คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 10 ตอนกลางวัน
ตอนที่ 10 ตอนกลางวัน
แกรก...
เสียงประตูห้องเปิดออกอย่างช้าๆ
ก่อนจะมีร่างของพี่สาวที่ค่อยๆย่องเข้ามาในห้อง...
แต่พอเห็นผมกำลังนั่งอยู่
พี่แองก็แสดงสีหน้าแปลกใจ
“วันนี้ลูมตื่นเช้าจัง
พี่อดแกล้งเลย”
พี่แองทำหน้าเสียดายขึ้นมาทันที
อ่า...
ไม่ใช่ตื่นเช้าหรอกครับ...
แค่ไม่ได้นอนเลยต่างหาก
“คงเพราะน้องจะได้เรียนเวทย์มนต์วันแรกใช่ไหมล่ะ!
ถึงตื่นเต้นจนตื่นเช้าขนาดนี้”พี่แองเดาด้วยรอยยิ้มสดใส
“คงอย่างนั้นมั้งคะ...”
ใช่เลย... ตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะเมื่อคืน...
เก็บความตื่นเต้นเอาไว้ยันเช้าเลยครับ...
“วันนี้พวกเราจะต้องรีบๆกินข้าวหน่อยแล้วล่ะ
ถ้าน้องเจออาจารย์คนนี้ครั้งแรกน้องต้องตกใจแน่ๆเลยล่ะ!”
พี่แองพูดด้วยท่าทางร่าเริง
“ฮ่าๆ... คงแบบนั้นล่ะค่ะ”
ผมพยายามหัวเราะ…
พี่คงหมายถึงขนาดตัวที่เด็กของอาจารย์...
แต่ผมนึกถึงอีกอย่าง...
...ประสบการณ์ที่พบเจอกันครั้งแรกกับอาจารย์เมื่อคืนผมก็ตกใจสุดขีดเลยล่ะครับ...
“หลังจากกินมื้อกลางวันเสร็จน้องค่อยไปเจอกับอาจารย์นะ!
ไม่ต้องรีบร้อน พี่เชื่อว่าเราได้เรียนเวทย์สนุกกันทั้งวันเลยล่ะ!”
...อ่า ถ้าสภาพผมไหวนะ...
ไม่ไหวแล้ว....
ครอก...
“อ่าว ลูมหลับต่อเลยหรอ...
สงสัยมาปลุกไวเกิดไปหน่อย”
....
.....
...
ผมขอข้ามเหตุการณ์หลังจากนั้นมาช่วงที่ผมมาหาอาจารย์เลยแล้วกัน...
หลังจากที่ผมกินข้าวกลางวันซึ่งเป็นมื้อแรกของผมในวันนี้(หลับยาวจนถึงกลางวัน)พี่แองเจลลิก้าก็ได้พาผมเข้ามาทางป่าหลังบ้านทันที...
หลังบ้านจะเป็นสวนที่อยู่ติดกับภูเขาและหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เคียง...
และภายในภูเขานั้นเป็นพื้นที่ๆอุดมไปด้วยพลังเวทย์...
และแน่นอนว่าพื้นที่ๆอุดมไปด้วยพลังเวทย์ ย่อมมีสัตว์เวทย์มนต์ถือกำเนิดขึ้นมา..
สัตว์เวทย์มนต์เป็นสัตว์ป่าที่เกิดจากการรับพลังเวทย์เข้าไปสะสมภายในตัวมากจนเกินพอดี
ทำให้เกิดการเลเวลอัพ พัฒนาร่างกลายเป็นสัตว์เวทย์ที่มีพลังแข็งแกร่งอย่างมาก
และสัตว์ป่าที่มีพลังเวทย์นั้นจะดุร้ายเป็นพิเศษ
ทำให้พื้นที่ภูเขาลูกนั้นถูกปิดตายห้ามเข้าไปในที่สุด
“มากันแล้วหรอๆ”อาจารย์ที่กำลังอ่านหนังสือรออยู่หันมายิ้ม
ก่อนจะปิดหนังสือลงแล้วกวักมือให้พวกผมไปใกล้ๆ
“มานั่งนี่นะ แล้วก็หลับตาซะ...”
