คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : น้อมรับความดีความชอบใส่ตัว
“แ่ว่า...” ฮอเฮาเรียมะั้าน ทว่าฮ่อเ้ยมือห้ามไว้ ่อนนาะหุบปาล เ้าใในทันทีว่าฮ่อเ้ทรัสินใแน่วแน่แล้ว ่อนฮอเฮาน้อมายล รับำสั่พร้อมสายาสัส่ายไปมา้วยวามหวั่นใ
วามีวามอบอเยว่าเหม่ย ถูล่าวานไปทั่วทั้วัหลว ว่าฝีมือ้านสมุนไพรอนา เ่าว่าหมอหลว เพราะรัษาอาารประวรอฮอเฮานหายเป็นปิ ะที่นาำลัประทินผิว้วยน้ำว่านอยู่นั้น ร่าอเยว่หลิวเหมย็เินเ้ามา้วยท่าทาราบเรียบ พลันย่อัวลนั่้าน้า พลาเอ่ยึ้น
“้าิไม่ถึ ว่าท่านพี่ะเอาวามีวามอบใส่ัว เิมที้าิว่าวามีวามอบนี้วรเป็นอน้อสาม” เยว่าเหม่ยวัน้ำถูแนัวเอเบา ๆ พร้อมรอยยิ้ม
“เ้าเป็นนบอ้าเอ ว่าหายาอหยาเียวรัษาฮอเฮาไ้สำเร็ ะสร้าวามีวามอบให้ับสุลอเรา สุท้ายแล้ว ไม่ว่าวามริะเป็นเ่นไร สุลเยว่อเรา็ไ้รับำมมามายาเหล่าุนนา ้ามิไ้ทำผิอันใ ในเมื่อหยาเียวไม่เยเ้าวัหลว ้า็แ่เป็นัวแทนสุลเยว่นำยาสมุนไพรเ้าถวายฮอเฮาเท่านั้น”
‘เ้าเล่ห์อย่าไร ็เป็นเ่นนั้นเสมอ’ เยว่หลิวเหมย ลอบิในใอย่าเียบ ๆ
ทว่าทา้านหยาเียว ็เ็มใให้พี่ให่อนา เอาวามีวามอบใส่ัว โยไม่ั้านหรือเรียร้อสิ่ใ หวัว่านานไป นาะเป็นที่ยอมรับในวนสุลเยว่ บุรสาวที่เิาอนุภรรยาอย่านา ทำไ้เพียให้ทุนในวนพอใ และยัทำหน้าที่ในวนัเิม
วันนี้อาาศแ่มใส หยาเียวเินออมา่ายลาัเิม พร้อมไ้ยินาวบ้านล่าวื่นมสุลเยว่ ใบหน้าหวานแย้มยิ้มออมาอย่ามีวามหมาย นึภูมิใอย่าเียบ ๆ ่อนะถูใรบานึร่าเล็เ้ามายัอถนน ายหนุ่มันายนาิับำแพ ่อนหยาเียวะพยายามรีร้อให้น่วย มือหนารีบยึ้นมาปิปานา แล้วถผ้าลุมหน้าลเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาอเาับ้อมออยู่
“้าเหริน!” เมื่อเห็นใบหน้าออีฝ่ายัเน นาึอุทานึ้น้วยวามใ
“เหุใวันนี้ ึแ่ัวปปิใบหน้า” นาถามเา ่อนายหนุ่มะึะร้าผัไปถือ แล้วเอ่ยับนา้วยน้ำเสียราบเรียบ
“้าอยาุยับเ้า” ว่าแล้วเา็เินนำหยาเียวไปยัศาลาลาน้ำท้ายเมือ ท่ามลาสายลมอ่อนพัโยมาเป็นระยะ หยาเียวเินามหลัายหนุ่มมาถึ พร้อมส่รอยยิ้มอ่อนหวานให้อีฝ่าย
