คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : มองดูความเสแสร้ง
“พี่ทินะ ทำอะไรอยู่เหรอ”
“นารา” เสียใอเาทำให้หิสาวหลับาลพร้อมหยน้ำา
“่ะ นาเอ”
“ไอ้เมินทร์มันปล่อยนาแล้วเหรอ นาอยู่ไหน เี๋ยวพี่รีบไปรับ” เายัแสร้เป็นห่ว ะที่มือำลัลูบศีรษะหิปริศนา้าน้า นารามอผ่านระร้านเ้าไปเห็นารระทำอเาทุอย่าเ็มสอา
“อนนี้พี่ทินทำอะไรอยู่เหรอะ” หิราเลื่อนสายามอามหิสาวไปแล้วเห็นทุอย่า ึเ้าใทุอย่าในทันทีโยไม่้ออธิบาย
“อนนี้พี่ทำานอยู่ านยุ่มาเลย” ำโหอเาทำเอาหิสาวยิ้มทั้น้ำา ให้ับวามโ่อัวเอ
“เหรอะ ยุ่มานานั้นเลยเหรอะ” เธออบเา้วยน้ำเสียสั่นเรือ
“ใ่รับ แ่ว่านาอยู่ที่ไหน เี๋ยวพี่เลียร์านแล้วะรีบไปหา นารู้ไหมว่าพี่เป็นห่วนามานาไหน พี่ิ่อนาไม่ไ้เลย เป็นห่วนินไม่ไ้นอนไม่หลับ ุแม่เอ็เป็นห่วนามาเหมือนัน” น้ำเสียอ่อนโยนอทินธรทำให้นาราน้ำาไหลพรา หาไม่เห็นับ ำหวานเหล่านั้น็หลอเธอไ้สำเร็เ่นเย
“พี่ทินเลียร์านให้เสร็เถอะ่ะ ว่าแล้ว่อยไปหานาที่ห้อพั็ไ้”
“ถ้าั้นเี๋ยวเย็นนี้พี่รีบไปหานะ พี่รันานะรับ รัมาที่สุ” ำบอรัอเาบาเ้าลาใหิสาว ่อนะเธอะยื่นมือถือืนให้ับหิราแล้วปาน้ำาออาใบหน้าแบบลว ๆ
“อย่าหาว่ายายยุ่เลยนะหลาน แ่ผู้ายแบบนี้อย่าเอาทำผัวเลยลูเอ๊ย!มีผัวผิินัวาย ำำอยายไว้ ผู้ายี ๆ ยัมีอีเยอะ เราทั้สาวทั้สวยหาใหม่แล้วีวิะมีวามสุ” นาราไ้ยินำเือนึะันิ่ ่อนหิราะเินาไป ่อนนาราะหันไปยัร้านอาหาร มอารระทำอทินธรที่โอบอหิปริศนาไว้อย่าแนบแน่น มือบาำแน่นเบียัน้วยวามับแ้นใ พลันหันหลัหอบเอาวามเ็บ้ำผิหวัทั้หมลับไปั้หลัยัห้อพัอัวเอ
นาราทิ้ัวลยัเียนอนแล้วร้อไห้ออมา้วยวามเ็บปวอย่าถึที่สุ น้ำาไหลรินอาบแ้ม ภาพอทินธรวนาย้ำไป้ำมาไ้รับวามทุ์ทรมานอย่าแสนสาหัส ำหวานอเาลอยเ้ามาให้เธอ้อยมือึ้นปิหู ใบหน้าแ่ำระบายวามทุ์ออมาอย่าเ็บปว เาใ้วาาและิริยาอ่อนโยนเหล่านั้นทำให้เธอรั แล้วหัหลัอย่าเลือเย็น
หลัาทานอาหารเสร็แอรินหันไปหอมแ้มทินธร้วยวามรั ่อนเธอะทำหน้าอเมื่อรู้ว่าอีฝ่าย้อไปหาแฟนสาวอเา
“ห้ามื้อ ผมพูอะไร็อให้เื่อฟั แล้วเราะอยู่ันอย่ามีวามสุ” ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียสุุม
“แบบนี้ ุ็ไม่มีเวลาให้ันแล้วใ่ไหมะ” เาปล่อยยิ้มแล้วส่ายศีรษะไปมา
“ผมะพยายามหาเวลามาหาุ แล้วทุอย่าะีเอ ผมไป่อนนะ” ว่าแล้วเา็ับรถออไปหานาราในทันที ปล่อยให้แอรินเินทาลับามลำพั
หลัาเสียมือถืออเาัึ้น ทินธรละสายาาถนนแล้วหันมารับ้วยน้ำเสียสใส
“สวัสีรับ”
“สวัสีรับุทิน ผมนัยเอ อนนี้ผมทำาม้อลอเราแล้วนะรับ เรื่อทั้หมถึมือุอาอผมแล้ว และเ้าหน้าที่ไ้เ้าไปำเนินารเรียบร้อยแล้ว้วย”