อาจารย์โคลอี้ให้ผมนั่งลงใกล้ๆ ก่อนจะเริ่มพิธีกรรมทันที...
พอหันไปดูพี่สาว... ดูเหมือนว่าสายตาที่พี่กำลังมองผมดูเหมือนกำลังกังวลอะไรบางอย่างอยู่
สิ่งที่จำเป็นสำหรับการใช้เวทย์มนต์ได้คือเวทย์ธรรมชาติที่อยู่ภายในตัวเรา...
แล้วสิ่งที่อาจารย์โคลอี้จะทำก็คือการกระตุ้นพลังเวทย์ให้ถึงขีดสุด
เพื่อที่จะดึงความสามารถธาตุที่แท้จริงของพลังเวทย์ออกมา...
วิธีการนี้นี่แหละที่ต้องให้ผมอายุถึง10ขวบก่อนถึงจะทำได้
ไม่เช่นนั้น ถ้าเกิดว่าทำก่อนวัยอันควรมีหวังวิญญาณสลายออกจากร่างแน่
เพราะทนกับพลังเวทย์จำนวนมากไม่ไหว
“โอ้... รับพลังเวทย์ง่ายจังแฮะ”
อาจารย์โคลพูดด้วยน้ำสียงประหลาดใจ หลังจากที่เพิ่งเริ่มพิธีได้ไม่นานพลังเวทย์ของผมก็ปรากฏขึ้น
ผมนั้นได้ฝึกฝนมาก่อนรับการกระตุ้นพลังเวทย์มาเรียบร้อยตามแบบฉบับในหนังสือเปะๆ
ไม่มีทางที่คนอย่างผมจะต้องทนเจ็บปวดกับไอ้วิธีการรับพลังเวทย์นานหรอก
“โอ้... พลังเวทย์สายแสงสว่างล่ะ”
อ่า ผมก็นึกเอาไว้แล้วแหละว่าต้องสายนี้...
ถึงท่านพ่อผมจะเป็นเวทย์สายความมืด แต่ว่าท่านแม่ผมก็เป็นธาตุแสงสว่าง
ส่วนพี่ผมก็แสงสว่าง
... แต่ที่น่าตกใจอยู่ตรงนี้แหละ...
“พลังเวทย์แสงระดับ1.. ว้าว”
พลังเวทย์ระดับ1???
ปกติคนที่ได้รับพลังเวทย์ตอนแรกจะไม่สามารถใช้เวทย์ได้เลยหรอกนะ
ต้องผ่านการสอนของอาจารย์อีกมากมายกว่าจะได้รับพลังเวทย์ระดับ1มา
แต่ผมสามารถได้รับตั้งแต่การผูกสัญญาครั้งแรก...
นี่แหละที่ผมรอคอย!! ในที่สุดผมก็สมกับเป็นพระเอกซะที!!!
“ดีแล้วล่ะจะได้ไปเร็วๆได้เลย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวจะพาไปสู้กับสัตว์เวทย์เลยนะ”
พออาจารย์พูดจบพี่ผมก็หน้าเสียทันที
ก่อนจะพยายามคุยไม่ให้ผมถูกพาตัวออกไปฝึกโหด
สัตว์เวทย์...
หะ????
ไม่... ไม่เอานะอาจารย์
โฮก!!
พอผมเห็นสัตว์เวทย์เท่านั้นแหละ ก็มีความรู้สึกอยากจะกลับไปนอนเล่นอยู่บ้านสบายๆไม่ต้องมาลำบากขนาดนี้เลย
แม่ม... ตัวโคตรใหญ่
ไรต์ไม่ไหวแล้ววว ...ครอก....
ความคิดเห็น