คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 11 การฝึกพลังเวทย์ครั้งแรก
ตอนที่ 11 การฝึกพลังเวทย์ครั้งแรก
credit http://www.zerochan.net/563257 Len-yan Mangaka
ตอนนี้อาจารย์พาผมมาอยู่บนเนินสูง เพื่อจะได้มองลงไปยังพื้นที่เบื้องล่างที่มีสัตว์เวทย์ที่เป็นเป้าหมายได้อย่างถนัด
สัตว์เวทย์ตัวนี้มีรูปร่างคล้ายกับแพะที่ตัวใหญ่เอามากๆแถมยังเป็นขี้เรื้อนอีกต่างหาก
ใหญ่กว่าตัวผมหลายเท่าตัวเลย...
เหมือนกับว่าแพะตัวนี้จะเป็นสัตว์เวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในแถบนี้แล้ว..
แต่จะให้เด็กที่เพิ่งจะได้รับพลังเวทย์มาไปสู้เลยนี่ก็...
อาจารย์โคตรโหด!
“สัตว์เวทย์ตัวนี้มีชื่อว่า
Cabra คือแพะที่ได้รับพลังเวทย์มากจนเกินไป
ด้วยสัญชาตญาณของสัตว์กินพืช ถ้าลูมไม่ไปทำร้ายมันก่อน
มันก็จะไม่ทำอันตรายใดๆแก่เรา”
สัตว์กินพืช ใช่หรอ... มันเหมือนตัวที่พร้อมจะกินผมได้ทุกเมื่อเลยนะนั่น
“เอาล่ะ...
สำหรับตอนนี้อาจารย์จะสอนเกี่ยวกับเวทย์โจมตีและเวทย์ป้องกัน”
เรื่องพวกนี้ผมอ่านมาเป็นร้อยรอบแล้ว
ถึงแบบนั้นผมก็ยังตั้งใจฟังอยู่ดี
“เวทย์โจมตี
คือการที่เราใช้พลังภายในตัวเราปล่อยมันออกไปและทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บ
โดยพลังแห่งแสงนั้นโดยทั่วไปจะสามารถทำให้เกิดความร้อนได้
ทำให้อีกฝ่ายตาบอดชั่วขณะ และอื่นๆ โดยตามแต่เราจะจินตนาการ
ความสามารถในการควบคุมพลังและความสร้างสรรค์ของเรา ยกตัวอย่างเช่น...”
อยู่ๆ ลมรอบข้างก็พัดแรงขึ้นจนต้นไม้สั่นไหว
“นี่คือพลังของอาจารย์ พลังแห่งสายลม...
แต่ถ้าเราควบคุมพลังจนมากเข้าๆ”
พลังสายลมรอบข้างเริ่มเข้ามารวมตัวกันที่ฝ่ามือของอาจารย์ที่จุดๆเดียว
จนเกิดเป็นพายุขนาดเล็กบนฝ่ามือ
“หลังจากที่รวบรวมพลังได้จำนวนหนึ่งแล้วก็ปล่อยออกไป”
พออาจารย์ขว้างออกไปเหมือนกับขว้างก้อนหิน
พอถึงพื้นพายุนั่นค่อยๆขยายตัวจนทำลายพื้นดินจนพังเป็นแถบๆเหมือนกับระเบิด
โคตรแรง!!
“นี่คือการขว้างไปแบบธรรมดา
แล้วถ้าเรามีพลังมากพอจะปล่อยได้อย่างต่อเนื่องโดยใช้พลังลมดีดมันออกไปจากฝ่ามือ...
”
สายลมเริ่มมารวมกันที่มือของอาจารย์อีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ต่างออกไป...
ดูเหมือนว่าสายลมจะไม่สงบลงเหมือนครั้งแรก แถมสายลมยังเข้ามาเรื่อยๆ
ซูม!!
พลังสายลมของอาจารย์ได้เป่าทำลายป่าไปเป็นทางยาวจนดูเหมือนกับเครื่องเป่า
แถมสายลมยังออกมาเรื่อยๆเหมือนไม่มีวันหมด
“ฟิ้ว...
