[WINNER/YOONWOO] FIC LIES ..

ลำดับตอนที่ #1 : [LIES] -start-

@SQWEEZ

   

 

..จุดเริ่มต้น


 

“จินอูตื่นดิ” เสียงแผดจากร่างสูงปลุกคนขี้เซาที่นอนไม่รู้จักตื่นบนเตียงตัวโปรดของเจ้าตัว

 

“อืมม เหี้ยไรแต่เช้าวะ” จินอูสบถ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมขยี้หัวไล่ความขี้เกียจออกไป

 

“ลุกครับ มึงจะนอนแดกบ้านแดกเมืองไปไหน?” ร่างสูงดึงผ้าห่มออกก่อนจะเดินไปเปิดม่านเพื่อให้คนบนเตียงได้เจอแดดบ้าง

 

“เฮียมีเหี้ยอะไรแต่เช้าวะครับ?” จินอูนั่งทำหน้ามุ่ยไม่ยอมลืมตา ก่อนจะเอนตัวลงแต่ก็ไม่ทันที่อีกคนจะมาดึงแขนไว้

 

“กูจะไปทำงานครับ มึงลุกได้แล้วน้องนัมมาหา” ซึงฮยอนดึงแขนน้องชายให้ลุกขึ้น ก่อนจะโยนผ้าเช็ดตัวมาให้

 

“นัมมาแล้วทำไมไม่บอกตั้งนาน” จินอูบ่นนพึมพำก่อนลุกไปเข้าห้องน้ำ

 

 

คนเป็นพี่เดินออกมานอกห้องก่อนจะปิดประตูให้แล้วเดินไปที่ห้องรับแขก เมื่อมีคนมา
ก่อนจะบ่นพึมพำให้กับน้องชายตัวแสบที่หัวรั้นเอาการ
 

“พี่ปลุกมันให้แล้ว รอแปปนึงนะเดี๋ยวพี่ไปทำงานแหละ”  ก่อนจะพูดกับแขกคนสนิทของน้องชายตน

 

“ครับพี่ท็อป ขอบคุณครับ” แทฮยอนยืนขึ้นแล้วโค้งให้กับรุ่นพี่ตรงหน้าเพื่อแสดงความเคารพและขอบคุณ
ก่อนจะส่งยิ้นอ่อนไปให้

 

“ฝากดูแลมันด้วยนะ” ซึงฮยอนส่งยิ้มก่อนจะเดินออกไป

 

ไม่นานคนตัวเล็กเดินออกมาพร้อมกับแต่งตัวเรียบร้อยเหลือเพียงแค่ผมที่ยังไม่แห้ง มือเรียวสวยใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดหัวไปมา
 

"มีอะไรมึง" จินอูเดินไปที่ห้องรับแขกก่อนจะทิ้งตัวนั่งโซฟาตรงข้ามเพื่อนสนิท

 

"คิดถึงเฉยๆ" แทฮยอนยักไหล่เบาๆก่อนจะเลื่อนแก้วกาแฟที่ตนไปชงมาระหว่างรอมาให้

 

"เอ้า นี่ทำหน้าที่แทนเจ้าของห้องแล้วหรอครับ แหม่ ขอโทษที่มารบกวนนะครับ" จินอูเอ่ยปากแซวเพราะเห็นว่าคนตรงหน้าเตรียมของพร้อมต้อนรับมากกว่าแทนที่จะเป็นเขาเอง เพราะนิสัยของทั้งคู่จึงเข้ากันได้และสนิทกันมาก มากที่จะช่วยเหลือกันได้เมื่ออีกคนต้องการมัน

 

"แน่นอนครับคุณจินอู" สิ้นเสียงขอแทฮยอนก็ทำให้ทั้งคู่หัวเราะร่าออกมา มันเป็นเรื่องปกติของเขาทั้งสองที่มีต่อกัน

 

"เออ แล้วมึงมาพร้อมเฮียกูได้ไงวะ" จินอูถามพร้อมกับยกแก้วกาแฟมาดื่ม

 

"ก็เฮียท็อปเดินออกจากห้องมาเจอกูพอดี แล้วถามกูว่ามาหามึงหรอแล้วเฮียก็บอกงั้นไปพร้อมกันเฮียจะไปปลุกมัน" แทฮยอนตอบพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือของตนขึ้นมาดู 

 

"แหม่ เป็นเฮียที่ดีจริงๆ" จินอูแซวพี่ชายตัวเอง เขากับพี่ชายรักและสนิทกันมาก ทั้งคู่อยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละห้องซึ่งห้องของจินอูอยู่ริมสุดเขาเป็นคนที่ชอบความเป็นส่วนตัวในระดับหนึ่งส่วนห้องของซึงฮยอนอยู่ก่อนเขาแค่ 3ห้อง จินอูรักพี่ชายของเขาเสมอเพราะซึงฮยอนเป็นคนน่ารัก หลากหลายอารมณ์ 

 

"เฮ้ย ได้เวลาแล้ว"แทฮยอนลุกขึ้นเมื่อเห็นเวลามันใกล้จะถึงเวลานัดสำคัญของเขา

 

"อะไรเวลาอะไร" จินอูที่เห็นอาการตกใจของเพื่อนก็อดสงสัยไม่ได้ มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ(?)

