแกนน่อนอีกคนคอยรับคอยส่งคาร่าอยู่ถึงไม่ลงมือ...
แต่พออยู่ในเมืองที่พ้นสายตาของพวกตระกูลแกนน่อน
การจะลอบสังหารก็จะสามารถทำได้อย่างง่าย
“พ่อของคาร่ารู้หรือเปล่าว่าคาร่ามาที่นี่น่ะ...”
“ไม่รู้หรอก.. ท่านพ่องานยุ่งน่ะ คาร่าเลยไม่อยากไปรบกวนท่านพ่อ”
เวรแล้ว...
แบบนี้ก็ยิ่งเข้าแผนเลยน่ะสิ...
“ไปเที่ยวในเมืองกันเถอะ!”
“คาร่า... เล่นกันอยู่ที่บ้านนี้ก็ดีนะ กลัวพี่แองจะเป็นห่วงด้วย”
“ถ้าลูมพูดแบบนั้นจะอยู่เล่นที่บ้านลูมก็ได้!”
ผมพยายามให้คาร่าอยู่ที่บ้านกับผม
ถ้าออกไปเที่ยวด้านนอกกับผมตามแผนของมันมีหวังตายสถานเดียว
พอผมหันไปดูหน้าของเนมเลส...
มันยิ้มได้น่าขนลุกสุดๆเลย!!
ความคิดเห็น