“ริเหรอ เ้าหน้าที่เ้าไปรวสอบสถานบันเทิอเมินทร์แล้วใ่ไหม มิน่า...” เาถึบาอ้อในทันทีว่าทำไมนาราถึถูปล่อยัวออมาอย่า่ายาย ายหนุ่มปล่อยยิ้มว้า้วยวามีใอย่าถึที่สุ
“อบุมานะุนัย เรื่อารประมูลานอุไม่้อห่ว เราะไ้ร่วมานันอย่าแน่นอน” ่อนปลายสายะถูัไป ทินธรไม่รอ้ารีบับรถไปหาแฟนสาวอเาในทันทีเพื่อสอบถามวามเป็นไป
เสียเาะประูัึ้น ่อนนาราะเปิประูให้เาพร้อมายหนุ่มรีบึเธอเ้าไปสวมอ้วยวามิถึ ท่ามลาสายาเปลี่ยนไปอหิสาว ที่มอรไปยัายหนุ่มแล้วฝืนยิ้มออมา
“เสร็านแล้วเหรอะ”
“ใ่ พี่รีบเลียร์านสุีวิ เพื่อมาหานาโยเพาะเลยนะ ว่าแ่...เมินทร์มันถูับไปแล้วใ่ไหม มันโนหลาย้อหาเลยหรือเปล่า แล้วนาไ้เอาเรื่อที่มันััหน่วเหนี่ยวนา้วยหรือเปล่า ถ้ายั..พี่ะพาไปแ้วามเพิ่ม” เารีบึมือนาราแล้วเบี่ยัวเินออาห้อ ่อนนาราะรั้ัวไว้ไม่เินาม
“ุเมินทร์ยัไม่ถูับ่ะ” ทินธรไ้ยินันั้นเาะันิ่แล้วหันลับมายัหิสาว้วยสีหน้าประหลาใ
“นาหมายวามว่าไ” หิสาวับ้อมอวามผิหวัอนรหน้า แล้วอบไปามวามริ้วยน้ำเสียแน่นิ่
“ุเมินทร์หนีไป ระหว่าารเ้ารว้น่ะ”
“แล้วมันหนีไปไ้ยัไ ำรวั้มามายแบบนั้น มันหนีไปไ้ยัไ” เาเผลอเสียัใส่หิสาว้วยท่าทีหุหิ ่อนเธอะปล่อยยิ้มราบเรียบออมาพลันับ้อมอายที่เธอรั
“พี่ทินรู้ไ้ไะ ว่าำรวมามายบุเ้าไปแบบไหน” เารีบหันมายัหิสาวแล้วเอ่ยถึวามีวามอบอัวเอในทันที
“นารู้ไหมว่าพี่ไม่เยอยู่เยเลยนะ ่อให้พี่ไม่ไ้เ้าไป่วยนา้วยัวเอ แ่พี่็พยายามทำทุอย่าเพื่อ่วยนา” หิสาวยิ้มบาเบา หาเป็นเมื่อ่อนเธอาบึ้ในวามีามนี้นหลรัเา้ำแล้ว้ำเล่า
“แปลว่า ำรวุที่เ้ารวสอบนั้น เป็นฝีมืออพี่ทินที่ิะ่วยนาเหรอะ นาวรีใที่พี่ทินไม่ลืมว่านาถูุเมินทร์ััวอยู่ในนั้น” เธอพู้วยท่าทีเย็นา แ่นั่นไม่ทำให้ทินธรสัเเห็นวามผิปิ เามัวแ่มวิ้วแล้วำมือแน่น เมื่อรู้ว่าเมินทร์หลุรอไปไ้
“แล้วำรวว่ายัไล่ะนา ำรวไ้รวสอบสถานบันเทิีหรือเปล่า แล้วพยานหลัาน่า ๆ ไม่สูหายไปใ่ไหม” เายัเป็นัวลเี่ยวับารเอาผิเมินทร์ สายาสัส่ายไปมาอทินธรถูนารา้อมออย่ามีสิเป็นรั้แรในรอบหลายปี แล้วไ้้นพบวามริที่ว่า....เธออาถูทินธรหลอใ้ อย่าที่เมินทร์เยเือนไว้
“นาไม่รู้หรอ่ะ เพราะนา็วิ่หลบระสุนอำรวที่สามาอย่าไม่ลืมหูลืมาเหมือนัน” เาะันิ่เหมือนไ้สิ แล้วหันมายันารา พลันสำรวร่าายเธอ้วยวามเป็นห่ว
“นาไม่เป็นอะไรใ่ไหม” หิสาวยิ้ม้วยวามเ็บปว แล้วส่ายศีรษะ
“นาไม่เป็นไร่ะ”
“ถ้าั้น พี่ไป่อนนะ นาพัผ่อนเถอะ พี่มีธุระ้อไปทำ” เาพูแบบรีบ ๆ แล้วเบี่ยัวเินาไป ปล่อยให้หิสาวทอมอร่าอายหนุ่มที่เธอรััวใ แท้ริแล้ววามรัที่เามีให้เธอไม่มีอยู่ริ...
ความคิดเห็น