 

"เออ ไม่ต้องพูดแล้วลุกเหอะ" มือเรียวสวยคว้าแขนคนตัวเล็กจะดึงกึ่งลาก จินอูเกร็งตัวไว้เพราะทุกครั้งเขาไไม่เคยมีความลับกันแต่ครั้งนี้เขาสัมผัสได้จากรังสีอำมหิต

 

 

แต่ถึงยังไงจินอูก็ไม่สู้แรงหมูของแทฮยอนได้ตอนนี้ร่างของจินอูถูกพามาอยู่ที่หน้าร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง

 

"ถึงละ" แทฮยอนหันไปคุยกับคนข้างๆที่มันแต่กดโทรศัพท์แบบที่ต้องเรียกร้องความสนใจ 
 

 

"มาทำเหี้ยไรเนี่ย หิวก็ไม่บอก" จินอูแซวเพื่อนเมื่อตนเองเงยมองสถานที่ตรงหน้า ก่อนจะยกน้ำดื่มที่เผลอหยิบติดมือมา

 

"มา หา คู่ หมั้น" แทฮยอนเน้นคำพูดที่ละคำเพื่อให้ตอกย้ำว่ามันจริงจัง ทำให้จินอูสำลักน้ำจะพุ่งออกมาจากปาก 
 

 

 แค่ก ๆ !

"เหี้ย นี้แบบไปมีตอนไหนไม่บอกกู ฮ่าๆ" จินอูพูดติดตลกเบาๆแต่ก็ต้องหน้าหว๋อไปเมื่อเห็นหน้าเพื่อนตอนนี้พร้อมที่จะปล่อยโฮออกมา

 

"ก็ช่วงนั้นกูขาดสติ มึงช่วยกูหน่อย ไอ้จินอูกูขอร้อง" แทฮยอนเอ่ยพร้อมซบลงบนไหล่จินอู 

 

"ช่วยเหี้ยอะไร?" จินอูรู้สึกถึงความซวยที่มาเยือนอย่างเห็นได้ชัด


"ช่วย หมั้น แทน กู หน่อย" แทฮยอนเอ่ย และก็เป็นสิ่งที่จินอูคิดไม่มีผิด

 

"กูกับมึงมันคนละคนกัน มันจะแทนได้หรอวะ" จินอูตอบก่อนจะใช้มือเรียวลูบลงบนหัวแทฮยอนเบาๆ
เขาใจอ่อนเสมอทุกครั้งที่เพื่อนเขาหนักใจโดยเฉพาะคำว่าขอร้องมันไม่ได้ออกมาจากปากเพื่อนคนนี้บ่อยหนัก
ถ้าไม่ใช่เรื่องหนักใจจริงๆ

 

"เขาไม่รู้จักกูเลย" แทฮยอนกอดคนตัวเล็กแน่น
 

 

"แล้วมึงจะหมั้นกันได้ไงวะ" จินอูถอนหายใจเบาๆพร้อมกัดฟันบ่นเบาๆ
 

 

"เรื่องมันยาว" 
 

 

"เอ้าอีเหี้ยได้ยินอีก" จินอูยิ้มแห้งๆ ก่อนจะลูบหัวเพื่อนไปมาอีกครั้ง
 

 

"ช่วยกูหน่อย ขอร้อง" แทฮยอนถอนอ้อมกอด ก่อนจะส่งสายตาจริงจังให้เพื่อน
 

 

"แล้วครอบครัวกู?" 
 

 

"อ่อ รู้หมดแล้ว" แทฮยอนยิ้มแห้งๆ
 

 

"เดี๋ยวนะ นี่มึงหมั้นหรือกูหมั้นวะ" จินอูขมวดคิ้วก่อนจะส่งสายตาสงสัย
 

 

"จริงๆก็กู แต่กูบอกพ่อแม่มึงไว้ก่อนไงกลัวมึงไม่ช่วย" แทฮยอนเบะปากเตรียมจะร้องไห้อีกครั้ง
 

 

"เออๆ เข้ากันดีจริง แม่ก็ไม่รู้จักห้าม" จินอูหันไปบ่นก่อนจะหันมาตบไหล่เพื่อนเบาๆ
 

 

"กูรู้ว่ามึงไม่ชอบเรื่องแบบนี้ แต่กูขอแค่ครั้งเดียว" แทฮยอนส่งสายตาอ้อนวอน
 

 