ข้อดีของมันก็คือความรุนแรงอย่างที่เห็น
...ส่วนเสียของมันก็คงเป็นพลังเวทย์ที่ถูกใช้ไปอย่างมหาสารนี่แหละ”
ดูเหมือนท่านอาจารย์จะหยุดพลังลมด้วยท่าทางเหนื่อยๆ
“ส่วนการป้องกัน
ก็คล้ายๆกับการโจมตี แต่แค่เราต้องเปลี่ยนจากการควบคุม เป็นการรวบรวมพลังเพื่อสร้างเป็นเกราะกำบังมาปกป้องเราแทน”
อยู่ๆอาจารย์ก็กระโดดลงไปยังพื้นเบื้องล่างที่มี Cabraฝูงใหญ่กำลังแทะหญ้ากันอย่างเพลิดเพลิน
ตุบ...
พออาจารย์ลงไปพวกนั้นก็หันมามองที่อาจารย์ทันที
“นี่เป็นตัวอย่างการป้องกันดูให้ดีล่ะ”
ตุบ โฮก!!
เห้ยย!!!
อยู่ๆอาจารย์ก็ขว้างก้อนหินที่อยู่แถวๆนั้นไปยังฝูง Cabra ...
สัตว์เวทย์ขี้เรื้อนตัวใหญ่
หันมามองอาจารย์ด้วยท่าทางเต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนจะวิ่งมาด้วยความเร็วสูง
ซูม!!
ตูม....
พวกสัตว์เวทย์พอจะเข้าถึงตัวอาจารย์ก็ถูกหยุดด้วยกำแพงสายลม
“การป้องกันจะไม่สามารถใช้พร้อมกับการโจมตีได้...
เพราะฉะนั้นพอป้องกันเสร็จแล้วก็โจมตีสวนกลับไป... แบบนี้...”
พอถึงจังหวะที่Cabraโจมตีเสร็จแล้ว
ตอนกำลังรอชาจอีกครั้ง
สายลมจากเกราะป้องกันอยู่ๆก็ไปรวบรวมอยู่ที่มือของอาจารย์อีกครั้ง
ซูม!!
ตูม!!!!
หายไปทั้งฝูงเลยครับ...
โคตรเละ
เดี๋ยวก่อนนะ...
เหมือนมีเศษคริสตัลสีน้ำตาลก้อนเล็กๆตกอยู่ตามพื้นด้วย?
“คริสตัลพวกนี้เป็นผลึกเวทย์ที่เกิดจากสัตว์เวทย์
ยิ่งสัตว์เวทย์ตัวนั้นซึมซับพลังเวทย์ไปมากเท่าไรยิ่งเก่งเท่านั้น
และก้อนคริสตัลที่ได้รับยิ่งก้อนใหญ่ตามไปด้วย...”
อ่า...
ก็ตามนั้นแหละ
ผู้ใช้เวทย์สามารถดูดซับพลังเวทย์จากผลึกคริสตัลได้ แต่ต้องธาตุตรงกับเราเท่านั้น
และราคาขายตามท้องตลาดจะแพงตามขนาดของคริสตัล
พวกจอมเวทย์หาเงินด้วยวิธีนี้...
หรืออีกวิธีคือการไปรับจ้างปราบสัตว์เวทย์ที่อาละวาด...
เป็นทหารรับจ้างก็ได้ ถ้าเป็นงานเกี่ยวกับการทหารก็เป็นจอมเวทย์ในสังกัดกองทัพ
หน่วยบุกเบิกดินแดนและนักผจญภัย
ผมศึกษามาเรียบร้อยแล้วล่ะ
แต่มันมีงานหนึ่งที่มันไม่มีในหนังสือและผมอยากจะเป็น
จอมมาร
ทั้งๆที่มันเป็นอาชีพที่มีทุกยุคทุกสมัยแท้ๆทำไมไม่เห็นมีใครใส่ลิสต์รายชื่อเข้าไปนะสงสัยจริงๆ...