“เ้าหายไปหลายวัน ้าิว่า...” ยัไม่ทันที่หิสาวะเอ่ยถาม ายหนุ่ม็พูสวนึ้นในทันที้วยใบหน้าเร่รึม
“ฝีมือารรัษาฮอเฮา เป็นฝีมืออเ้าใ่หรือไม่” ายหนุ่มไม่รอ้า หันลับมายัหิสาวแล้วเอ่ยถามนา ่อนหยาเียวะะันิ่ สบสายาอีฝ่ายรู่หนึ่อย่ามีวามหมาย
“ท่านรู้ไ้อย่าไร”
“้ารู้ไ้อย่าไรนั้นไม่สำั แ่เหุใเ้าึยวามีวามอบให้ับเยว่าเหม่ย เ้ารู้หรือไม่ว่าอนนี้นาำลั...” เาหยุพู แล้วเบี่ยัวหันลับไปยัสระน้ำพร้อมสายลมอ่อนพัโยมา ่อนหยาเียวะเินเ้ามาับแนอีฝ่ายเบา ๆ พลันเอ่ยึ้น้วยสายาอ่อนโยน
“อาารประวรอฮอเฮา เิมที้าิว่าหมอหลวรัษาไ้ไม่ยานั ทว่านานวันเ้า หาปล่อยไว้อาะทำให้พระอาารแย่ล ้าึัสินใเปิำราอท่านแม่ แล้วปรุยาึ้นเพื่อรัษาฮอเฮา ุมุ่หมายอ้า็เพื่อรัษาีวิอฮอเฮา ส่วนวามีวามอบ้ามิไ้ใส่ใ” ายหนุ่ม่อย ๆ หันมายัหิสาว ทอสายามอนาอย่ามีวามหมาย ่อนนาส่ยิ้มอ่อนโยนให้เา
“้าไ้่าวว่าพี่ให่ทูลอฮ่อเ้ อภิเษับอ์ายสาม แ่ว่า้าไม่้อารอภิเษับอ์ายสาม ันั้นวามีวามอบนี้ยให้นาไปเถิ ้ามิใส่ใ” ำอบอหยาเียวทำให้ายหนุ่มถอนหายใ แล้วเินเ้ามาหาอีฝ่าย พลันยมือึ้นลูบศีรษะนา้า ๆ อย่ามีวามหมาย
“เ้ารู้หรือไม่ ว่าอ์ายสามมีานะสูส่เพียใ”
“สูส่เพียใ้า็ไม่สนใ เพราะนที่้ารั ็ือท่าน!” นาอบายหนุ่ม พร้อมรอยยิ้มอ่อน ่อนเาะ่อย ๆ ึร่าเล็เ้าสวมอ ท่ามลาสายลมอ่อนพัโยมาเป็นระลอ
เยว่หลิวเหมย่อย ๆ ำมือแน่นหลัาเ่อเหยียน สาวใ้นสนิทนำ่าวอาเหม่ยทูลอพระราทานานอภิเษับอ์ายสามมารายาน
“เ้าว่านาส่หมาย ไปทูลออภิเษับอ์ายสามั้นเหรอ นาล้าทำเ่นนั้นริ ๆ เหรอ” เ่อเหยียนรีบเอ่ยึ้นในทันที
“นาำนัลในวัหลวพูถึเรื่อนี้ันหนาหู อีทั้ฮ่อเ้็ทรรับปาแล้ว ว่าะัานอภิเษระหว่าอ์ายสามับุหนูให่” เยว่หลิวเหมย่อย ๆ ลุึ้นยืน แล้วเินรไปยัู้ไม้ ที่เ็บภาพวาอเ็ายัวเล็ไว้ นา่อย ๆ หยิบภาพนั้นึ้นมาลี่ออ พร้อมมือสั่นระริ้วยวามโรธ
“้าะ้อบเรื่อนี้ านอภิเษะไม่มีวันเิึ้น”
“ุหนูรอะทำเ่นไรเ้าะ” เ่อเหยียนรีบเินามมา แล้วเอ่ยถาม้วยวามอยารู้ ทว่าสายาออีฝ่ายเอาแ่ับ้อไปยัภาพวา โยไม่อบสิ่ใลับมา
ความคิดเห็น