ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~.....ฮอตแล้วไง ทำไมต้องรักเธอ.....~

    ลำดับตอนที่ #1 : :+:+:+:ChApTeR...1:+:+:+:~เค้าเป็นใครน้อ...เหม็นถุงเท้าไหม~

    • อัปเดตล่าสุด 21 พ.ค. 50










    "ทำไมโมต้องทำกับทรายอย่างนี้ด้วย "  ผู้หญิงคนนึงกำลังรั้งแขนผู้ชายคนหนึ่งใว้  แล้วร้องไห้ออกมา ภาพเหตูการ์ณนี้ ทำให้ฉันนึกถึงกำลังดูละครบทๆๆหนึ่งอยู่

    "ก็ฉํนบอกเธอตั้งแต่แรกแล้วนะมีน   ว่าฉํนไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับเธอ "    
     ผู้ชายคนนั้นสะบัดแขนผู้หญิง       ที่ชื่อมีนทิ้ง  

    "ช่วยไม่ได้หนิโม    ก็ทรายรักโมเข้าแล้วนะ   โมได้จากทรายทุกอย่างไปแล้ว  แล้วโมจะทิ้งทรายไม่ได้นะทรายไม่ยอมหรอก"  


    ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนจากจับมือมาเป็นเกาะขาแล้วดมรองเท้าอีตาผู้ชายคนนั้นเหมือนมันเลี่อมทอง  แล้วเอาหัวไถๆกับรองเท้า  อื้อหือทำไปได้เนอะ    แล้วผู้ชายคนนั้นก็หันมาทางนี้    โห  หล่อมากๆฉันว่าพี่ชายฉันอีก ตาบ้านี่กินขาดเลย อย่าให้เฮียรู้นะ  หุ่นก็เท่ห์  แถมยังสูงอีกหน้าตานะไม่ต้องพูดถึงเลย   ปากเรียวบางนั่น  คิ้วที่โก่งได้รูป  ผมสีน้ำตาลเข้ม  แล้วยังดวงตาสีฟ้าที่รับกับใบหน้าและเส้นผมนั้นอีกหละ แต่นะหน้าตาก็ไม่ได้เป็นลูกครึ่ง เสร่อใส้คอนแทคแลนส์จริงๆๆ -*-  

    "ทราย   โมเคยบอกทรายแล้วนะว่าโมไม่ได้จะจริงจังกับใคร  ก็แค่คบเล่นๆ  แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไม่มีสิทธิ์มาเป็นเจ้าของตัวโม   ทรายก็ยอมรับแล้ว ทาวันนี้อะไรอ่ะจะมาให้รับผิดชอบหรอ  มันคงมากเกินไปนะทราย   "  ชั้นว่าอีตาบ้า  มง  โมอะไรนี่ก็ชักไม่ดีแล้วนะ    มีอย่างที่ไหนทำนิสัยแบบนี้กับผู้หญิง  

    "ไม่ได้นะ  ก็ตอนนั้นทรายยังไม่ได้รักโมหนิ  แต่ตอนนี้ทรายรักโมแล้วนะ"      ผู้หญิงคนนั้นก็ยังกอดขาผู้ชายที่หล่อแต่นิสัยเลวนั่นอยู่ ตาบ้านั่นก็พยายามจะเขี่ยยัยผู้หญิงนี้ไปให้ไกลๆ โอ้ยฉันละเกลียดผู้ชายแบบนี้จริงๆๆ

    "ยัยพาย   แกดูอะไร"  ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนเรียกชั้น  แล้วก็สะกิดที่ไหล่

    "เธอมั่นใจเหรอทรายว่าเธอรักฉันจริง   ไม่ได้รักแค่ชื่อเสียงหรือฐานะของฉัน"

    "เปล่านะโม    ทรายไม่ได้รักโมเพราะชื่อเสียงหรือฐานะของโมนะ"     ผู้หญิงคนนั้นรีบลุกลี้ลุกลนทันที  แล้วลุกขึ้นมายืนพูดกับผู้ชายที่ชื่อโม   สงสัยทนกลิ่นรองเท้าไม่ไหวแล้วแหละ   เป็นชั้นไม่ทนหรอกแล้วที่พี่แกเอาหน้าไปไถกับรองเท้านั่นอีกหละ และนี่ฉันมีส่วนได้อะไรกับเรื่องนี้เนี่ย  ถึงได้มายืนแอบดูอยู่หลังเสาแบบนี้