"เออกูรู้ หมั้นได้ก็เลิกได้" จินอูส่งยิ้มจริงจัง ยังไงก็ไม่ต้องกังวลอยู่แล้วแค่หมั้นทำไมจะถอนไม่ได้
 

 

"เลิก!" แทฮยอนพูดเสียงหลง 

 

"เออ ทำไมวะ" จินอูขมวดคิ้วเมื่อเห็นเพื่อนทำตัวสงสัย มีความลับอะไรหรือป่าว
 

 

"ป่าวๆ เห้ย ได้เวลากูต้องไปแล้ววะเดี๋ยวเครื่องจะออกแล้ว" 
 

 

"เออ รีบไปเถอะ" จินอูปัดมือไล่เพื่อนให้รีบไปก่อนจะไม่ทันเครื่อง
เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของแทฮยอนที่จะไปเรียนต่อป.โทที่ต่างประเทศ
 

 

"โชคดีนะมึง เดี๋ยวโทรหาบ่อยๆ" แทฮยอนเอ่ยลาก่อนจะขึ้นรถของตนแล้วขับออกไป


     ร่างบางถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจก้าวขาเข้าไปในภัตคารหรู
มันเป็นร้านที่เขามาบ่อยแต่ครั้งนี้กับรู้สึกแปลกไม่เหมือนทุกครั้งที่มา ขาเรียวก้าวเข้าไปก่อนจะมองหาห้องที่แทฮยอนเอาไว้
แต่เรื่องที่เลวร้ายกว่านั้นคือไม่ได้ถามเลขห้องไว้ 

 

     จินอูเดินวนไปมาแถวห้องวีไอพี เป็นห้องทานข้าวส่วนตัวของแขกที่ต้องการดินเนอร์หรือความเป็นส่วนตัว
ก่อนแผ่นหลังบางจะพลิกเข้ากับผนังทางเดิน ตาสวยปิดลงก่อนจะย้อนคิดอะไรหลายอย่าง
 

 

"เอ่อ.. ขอโทษนะครับคุณ" นิ้วเรียวของใครสักคนสะกิดที่ไหล่ของจินอู
 

 

"อะ ว่าไงครับ" จินอูสะดุ้งก่อนจะถอยหลังเมื่อเห็นว่าหน้าของคนไม่รู้จักเข้ามาใกล้เขาเกินไป

 

"มีอะไรให้ช่วยหรือป่าว คุณดูเหมือนหลงทางน่ะ" ร่างสูงพูดไป มือหนาปิดปากพร้อมหัวเราะเบาๆ แต่พยายามที่จะให้เกียรติคนตรงหน้าโดยการไม่หัวเราะใส่

 

"ผมไม่ได้หลงครับ ผมมาหาห้องที่นัดคู่หมั้น" จินอูขมวดคิ้วเมื่อเห็นร่างสูงหัวเราะและว่าเขาหลงทาง เขาไม่พอใจเท่าไหร่ที่อีกคนทำการกระทำเหมือนดูถูก

 

"อ่อ ห้องนี้แหละครับผมเป็นคนนัด" ร่างสูงยิ้มจนตาหยีปากอวบอิ่มกลายเป็นเส้นตรง หัวใจเริ่มเต้นแรงเมื่อเห็นคนที่เป็นคู่หมั้นตน 

 

มือหนาเปิดประตูก่อนจะผายมือให้คนตัวเล็กเดินเข้าไปภายในห้อง

 

"ยิ้มอะไร?" จินอูมองคนที่นั่งตรงข้ามที่เอาแต่ยิ้มเหมือนคนบ้า 
 

 

"ผมชื่อคังซึงยูน คุณชื่ออะไรครับ?" ซึงยูนไม่พูดเปล่ายังส่งรอยยิ้มดีใจไปให้ สายตาจับจ้องมองคนตรงหน้าไม่ละสายตา
 

 

"จินอู คิมจินอู อายุ 24" จินอูขมวดคิ้วจนเป็นปมก่อนหันซ้ายขวาเมื่อเห็นคนตรงหน้ามองมาทางเขาโดยไม่ละสายตา มือเรียวหยิบแก้วน้ำมาดื่มแก้เคอะเขิน มันไม่ได้จะมีบ่อยนักที่คนจะมานั่งจ้องหน้าแบบนี้

 

"อะแฮ่ม!" เสียงจินอูเรียกให้คนตรงข้ามมีสติ
 

 

 

 

 ช่วยเม้น และติดตามต่อด้วยนะค่ะ
อย่าเพิ่งทิ้งเราไปน่าาาาาาาาา
#ฟิคโกหก
มีอะไรมาเม้าท์มอย ติชม กันได้ที่ทวตนะคะ
.โค้งคำนับ.