คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : เห็นความจริงด้วยตัวเอง
“ทานี้รับ ทานี้” แนเทพสาร์ท รออยู่ะโนเรียให้นาราที่พาร่าบาเ็บอเมินทร์ออมาแล้วทำท่าเอะะหันไปมอ
“ึ้นรถเลย เร็วเ้า” สิ้นเสียอแนเทพ หิสาวึรีบพาเมินทร์ึ้นรถหนีในทันทีไม่รอ้า
เมื่อรถแล่นออมาไ้สัระยะ แนเทพรีบโทรหานอเาทันทีเพื่อเรียมารหลบหนี ะที่มืออเมินทร์พยายามอุเลือที่แนัวเอ้วยวามเ็บปว สายาอหิสาวในเวลานี้ายแววัวลออมาอย่าเห็นไ้ั แม้เธอไม่อบหน้าเา แ่เพื่อปป้อเธอลับทำให้เาไ้รับบาเ็บสาหัส หิสาวเลื่อนสายามอไปที่บาแผลแล้วเอ่ยถาม้วยสายาสั่นไหว
“ถ้าุหนีไปนเียว ็ไม่โนยิ” ำพูอนาราทำให้ายหนุ่มมออีฝ่าย้วยสายาราบเรียบพลาเบี่ยหน้าไปทาอื่น
“ผมไม่ไ้แสนีนานั้นหรอ ืนผมทิุ้ไว้ ถ้าุไม่โนลูหลาย ุ็ให้ารับำรวเพื่อับผมอยู่ี” นาราเลิิ้วเล็น้อย
“แล้วถ้าุปล่อยันไป ิว่าันให้ารับำรวไม่ไ้เหรอะ” เาะันิ่ ไม่อบำถาม นั่นทำให้นารารู้เหุผลเียวที่เมินทร์มี นั่นเพราะเาลัวเธอไ้รับอันรายาระสุนที่เ้าหน้าที่ประโมเ้ามา
“ุเมินทร์รับอทนอีหน่อยนะรับ อนนี้นอเราำลัเรียมรถมาเปลี่ยน” สิ้นำพูอแนเทพ นารายัับ้อมอเลือที่ไหลลมาไม่หยุ แล้วพูออไป้วยน้ำเสียสั่นเรือ
“ุไม่ไปหาหมอเหรอ แผลแบบนี้ยัไ็้อหาหมอ หนียัไ็ไม่พ้นหรอ มอบัวะีว่า” เธอพูามหลัวามเป็นริ ่อนแววาอเมินทร์ะเปลี่ยนไปอย่าับพลัน แล้วหันวับลับมายันารา
“ถ้าผมไปโรพยาบาลอนนี้ ำรว็ะมีหลัานับผม นที่ะไ้ประโยน์็ือทินธร ผมไม่มีวันยอมแพ้มันเ็า” เาพูพลาหันไปยัแนเทพแล้วสั่ให้เาอรถในทันที ่อนายหนุ่มะหันมายันารา้วยสายาราบเรียบ
“ุรีบไปเถอะ ผมปล่อยุเป็นอิสระ” หิสาวเลื่อนสายามอประูรถที่เปิอ้าอยู่้วยสายาสั่นไหว ่อนะัสินใรีบเบี่ยัวลารถ ่อนำพูอเมินทร์ะทำให้เธอหันมอเาเป็นรั้สุท้าย
“ไม่ว่าอะไระเิึ้น อย่าโ่ทำร้ายัวเอเหมือนผู้หินอื่น ๆ อทินธร เพราะนแบบมันไม่มี่าให้ผู้หินไหน้อายอี” ่อนประูรถะ่อย ๆ เลื่อนปิ พร้อมรถันัล่าวแล่นหายลับไป้วยวามเร็ว
“ุเมินทร์รับ ปล่อยเธอไปแบบนี้ ผมว่าพวเราลำบาแน่” ท่าทาอแนเทพแสวามัวลออมาอย่าเห็นไ้ั ่อนเมินทร์ะส่ายศีรษะไปมา
“่อให้ไม่ปล่อยนาราไป ำรวสอบปาำพนัานในร้าน็รู้อยู่ี ยัไผมิไว้แล้ว ว่าสัวันเหุาร์นี้ะ้อเิึ้น ถ้าุทำามแผนที่เราวาไว้ทั้หม่อนหน้า ็ไม่มีอะไร้อน่าห่ว อย่าน้อย้อมูลล้อวรปิไม่ไ้อยู่ที่ร้าน” เาพู้วยท่าทาอ่อนแร ่อนรถู้ีพอีันะแล่นเ้ามาพร้อมนอเมินทร์สอสามน ประอร่าอเาึ้นรถไป
“หมอ...อาารุเมินทร์เป็นไบ้า” หมอที่นั่มา้วยพยายามรวเบื้อ้น ้วยสีหน้าเร่เรีย
“้อเอาระสุนออ” หมออบ้วยวามรวเร็ว พร้อมพยายาม่วยีวิเมินทร์อย่าสุวามสามารถ