“เอาล่ะ! ทีนี้หนูลูมลองดูบ้างนะ”
ด้วยขนาดตัวที่เหมือนกับเด็กอายุ13มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้พออีกฝ่ายมาเรียกผมซะเหมือนเด็กมากๆแบบนี้นะ...
ถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นผู้ใหญ่ที่อายุเกือบๆ60แล้วก็เถอะ...
“ค่ะ...”
การรวบรวมพลังเวทย์แสงภายในตัวนั้นทำได้จากการจินตนาการ
ยิ่งมีจินตนาการสูงยิ่งมีความสามารถที่จะประยุกต์ใช้เวทย์มนต์สูงตามไปด้วย แต่ก็ขึ้นกับเงื่อนไขของพลังเราด้วย...
อย่างผมมีพลังแห่งแสง.... โดยพลังนี้ทั่วไปจะสามารถทำให้เกิดความร้อนได้
ทำให้อีกฝ่ายตาบอดชั่วขณะ ผมที่เป็นมือใหม่คงต้องยึดหลักการนี้ไปก่อน
เพราะสิ่งพวกนี้ทำได้ง่ายที่สุดและยังใช้พลังเวทย์น้อยด้วย
และผมในตอนนี้มีพลังเวทย์น้อยซะยิ่งกว่าน้อยซะอีก
การเพิ่มพูนพลังเวทย์นั้นจะยิ่งมากยิ่งขึ้นผ่านการฝึกฝนและการดูดซึมจากคริสตัลแทน
เพราะฉะนั้นคริสตัลพลังเวทย์สำหรับนักเวทย์นั้นสำคัญมาก
เพราะไม่ต้องไปเสียเวลาในการฝึกฝนก็สามารถเพิ่มพูนขีดจำกัดในการใช้เวทย์ได้แล้ว
แต่นั้นก็อยู่ในเงื่อนไขว่าต้องตรงกับธาตุของตนเอง
เพราะฉะนั้นจึงเกิดการแลกเปลี่ยนผลึกเวทย์ขึ้นระหว่างนักเวทย์ และช่วงหลังเริ่มมีความต้องการผลึกมากขึ้นจนเริ่มมีการแลกเปลี่ยนกับผู้คนที่ไม่สามารถใช้เวทย์ได้
แต่สามารถกำจัดสัตว์อสูรได้
โดยจะแลกเปลี่ยนกับเงินจำนวนมากแทน
เอาล่ะ เรานอกเรื่องกันมาไกลแล้ว... ไหนดูซิว่าผมจะสามารถนำสิ่งที่ผมอ่านมาตลอด3ปีมาใช้ได้รึเปล่า…
รวบรวมพลังเวทย์!!
ผมจินตนาการถึงแสงที่สว่างและความร้อนบนมือของผม
ถึงตอนแรกผมจะทำไม่ได้ ...แต่พอจิตใจของผมเริ่มนิ่งแสงที่ฝ่ามือของผมที่เป็นเพียงแค่แสงสว่างเท่ากับหิ่งห้อยตัวนึงเก็เริ่มสว่างขึ้น...
“หืม... ทำได้ในวันแรกเลยหรอ?”อาจารย์ดูแปลกใจมาก ส่วนพี่แองเจลลิก้าตอนนี้ใบหน้ายิ้มกว้างแถมยังดูภูมิใจสุดๆ
“ทีนี้ก็หยุดก่อนนะหนูลูม”
“เอ่อ อาจารย์คะ...”
“อะไรหรอ?”
“ถ้าหนูหยุดไม่ได้จะเป็นยังไงคะ...”
“ก็แค่แสงมันจะรวมตัวกันจนเกิดความร้อนสูง
หลังจากนั้นก็จะระเบิดเองแหละ ว่าแต่มีอะไรหรอ?”
ตอนนี้แสงสว่างในมือเริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆจนดูน่ากลัว
“คือว่าหนูหยุดไม่ได้ค่ะ...”
“เห้ย!!”
ตูม!!!!
Happy New Year!!!! สุขสันวันปีใหม่!!! (ยังงงง)
ความคิดเห็น