    "ป้าบ   ไปได้แล้วดูอะไรอยู่ได้วะ"  ยัยเจนรีบมาลากชั้นไปทันที

    "เฮ้ย  เฮ้ย  อย่าเพิ่งเดะ   ยังดูไม่จบเลยเว้ย"      ฉํฯหันไปแล้วพยายาม ที่จะกลับมาดูคู่เมื่อกี้อีก  5555       เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเวลาดูคนอื่นเค้าทะเลาะกันจะสนุกแบบนี้  พอดีว่าซาดิตอ่ะค่ะ{เขียนอย่างนี้หรือเปล่า}


    "แล้วแกจะไป  ยุ่งเรื่องชาวบ้านเค้าทำไม"     ยัยเจนรีบลากชั้นไปทันที

    "เออ  ก็ได้  แกดูอันนี้ไม่ต้องเสียเงินค่าไฟเปิดดูโทรทัศน์เลยนะเว้ย แต่แหมก็เพื่อเจน พายทำได้ทุกอย่าง"      

    "จะเอาอะไรอีกหละ   บอกไว้ก่อนนะ  ครั้งนี้เงินไม่มีแล้ว   ครั้งที่แล้วแกผลาญชั้นซะจนเลย"   เจนพูดแล้วรีบเดินหนีไปจากฉันทันที  เจนที่รีบเดินหนี ทำให้ฉันต้องรีบเดินตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำให้ฉันเดินเข้าไปชนกับวัตถุมีชีวิตเข้า

    "ขอโทดนะค่ะ"แต่เกเดินไม่ดูตาม้าตาเรือจริงๆๆเลยทำให้หัวเราสองคนชนกัน

    "อ้าว!!!!  ไอพายมาทำไรว่ะ"     แล้วฉันก็ได้รู้ทันทีว่าฉันได้เดินไปชนกับเพื่อนสนิมสมัยประถมเข้า

    "แหมที่แท้ก็ใคร    นี่บักมีมี่แกเดินมาชนชั้นทำไมห๊ะ"

    "แหม  ปากแกนี่  ยังกวน ไม่เลิกเลยนะหัดเพลาๆซะบ้าง  ชื่อชั้นดีดีไปเรียกบักมีมี่ทำไหมย๊ะ"   มี่รีบเดินเข้ามาทักชั้นทันที   ด้วยความที่เป็นเพื่อนสมัยน้ำลายยังยืดๆๆกันอยุ่ และด้วยความที่ไม่เจอกันนานเลยทำให้มี่ เดินเข้ามากอดฉันด้วยความคิดถึง

    "แล้วแกมากับใครว่ะ  อย่าบอกนะว่ามาเดินกับไอปอน์ด  นี่แกกลับมาคบกันใหม่อีกเหรอว่ะ  มันทำกับแกถึงขนาดนั้นแกยังไม่เลิกอีกเหรอ"

    "แกนี่พูดเป็นตุเป็นตะ   หัดมองอะไรก่อนพูดซะบ้างเซะว่ะ   แล้วแกใช้สมองส่วนไหนคิดว่ะว่าชั้นมากับปอนด์"   ใช่     แกใช้สมองส่วนไหนคิดวะ   ที่พูดชื่อคนคนนี้ขึ้นมา  มันทำให้ชั้นเจ็บแกรู้ไหม....T_T





    "เออ    ขอโทดทีว่ะ  ชั้นรู้แกไม่กลับไปคบกับคนอย่างนั้นหรอกเพราะแกเจ็บแล้วจำ   แต่แกรู้อะไรไหมแกอ่ะหลอกคนอื่นได้แต่แกหลอกใจ ตัวเองไม่ได้หรอกนะเว้ย  สายตาแกอ่ะ  มันบอกทุกอย่างแหละ"  ยังไม่ทันที่ชั้นจะพูดอะไรเจนก็เดินมาตามชั้น

      
    "อ้าว   ไอพายชั้นว่าแล้วว่าแกหายไปไหนตอนแรกก็นึกว่าไปจับผู้ชาย  ที่แท้ก็มาคุยกับมี่ปากมอม  ทีหลังขอเป็นผู้ชายนะเว่ย"

    "แหม  คุณเจนขา  ไม่เจอตั้งนานปากเหม็นเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะค่ะ"   ยัยมี่รีบเดินไปหาไอเจนทันที