นารายืนเหม่ออยู่้าถนนอยู่รู่ให่ ยัสับสนับเหุาร์่า ๆ ที่เิึ้น ่อนนึบาอย่าไ้ึรีบรุไปบ้านหลัให่อทินธรทันที้วยวามเป็นห่ว สอเท้าเล็อหิสาว้าวเ้าอยพร้อมภาพอเมินทร์ที่พยายามบัระสุนปืนอเ้าหน้าที่ะที่พาเธอหลบหนี ทำให้นาราเิวามสับสนในใ
“ถ้าเาเป็นนไม่ีริ ๆ อย่าที่พี่ทินบอ ทำไมเายอมถึเสี่ยีวิเพื่อัน เาะทำแบบนั้นเพื่ออะไร” หิสาวพยายามหาเหุผล ารระทำประหลาอเมินทร์ ายหนุ่มนิสัยเสียที่ทำผิหมายบ้านเมือ และหาวามีในัวแทบไม่เอ
่อนสายาอนาราะเลื่อนเห็นรถันหรูอทินธรเลี้ยวออมาาบ้าน เธอสลัวามิฟุ้่าน่า ๆ ทิ้ไปเรียมะวิ่เ้าไปัหน้ารถ หาแ่สายาพาไปเห็นหิปริศนานั่มา้วย ทั้สอพูุยันอย่าสนิทสนมรอยยิ้มอทินธรเผยออมาอย่ามีวามสุ ะที่รถันหรูแล่นผ่านหน้าเธอไปราวับไม่มีอะไรเิึ้น
“รู้หรือเปล่า ว่าอนนี้มันำลัวอยู่ับผู้หินอื่น ทั้เลาอมันที่ื่อว่าแอริน ทั้นาแบบสาว และอีหลาย ๆ น ทินธรมันไม่สนใอะไรุหรอ” ำพูอเมินทร์แล่นเ้ามาให้นาราไ้ระลึถึ ่อนหัวใอเธอะหล่นวูบ รีบหันไปวัมือเรียวินมอเอร์ไ์ ับามแฟนหนุ่มอเธอไปในทันทีไม่รอ้า ระหว่านั้นหัวใอนาราไ้แ่ภาวนาให้ทุอย่าเป็นเพียวามเ้าใผิ ทว่ารถันหรูอทินธรลับเลี้ยวเ้าไปในร้านอาหารแห่หนึ่
นาราำใเินามเ้าไป แล้วพบว่าทั้สอพูุยันอย่าสนิทสนม ทินธรยมือลูบศีรษะหิปริศนาเป็นระยะ เาทำเหมือนที่ทำับเธอทุอย่า ิริยาอ่อนโยนอทินธรไม่ไ้มีให้เธอเพียนเียว เาทำแบบนี้ับหินอื่น โยไม่สนใว่านาราะเป็นายร้ายีอย่าไร
น้ำาอเธอ่อย ๆ รินไหลลอาบแ้ม พร้อมมือบา ำแน่น้วยวามับแ้นใ เธอยอมเสี่ยายเพื่อเา ยอมทำทุอย่าเพื่อผู้ายรหน้า ในะที่เธออยู่ในวามเป็นวามาย เาลับมีวามสุับหิอื่นโยไม่สะท้าน
“อโทษนะรับ รับอะไรีรับ” พนัานเินเ้ามาถาม พร้อมสายาเลื่อนมอสภาพอหิสาวที่เนื้อัวมอมแมม ่อนนาราะยมือเ็ราบน้ำาแล้วอึอัเล็น้อย
“ันเปลี่ยนใแล้ว่ะ อโทษนะะ” ว่าแล้วหิสาวัสินใเินออาร้านอาหาร้วยวาเลื่อนลอย พลาย่อัวลนั่ยัเ้าอี้สาธาระ สับสนับเหุาร์ที่เิึ้น น้ำามามายไหลทะลัออมา้วยวามผิหวั ทั้ที่เธอมอบีวิทั้หมให้แฟนหนุ่มโยไม่ิเสียาย แ่เาลับมีวามสุับหิอื่น โยไม่สนใวามเป็นวามายอเธอแม้แ่น้อย นารารู้สึุในอนอธิบายออมาเป็นำพูไม่ไ้
“อโทษนะะ ันอยืมมือถือหน่อยไ้ไหมะ” เธอเินไปอยืมมือถือานบริเวนั้น หาแ่ส่วนให่ปิเสธเพราะเนื้อัวมอมแมมและท่าทาไม่น่าไว้ใ ่อนหิรานหนึ่ะเินเ้ามายื่นมือถือเ่า ๆ ให้ยืน
“ยืมอัน็ไ้” นาราะันิ่ แล้วพยัหน้ารับพร้อมล่าวอบุออมา้วยิริยาอ่อนหวาน หิรามอมือสั่นเทาอหิสาวที่ำลัเบอร์อย่าเียบ ๆ ่อนน้ำาอเธอะหยลพลา่มเสียให้เป็นปิอย่าถึที่สุ
ความคิดเห็น