คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ชวนไปทำงานด้วย
สายามยืนมอรถอพินแล่นออาบ้านไปผ่านระั้นสออบ้าน พร้อมรอยยิ้มมุมปาแสวามพอใ ่อนะหันลับมาหาวิิาร์นสนิท
“นายทำีมา ที่เหลือ็เป็นหน้าที่อัน วันนี้ันอนุาให้นายไปพัผ่อนไ้” สายามพู พร้อมับเบี่ยัวเินลไป้านล่าในทันที
“รับนาย” วิิ้อมัวลเล็น้อย ในะที่เาเินผ่านหน้าไป ายหนุ่มเินมาหยุมอหิสาวา้านหลัอย่าเียบ ๆ มอูิริยาอเป้าหมายอยู่ห่า ๆ สายาหวานวามออไม้ในมือ แล้วบรรัแ่ให้สวยาม่อนะเสียบลไปใน่อทีละอ ้วยวามละเมียละไม หิสาวรู้สึเหมือนมีใรมออยู่ห่า ๆ ึหันหลัลับมา แล้วพบับสายามายอเธียรวิ์ที่ำลัับ้อมอรมา
“ุเธียร” หิสาวส่ยิ้มหวานให้เา ่อนายหนุ่มะ้าวเท้าเินเ้ามาหา แล้ว้มลหยิบอไม้ึ้นหมุนู
“แบบนีุ้เธียรพอใไหมะ” อันนาผายมือไปยัุ้มอไม้้านหน้าอัวเอ เพื่อถามวามิเห็น เธียรวิ์ทอสายามออยู่รู่หนึ่่อนะพยัหน้าึ้นล้า ๆ
“ผมอบนะ แ่วันนีุ้ะัอไม้เสร็ไหม”
“เสร็สิะ สัประมาบ่ายสอ็น่าะเรียบร้อยแล้ว” เธียรวิ์ทำท่ารุ่นิบาอย่า
“มีอะไรหรือเปล่าะ ุเธียระให้ันแ้ส่วนไหนบอไ้เลยนะะ ไม่้ออึอัใ”
“เปล่า ผมำลัิว่าฝีมือารัอไม้อร้านุ ่อน้าีเลย มีเพื่อนผมที่เป็นนัธุริาวัมพูาำลัะแ่าน ุะสนใไหม ถ้าผมิ่อานนี้ให้ รายไ้็มาพอัว” หิสาววาวาวแววเป็นประายอย่ามีวามหวั เพราะธุริร้านอไม้อเธอนั้น ถูบิาั้านอยู่บ่อย ๆ ว่าไม่สามารถทำำไรไ้ โอาสนี้ะทำให้เธอไ้พิสูน์ัวเอ
“หมายวามว่ายัไะ”
“เอาเป็นว่าืนนี้ผมออนุาพาุทาน้าวละันนะ ะไุ้ยรายละเอียเรื่อนี้ทีเียว”
“ไ้สิะ” อันนาอบล้วยสายามีวามหวั ่อนะหันไปั้ใทำาน่อ สายาอายหนุ่มยัทอมอเธอย่าเียบ ๆ พร้อมวามิมามายในสมอ
หิสาวที่อ่อน่อโลอย่าเธอ ไม่นานนัเาะว้าเอามาเป็นสะพานใ้ในารแ้แ้น และะเหยียบย่ำรอบรัวอนายออาให้ไม่มีวามสุ พร้อมะทวทุลับืนมาให้หม
“อ๊ะ!” เสียเ็บปวอายหนุ่มทำให้อันนาหันลับมา พบว่ามือที่ถืออไม้อยู่นั้น มีเลือไหลออมา หิสาวไม่รอ้ารีบว้ามืออเธียรวิ์ไว้ในทันที
“วาอไม้่อนนะะ รอันเี๋ยวเียว” อันนาหันไปหาน้ำเปล่ามาล้าแผลให้้วยวามเป็นห่ว ใบหน้าสวยหวานอผู้ที่อ่อน่อโลนั้น่าน่าึูอย่าบอไม่ถู เธียรวิ์มอิริยาอเธออย่านิ่เียบ
“อย่านแบบนี้สิะ”
“นเหรอ?” เาแปลใในำพูอหิสาว เอาเ้าริแล้ว ยัไม่มีใรเยล้า่อว่าเาเ่นนี้มา่อน อันนาเยหน้ามอายหนุ่มพลาปล่อยยิ้มอ่อน พร้อมับนำปลาสเอร์ลายน่ารัมาิให้
“ุเธียรรู้ไหมะว่าอไม้สวย ๆ แบบนี้โนุบน้ำยาหลายอย่าเลย่ะ ถ้าับไม่ระวั็ะโนหนามทิ่มเอาไ้ หลายรั้ที่ันเยโน แผละหายยามา ๆ เลยนะะ ันั้นุเธียรอย่าลืมทานยา้วยนะ” หิสาวแนะนำเสร็ึหันหน้าลับไปทำหน้าที่อเธอ่อ ปล่อยให้ายหนุ่มนั่มอแผลัวเอ้วยวามแปลใ
“ุมีแฟนหรือเปล่า” ำถามอายหนุ่มทำให้อันนาะั ่อย ๆ หันลับไปยั้นเสีย
“มีอะไรหรือเปล่าะ”
“็ถ้าเผื่อุ้อทำานไล ๆ ะไ้มีปัหาไ”
“ไม่มี่ะ ุเธียระ..”
“รับ”
“ถ้าุเธียรวนันุยอยู่แบบนี้ ันไม่มั่นในัว่าวันนี้ะัอไม้ใหุ้เสร็ไหม” เธียรวิ์นิ่อึ้เล็น้อย ่อนพยัหน้าเ้าใแล้วัสินใเินามา ปล่อยให้อันนาทำหน้าที่อัวเอโยไม่เ้าไปรบวนเวลาอเธออี
และเมื่อเวลาเินมาถึบ่ายสอ ็เป็นเวลาที่อันนาวามือาานทั้หม ุ้มอไม้นาให่พร้อมส่ลิ่นหอมไปทั่ว ทำให้เธียรวิ์พอใเป็นอย่ามา ่อนะ่าย่าอบแทนที่ทำเอาอันนาถึับเบิาว้า
“ผมมัะ่ายามวามพอใ เินส่วนนี้ถือว่าผมพอใเป็นอย่ามา็แล้วันนะ” เาส่ยิ้มให้ พร้อมับหิสาว้มมอเินในมือ เพราะเิน้อนนี้หาหั่าลู้าแล้ว ยัพอมีำไรสำหรับเือนนี้่อไปไ้อี
ความคิดเห็น