    "เออ  ชั้นอ่ะมันเหม็นยังไงก็เหม็นอย่างนั้นเว้ย  ไม่เพิ่มขึ้นเหมือนแกหรอก"มันจะเถียงกันอีกนานป่ะเนี่ย

    "เออใช่   แล้วพวกแกจะไปต่อที่ไหนกันว๊ะ เห็นว่าโรงเรียนพวกแกเค้าจะเปลี่ยนเป็นชายล้วนแล้วหนิ  เสียดายเนอะแกเค้าน่าจะให้พวกเราอยู่กับชายล้วนได้"

    "อย่าฝันหวานนะแก เรื่องผู้ชายไม่มีพลาด"  เจนพูดและแขวะมี่ทันที

    "ก็ต่อโรงเรียนเดียวกับพวกพี่ชีสพี่เนยอ่ะ  แกจำได้ป่ะ   "   ชั้นเลยหันไปบอกมี่

    "อ๋อจำได้   งั้นพวกแกก็เรียนโรงเรียนเดียวกับชั้นอ่ะดิ  เห็นป่ะชั้นบอกแกแล้วว่ามาต่อที่เดียวกับชั้นตั้งแต่  ม.1  พวกแกก็ไม่มา    เป็นไงทีนี้ พวกแกก็ต้องมาง้อโรงเรียนชั้น  โรงเรียนชั้นนะคนหล่อเพียบ"มี่พูดแล้วหัวเราะเยาะนิดๆ

    "แกคิดว่าชั้นบ้าผู้ชายเหรอไงว่ะ"  ชั้นหันไปถามบักมีมี่ต่อ    

    "เฮ้ย    ชั้นว่าไปกินข้าวกันก่อนเถอะ แล้วค่อยนั่งคุยกัน"  ยัยเจนมันเริ่มหิวแล้วมันเลยชวนพวกเราให้ไปคุยกันต่อที่ร้านอาหาร 

    "แต่ก่อนไปขอชั้นไปซื้อหนังสือก่อนได้เปล่าว่ะ"  มี่บอกพวกเราแปลกว่ะ  คนอย่างมี่อ่านหนังสือ

    "นังมี่  เดี๋ยวนี้คนอย่างแก  อ่านหนังสือเป็นด้วยเหรอว่ะ   โอ้  ว่าแล้วว่าทำไมวันนี้ขี้จิ้งจกตกใส่หัวยัยเจนตอนเดิน   ออกมา"  ชั้นหันไปหัวเราะมี่  เหอเหอเหอ  คนอย่างมีมี่อ่านหนังสือ


    "แกนี่  มากไปแล้วเฟ้ย  ตกใส่หัวบ้านแกดิ   แมร่งแต่ก็เกือบโดนหัวจริงๆ  ว่ะบ้านแกเพาะพันธ์จิ้งจกขายเหรอว่ะ เยอะชิบเลยว่ะ  "  เจนหันมาว่าฉัน  วันนี้ตอนที่เจนไปบ้านชั้นขี้จิ้งจกเกือบตกใส่หัวมันจิงๆ  5555  

    "เค้าเรียกว่า   จิ้งจกฝากรอยรักเว้ย  5555 "

    "ไปร้านหนังสือก่อนเถอะ   พวกแกนี่ชอบทะเลาะกันจิงๆ"     ไอมี่มันบ่นแล้วลากเรา 2 คนไปร้านหนังสือ

























    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++











    เพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรกนะ    ยังไงก็เม้นท์ได้เลยจ้า   ช่วยๆเม้นท์หน่อยน้าจะได้รู้ว่าสวยเช้งแต่งเป็นไง





    คัยมีอะไรสงสัยแอดมาคุยกันได้นะ    หรือใครเหงาเราคุยได้ทุกเมื่อเพราะเราคุยจนคุณผู้อ่านหลับได้    เราไม่ได้ว่าคุณผู้อ่านว่าเป็นลิงนะ55555









    อย่าลืมเม้นท์    เม้นท์  เม้นท์     โหวตด้วยก็ดีจ้า



    หนุกไม่หนุกยังไงบอกได้นะเราจะได้ปรับปรุง   ตอนนี้เราก็ได้กลับมาปรับปรุงใหม่อีกรอบ  หลังจากที่เคลียร์อะไรหลายๆอย่างเรียบร้อยแล้ว



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×